Press TV Staff Writer - presstv.ir / Παρουσίαση Freepen.gr
Τους τελευταίους πέντε μήνες, ο γιος του έκπτωτου πρώην Ιρανού μονάρχη και οι πιστοί του έχουν ασκήσει επιθετικές πιέσεις υπέρ του καθεστώτος που δολοφονεί παιδιά και δικαιολογεί τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει.
Ο Ρεζά Παχλαβί, γιος του τελευταίου ηγεμόνα της δυναστείας των Παχλαβί στο Ιράν, Μοχαμάντ Ρεζά Παχλαβί, δεν έχει απολογηθεί για τους δεσμούς του με τον Νετανιάχου και άλλους αξιωματούχους του ισραηλινού καθεστώτος, επισκεπτόμενος ακόμη και τα κατεχόμενα εδάφη για να εκφράσει την υποστήριξή του στο εποικιστικό-αποικιοκρατικό σχέδιο του καθεστώτος.
Σε δηλώσεις του σε βρετανικά και ισραηλινά μέσα ενημέρωσης μετά τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου, ο αυτοαποκαλούμενος "πρίγκιπας διάδοχος" υποστήριξε τη γενοκτονική επίθεση του ισραηλινού καθεστώτος στη Γάζα, ενώ συκοφάντησε τη Χαμάς και το Ιράν.
Το Νοέμβριο, η σύζυγός του Γιασμίν εθεάθη σε μια φιλοϊσραηλινή συγκέντρωση στην Ουάσινγκτον, ανεμίζοντας τις εδώ και καιρό απαξιωμένες σημαίες των Παχλαβί και του Ισραήλ, με τα bots των Παχλαβί να τις κυκλοφορούν στις σελίδες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Η συμμαχία μεταξύ των πρώην μοναρχών του Ιράν και του ισραηλινού καθεστώτος, που έχουν κοινούς στόχους, πήρε ώθηση μετά την επίσκεψη του Παχλαβί και της συζύγου του στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη τον Απρίλιο του περασμένου έτους, την οποία φιλοξένησε ο ίδιος ο Ισραηλινός πρωθυπουργός.
Σηματοδότησε την επισημοποίηση της μακροχρόνιας άτυπης σχέσης τους κακού-κακού.
Τι έχει κάνει ή επιτύχει ο Ρέζα Παχλαβί σε όλη του τη ζωή;
Η βιογραφία του νεότερου Παχλαβί είναι μια περίεργη ιστορία πολλαπλών πολιτικών, στρατιωτικών, εκπαιδευτικών, οικογενειακών, επαγγελματικών, οικονομικών και επιχειρηματικών αποτυχιών, οι οποίες αποδίδονται στις υψηλές αλλά ανέφικτες φιλοδοξίες του.
Γεννήθηκε ως ο πρώτος και μεγαλύτερος γιος του Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί, του πρώην Ιρανού δικτάτορα που εγκατέστησαν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί, ο οποίος είχε προετοιμαστεί για διάδοχος του πατέρα του.
Οι φιλοδοξίες του, ωστόσο, καταπνίγηκαν εν τη γενέσει τους, αφού οι Ιρανοί ξεσηκώθηκαν κατά της δικτατορίας των Παχλαβί που υποστηριζόταν από τη Δύση πριν από 40 και πλέον χρόνια και εγκαθίδρυσαν μια ισλαμική δημοκρατία.
Εν μέσω της λαϊκής εξέγερσης στο Ιράν, διέφυγε στο εξωτερικό με την οικογένειά του και εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου γράφτηκε για να σπουδάσει σε δύο κολέγια, αλλά τελικά εγκατέλειψε και τα δύο.
Ακόμη και πριν από την Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράν, προσπάθησε να ολοκληρώσει ένα μονοετές πρόγραμμα σπουδών για στρατιωτικό πιλότο στις ΗΠΑ, αλλά απέτυχε, εγκαταλείποντας το πρόγραμμα τέσσερις μήνες πριν από την αποφοίτησή του.
