 |
| Ludovic ΜΑRIN / ΑFΡ |
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν σκέφτηκε να πετάξει μια χειροβομβίδα στην αντικαθεστωτική δεξιά που νίκησε την ομάδα του στις ευρωεκλογές τον περασμένο μήνα, όπως αναφέρει η Le Monde. Προφανώς σκέφτηκε ότι παρόλο που οι Γάλλοι ψηφοφόροι ευνοούσαν το κόμμα Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν για να κρατήσουν τους ευρωκράτες των Βρυξελλών υπό έλεγχο, σίγουρα θα έβρισκαν τη λεγόμενη "ακροδεξιά" πολύ τρομακτική από κοντά σε εθνικές εκλογές.
Από τη Rachel Marsden, αρθρογράφο, πολιτικό στρατηγικό σύμβουλο και οικοδέσποινα ανεξάρτητης παραγωγής talk-shows στα γαλλικά και στα αγγλικά - RUSSIA TODAY - rachelmarsden.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Σημείωση: Το άρθρο γράφτηκε μετά την πρώτη εκλογική αναμέτρηση
Έτσι, ο Μακρόν προκάλεσε αυτό που μπορεί να μείνει ως ένα από τα πιο ηλίθια αβίαστα λάθη στην πολιτική ιστορία.
Παρόλο που μια δημοσκόπηση της Ipsos που έγινε τον Μάιο έδειξε πως το 39% των Γάλλων έβλεπαν την ψήφο τους σε επίπεδο ΕΕ αποκλειστικά και μόνο μέσα από το πρίσμα της διακαούς επιθυμίας να δώσουν ξύλο στον Μακρόν, διέλυσε το κοινοβούλιο και τους προκάλεσε να το ξανακάνουν. Ίσως του αρέσουν πολύ οι ξυλιές; Ή αλλιώς αυτός είναι ένας τύπος που μάλλον θα πρέπει να μείνει μακριά από τα τραπέζια στοιχημάτων στο Λας Βέγκας. Γιατί ο Γάλλος μόλις άρπαξε τη χειροβομβίδα του με τα δύο χέρια και τη χρησιμοποίησε για να ανατινάξει τον μπερέ του από το περουκίνι του.
Η ομάδα Μακρόν δεν ήρθε καν δεύτερη αυτή τη φορά, στον πρώτο από τους δύο γύρους της ψηφοφορίας. Ήρθε τρίτη, με ένα προβλεπόμενο ποσοστό 20%, πίσω από τα δύο αντικαθεστωτικά κόμματα. Ο μεγάλος νικητής, για άλλη μια φορά, ήταν το αντικαθεστωτικό δεξιό κόμμα Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν με περίπου 33%, και ο αντικαθεστωτικός αριστερός συνασπισμός Νέο Λαϊκό Μέτωπο κατέλαβε τη δεύτερη θέση με εκτιμώμενο ποσοστό 28%.
Όχι μόνο το πολύ συκοφαντημένο "ακροδεξιό" αντικαθεστωτικό κόμμα μόλις κέρδισε αυτόν τον γύρο της ψηφοφορίας, αλλά τώρα γίνεται λόγος ακόμη και για την πιθανή εξασφάλιση 260 έως 310 εδρών στην Εθνοσυνέλευση των 577 εδρών - που θα μπορούσε να καλύψει τις 289 έδρες που απαιτούνται για μια κυβέρνηση πλειοψηφίας, σύμφωνα με μια δημοσκοπική ανάλυση της Elabe.
Έτσι, τώρα που το κατεστημένο κόμμα του Μακρόν έχει εκκαθαριστεί, αφήνοντας τα αντικαθεστωτικά δεξιά και αριστερά, τα πολιτικά χαρτιά ανακατεύονται για τον δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας την Κυριακή 7 Ιουλίου, που θα καθορίσει την πραγματική ιδεολογική καρδιά και ψυχή της Γαλλίας.
Με αυτό το χαμένο στοίχημα, ο Μακρόν έχει ουσιαστικά εξασφαλίσει στον εαυτό του τα τελευταία τρία χρόνια της προεδρίας του ως καπετάνιος που παρασύρεται νομοθετικά, πολεμώντας συνεχώς με όποιο πλήρωμα και αν καταλήξει τελικά στην κυβέρνηση. Και οι δύο πλευρές του αντικαθεστωτικού πολιτικού χάσματος, δεξιά και αριστερά, το πανηγυρίζουν αυτό.
"Αυτή η ψηφοφορία επέφερε μια βαριά και αναμφισβήτητη ήττα για τον πρόεδρο, τους υποψηφίους του και τη λεγόμενη προεδρική πλειοψηφία", δήλωσε ο ηγέτης του αριστερού συνασπισμού, Ζαν-Λικ Μελανσόν. Στη συνέχεια, όμως, κάλεσε τους υποψηφίους του κόμματός του που βρίσκονται σήμερα στην τρίτη θέση, οδεύοντας προς τον τελικό γύρο, να εγκαταλείψουν την εκλογή τους, αν ο Εθνικός Συναγερμός έχει πιθανότητες νίκης, ακόμη και αν πιάσουν το όριο των ψήφων (12,5% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων) για να συνεχίσουν στον δεύτερο γύρο.
Αυτό θα σήμαινε ότι η ομάδα Melenchon θα υποστήριζε ουσιαστικά τους υποψηφίους του Μακρονιστικού κατεστημένου. Ορίστε η αριστερή λογική για εσάς: Είναι φοβερό που νικήσαμε το κατεστημένο, αλλά σας παρακαλώ να το ψηφίσετε τώρα έναντι του αντι-καθεστωτικού αντιπάλου μας.
Αν σας αρέσει αυτή η λογική, απλά παρακολουθήστε πώς θα την εφαρμόσουν στην οικονομία αν ποτέ φτάσουν στην εξουσία. Δύο συν δύο ισούται με... ποιος νοιάζεται πραγματικά, γιατί έτσι κι αλλιώς εσείς είστε αυτοί που το πληρώνουν.
Και παρόλο που το διεφθαρμένο παγκοσμιοποιημένο κατεστημένο μόλις θάφτηκε, το φάντασμα της επιρροής του εξακολουθεί να στοιχειώνει το γαλλικό πολιτικό τοπίο ενόψει αυτής της τελικής ψηφοφορίας. Απλά δεν δέχονται πολύ καλά τους υπαινιγμούς.
Ήδη βλέπουμε την ομάδα Μακρόν, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Μακρόν και του πρωθυπουργού Γκαμπριέλ Αττάλ, να απαιτεί από τους Γάλλους ψηφοφόρους να επιλέξουν τους αντιπάλους του Εθνικού Συναγερμού στον δεύτερο γύρο, ακόμη και αν χρειαστεί να κρατήσουν τη μύτη τους και να ψηφίσουν αριστερά, προφανώς.
"Το αποψινό μάθημα είναι ότι η ακροδεξιά βρίσκεται στα πρόθυρα της εξουσίας... Ποτέ στη δημοκρατία μας η Εθνοσυνέλευση δεν κινδύνευσε τόσο πολύ να κυριαρχηθεί από την ακροδεξιά όσο απόψε", δήλωσε ο Αττάλ την ώρα που έμπαιναν τα αποτελέσματα. "Ούτε μία ψήφος δεν πρέπει να πάει στην Εθνική Συσπείρωση... Αν θέλουμε να ανταποκριθούμε στο γαλλικό πεπρωμένο, είναι ηθικό μας καθήκον να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να αποτρέψουμε τα χειρότερα", πρόσθεσε.
Σκέφτηκαν ποτέ αυτοί οι τύποι ότι αυτοί και οι φίλοι τους από το κατεστημένο θεωρούνται πλέον οι πραγματικοί εξτρεμιστές, και γι' αυτό συνεχίζουν να απορρίπτονται δημοκρατικά κάθε φορά που ο λαός έχει λόγο;
Μιλούν σαν να πιστεύουν πως οι ψηφοφόροι είναι ηλίθιοι και δεν αναγνωρίζουν μια πραγματική απειλή όταν τη βλέπουν. Αλλά αυτό που οι ψηφοφόροι συνεχίζουν να μεταφέρουν ξεκάθαρα, σε μια δεύτερη ψηφοφορία μέσα σε τόσους μήνες τώρα, είναι ότι ήδη πολεμούν υπαρξιακές απειλές, ότι αυτές είναι χειρότερες από τις όποιες φανταστικές που επινοεί το κατεστημένο, και πως η ομάδα Μακρόν είναι υπεύθυνη γι' αυτό.
Οι Γάλλοι πολίτες μόλις και μετά βίας μπορούν να αντέξουν οικονομικά να ζήσουν πια, ως αποτέλεσμα των ριζοσπαστικών και ακραία λανθασμένων προτεραιοτήτων για τα πάντα, από τις δαπάνες για την Ουκρανία και τα εσωτερικά "οικονομικοκτόνα" μέτρα με την ψευδαίσθηση ότι θα σημάνουν νίκες της Ουκρανίας στο πεδίο της μάχης, μέχρι τον συλλογισμό για γαλλικά στρατεύματα που θα πολεμούν τη Ρωσία στην Ουκρανία - αρχικά ως "εκπαιδευτές" που θα διδάσκουν Ουκρανούς που έχουν συλληφθεί από τον δρόμο πώς να κάνουν burpees, κατά προτίμηση απέναντι σε έναν μηχανισμό εκτόξευσης πυραύλων. Αλλά στη συνέχεια, όταν πρόκειται να μετακινηθούν άμεσα περισσότεροι στρατιώτες που δεν χρειάζεται καν να προσποιούνται ότι βρίσκονται στην εμπόλεμη ζώνη για να κάνουν άρσεις θανάτου και κάμψεις - ε, ποιος ξέρει. Όχι οι Γάλλοι, γιατί ο Μακρόν θέλει να σπείρει "στρατηγική ασάφεια". Ή όπως το λένε οι φυσιολογικοί άνθρωποι: σκιές.
Δεν είναι πως η συντριβή του Μακρόν δεν απολάμβανε το πλεονέκτημα ενός μαζικά μεγάλου διαδρόμου προσγείωσης με πολλές ράμπες εξόδου. Οι διαμαρτυρίες των γαλλικών Κίτρινων Γιλέκων που ξεκίνησαν το Νοέμβριο του 2018 με την απόφαση του Μακρόν να αυξήσει και πάλι τους φόρους άνθρακα στα καύσιμα των αυτοκινήτων, και διήρκεσαν για μήνες ολόκληρους, μέχρι και τα λουκέτα στον Covid, θα έπρεπε να ήταν το πρώτο στοιχείο ότι οι Γάλλοι δεν ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν για ιδεολογικές ανοησίες εις βάρος της δικής τους δυνατότητας να τα βγάλουν πέρα. Αλλά στη συνέχεια, αυτός και οι ελιτίστες ευρωκρατικοί φίλοι του επέμειναν σε όλο και πιο ασφυκτικά έξοδα και κανονισμούς για την κλιματική αλλαγή που μπέρδευαν την τιμή και τη διαθεσιμότητα των τροφίμων που οι Γάλλοι έβαζαν στο πιάτο τους. Τίποτα το ριζοσπαστικό σε αυτό, σωστά;
Παρ' όλη την επιμονή του στη δημοκρατία, η ομάδα Μακρόν πέρασε επίσης αντιλαϊκούς νόμους με τη συνταγματική ρήτρα του άρθρου 49.3, εξαναγκάζοντας την ψήφισή τους. Και τώρα είναι τόσο μεγάλο μυστήριο γιατί οι Γάλλοι δεν πτοούνται πλέον από τον χαρακτηρισμό της αντιπολίτευσης ως ακραίας από τον Μακρόν. Και τι έχει κάνει για την ολοένα και πιο ακραία κατάσταση της μετανάστευσης και της ανασφάλειας, που οι Γάλλοι ψηφοφόροι θεωρούν σε μεγάλο βαθμό ότι συνδέεται και είναι ένα από τα τρία κορυφαία ζητήματα σε αυτές τις εκλογές μαζί με την αγοραστική δύναμη και την αντίληψη της Γαλλίας στον κόσμο; Προφανώς όχι αρκετά.
Έτσι, τώρα καταφεύγει στο να δώσει ένα φιλί στην Αριστερά, αντιμετωπίζοντάς την ως την τελευταία ελπίδα για να σώσει τους ψηφοφόρους από τον εαυτό τους και από αυτό που του λένε συνεχώς πως θέλουν. Είμαι σίγουρη πως ό,τι κι αν διατάξει τους Γάλλους ψηφοφόρους να κάνουν τώρα, θα είναι πολύ ευτυχείς να υπακούσουν τυφλά. Δύο φορές τώρα, οι Γάλλοι ψηφοφόροι άκουσαν τις εκλογικές απαιτήσεις του Μακρόν και του είπαν να πάει να γαμηθεί. Αλλά η τρίτη φορά είναι η γοητεία, σωστά;