Αλλαγές στον ΚΟΚ: Πρόστιμα με το κιλό, ασφάλεια με το σταγονόμετρο

σύνθεση με ΑΙ

Ένα θέμα που απασχόλησε πρόσφατα τα μέσα ενημέρωσης ήταν η αυστηροποίηση των ποινών του ΚΟΚ για μια σειρά παραβάσεων, όπως το όριο ταχύτητας, η χρήση κινητού σε ώρα οδήγησης, η παραβίαση STOP κ.ά. Κοινό γνώρισμα αυτών των μέτρων μοιάζει να είναι ο εισπρακτικός χαρακτήρας των νέων ποινών.

Του Στρατή Μαζίδη 

Ο υπεύθυνος οδηγός βέβαια ποτέ δεν μιλούσε στο κινητό όταν έπρεπε να είναι συγκεντρωμένος στο δρόμο. Επίσης μπορεί να μην κινούταν με 70 χλμ/ώρα στη Μαραθώνος, αλλά δεν έτρεχε έχοντας την αίσθηση πως βρίσκεται στην κεντρική ευθεία εκκίνησης-τερματισμού στη Μόντσα. Η ουσία είναι ότι, για μια ακόμη φορά, δίνεται έμφαση στα πρόστιμα χωρίς να ακούγεται κάτι για άλλα, εξίσου επικίνδυνα φαινόμενα που συναντάμε καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους.

Παραδείγματα από την καθημερινότητα

- Ποδήλατα και πατίνια χωρίς καμία πρόβλεψη: Ποδηλάτες που κινούνται βράδυ χωρίς φώτα, χωρίς ανακλαστικά, πολλές φορές με το βλέμμα στραμμένο αλλού. Πατίνια – ακόμη και απλά, όχι ηλεκτρικά – να κατεβαίνουν δρόμους ανάμεσα σε λεωφορεία. Αν κάτι πάει στραβά, ποιος έχει την ευθύνη;

- Μηχανάκια ανάποδα σε μονόδρομους: Ένα φαινόμενο που όλοι βλέπουμε καθημερινά. Οι μονόδρομοι καταργούνται στην πράξη, με αποτέλεσμα αυξημένο κίνδυνο ατυχήματος για τους ανυποψίαστους οδηγούς.

- Βαν και μικρά φορτηγά που ενίοτε παρκάρουν όπου βολεύει: Σταματούν σε εισόδους γκαράζ, σε γωνίες, σε σημεία με περιορισμένη ορατότητα, κάνοντας την κίνηση επικίνδυνη για πεζούς και οδηγούς.

Παρά τα παραπάνω, δεν ακούσαμε κάτι για στοχευμένους ελέγχους ή ουσιαστική αστυνόμευση σε τέτοιες περιπτώσεις.

Η κακή κατάσταση των δρόμων

Ένας ακόμα παράγοντας που μένει στο απυρόβλητο είναι η ίδια η κατάσταση του οδικού δικτύου. Λακκούβες, φθαρμένες ασφαλτοστρώσεις, κατεστραμμένες διαγραμμίσεις, ελλιπής φωτισμός: όλα αυτά συνθέτουν ένα σκηνικό καθημερινής επικινδυνότητας. Δεν είναι μόνο οι μοτοσικλετιστές ή οι ποδηλάτες που κινδυνεύουν από μια λακκούβα ή ένα κακό οδόστρωμα· κινδυνεύουν και οι οδηγοί ΙΧ που μπορεί να χάσουν τον έλεγχο του οχήματός τους, τα λεωφορεία που μεταφέρουν δεκάδες επιβάτες, ακόμη και οι πεζοί που διασχίζουν δρόμους χωρίς σωστές διαγραμμίσεις ή φωτισμό.

Σε μια χώρα όπου ζητούνται διαρκώς αυστηρότερα πρόστιμα, η πολιτεία δείχνει να ξεχνά την υποχρέωση συντήρησης του ίδιου του οδικού δικτύου. Γιατί η οδική ασφάλεια δεν αφορά μόνο την υπευθυνότητα των οδηγών, αλλά και την ευθύνη της πολιτείας να διασφαλίζει υποδομές ασφαλείς και αντάξιες μιας ευρωπαϊκής χώρας.

Ίσοι κανόνες για όλους

Ένα ακόμη κενό είναι ότι δεν ισχύουν οι ίδιοι κανόνες για όλους όσοι κυκλοφορούν στον δρόμο. Ο οδηγός αυτοκινήτου ή μηχανής είναι υποχρεωμένος να έχει ασφάλεια, να τηρεί προδιαγραφές και να φέρει πλήρη ευθύνη για κάθε παράβαση. Ο ποδηλάτης ή ο αναβάτης πατινιού, όμως, μπορεί να κινείται χωρίς φώτα, χωρίς κράνος και χωρίς καμία κάλυψη. Αν προκαλέσει ατύχημα, το θύμα δύσκολα αποζημιώνεται.

Η αρχή είναι απλή: οι ίδιοι κανόνες πρέπει να ισχύουν για όλους. Όποιος κινείται στον δρόμο, με όποιο μέσο κι αν το κάνει, οφείλει να σέβεται τους κανόνες και να υπόκειται στις ίδιες υποχρεώσεις.

Συμπέρασμα

Όλα τα παραπάνω δείχνουν μια κραυγαλέα αντίφαση: από τη μία, βροχή προστίμων για τις «εύκολες» παραβάσεις· από την άλλη, σιωπή για τα πραγματικά προβλήματα που αυξάνουν καθημερινά τον κίνδυνο στους δρόμους. Βλέποντας κανείς αυτή την εικόνα, δύσκολα αποφεύγει το συμπέρασμα: η πολιτεία δεν ενδιαφέρεται για την ουσιαστική οδική ασφάλεια. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να εισπράξει.