Χρόνια αργότερα, στη βιογραφία του, ισχυρίστηκε ψευδώς ότι προσφέρθηκε στην ιρανική πολεμική αεροπορία κατά τη διάρκεια της επίθεσης των ιρακινών Μπααθιστών, αλλά απορρίφθηκε, μια επινοημένη ιστορία που αποσκοπούσε στην οικοδόμηση μιας ηρωικής εικόνας.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ως εικοσάχρονος, αυτοανακηρύχθηκε ο νέος "βασιλιάς" του Ιράν, αλλά αυτό δεν αναγνωρίστηκε από κανέναν, ούτε καν από τη χώρα υποδοχής του, η οποία αποστασιοποιήθηκε από αυτόν.
Πολλά χρόνια αργότερα, οι αξιωματικοί των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών αποκάλυψαν πως κατά τη διάρκεια του Ιερού Αμυντικού Πολέμου τη δεκαετία του 1980, ο Παχλαβί προσπαθούσε στην πραγματικότητα να οργανώσει πραξικόπημα για να γίνει μονάρχης.
Το σχέδιο αυτό ξεκίνησε από το τηλεφώνημά του στον Yaakov Nimrudi, έναν αξιωματικό των μυστικών υπηρεσιών που εκπαίδευσε τη διαβόητη μυστική αστυνομία SAVAK στο Ιράν, και περιελάμβανε στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας 800 εκατομμυρίων δολαρίων που ενέκρινε ο τότε Ισραηλινός υπουργός στρατιωτικών υποθέσεων Ariel Sharon.
Το σχέδιο πραξικοπήματος κατέληξε σε καταστροφή και ο Παχλαβί αποσύρθηκε σε ένα πολυτελές κτήμα στη Βιρτζίνια, παντρεύτηκε, ζούσε μεγαλοπρεπώς και σπατάλησε χρήματα που του παρείχαν Αμερικανοί και Ισραηλινοί.
Δεν μπόρεσε να διαχειριστεί καλά τα οικονομικά του και δέχθηκε αγωγές από πρώην συνεργάτες του καθεστώτος, κυριολεκτικά κλαίγοντας στις αίθουσες των δικαστηρίων και δικαιολογώντας στα δικαστήρια πως του τελείωσαν τα χρήματα.
Κατά δική του ομολογία, ο 63χρονος γιος του τελευταίου Ιρανού μονάρχη δεν είχε ποτέ στη ζωή του δουλειά και ζούσε μόνο από κληρονομιές και δωρεές από πιστούς στη μοναρχία που ζουν στη Δύση.
Η απώλεια της βασιλικής ιδιότητας ήταν πολύ δύσκολη για δύο από τα αδέλφια του, τα οποία πάλευαν με την κατάθλιψη και τον εθισμό στα ναρκωτικά και τελικά αυτοκτόνησαν σε μια πράξη απελπισίας.
Στο προσωπικό μέτωπο επίσης, οι φιλοδοξίες του δεν υλοποιήθηκαν. Η μεγάλη προσωπική επιθυμία του Παχλαβί να αποκτήσει γιο και πιθανό βασιλικό διάδοχο δεν εκπληρώθηκε ποτέ. Και τα τρία παιδιά του είναι κόρες.
Τι θέλουν οι μοναρχιστές του Παχλαβί και γιατί είναι ανέφικτο;
Για χρόνια ισχυριζόταν πως ήταν απολίτικος και δεν ενδιαφερόταν για την αποκατάσταση της μοναρχίας στο Ιράν, κάτι που συνειδητοποίησε ότι ήταν ένα μακρινό όνειρο. Όμως οι Αμερικανοί και σιωνιστές φίλοι του συνέχιζαν να τον ωθούν.
Κάθε φορά που γίνονταν διαδηλώσεις στο Ιράν, άρπαζε την ευκαιρία να ζητήσει την απομάκρυνση της δημοκρατικά εκλεγμένης ηγεσίας της Ισλαμικής Δημοκρατίας, τοποθετώντας τον εαυτό του ως "αντιπολίτευση".
Στη δεκαετία του 2010, υπήρχε μια τάση αυξανόμενης αμερικανικής, βρετανικής και ισραηλινής υποστήριξης αυτών των ομάδων κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας, από μαρξιστές μέχρι αυτονομιστές και μοναρχιστές, συμπεριλαμβανομένου του Παχλαβί.
Όπως και άλλες αντι-ιρανικές ομάδες, που χαρακτηρίστηκαν "αντιπολίτευση" από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, ο Παχλαβί ισχυρίστηκε ότι ηγείται ενός πλουραλιστικού "εθνικού συμβουλίου", στην πραγματικότητα ενός μονοπρόσωπου με μια χούφτα ομοϊδεάτες.
Τα προπαγανδιστικά τηλεοπτικά κανάλια στην περσική γλώσσα τον προώθησαν φιλόδοξα ως έναν από τους "ηγέτες της αντιπολίτευσης", ιδίως το φιλομοναρχικό Manoto με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο έκλεισε στις αρχές του τρέχοντος έτους.
Οι δραστηριότητές τους επικεντρώνονταν κυρίως στην επιθετική προώθηση της κυριαρχίας της μοναρχίας ως κοινωνικής ουτοπίας, καθώς και στον τρόπο ζωής της δικτατορικής οικογένειας και της ελίτ της μειονότητας, με στόχο τους νέους Ιρανούς.
Τα υπόλοιπα περιλάμβαναν διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων, θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τα αίτια της επανάστασης, υποτίμηση των ιρανικών ιστοριών επιτυχίας, έμφαση σε περιθωριακά κοινωνικά προβλήματα κ.λπ.
Ο Παχλαβί έδινε συχνά συνεντεύξεις και σχόλια σε αυτά τα τηλεοπτικά κανάλια, σύμφωνα με την πολιτική ατζέντα της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Τελ Αβίβ, αρνούμενος πάντα τη νομιμότητα της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Ντόναλντ Τραμπ στην Ουάσινγκτον, αναγνώρισε τη νέα του ευκαιρία στην κυβέρνηση που αποτελείται από νεοσυντηρητικούς και ακραίους σιωνιστές, υποστηρίζοντας την αποχώρηση των ΗΠΑ από την πυρηνική συμφωνία του 2015 και επαναλαμβάνοντας τη ρητορική του Τραμπ για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Προώθησε με σθένος την πολιτική του Τραμπ για μέγιστη πίεση κατά του Ιράν, υποστηρίζοντας πως οι βάναυσες κυρώσεις είναι "αυτό που θέλουν οι Ιρανοί", δείχνοντας πόσο πολύ νοιάζεται πραγματικά για τον ιρανικό λαό.
Οι δραστηριότητές του εκείνη την περίοδο δείχνουν ότι είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στην πολιτική του Τραμπ για την ανατροπή της ιρανικής δημοκρατίας και προσπάθησε να τοποθετηθεί ως η πρώτη επιλογή για το όραμά τους για ένα "νέο Ιράν".
Συχνά τον έβλεπαν να κάνει παρέα με τον Σέλντον Άντελσον, έναν αμερικανό ρεπουμπλικανό μεγαλοχορηγό και σκληροπυρηνικό σιωνιστή, ο οποίος κάποτε υποστήριξε την πυροδότηση πυρηνικής βόμβας στο ιρανικό έδαφος.
Ήταν επίσης συχνά προσκεκλημένος σε συνεδριάσεις του Ινστιτούτου για την Πολιτική της Εγγύς Ανατολής της Ουάσινγκτον (WINEP), παραρτήματος της Επιτροπής Δημοσίων Υποθέσεων του Αμερικανικού Ισραήλ (AIPAC), μιας σημαίνουσας ομάδας σιωνιστικού λόμπι.
Αφού η πολιτική και τα σχέδια της κυβέρνησης Τραμπ για το Ιράν αποδείχθηκαν αποτυχημένα, ο Παχλαβί έγινε επίσης απελπισμένος και στράφηκε απευθείας στο σιωνιστικό καθεστώς για ηθική και οικονομική χορηγία.
