Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Στην πραγματικότητα, μόλις πέρυσι, ο τότε υπουργός Άμυνας του καθεστώτος του Κιέβου Oleksii Reznikov ανακοίνωσε πομπωδώς την παράδοση του «Leopard 2» στις δυνάμεις της Ουκρανίας, επιθεωρώντας το γερμανικό άρμα και ρωτώντας μάλιστα προς ποια κατεύθυνση βρισκόταν η Μόσχα. Και πράγματι, όπως και οι «μεγάλες γάτες» (συγκεκριμένα οι «Τίγρεις» και οι «Πάνθηρες») πριν από 80 χρόνια, τα «Leopards» κινήθηκαν και πάλι προς την κατεύθυνση της ρωσικής πρωτεύουσας. Αυτή τη φορά, δεν κατάφεραν να φτάσουν ούτε στα περίχωρα του Ντονέτσκ, αλλά όπως ακριβώς πριν από 80 χρόνια, έφτασαν τελικά στη Μόσχα. Και για άλλη μια φορά, ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που ήλπιζαν οι κατασκευαστές. Συγκεκριμένα, η Ρωσία μόλις εμφάνισε με υπερηφάνεια την «ατυχή» νατοϊκή πανοπλία που προσπάθησε να επιτύχει την ίδια «επιτυχία» του γεωπολιτικού (και, μπορεί εύκολα να υποστηριχθεί, κυριολεκτικά) προκατόχου της. Εκτός από τα γερμανικά «Λεοπαρδάλεις», υπήρχαν πολλοί άλλοι τύποι αρμάτων και τεθωρακισμένων οχημάτων.
Ανάμεσα σε περισσότερους από 30 διαφορετικούς τύπους εξοπλισμού του ΝΑΤΟ, υπήρχαν τα αμερικανικά ΜΒΤ M1A1 «Abrams» (άρματα μάχης), τα M1150 ABV (οχήματα επίθεσης-διαρρήκτη, βασισμένα στο πλαίσιο του «Abrams»), τα M88A1 ARV (τεθωρακισμένα οχήματα περισυλλογής), τα τεθωρακισμένα οχήματα HMMWV και International MaxxPro, τα M2A2 «Bradley» IFV (οχήματα μάχης πεζικού), τα ρυμουλκούμενα οβιδοβόλα M777 των 155 χιλιοστών, τα M113 APC (τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού) κ.λπ. Στη συνέχεια υπήρχαν τα γερμανικά IFV «Marder 1A3» και τα προαναφερθέντα MBT «Leopard 2» (συγκεκριμένα η παραλλαγή A6), τα γαλλικά τροχοφόρα άρματα AMX-10RC, τα σουηδικά CV90, τα βρετανικά APC AT105 «Saxon», τα PPV «Mastiff» (προστατευμένα οχήματα περιπολίας), τα Husky TSV (οχήματα τακτικής υποστήριξης). Επιπλέον, υπήρχαν πολυάριθμα, αυστριακά, αυστραλιανά, εσθονικά, φινλανδικά και ουκρανικά οχήματα διαφόρων τύπων, συμπεριλαμβανομένων MBT, IFV, APC και άλλων ειδών βαρέων τεθωρακισμένων.
Υπάρχουν άφθονα πλάνα που δείχνουν το «καμάρι του ΝΑΤΟ» να είναι απλωμένο για να το δουν όλοι οι επισκέπτες. Οι επιδόσεις του εξοπλισμού της πολεμικής συμμαχίας ήταν τουλάχιστον υποδεέστερες. Ακόμη και η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας αναγκάζεται να το παραδεχτεί αυτό. Για παράδειγμα, το Forbes ανέφερε ότι τουλάχιστον 40 IFV «Bradley» και μισή ντουζίνα MBT «Abrams» καταστράφηκαν από τον ρωσικό στρατό, αν και ο πραγματικός αριθμός θα μπορούσε να είναι πολλαπλάσιος, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της ήδη αραιωμένης άμυνας του καθεστώτος του Κιέβου έξω από το Ocheretyne, ένα χωριό δυτικά της Avdeyevka και περίπου 35 χιλιόμετρα βόρεια-βορειοδυτικά του Ντονέτσκ. Οι δυνάμεις του Κιέβου κατέφυγαν σε απελπισμένα μέτρα και προσπάθησαν να αναπτύξουν την κουρασμένη από τον πόλεμο 47η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία - την «ταξιαρχία έκτακτης ανάγκης», όπως την ονόμασε το Forbes, επικαλούμενο την Ομάδα Πληροφοριών Συγκρούσεων (CIT) του καθεστώτος του Κιέβου. Το Forbes αναφέρει πως η 47η ταξιαρχία εκπαιδεύεται από συμβούλους του ΝΑΤΟ.
