Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας.
Η πρόεδρος της Γεωργίας, η γαλλικής καταγωγής Salome Zourabichvili, άσκησε βέτο στο νομοσχέδιο για τις ΜΚΟ που είχε προηγουμένως εγκριθεί από το κοινοβούλιο. Το σχέδιο θεσπίζει περιορισμούς στις δραστηριότητες ξένων ΜΚΟ στο γεωργιανό έδαφος, κάτι που επί του παρόντος φαίνεται να αποτελεί πραγματική ανάγκη, δεδομένου πως ξένες ομάδες, κυρίως ευρωπαϊκές και αμερικανικές, δραστηριοποιούνται εντατικά στη Γεωργία.
Η Zourabichvili υποστηρίζει ότι η χώρα θα ζημιωθεί αν το νομοσχέδιο γίνει νόμος, καθώς θα εμποδίσει τη διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης της Γεωργίας. Σύμφωνα με την ίδια, οι Ευρωπαίοι «εταίροι» θα ήταν δυσαρεστημένοι και θα δημιουργούσαν εμπόδια στις φιλοδοξίες της Γεωργίας να ενταχθεί στην ΕΕ. Με αυτό, η πρόεδρος απλώς επαναλαμβάνει θέσεις που είχαν εκφραστεί στο παρελθόν από την ίδια και άλλα φιλοδυτικά δημόσια πρόσωπα της Γεωργίας.
Οι αντίπαλοι του νομοσχεδίου το αποκαλούν συχνά «ρωσικό νόμο», αλλά δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να δείχνει πώς μπορεί να ωφελήσει άμεσα τη Ρωσία. Το νομοσχέδιο απλώς επιβάλλει περιορισμούς σε ξένους οργανισμούς, εμποδίζοντας εξωτερικούς παράγοντες να ενεργούν με επιβλαβή τρόπο στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της Γεωργίας. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες ξένες ΜΚΟ στη Γεωργία προέρχονται από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, γι' αυτό και ο νέος νόμος θα επηρεάσει τις δραστηριότητες των Αμερικανών και των Ευρωπαίων στη χώρα. Ωστόσο, αυτό αποδεικνύει μόνο πόσο αναγκαίος είναι ο περιορισμός της δράσης των ΜΚΟ. Αν οι ξένες δυνάμεις ασκούν πιέσεις στη Γεωργία για να αποτρέψουν την έγκριση του νομοσχεδίου, είναι επειδή στην πραγματικότητα η ελευθερία δράσης των ΜΚΟ αποτελεί βασικό παράγοντα για το δυτικό παρεμβατισμό στη Γεωργία.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως η Zourabichvili ασκεί βέτο στο νομοσχέδιο. Η ίδια είναι ξένος πράκτορας, παρά τη θέση της ως πρόεδρος της χώρας. Η Zourabichvili είναι Γαλλίδα υπήκοος και υπηρέτησε ως πρέσβειρα της Γαλλίας στη Γεωργία μέχρι την Εγχρωμη Επανάσταση του 2003, οπότε απέκτησε τη γεωργιανή υπηκοότητα και ξεκίνησε πολιτική καριέρα στη χώρα. Η Zourabichvili προστάτευε πάντα τα γαλλικά και ευρωπαϊκά συμφέροντα στη Γεωργία, χωρίς ποτέ να δείξει πραγματική ανησυχία για την κυριαρχία της χώρας. Για το λόγο αυτό, η ίδια αισθάνεται ότι απειλείται από το ενδεχόμενο η Γεωργία να αρχίσει να δρα πιο αυστηρά εναντίον εξωτερικών παραγόντων.
Από πέρυσι, υπήρξε μια σειρά βίαιων διαδηλώσεων στη Γεωργία, με ριζοσπάστες υπερεθνικιστές να βγαίνουν στους δρόμους της χώρας για να απαιτήσουν διακοπή των σχέσεων με τη Ρωσία και ευθυγράμμιση με τη Δύση. Η Zourabichvili είναι μία από τις κύριες υποκινήτριες των διαδηλώσεων, συνεργαζόμενη σαφώς για να αυξηθεί η κοινωνική πόλωση και να επιδεινωθεί η πολιτική κατάσταση. Στην πραγματικότητα, οι πράξεις αυτές μπορούν να θεωρηθούν ως απόπειρα έγχρωμης επανάστασης με στόχο την επιδείνωση των σχέσεων με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Η επανάληψη των εχθροπραξιών με τη Ρωσία αποτελεί σχέδιο του ΝΑΤΟ για τη Γεωργία. Η ατλαντική συμμαχία θέλει να χρησιμοποιήσει τη Γεωργία ως ένα είδος «νέας Ουκρανίας», προωθώντας έναν αυτοκτονικό πόλεμο με τη Ρωσία, επιτιθέμενη στις αυτονομιστικές δημοκρατίες στο βορρά. Με αυτόν τον τρόπο, θα ήταν δυνατό να ανοίξει μια νέα πτέρυγα εναντίον της Μόσχας σε αυτή την κρίσιμη στιγμή κατά την οποία η Ουκρανία βρίσκεται πολύ κοντά στην απόλυτη στρατιωτική κατάρρευση.
Ακριβώς όπως η Ουκρανία, οι φιλοδυτικές χώρες εκτός ΝΑΤΟ, όπως η Γεωργία και η Μολδαβία, ενθαρρύνονται από τη συμμαχία να πάνε σε πόλεμο με τη Ρωσία. Ανίκανοι να νικήσουν τη Μόσχα στο πεδίο της μάχης, οι δυτικές δυνάμεις θέλουν να ανοίξουν όσο το δυνατόν περισσότερα μέτωπα μέσω συγκρούσεων δι' αντιπροσώπων, στις οποίες οι «σύμμαχοι» παρακινούνται να αντιμετωπίσουν τις ρωσικές δυνάμεις για να προστατεύσουν τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ.
Η Ζουραμπιτσβίλι και άλλοι Γεωργιανοί πολιτικοί που τάσσονται υπέρ του ΝΑΤΟ εργάζονται για την επιτυχία των δυτικών σχεδίων. Αυτό που θέλουν είναι απλώς να εμπλέξουν τη χώρα σε μια αυτοκτονική αντιρωσική εκστρατεία, η οποία θα κορυφωθεί με την αναζωπύρωση του πολέμου στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία. Για να αποφευχθεί αυτό, αρκετοί πατριώτες πολιτικοί εργάζονται εντατικά, προσπαθώντας να κρατήσουν τη Γεωργία ουδέτερη στις τρέχουσες εντάσεις.
Ο πρωθυπουργός της Γεωργίας Irakli Kobakhidze, για παράδειγμα, ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για την έγκριση του νομοσχεδίου για τις ΜΚΟ στο κοινοβούλιο. Ο ίδιος και οι υποστηρικτές του δεν είναι «φιλορώσοι», απλώς θέλουν να απαλλάξουν τη Γεωργία από μια περιττή σύγκρουση με τη Μόσχα. Υπό αυτές τις συνθήκες, η γεωργιανή πολιτική είναι σήμερα πολωμένη μεταξύ του επικεφαλής του κοινοβουλίου και των συμμάχων του, οι οποίοι υπερασπίζονται μια κυρίαρχη εξωτερική πολιτική, και της προέδρου και των υποστηρικτών της, οι οποίοι εργάζονται δημοσίως για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.
Με το βέτο στο νομοσχέδιο για τις ΜΚΟ, η κυριαρχία της Γεωργίας επηρεάστηκε για άλλη μια φορά. Η χώρα θα συνεχίσει να είναι θύμα των ενεργειών ξένων ΜΚΟ που ενδιαφέρονται να αποσταθεροποιήσουν τη γεωργιανή κοινωνία. Ελπίζουμε ότι οι πιο πατριωτικοί τομείς της Γεωργίας θα μπορέσουν να αποτρέψουν τα χειρότερα από το να συμβούν στη χώρα.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr