Ένα ...τανάκι πολυτελείας καταφθάνει στο αεροδρόμιο κι εμφανίζεται, υποτίθεται, σαν αναδυόμενη Αφροδίτη.
Λέμε υποτίθεται διότι η Αφροδίτη δεν είχε ούτε τα μπούτια ούτε τον πισινό του Οβελίξ.
Με βηματισμό εν μέσω έντονου κυματισμού, λίγο ακόμη και μπορούσε να αποσυναρμολογηθεί, πλησιάζει στα στιβαγμένα πλήθη.
Σηκώνει τα χεράκια, κραυγές και τσιρίδες από κάτω.
Κουνάει τη λεκάνη της με κίνδυνο να της φύγει, κραυγές και τσιρίδες από κάτω.
Φτάνει στο ξενοδοχείο, ξανασηκώνει τα χεράκια, κραυγές και τσιρίδες από κάτω.
Ντελίριο, φωνές, τσιρίγματα, για τι; Ποιος ο λόγος;
 |
| κρατά και την ελληνική σημαία... ανάποδα |
Ένας λαός άξιος της μοίρας του παραληρεί επιβραβεύοντας ένα τανάκι πολυτελείας που είχε και το θράσος να ταυτιστεί έστω για λίγο με ένα σημαντικό τμήμα του πολιτισμού του.
Η νεολαία βγαίνει στους δρόμους για μια ψωνισμένη. Απαξιώνει όμως να το κάνει για το αβέβαιο μέλλον της.