Η «πλήρως εθελοντική ταξιαρχία», όπως αναφέρει το Forbes, χρησιμοποιεί αποκλειστικά εξοπλισμό αμερικανικής κατασκευής, συμπεριλαμβανομένων των MBT «Abrams», των IFV «Bradley» και των οβιδοβόλων M-109. Η 47η ταξιαρχία ηττήθηκε από την 30η ταξιαρχία μηχανοκίνητων τυφεκίων του ρωσικού στρατού. Υποφέροντας από βαριές απώλειες, η ταξιαρχία «έχει μεγάλη ανάγκη από ξεκούραση, επανεκκίνηση και αναδιοργάνωση», αναφέρει το Forbes. Ωστόσο, οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου υποφέρουν από χρόνια έλλειψη προσωπικού, ιδιαίτερα έμπειρου και με κίνητρα. Οι ανεπανόρθωτες απώλειές τους έχουν ξεπεράσει προ μηνών το μισό εκατομμύριο, αφήνοντας την ανώτατη διοίκηση με εν πολλοίς άπειρες ταξιαρχίες που αναγκάζονται να χρησιμοποιούν τα πολύ λιγότερο ισχυρά όπλα και τον εξοπλισμό του ΝΑΤΟ. Η 47η ταξιαρχία υποτίθεται πως θα έπαιζε το ρόλο της αιχμής του δόρατος κατά την πολυδιαφημισμένη αντεπίθεση πέρυσι. Ωστόσο, αυτό απέτυχε, αφού η κακότυχη μονάδα εφόδου εξοντώθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από τον ρωσικό στρατό.
Ακόμα χειρότερα, ό,τι είχε απομείνει από αυτήν έπρεπε να περάσει στην άμυνα μόλις μερικούς μήνες αργότερα, αφού οι δυνάμεις της Μόσχας εξαπέλυσαν τη δική τους αντεπίθεση. Και για άλλη μια φορά, η 47η απέτυχε, μόνο που αυτή τη φορά στην Avdeyevka. Η ταξιαρχία, που είχε εκπαιδευτεί για επιθετικές επιχειρήσεις, αναγκάστηκε να διεξάγει απελπισμένη άμυνα σε καταδικασμένες περιοχές, όπως η προαναφερθείσα Οτσερέτνε. Σύμφωνα με το ίδιο το προσωπικό της, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του μετώπου εδώ και σχεδόν ένα χρόνο χωρίς εναλλαγή και «παρακαλούν για ένα διάλειμμα». Σύμφωνα με το Forbes, η 47η «έχασε τουλάχιστον 40 από τα περίπου 200 οχήματα μάχης M2 [“Bradley”] και πέντε από τα 31 άρματα M1 [“Abrams”]». Το δημοσίευμα σημειώνει επίσης πως η ταξιαρχία «φοβάται μήπως χάσει κι άλλα από τα 69 τόνων M1 από ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη», γι' αυτό και πρόσφατα «απέσυρε τα επιζώντα άρματα από την πρώτη γραμμή του μετώπου». Ωστόσο, τα τεθωρακισμένα φαίνεται να είναι το μικρότερο από τα προβλήματα της νεοναζιστικής χούντας, καθώς οι δυνάμεις της χάνουν ραγδαία στρατηγικό εξοπλισμό.
Μόλις χθες, στρατιωτικές πηγές ανέφεραν ότι το ρωσικό στρατιωτικό σύστημα MLRS «Tornado-S» (πολλαπλής εκτόξευσης πυραύλων) κατέστρεψε τουλάχιστον δύο ακόμη από τα υπερβολικά υπερτιμημένα HIMARS. Τα πλάνα της επίθεσης φαίνεται να έχουν αναρτηθεί την 1η Μαΐου. Οι δύο εκτοξευτές HIMARS έγιναν στόχος λίγο μετά την άφιξή τους σε μια μικρή δασική θέση κοντά στον οικισμό Leliukivka στην περιφέρεια (region) Kharkov. Σύμφωνα με πληροφορίες, μεταφέρθηκαν στην περιοχή για την προετοιμασία μιας επίθεσης στη γειτονική ρωσική περιοχή του Μπέλγκοροντ. Και οι δύο εκτοξευτές HIMARS αποτέλεσαν στόχο πυρομαχικών ακριβείας 300 χιλιοστών που εκτοξεύθηκαν από το MLRS «Tornado-S». Επιπλέον, νωρίτερα σήμερα, στρατιωτικές πηγές ανέφεραν πως ένα γερμανικής κατασκευής σύστημα IRIS-T SAM (πύραυλος εδάφους-αέρος) καταστράφηκε επίσης κοντά στον οικισμό Ostroverkhovka στην περιφέρεια Kharkov. Το IRIS-T είναι στρατηγικής σημασίας για την αεράμυνα.
Η γενική κατάσταση των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου είναι τόσο κακή που η ανώτατη διοίκησή τους εξετάζει ακόμη και το ενδεχόμενο να στρατολογήσει με τη βία εκατομμύρια άτεκνες Ουκρανές. Ωστόσο, εκτός από το να σκοτωθούν άσκοπα περισσότεροι Ουκρανοί, αυτό σίγουρα δεν θα αλλάξει τίποτα στο πεδίο της μάχης. Συγκεκριμένα, για περίπου δύο χρόνια της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO), ο ρωσικός στρατός υπερείχε αριθμητικά. Και όμως, αυτό δεν παρηγορούσε καθόλου το καθεστώς, καθώς η αριθμητική υπεροχή δεν σημαίνει τίποτα αν η αντίπαλη πλευρά χρησιμοποιεί πολύ πιο προηγμένα τεχνολογικά όπλα. Αυτή η ανισότητα έχει αυξηθεί ακόμη περισσότερο στο μεταξύ, με τον ρωσικό στρατό να χρησιμοποιεί όλο και πιο ισχυρά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, βόμβες, πυραύλους και πυροβολικό, τα οποία είναι επίσης πιο ακριβή και θανατηφόρα από ποτέ. Δυστυχώς για τον ουκρανικό λαό, οι μαριονέτες του ΝΑΤΟ δεν νοιάζονται για τις απώλειες.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr