 |
| Russian Prime Minister Vladimir Putin (R) shakes hands with U.S. Vice President Joe Biden during their meeting in Moscow March 10, 2011. REUTERS/Alexander Natruskin/File Photo |
Μετά από μια σε μεγάλο βαθμό προδιαγεγραμμένη εκλογή, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ορκίστηκε την περασμένη εβδομάδα για μια ακόμη εξαετή θητεία ως πρόεδρος της Ρωσίας. Η νίκη του Πούτιν αντιμετωπίστηκε, φυσικά, με κατηγορίες για απάτη και πολιτική παρέμβαση, παράγοντες που συμβάλλουν στην εξήγηση του ποσοστού του 87,3% των ψήφων.
Maya Krainc - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Αν αυτή η συνέχιση της 24χρονης παραμονής του Πούτιν στην εξουσία καθιστά ένα πράγμα σαφές, είναι ότι ο ίδιος και το καθεστώς του δεν πρόκειται να πάνε πουθενά στο ορατό μέλλον. Όμως, καθώς ο πόλεμός του στην Ουκρανία συνεχίζεται χωρίς σαφές τέλος στον ορίζοντα, αυτό που είναι λιγότερο σαφές είναι πώς η Ουάσινγκτον σχεδιάζει να αντιμετωπίσει αυτή την πραγματικότητα.
Οι ειδικοί λένε ότι η Ουάσινγκτον πρέπει να αρχίσει να προβάλλει μια μακροπρόθεσμη στρατηγική απέναντι στη Ρωσία και τον πόλεμό της στην Ουκρανία, αξιοποιώντας την πολιτική της επιρροή για να ασκήσει πίεση στον Πούτιν και να πιέσει για περισσότερη διπλωματία με στόχο τον τερματισμό της σύγκρουσης. Μόνο αν η Ουάσινγκτον κοιτάξει πέρα από τις βραχυπρόθεσμες λύσεις μπορεί ρεαλιστικά να μετακινήσει τη βελόνα στην Ουκρανία.
Από την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας, οι ΗΠΑ έχουν επικεντρωθεί στην παροχή βοήθειας στην Ουκρανία για να τη βοηθήσουν να κερδίσει πίσω όλα τα εδάφη της πριν από το 2014, ένας στόχος που περιπλέκεται από τις συστημικές ελλείψεις του Κιέβου σε πυρομαχικά και ανθρώπινο δυναμικό. Αλλά αυτή η απάντηση παραμελεί μια πιο στρατηγική προσέγγιση του πολέμου, σύμφωνα με τον Andrew Weiss του Carnegie Endowment for International Peace, ο οποίος μίλησε σε ένα πρόσφατο πάνελ που φιλοξενήθηκε από το Carnegie.
«Υπάρχει μια δίνη σχεδιασμού έκτακτης ανάγκης στην οποία οι άνθρωποι έχουν, δυστυχώς, απορροφηθεί για το μεγαλύτερο μέρος των δύο ετών από τότε που έφτασαν για πρώτη φορά οι πληροφορίες το φθινόπωρο του 2021», δήλωσε ο Βάις. «Και έτσι το επείγον εκτοπίζει το στρατηγικό».
Ο ιστορικός Stephen Kotkin, από την πλευρά του, λέει πως η διατήρηση της κυριαρχίας της Ουκρανίας είναι κρίσιμη. Ωστόσο, η προφανής εστίαση στην ανάκτηση εδαφών, που προωθούν οι ΗΠΑ, είναι λανθασμένη.
«Οι πόλεμοι δεν αφορούν ποτέ την ανάκτηση εδαφών. Πρόκειται για την ικανότητα να πολεμήσεις και τη θέληση να πολεμήσεις. Και αν η Ρωσία έχει την ικανότητα να πολεμήσει και η Ουκρανία πάρει πίσω εδάφη, η Ρωσία δε θα σταματήσει να πολεμά", δήλωσε ο Kotkin σε ένα podcast της Wall Street Journal.
Και φαίνεται ότι η Ρωσία έχει την ικανότητα. Ο αριθμός των στρατευμάτων και των όπλων που έχει στη διάθεσή της η Ρωσία υπερβαίνει κατά πολύ εκείνον της Ουκρανίας και οι Ρώσοι ηγέτες δαπανούν διπλάσια ποσά για την άμυνα από τους Ουκρανούς ομολόγους τους. Η Ουκρανία θα χρειαστεί συνεχή παροχή βοήθειας από τη Δύση για να συνεχίσει να συμβαδίζει με τη Ρωσία. Και ενώ η βοήθεια προς την Ουκρανία είναι σημαντική, λέει ο Kotkin, το ίδιο και ένα σαφές σχέδιο για τον καθορισμό της προτιμώμενης έκβασης του πολέμου.
Οι ΗΠΑ μπορεί να εξυπηρετηθούν καλύτερα χρησιμοποιώντας τη σημαντική πολιτική επιρροή που έχουν έναντι της Ρωσίας για να διαμορφώσουν ένα μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα υπέρ τους.
Ο George Beebe του Ινστιτούτου Quincy, το οποίο εκδίδει το Responsible Statecraft, λέει ότι οι πρωταρχικές ανησυχίες και τα συμφέροντα της Ρωσίας δεν τελειώνουν με την Ουκρανία. Η Μόσχα ανησυχεί θεμελιωδώς για τη συμμαχία του ΝΑΤΟ και την απειλή που μπορεί να αποτελέσει για τη ρωσική εσωτερική σταθερότητα. Επομένως, οι διαπραγματεύσεις και ο διάλογος σχετικά με τα όρια και τα όρια των εξουσιών του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας είναι ζωτικής σημασίας για την ευρύτερη σύγκρουση.
Πρόκειται για μια διαδικασία που δεν είναι δυνατή χωρίς τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. «Αυτό σημαίνει εξ ορισμού πως έχουμε κάποια μόχλευση», λέει ο Beebe.
Σε αυτό το σημείο, ο Kotkin λέει ότι η δύναμη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους έγκειται στην πολιτική τους επιρροή - όπου είναι πολύ πιο ισχυροί από τη Ρωσία - παρά στο πεδίο της μάχης. Η αξιοποίηση αυτής της επιρροής θα είναι απαραίτητο εργαλείο για την επίτευξη μιας συμφωνίας που θα είναι ευνοϊκή για τα συμφέροντα της Δύσης, «που θα προστατεύει τις Ηνωμένες Πολιτείες, θα προστατεύει τους συμμάχους τους στην Ευρώπη, θα διατηρεί μια ανεξάρτητη Ουκρανία, αλλά θα σέβεται και τα βασικά συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας εκεί».
Κατά την άποψη του Kotkin, αυτό θα σήμαινε να πιέσουμε για μια ανακωχή που θα τερματίζει τις μάχες στο έδαφος και θα διατηρεί την ουκρανική κυριαρχία, δηλαδή να μην αναγνωρίζει νομικά την κατοχή της Ρωσίας στα εδάφη που έχει καταλάβει κατά τη διάρκεια του πολέμου. Στη συνέχεια, οι διαπραγματεύσεις μπορούν να προχωρήσουν.
Ο Beebe προσθέτει ότι θα είναι σημαντική μια συνθήκη για τον τρόπο χρήσης των συμβατικών δυνάμεων στην Ευρώπη, η οποία θα θέτει όρια στο πού και πώς μπορούν να αναπτυχθούν οι στρατοί. «[Η Ρωσία] χρειάζεται κάποια συνεννόηση με τη Δύση σχετικά με το τι θα συμφωνήσουμε όλοι να αποκλείσουμε όσον αφορά την παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις του άλλου», δήλωσε ο Beebe.
Κρίσιμος για τους στόχους αυτούς είναι ο διάλογος με τον Πούτιν, τον οποίο η Ουάσινγκτον δεν έχει κάνει αρκετά για να διευκολύνει, λέει ο Beebe. Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν δηλώσει δημοσίως πως δεν σκοπεύουν να συναντηθούν με τον Πούτιν.
Οι ΗΠΑ απέρριψαν τις περισσότερες δηλώσεις του Πούτιν για την προθυμία του να διαπραγματευτεί, την οποία εξέφρασε σε συνέντευξή του στον Τάκερ Κάρλσον τον Φεβρουάριο, επικαλούμενες σκεπτικισμό ότι ο Πούτιν έχει γνήσιες προθέσεις να τερματίσει τον πόλεμο. «Παρά τα λόγια του κ. Πούτιν, δεν έχουμε δει καμία ενέργεια που να δείχνει ότι ενδιαφέρεται να τερματίσει αυτόν τον πόλεμο. Αν το ήθελε, θα απέσυρε τις δυνάμεις του και θα σταματούσε τις αδιάκοπες επιθέσεις του στην Ουκρανία", δήλωσε σε απάντηση εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου.
Όμως καμία από τις δύο πλευρές δεν ήταν ανοιχτή σε σοβαρή επικοινωνία. Ο Μπάιντεν και ο Πούτιν δεν έχουν συναντηθεί για να εμπλακούν σε ουσιαστικές συνομιλίες για τον πόλεμο από τότε που ξεκίνησε, ενώ η τελευταία τους συνάντηση πραγματοποιήθηκε πριν από την έναρξη του πολέμου το καλοκαίρι του 2021 στη Γενεύη. Ο Βάις λέει ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να καταστήσουν σαφές πως αυτές οι γραμμές επικοινωνίας είναι ανοιχτές.
«Οποιαδήποτε στρατηγική που περιλαμβάνει διπλωματική προσέγγιση πρέπει επίσης να υποστηρίζεται από σοβαρή αποφασιστικότητα και την αίσθηση ότι δεν πάμε πουθενά», δήλωσε ο Βάις.
Ο τερματισμός του πολέμου θα είναι κρίσιμος για τη μακροπρόθεσμη παγκόσμια σταθερότητα. Η Ρωσία θα παραμείνει ένας σημαντικός παίκτης στην παγκόσμια σκηνή, εξηγεί ο Beebe, λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι η μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη στον κόσμο και κορυφαίος παραγωγός ενέργειας. Επομένως, είναι τελικά προς το συμφέρον των ΗΠΑ και της Ευρώπης να καταλήξουν σε μια σχέση «που να συνδυάζει ανταγωνιστικά και συνεργατικά στοιχεία και όπου θα βρούμε έναν τρόπο να διαχειριστούμε τις διαφορές μας και να διασφαλίσουμε πως δεν θα εξελιχθούν σε πολύ επικίνδυνη στρατιωτική αντιπαράθεση», λέει.
Ως δύο μεγάλες παγκόσμιες υπερδυνάμεις, οι ΗΠΑ και η Ρωσία πρέπει να βρουν έναν τρόπο να μοιραστούν τον κόσμο. Μόνο ένας γνήσιος, μακροπρόθεσμος σχεδιασμός μπορεί να διασφαλίσει ότι η Ουάσινγκτον θα είναι σε θέση να διαμορφώσει αυτό το μέλλον προς το συμφέρον της.