M. K. BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Κινέζος σχολιαστής παρομοίασε τον Στόλτενμπεργκ με τον υπεύθυνο μιας εταιρείας κηδειών, "έναν καταστηματάρχη φέρετρων, ο οποίος δε βγάζει χρήματα σε καιρό ειρήνης. Ως νεκροθάφτης, το ΝΑΤΟ χρειάζεται τη σύγκρουση, την αιματοχυσία για κέρδη. Έτσι, σπέρνει φόβο και πανικό, προκειμένου να διασφαλίσει ότι οι χώρες μέλη του θα συνεχίσουν να συνεισφέρουν στρατιωτική χρηματοδότηση".
Το σχόλιο του Στόλτενμπεργκ εμφανίστηκε σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Welt Am Sonntag στις 10 Φεβρουαρίου, λίγο μετά την περίφημη συνέντευξη του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν στον Τάκερ Κάρλσον, όπου το Κρεμλίνο σηματοδότησε ότι η Ρωσία δεν αρνήθηκε και δεν αρνείται τις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Ο Στόλτενμπεργκ μίλησε εκ μέρους του Πενταγώνου, χωρίς αμφιβολία.
Η Μόσχα, έχοντας φτάσει σε μια αδιαπραγμάτευτη θέση στον πόλεμο, δεν ενδιαφέρεται για έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας για την υλοποίηση των στόχων της, καθώς τελικά η Δύση θα πρέπει να συνυπάρξει με τη Ρωσία. Η συνέντευξη του Πούτιν στον Κάρλσον ήταν προσεκτικά χρονικά τοποθετημένη - με μόλις δύο εβδομάδες να απομένουν για να μπει ο πόλεμος στον τρίτο χρόνο του.
Το "μήνυμα" του Πούτιν ότι η Ρωσία είναι ανοιχτή σε διάλογο έπιασε την Ουάσιγκτον απροετοίμαστη. Πρώτον, το εύρος ζώνης της κυβέρνησης Μπάιντεν κυριαρχείται από την κρίση Ισραήλ-Παλαιστίνης. Από την άλλη, η επέτειος των δύο ετών του πολέμου σηματοδοτείται από μια σημαντική νίκη των ρωσικών δυνάμεων στο πεδίο της μάχης στην στρατηγική ανατολική πόλη Avdiivka, πύλη προς την πόλη Donetsk, και ουσιαστικά στην πρώτη γραμμή του μετώπου από το 2014, όταν ξεκίνησε η σύγκρουση στο Donbass.
Όλες οι προσπάθειες των ρωσικών στρατευμάτων να εκκαθαρίσουν τη μεγάλη ουκρανική βάση στην Αβντιίβκα που απειλεί την πόλη Ντονέτσκ είχαν αποτύχει μέχρι στιγμής. Η Avdiivka είναι το κλειδί για τον στόχο της Ρωσίας να εξασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο των δύο ανατολικών επαρχιών του Donbass - Donetsk και Luhansk. Η κατάληψή της όχι μόνο ενισχύει το ρωσικό ηθικό, αλλά και εδραιώνει το Ντονέτσκ ως σημαντικό ρωσικό κόμβο εφοδιασμού για περαιτέρω δυτικές επιχειρήσεις προς την κατεύθυνση του ποταμού Δνείπερου.
Από πολιτική άποψη, υπογραμμίζει πως σε όλο το μήκος της μετωπικής γραμμής των σχεδόν 1000 χιλιομέτρων, οι ρωσικές δυνάμεις προωθούνται επί του παρόντος. Ο ουκρανικός στρατός υπέστη συντριβή στην Avdiivka.
Η προσπάθεια επανεκλογής του Μπάιντεν θα είναι ανώμαλη, αν συνεχίσουν να εμφανίζονται τέτοιες δυσάρεστες ειδήσεις από την Ουκρανία, οι οποίες αναδεικνύουν τη σοβαρότητα της καταστροφής της εξωτερικής πολιτικής του, καθώς το ΝΑΤΟ αντιμετωπίζει άλλη μια ταπεινωτική ήττα μετά το Αφγανιστάν. Ο Ντόναλντ Τραμπ προκαλεί αμείλικτα τον Μπάιντεν στο θέμα Ρωσία-Ουκρανία και στο ΝΑΤΟ. Σε αντίθεση με προηγούμενες προβλέψεις, οι αμερικανικές εκλογές έχουν μετατραπεί σε έναν από τους παράγοντες που επηρεάζουν περισσότερο τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Η πορεία του αμερικανικού Κογκρέσου προς ένα πακέτο στρατιωτικής βοήθειας για την Ουκρανία είναι αβέβαιη. Το κύριο εμπόδιο ήταν σε όλο το μήκος της η Βουλή των Αντιπροσώπων, όπου οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν την πλειοψηφία. Εκτός του ότι ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος της Βουλής δεν βιάζεται να καταθέσει το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από τη Γερουσία, το Κογκρέσο πρόκειται επίσης να στραφεί εκ νέου προς τις εγχώριες δημοσιονομικές πολιτικές, οπότε το νομοσχέδιο για την εξωτερική βοήθεια μπορεί απλώς να πέσει κάτω από τον κατάλογο των προτεραιοτήτων της νομοθετικής ατζέντας.
Εν τω μεταξύ, η ακρόαση στο Ανώτατο Δικαστήριο σχετικά με την υποψηφιότητα του Τραμπ σηματοδοτεί πως η συζήτηση ότι μπορεί να του απαγορευτεί η υποψηφιότητα για την προεδρία είναι απλώς ευσεβής πόθος. Αυτό σημαίνει πως, αν ο Τραμπ διατηρήσει το προβάδισμά του στις προκριματικές εκλογές της Νότιας Καρολίνας στις 24 Φεβρουαρίου, η κούρσα των Ρεπουμπλικανών θα έχει ουσιαστικά τελειώσει και θα είναι ο επικρατέστερος υποψήφιος του κόμματος. Ο Τραμπ έχει επίσης διευρύνει το προβάδισμά του έναντι του Τζο Μπάιντεν στις δημοσκοπήσεις.
Η χρηματοδοτική ροή προς την Ουκρανία έχει ήδη μειωθεί και υπάρχει μια κατήφεια μεταξύ των υποστηρικτών της Ουκρανίας στην Ευρώπη, αφού ανακάλυψαν τελικά πως το Κίεβο δεν κερδίζει τον πόλεμο. Ο πόλεμος δι' αντιπροσώπων της Δύσης χωρίς σαφώς καθορισμένο πολεμικό στόχο σημαίνει ότι δεν υπάρχει ούτε στρατηγική εξόδου.
Μια νίκη του Τραμπ θα εξέθετε άσχημα τους Ευρωπαίους εταίρους. Η κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού από την Ευρώπη θα είναι εξαιρετικά προβληματική. Οι ΗΠΑ έχουν δεσμεύσει μέχρι στιγμής 71,4 δισεκατομμύρια ευρώ, περισσότερα από τα μισά με τη μορφή στρατιωτικής βοήθειας. Δεύτερη είναι η Γερμανία με 21 δισ. ευρώ, ακολουθούμενη από το Ηνωμένο Βασίλειο με 13,3 δισ. ευρώ. Η Νορβηγία έρχεται τέταρτη. Το παράδοξο είναι ότι, ενώ οι τρεις μεγαλύτεροι Ευρωπαίοι δωρητές είναι όλοι μέλη του ΝΑΤΟ, μόνο η Γερμανία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και η Γερμανία δεν είναι αρκετά μεγάλη για να καλύψει μόνη της το κενό που αφήνουν οι ΗΠΑ. Αλλά το μεγαλύτερο εμπόδιο για μια κοινή ευρωπαϊκή απάντηση είναι η έλλειψη κοινού εδάφους μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Η ιδιαίτερη γαλλογερμανική σχέση έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό ένα ιστορικό τεχνούργημα. Οι δύο γίγαντες της ΕΕ ακολουθούν ασύμβατες οικονομικές στρατηγικές -για τη δημοσιονομική πολιτική και την πυρηνική ενέργεια- και οι οικονομίες τους αποκλίνουν, το ίδιο και η πολιτική και οι αμυντικές στρατηγικές τους.
Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς έχει αναπροσανατολίσει τη γερμανική αμυντική συνεργασία από τη Γαλλία προς τις ΗΠΑ. Ο αγώνας εξουσίας μεταξύ των δύο μεγαλύτερων δυνάμεων της ΕΕ που είχε τις ρίζες του στην έλλειψη χημείας μεταξύ του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν και του Σολτς έχει μετατραπεί σε ανταγωνισμό που εκδηλώνεται ως δύο διαφορετικά οράματα για τον κόσμο.
