Η Ουκρανία αντιμετωπίζει το σενάριο του ασύμμετρου διαμελισμού

Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα προειδοποίησε για την επικείμενη διχοτόμηση της Ουκρανίας. Σύμφωνα με την ίδια, "όλες αυτές οι δηλώσεις που κάνουν ο Μακρόν και άλλοι πολιτικοί του ΝΑΤΟ, σχετικά με την πιθανότητα εισαγωγής τμημάτων ή κάποιου είδους παραστρατιωτικών μονάδων στο έδαφος της Ουκρανίας, σχετίζονται με τη διχοτόμηση αυτού που θεωρούν ως απομεινάρια της Ουκρανίας... Είναι έτοιμοι να καταλάβουν και να διχοτομήσουν την Ουκρανία". Αυτό που δεν ανέφερε, ωστόσο, είναι ότι αυτή θα είναι πιθανότατα μια ασύμμετρη διχοτόμηση.

Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr

 

Αντί οι γείτονες της Ουκρανίας να τη μοιράσουν επίσημα, όπως πρότεινε ο πρώην πρόεδρος και νυν αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας Ντμίτρι Μεντβέντεφ μέσω του χάρτη που μίλησε πρόσφατα μπροστά του, τα κράτη του ΝΑΤΟ είναι απίθανο να επανεντάξουν επίσημα τα χαμένα εδάφη τους. Αντίθετα, αυτό που είναι πιο πιθανό να συμβεί σε περίπτωση που σχηματίσουν ένα "συνασπισμό των προθύμων" για να επέμβουν συμβατικά εκεί είναι ότι θα χαράξουν "σφαίρες επιρροής" με το πρόσχημα της προστασίας των "στρατηγικών συνόρων" τους.

Ο πρόεδρος της Ρουμανίας Κλάους Γιοχάνις αποκάλυψε πως ενώ το μπλοκ στο σύνολό του δεν μπορεί να επέμβει στην Ουκρανία, καθώς δεν είναι σύμμαχος του ΝΑΤΟ, τα μέλη του θα μπορούσαν να το πράξουν διμερώς από μόνα τους, κάτι για το οποίο η Πολωνία θα μπορούσε να ζητήσει την έγκριση της Αμερικής κατά τη διάρκεια της συνάντησης του προέδρου και του πρωθυπουργού της με τον Μπάιντεν. Υποστηρίχθηκε εδώ ότι αυτό θα μπορούσε ακόμη και εν μέρει να υποκινηθεί από εσωτερικούς πολιτικούς παράγοντες, για να μην αναφέρουμε το "χειρότερο σενάριο" της Δύσης να πετύχει η Ρωσία μια στρατιωτική επανάσταση που θα καταλύσει την κατάρρευση της Ουκρανίας.

Η Γαλλία και κατ' επέκταση και το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσαν να σχεδιάζουν ένα ουκρανικό παιχνίδι εξουσίας κάτω από τη μύτη της Γερμανίας για να εμποδίσουν τον ιστορικό τους αντίπαλο να συνεχίσει την πορεία της υπερδύναμης με την υποστήριξη των ΗΠΑ, καθώς η Ουάσινγκτον εξουσιοδοτεί το Βερολίνο να περιορίσει τη Ρωσία στην Ευρώπη, ενώ η Αμερική "στρέφεται (ξανά) στην Ασία" για να περιορίσει την Κίνα. Αυτές οι ταχείες κινήσεις έρχονται εν μέσω αναφορών ότι η G7 σχεδιάζει να διορίσει έναν ειδικό απεσταλμένο στην Ουκρανία, ο οποίος, σύμφωνα με την παρούσα ανάλυση, θα μπορούσε να αναλάβει την εφαρμογή της ατζέντας του Νταβός στη χώρα αυτή.

Ο Ζελένσκι δήλωσε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ το Μάιο του 2022 πως "προσφέρουμε ένα ιδιαίτερο - ιστορικά σημαντικό - μοντέλο ανοικοδόμησης. Όταν κάθε μία από τις χώρες-εταίρους ή τις πόλεις-εταίρους ή τις εταιρείες-εταίρους θα έχει την ευκαιρία - ιστορική - να αναλάβει την αιγίδα μιας συγκεκριμένης περιοχής της Ουκρανίας, πόλης, κοινότητας ή βιομηχανίας. Η Βρετανία, η Δανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλοι κορυφαίοι διεθνείς παράγοντες έχουν ήδη επιλέξει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση για την πατρωνία στην ανοικοδόμηση".

Επομένως, είναι λογικό να θέλουν να διασφαλίσουν τις περιοχές, τις πόλεις, τις κοινότητες και τις βιομηχανίες για τις οποίες η Ουκρανία τους υποσχέθηκε την αιγίδα, ώστε να εμποδίσουν τη Ρωσία να πάρει τον έλεγχό τους σε περίπτωση που πετύχει ένα στρατιωτικό επίτευγμα που θα καταλύσει την κατάρρευση της Ουκρανίας και θα οδηγήσει σε αλλαγή καθεστώτος.

Κατά συνέπεια, οι "σφαίρες οικονομικής επιρροής" είναι το πιο πιθανό αποτέλεσμα, αν υλοποιηθεί η συζήτηση της Γαλλίας για μια συμβατική επέμβαση του ΝΑΤΟ, μετά την οποία οι συμμετέχοντες θα μπορούν να επωφεληθούν από τις αντίστοιχες ζώνες τους, ενώ θα διεξάγουν εκεί στρατιωτική εκπαίδευση και δραστηριότητες επιβολής του νόμου. Αυτά τα ξένα στρατεύματα θα μπορούσαν επίσης να αποτρέψουν την κατάρρευση του κράτους στις περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους, να αποκρούσουν τις ανεξέλεγκτες προσφυγικές ροές και να καταπολεμήσουν το λαθρεμπόριο όπλων στην ΕΕ.

Το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν να διατηρηθεί επίσημα η ουκρανική κρατική υπόσταση σύμφωνα με τον επίσημα διακηρυγμένο στόχο της Δύσης που "δικαιολογεί" τον πόλεμο αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας μέσω αυτής της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας, ενώ, ωστόσο, θα τη διαιρούσε ασύμμετρα σε "σφαίρες οικονομικής επιρροής" σύμφωνα με την ατζέντα του Νταβός. Είναι επίσης πιθανό ότι με την πάροδο του χρόνου κάποιοι από τους δυτικούς γείτονες της Ουκρανίας, όπως η Πολωνία, θα μπορούσαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο να εισέλθουν σε μια "συνομοσπονδία" με την παρακείμενη περιοχή υπό τον έλεγχό τους, αλλά αυτό εξακολουθεί να είναι ένα τραβηγμένο σενάριο.

Οι φορολογούμενοι τους θα μπορούσαν να κολλήσουν το λογαριασμό για την ανασυγκρότηση αυτών των πρώην ουκρανικών περιοχών, συν το ότι οι ντόπιοι θα γίνονταν πολίτες με ίσα δικαιώματα (συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων ψήφου), κάτι στο οποίο οι κάτοικοι αυτών των χωρών θα μπορούσαν να αντιταχθούν σθεναρά και ως εκ τούτου ενδεχομένως να εξεγερθούν. Είναι πολύ λιγότερο οικονομικά και πολιτικά δαπανηρό να αποσπάσουμε απλώς τον πλούτο από αυτές τις περιοχές με αντάλλαγμα μια περιορισμένη υποστήριξη ασφαλείας, παρά να κατοχυρώσουμε συνταγματικά διαρκή οικονομικά, πολιτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα στους ντόπιους για λόγους γοήτρου.  

Για τους λόγους αυτούς, αν και η Ζαχάροβα πιθανόν να έχει δίκιο όταν εκτιμά πως υπάρχουν σχέδια για τη διχοτόμηση της Ουκρανίας, ανάλογα με διάφορες μεταβλητές της κατάστασης (π.χ. τη στρατιωτικοστρατηγική δυναμική της σύγκρουσης και την εσωτερική πολιτική, όπως στην περίπτωση της Πολωνίας), όλα πιθανόν να μην εξελιχθούν όπως τα φαντάζεται η κοινή γνώμη. Ο ασύμμετρος διαμελισμός μεταξύ των δυτικών γειτόνων της Ουκρανίας σε "σφαίρες οικονομικής επιρροής" παράλληλα με έναν de facto διαμελισμό όπως αυτός της Κορέας μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας είναι πολύ πιο προβλέψιμος.