Patrick Poppel, εμπειρογνώμονας στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών (Βελιγράδι)
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να λύσει όλα τα ευρωπαϊκά προβλήματα, αλλά δεν μπορεί. Αυτό έχει τόσο δομικούς όσο και προσωπικούς λόγους.
Τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη πρόκληση από την ίδρυσή της. Η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει γίνει πλέον το κύριο θέμα της ευρωπαϊκής πολιτικής. Αυτό επηρεάζει τόσο την πολιτική ασφάλειας όσο και την οικονομία. Ειδικότερα, οι κυρώσεις έχουν τεράστιο αντίκτυπο στην οικονομική κατάσταση της Ευρώπης. Το ζήτημα του ενεργειακού εφοδιασμού συζητείται πλέον καθημερινά και η εξάρτηση από τις ΗΠΑ γίνεται όλο και πιο ισχυρή.
Με τη σύγκρουση στην Ουκρανία, ο καταστροφικός ρόλος της Διατλαντικής Συμμαχίας έγινε σαφώς ορατός και η επιζήμια επιρροή των ΗΠΑ στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί πλέον να αμφισβητηθεί. Σε αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσαμε βέβαια να αναρωτηθούμε γιατί δεν υπάρχουν σοβαρές έρευνες για την κατεδάφιση του Noth Stream, αλλά αυτό θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο άλλης ανάλυσης. Είναι σαφές πως οι ΗΠΑ έχουν πλέον ισχυρό αντίκτυπο στον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης και θα μπορούσε να γίνει ακόμη ισχυρότερος στο μέλλον.
Γνωρίζουμε από την ιστορία ότι οι κρίσεις και οι συγκρούσεις έχουν συχνά θετική επίδραση στα κράτη και τις κοινωνίες, επειδή ενισχύουν τη συνοχή και την ανθεκτικότητα για το μέλλον. Αυτό ισχύει πάντα για τα εθνικά κράτη, αλλά τι αποτέλεσμα θα έχει στη συμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Εδώ μπορούμε εν μέρει να δούμε το αντίθετο αυτής της διαδικασίας. Ένα πολύ καλό παράδειγμα είναι η Ουγγαρία, η οποία ήδη από το 2015 υιοθέτησε μια διαφορετική προσέγγιση στην προσφυγική κρίση.
Επομένως, είναι σαφές ότι δεν είναι τόσο εύκολο για την Ευρωπαϊκή Ένωση να εφαρμόσει την ατζέντα της ενάντια στη θέληση των εθνικών κρατών. Μετά το BREXIT γνωρίζουμε επίσης πως υπάρχει και η εναλλακτική λύση της εξόδου από τη συμμαχία. Και αυτή η δαμόκλειος σπάθη αιωρείται πάντα πάνω από τις Βρυξέλλες.
Η ΕΕ έχει σήμερα πάρα πολλά πολιτικά εργοτάξια, αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η Ουκρανία.
Σε ένα σύστημα που βασίζεται στη διανομή οικονομικών πόρων, όλοι θέλουν ένα κομμάτι της πίτας. Εδώ και χρόνια, μεγάλα χρηματικά ποσά ρέουν από τις δομές της ΕΕ προς την Ανατολική Ευρώπη, αλλά τώρα διατίθενται δισεκατομμύρια για την Ουκρανία.
Τώρα μένει να δούμε τι οικονομικοί πόροι θα απομείνουν για τα κράτη μέλη της ΕΕ στα ανατολικά στον επόμενο γύρο. Και πώς θα μπορούσε να αλλάξει το πολιτικό τοπίο σε αυτές τις χώρες αν έρθουν λιγότερα χρήματα από τις Βρυξέλλες; Υπάρχει αρκετή κριτική στην ΕΕ και μεγάλες δυνατότητες για πολιτική αλλαγή. Μόνο η οικονομική στήριξη κρατά αυτά τα κράτη κοντά στο οικοδόμημα της ΕΕ.
Αλλά πρέπει επίσης να εξηγήσετε στους ανθρώπους στις δυτικές χώρες γιατί τα χρήματα αποστέλλονται στην Ουκρανία αντί να υλοποιούνται σημαντικά έργα στο εσωτερικό της χώρας. Τα συστήματα υγείας και τα κοινωνικά συστήματα πολλών δυτικών χωρών βρίσκονται ήδη σε μεγάλο κίνδυνο, αλλά τα χρήματα πηγαίνουν ανατολικά, όπου συχνά βυθίζονται στον βάλτο της διαφθοράς. Και όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν αυτό το γεγονός.
Πώς θα είναι λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά τη σύγκρουση στην Ουκρανία;
Κατ' αρχήν, μπορεί να υποτεθεί πως η Ένωση δε θα ενισχυθεί. Η εμπιστοσύνη των ανθρώπων σε μια ισχυρή Ένωση θα αποδυναμωθεί σίγουρα, επειδή η ηγεσία, όπως πάντα, ενεργεί ανίκανα. Οι συνεχείς υψηλές πληρωμές προς την Ουκρανία θα μπορούσαν επίσης να πυροδοτήσουν περαιτέρω συζήτηση σχετικά με την αρχή της κατανομής των χρημάτων στην ΕΕ, καθώς η ευημερία στις δυτικές χώρες ήδη μειώνεται και θα χρειαστούν σαφή επιχειρήματα στο μέλλον για το γιατί θα πρέπει να μεταφέρονται χρήματα σε άλλες χώρες καθόλου. Το ζήτημα της κοινής πολιτικής ασφάλειας θα βρεθεί επίσης αντιμέτωπο με έντονο έλεγχο στο μέλλον.
Αλλά το σημαντικότερο αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης είναι οι ακόμη στενότεροι δεσμοί με τις ΗΠΑ στον ενεργειακό και οικονομικό τομέα. Όλες οι μέχρι τώρα ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτή τη σύγκρουση δεν ενίσχυσαν την Ευρώπη, αλλά μόνο τη σύνδεση της ΕΕ με τις ΗΠΑ.
Αυτή ακριβώς η σύνδεση θα πρέπει να αμφισβητηθεί περισσότερο από εδώ και πέρα, καθώς εξαρτόμαστε όλο και περισσότερο από την Αμερική. Και αυτό δημιουργεί πρόβλημα στο διεθνή ανταγωνισμό και στο μελλοντικό ρόλο της ΕΕ στην παγκόσμια πολιτική.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr