Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης δεν έχασε σήμερα τη μάχη της εκλογής. Την απώλεσε το βράδυ της 20ης Σεπτεμβρίου του 2015 ή για να ακριβολογούμε από τις κρίσιμες καλοκαιρινές ψηφοφορίες στη Βουλή και την προεκλογική περίοδο όταν αυτο-ακυρωνόταν από τις αντιφατικές του δηλώσεις.
Ο κ. Μεϊμαράκης βρέθηκε από το πουθενά στο τιμόνι ενός τυμπανιαίου πτώματος, ευρύτερα γνωστού ως Νέα Δημοκρατία.
Ας αναλογιστούμε ότι η ΝΔ εκλέγει τελικά αρχηγό ένα χρόνο μετά την εκλογική της συντριβή στις 25 Ιανουαρίου 2015. Όλο το μεσοδιάστημα, πότε για τα όνειρα περί παρένθεσης του Αντώνη Σαμαρά, πότε για τα απώτερα σχέδια του Κώστα Καραμανλή, έλαβαν χώρα μια σειρά από δραματικές εξελίξεις με την αξιωματική αντιπολίτευση απούσα. Κυριολεκτική θύελλα πέρασε από τη χώρα σε όλα τα επίπεδα και ακόμη τη σαρώνει.
Δεν έχει καμία σημασία αν ανήκει κανείς ή όχι σε ένα κόμμα, για να αναγνωρίσει ότι συνετέλεσε αρνητικά η απουσία της ΝΔ επί 12 μήνες ως μια ισχυρή και μαχητική αντιπολίτευση.
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης βρέθηκε από το πουθενά σε μια θέση ευθύνης. Του δόθηκε μια ευκαιρία. Για να είμαστε ειλικρινείς κράτησε το κόμμα του έστω και διασωληνομένο. Ωστόσο διέπραξε δύο ολέθρια σφάλματα:
α. η στήριξη στις ψηφοφορίες του καλοκαιριού με αποτέλεσμα να λουστεί αυτός το πολιτικό κόστος ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να πει στον Τσίπρα «εκλογές δεν ήθελες; κάτσε πάνω τώρα να ούμε».
β. το πρωί - προεκλογικά - να αποκαλεί ψευτράκο και βαρεμένο από τον ήλιο τον πρωθυπουργό και στο debate να τον παρακαλά να συναντηθούν για να συγκυβερνήσουν και να κλαψουρίζει για το ότι ο σκηνοθέτης ψήλωνε τον Τσίπρα.
Τα προεκλογικά λάθη του κ. Μεϊμαράκη συνετέλεσαν και στη συντριβή του Σεπτεμβρίου καθώς με έναν άλλο σχεδιασμό, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ (σε ποσοστά καθώς σε ψηφοφόρους έχασαν όλοι) θα ήταν πολύ πιο μικρή και ενδεχομένως πολιτικά διαχειρίσιμη.
Συνεπώς ο τ. πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είχε πλέον καεί. Ως νέος αρχηγός δε θα κουβαλούσε φρεσκαδούρα αλλά μια βαρύτατη ήττα. Ο πολιτικός του λόγος με μπρος - πίσω με τον Τσίπρα δεν περνά. Η αρχική του πρωτιά οφείλεται στη θητεία του στην προεδρική θέση και το μηχανισμό.
Ωστόσο ήταν μια βολική επιλογή για το τρίγωνο Τσίπρα - Καραμανλή - Παυλόπουλου. Ο μεν πρώτος για να κυβερνήσει άνετα, ο δεύτερος για να επανέλθει μόλις τελειώσει η μπογιά του Τσίπρα και ο τρίτος για να κάνει τη βολική γλάστρα στο προεδρικό μέγαρο.
Ο Μεϊμαράκης προοριζόταν για το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου. Θα έβαζε πλάτη όπως το καλοκαίρι, σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, θα έσπαγε τα μούτρα και θα αποσυρόταν για να επιστρέψει ο ραφηνάτος.
Με λίγα λόγια, σαν άλλος τζιχαντιστής, επρόκειτο να εκτελέσει αποστολή αυτοκτονίας.
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης λοιπόν δεν έχασε σήμερα. Σήμερα έχασε η τριπλέτα Τσίπρα - Καραμανλή - Παυλόπουλου με τους δύο τελευταίους να αποτελούν ήδη πολιτικό παρελθόν.