Τι κάνει τον Παχλαβί και το ισραηλινό καθεστώς να αποτελούν συμμαχία;
Τον Απρίλιο του 2023, ο Παχλαβί και η σύζυγός του πραγματοποίησαν πενθήμερο ταξίδι στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη, όπου έγιναν θερμά δεκτοί και φιλοξενήθηκαν από τον Νετανιάχου και τον υπουργό πληροφοριών του Γκίλα Γκαμλιέλ.
Στο Τελ Αβίβ, παρουσίασε ένα πανομοιότυπο όραμα για το μέλλον του Ιράν με τον Νετανιάχου, καθώς και οι δύο είχαν παραισθήσεις για την πτώση της Ισλαμικής Δημοκρατίας και την αποκατάσταση της μοναρχικής κυριαρχίας.
Μαζί με τον Gamliel, ο Pahlavi και η σύζυγός του επισκέφθηκαν διάφορες τοποθεσίες στα κατεχόμενα εδάφη, παρακολούθησαν μια τελετή στο Yad Vashem και πραγματοποίησαν μια εβραϊκή προσευχή στο Δυτικό Τείχος, ενώ απέφυγαν το τέμενος Al-Aqsa στο κατεχόμενο al-Quds και κάθε αναφορά στους Παλαιστίνιους και την κατοχή τους.
Η σύζυγός του δημοσίευσε μια φωτογραφία με Ισραηλινές στρατιώτισσες στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ με ένα σύνθημα που χρησιμοποιήθηκε ένα χρόνο νωρίτερα κατά τη διάρκεια βίαιων ταραχών στο Ιράν, που χρηματοδοτήθηκαν από δυτικές χώρες και το Ισραήλ.
Ο Pahlavi συνοδευόταν κατά την επίσκεψή του από τους Amir-Hossein Etemadi, Saeed Ghasseminejad και Mark Dubowitz, μέλη του Foundation for Defense of Democracies (FDD), μιας εξέχουσας ομάδας σιωνιστικού λόμπι με έδρα τις ΗΠΑ.
Και οι τρεις είναι γνωστοί για τις ακραίες σιωνιστικές, αντιπαλαιστινιακές και αντι-ιρανικές απόψεις τους, την υποστήριξη κυρώσεων και ακόμη και αμερικανοϊσραηλινής στρατιωτικής επίθεσης κατά του Ιράν.
Ο Pahlavi συναντήθηκε επίσης με την Hananya Naftali, μια προπαγανδίστρια του Likudnik στα κοινωνικά δίκτυα και στενή συνεργάτιδα του Νετανιάχου, η οποία από το 2020 διατηρούσε ενεργά προφίλ στην πλατφόρμα X (πρώην Twitter) και στο Facebook στα περσικά, αν και δεν γνωρίζει τη γλώσσα.
Η επίσκεψη χαρακτηρίστηκε ως "ιστορική" από τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης και τον ίδιο τον Παχλαβί, παρόλο που ήταν απλώς ένα διαφημιστικό κόλπο και για τις δύο πλευρές και δεν αντιπροσώπευε κάτι νέο στις σχέσεις τους.
Η σχέση μεταξύ της οικογένειας Παχλαβί και των Σιωνιστών χρονολογείται από τη δεκαετία του 1960, όταν ιδρύθηκε η SAVAK με τη βοήθειά τους και όταν συνήφθησαν επικερδείς συμφωνίες πετρελαίου, μακριά από τα μάτια της κοινής γνώμης.
Οι προσωπικοί δεσμοί του με τους Σιωνιστές χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1980, όταν ζήτησε από την ελίτ των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ να τον βοηθήσει να οργανώσει ένα φιλομοναρχικό πραξικόπημα στο Ιράν. Οι δεσμοί μόνο προχώρησαν με την πάροδο των ετών.
Μια φιλομοναρχική μαζική εξέγερση έχει από καιρό απορριφθεί ως αδιανόητη από όλους τους Ιρανούς και ξένους πολιτικούς αναλυτές, οι οποίοι συμφωνούν ότι ο Παχλαβί και άλλα αντι-ιρανικά στοιχεία που υποστηρίζονται από τις δυτικές κυβερνήσεις και το ισραηλινό καθεστώς κυνηγούν μια οφθαλμαπάτη.