Η έννοια της "στρατηγικής αυτονομίας" του Μακρόν, η οποία καλεί την Ευρώπη να μη βασίζεται σε εξωτερικές δυνάμεις σε ζωτικούς τομείς που θα μπορούσαν να της δώσουν πολιτική επιρροή, προσκρούει στην ιστορική εξάρτηση της Γερμανίας από την αμερικανική στρατιωτική ομπρέλα (την οποία η Γαλλία δεν απαιτεί.)
Μετά τη συνάντησή του με τον Μπάιντεν στο Λευκό Οίκο στην Ουάσιγκτον στις 9 Φεβρουαρίου, ο Σολτς δήλωσε: "Ας μη μακρηγορούμε: η υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών είναι απαραίτητη για να μπορέσει η Ουκρανία να αμυνθεί". Ο Scholz τάχθηκε σθεναρά υπέρ της ενίσχυσης της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία, τονίζοντας την επιτακτική ανάγκη να σταλεί ένα "πολύ σαφές μήνυμα" στον Πούτιν.
Όπως είπε, "πρέπει να δείξουμε ότι (ο Πούτιν) δεν μπορεί να υπολογίζει πως η υποστήριξή μας θα μειωθεί". Ο Σολτς πρόσθεσε: "Η στήριξη που θα παράσχουμε θα είναι σε αρκετά μεγάλη κλίμακα και θα διαρκέσει αρκετά". Υψώνοντας την πολεμική ατμόσφαιρα, η Γερμανία επιδιώκει να διατηρήσει τη σημασία και την οικονομική σταθερότητα του ΝΑΤΟ μέσω της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Ο Μπάιντεν απάντησε στον Σολτς γουργουρίζοντας σαν γάτα που δείχνει ευχαρίστηση. Ο Μπάιντεν θα φιλοξενήσει στη συνέχεια τον πρόεδρο της Πολωνίας Αντρέι Ντούντα και τον πρωθυπουργό Ντόναλντ Τουσκ σε συνάντηση στην Ουάσινγκτον στις 12 Μαρτίου. Οι ΗΠΑ ενεργοποιούν εκ νέου τη συμμαχία τους με τη Γερμανία και την Πολωνία για την επόμενη φάση του πολέμου στην Ουκρανία. Η Γαλλία στέκεται απ' έξω και κοιτάζει μέσα, ενώ η Βρετανία βρίσκεται σε κώμα.
Με απλά λόγια, ενώ η αυταπάτη του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι ότι μπορεί να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο, η αυταπάτη του ΝΑΤΟ είναι πως θα κάνει ό,τι χρειαστεί. Αλλά τα χρήματα του νεκροθάφτη τελειώνουν και η περαιτέρω επιχείρηση εξαρτάται από την παράταση του πολέμου.
Το πέπλο έχει πέσει από τη δυτική αφήγηση - αυτός ο πόλεμος δεν αφορούσε ποτέ την Ουκρανία. Η εχθρική εικόνα της Ρωσίας έχει γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος της ίδιας της ύπαρξης και της λειτουργίας του ΝΑΤΟ.
Σίγουρα, η λήψη εντολών από ένα νεκροθάφτη δεν είναι προς το συμφέρον της Γερμανίας. Ο γνωστός Γερμανός εκδότης Wolfgang Münchau έγραψε πρόσφατα για "έναν γενικό αποπροσανατολισμό στη Γερμανία που συνοδεύει τη γεωπολιτική και κοινωνική αλλαγή", ο οποίος εκδηλώνεται με την παραπαίουσα οικονομία, την αποβιομηχάνιση που συντελείται και την απουσία μιας μεταβιομηχανικής στρατηγικής για τη χώρα ως τέτοια.
Είναι σαφές ότι τα ευρωπαϊκά συμφέροντα συνίστανται στην ανάληψη της δικής τους άμυνας και στην ειρήνευση με τη Ρωσία, ώστε να επικεντρωθεί η προσοχή στην οικονομία. Οι ίδιοι οι Γερμανοί είναι διχασμένοι σχετικά με αυτόν τον πόλεμο. Ο Scholz δεν είναι άνθρωπος με χάρισμα ή μεγάλες ιδέες, σημείωσε ο Münchau, και το γερμανικό κοινό δεν τον εμπιστεύεται πλέον. Αλλά από την άλλη, υπάρχει και "το βαθύτερο πρόβλημα: δεν είναι πραγματικά ο Scholz. Είναι πως η Γερμανία έχει γίνει πολύ πιο δύσκολο να κυβερνηθεί".