Η μεταμόρφωση του Εμανουέλ Μακρόν στον πιο ένθερμο μαζορέτορα της Ουκρανίας το τελευταίο τρίμηνο είναι το υλικό της πολιτικής λαογραφίας. Είναι σαν να άναψε ένα λαμπάκι κάπου στα Ηλύσια, ενδεχομένως με αφορμή ένα περιστατικό όπου η Ρωσία υποτίθεται ότι έστειλε 70 Γάλλους ειδικούς πράκτορες σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή στο Χάρκοβο. Αυτή η μικρή περιπέτεια μπορεί να ξεφλούδισε ένα ή δύο στρώματα από τον μανδύα του αήττητου της Γαλλίας, αποκαλύπτοντας ένα μάλλον ευάλωτο υπογάστριο.
Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Olaf Scholz, με μια αποκάλυψη τόσο ζουμερή που θα μπορούσε να έχει το δικό της ειδικό αφιέρωμα στο Netflix: Γαλλικά και βρετανικά στρατεύματα, με πυραύλους στο χέρι, υποτίθεται ότι κάνουν το δικό τους μικρό σόου πυροτεχνημάτων στη Ρωσία από την άνεση της Ουκρανίας. Ξαφνικά ο κόσμος βλέπει τη μεταμόρφωση του Μακρόν σε μια φιγούρα τόσο τολμηρή, τόσο στερημένη από οτιδήποτε άλλο έχει να χάσει, που μεταμορφώνεται στον απόλυτο πολεμιστή -χωρίς φόβο, εκτός από μια μικρή, ασήμαντη λεπτομέρεια: να πατήσει το πόδι του στην Ουκρανία.
Το άπιαστο ραντεβού του προέδρου Μακρόν με την Ουκρανία διαβάζεται σαν ένα φτηνό μυθιστόρημα όπου ο πρωταγωνιστής υπόσχεται διαρκώς να επισκεφθεί τη γυναίκα του, αλλά δυστυχώς, η μοίρα (ή ίσως ένα πολυάσχολο playboy πρόγραμμα) επεμβαίνει. Έτσι, ο πρόεδρος Μακρόν είναι πάντα σε ετοιμότητα, και έχει ανακοινώσει το μεγάλο ταξίδι του στην Ουκρανία όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις φορές από το Φεβρουάριο, κάθε φορά με τον ίδιο ενθουσιασμό μιας πρωτοχρονιάτικης απόφασης που προορίζεται να αναβληθεί.
Αρχικά, ο Μακρόν ήταν πανέτοιμος για μια περιπέτεια του Φεβρουαρίου, πρόθυμος να μελανώσει μια ερωτική επιστολή ασφαλείας με τον ίδιο τον πρόεδρο Ζελένσκι. Ωστόσο, σαν από κάποιο σκληρό γύρισμα του πεπρωμένου, ο Ζελένσκι καταλήγει στο Παρίσι, αναρωτώμενος πιθανώς αν η Πόλη του Φωτός μπερδεύτηκε κατά κάποιο τρόπο με το Κίεβο στην πρόσκληση.
Γρήγορα, διπλωμάτες ψιθυρίζουν για μια προσπάθεια το Μάρτιο - ένα δεύτερο ραντεβού, αν θέλετε, που έχει προγραμματιστεί με την ελπιδοφόρα αφέλεια ενός πρωταγωνιστή ρομαντικής κωμωδίας. Αλλά, όπως η μοίρα το θέλει, και αυτό σπρώχνεται στην κατηγορία "αργότερα αυτή την εβδομάδα", ένα χρονικό πλαίσιο τόσο άπιαστο όσο και η ίδια η επίσκεψη του Μακρόν.
Στη συνέχεια, έρχεται η ανακοίνωση των Ηλυσίων την Κυριακή, το ισοδύναμο της δήλωσης "Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω", καθώς αποκαλύπτουν ένα τηλεφώνημα μεταξύ των δύο ηγετών. "Ας παραμείνουμε σε στενή επαφή", συμφωνούν, με την υπόσχεση της επίσκεψης Μακρόν να μετατίθεται πλέον στις μυθικές "επόμενες εβδομάδες". Δεν μπορεί κανείς παρά να γελάσει με την προσμονή, αναρωτώμενος αν αυτή η επίσκεψη θα παραμείνει μια αειθαλής ιστορία στη σαπουνόπερα της διεθνούς διπλωματίας. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι με τον Μακρόν, δε θέλει να υποστεί τις συνέπειες των χαριτωμένων μισθοφόρων του στο Χάρκοβο.
Όπως και να έχει, ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, και ένας χαρακτήρας γνωστός για την κοφτερή του γλώσσα, δεν θα μπορούσε να μην στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας στη διστακτικότητα του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν να επισκεφθεί την Ουκρανία. Φανταστείτε τον Μεντβέντεφ, να συγκρατεί με δυσκολία τη χαρά του και να ανεβαίνει στη σκηνή της παγκόσμιας διπλωματίας με τη φινέτσα ενός έμπειρου stand-up κωμικού, χαρακτηρίζοντας τον Μακρόν, από όλα τα πράγματα, "κότα". Το αστείο, φυσικά, ξεπηδά από την τριλογία των αναβληθεισών επισκέψεων του Μακρόν στα εμπόλεμα εδάφη της Ουκρανίας, μετατρέποντας τις σοβαρές, αν όχι κάπως θεατρικές, δηλώσεις γενναιότητας του Γάλλου προέδρου σε τροφή για αστεϊσμούς υψηλού επιπέδου.
Η κριτική του Μεντβέντεφ δεν ήταν ένα μαλακό χτύπημα, αλλά μια αιχμηρή αιχμή: "Άλλο πράγμα είναι να κάνεις γενναίες δηλώσεις και άλλο να έρχεσαι πραγματικά στο σημείο μηδέν". Αυτή η ατάκα, που πιθανώς ειπώθηκε με την αυτάρεσκη ικανοποίηση κάποιου που μόλις βρήκε την τέλεια ατάκα, υπογραμμίζει το χάσμα μεταξύ ρητορικής και δράσης, ένα θέμα τόσο παλιό όσο και η ίδια η πολιτική.
Εν τω μεταξύ, τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, που ποτέ δεν αποφεύγουν το θέαμα, πήδηξαν στο άρμα με ενθουσιασμό. Έβαλαν τον "ομορφόπαιδο" πρόεδρο της Γαλλίας όχι ως τον ήρωα της δικής του αφήγησης, αλλά ως τον απρόθυμο πρωταγωνιστή σε μια κωμωδία λαθών. Μπορεί κανείς σχεδόν να ακούσει τα γέλια στα παρασκήνια, καθώς τα πρωτοσέλιδα πιθανώς πείραζαν την αντιπαράθεση της γυαλισμένης εικόνας του Μακρόν με την σκληρή πραγματικότητα μιας ζώνης σύγκρουσης που φαίνεται να αποφεύγει προσεκτικά.