 |
| Bundeskanzler Scholz und US-Präsident Biden im Oval Office. Foto: Bundesregierung / Imo |
Tripti Garg - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ωστόσο, σημειώθηκε μια αξιοσημείωτη αντιστροφή. Επί του παρόντος, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ιδίως από τη Γερμανία, βρίσκονται στη θέση να παροτρύνουν τους Αμερικανούς ομολόγους τους, ιδίως τους νομοθέτες στο Καπιτώλιο, να διατηρήσουν την ακλόνητη υποστήριξη για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Η πιεστική ανησυχία έγκειται στο κατά πόσον το Βερολίνο θα αναλάβει ηγετικό ρόλο, προτρέποντας άλλα ευρωπαϊκά έθνη και συμμάχους σε παγκόσμιο επίπεδο να παρέμβουν και να αντιμετωπίσουν το πιθανό κενό που αφήνουν οι υποχωρούσες Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς μετέφερε πρόσφατα ένα κρίσιμο μήνυμα κατά τη διάρκεια της σύντομης επίσκεψής του στην αμερικανική πρωτεύουσα: "Όταν πρόκειται για την ικανότητα της Ουκρανίας να υπερασπιστεί τον εαυτό της, η υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι απαραίτητη", δήλωσε.
Η ανησυχία του Scholz πηγάζει από την αβεβαιότητα που περιβάλλει τη δέσμευση της Αμερικής στην Ευρώπη, ιδίως όσον αφορά τον ρόλο της στη διατήρηση της παγκόσμιας τάξης, η οποία υπήρξε θεμελιώδης για τη μεταπολεμική επιτυχία της Γερμανίας.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, ο Σολτς υιοθέτησε έναν πειστικό τόνο, αποφεύγοντας την κριτική, ένα ύφος που δεν συνάδει με την ηγεσία του. Η Γερμανία, η οποία προηγουμένως είχε υπολογίσει λανθασμένα τις ενέργειες της Ρωσίας και δεν είχε επενδύσει επαρκώς στην άμυνα, βρίσκει τώρα μια σταθερή βάση και έναν επιτακτικό λόγο για να επιδιώξει την εμπλοκή των ΗΠΑ. Η πρωταρχική απειλή έγκειται στις ιμπεριαλιστικές δραστηριότητες της Ρωσίας στην Ουκρανία, που αποτελούν δυνητική άμεση απειλή για το έδαφος του ΝΑΤΟ εντός τριών ετών, όπως εκτιμά ο Δανός υπουργός Άμυνας Troels Lund Poulsen.
Οι προεκτάσεις επεκτείνονται πέρα από την ευρωπαϊκή ασφάλεια, επηρεάζοντας και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει επικρατήσει μια κοινή αντίληψη πως η αμερικανική και η ευρωπαϊκή ασφάλεια είναι αλληλένδετες, τονίζοντας τη σημασία της αμερικανικής παρουσίας στην Ευρώπη για την αποτροπή μιας νέας παγκόσμιας σύγκρουσης. Αυτή η κατανόηση αποτελεί το θεμέλιο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, η οποία σήμερα συμπληρώνει 75 χρόνια από την ίδρυσή της.
Η διασφάλιση της αποτυχίας της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι επιτακτική ανάγκη, καθώς η επιτυχία της θα προκαλούσε τους καθιερωμένους κανόνες και θα έθετε σε κίνδυνο την παγκόσμια σταθερότητα. Ο καγκελάριος Σολτς τόνισε αυτό το σημείο κατά την επίσκεψή του στην Ουάσινγκτον, υποστηρίζοντας ότι η έλλειψη συνεχούς υποστήριξης από τις ΗΠΑ θα υπονομεύσει την αυτοάμυνα της Ουκρανίας, οδηγώντας σε νίκη της Ρωσίας και απώλειες για όλους, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η στάση του Scholz ενισχύεται όχι μόνο από πειστικά επιχειρήματα αλλά και από μια σημαντική αλλαγή πολιτικής. Η Γερμανία, η οποία παραδοσιακά βασιζόταν στο εμπόριο και την αλληλεξάρτηση με δυνητικούς αντιπάλους για την ασφάλεια, έχει εγκαταλείψει αυτή την αντίληψη. Ειδικότερα, η χώρα, η οποία προηγουμένως εισήγαγε πάνω από το ήμισυ του φυσικού αερίου της από τη Ρωσία, εξάλειψε πλήρως τις εν λόγω εισαγωγές μέχρι τον Ιούνιο του 2023, παρά το σημαντικό κόστος.
Μια κομβική στιγμή συνέβη στις 27 Φεβρουαρίου 2022, με την ανακοίνωση του Σολτς της "Zeitenwende" ή ιστορικής στροφής της Γερμανίας. Αναγνωρίζοντας τη σημασία μιας ισχυρής άμυνας για την εθνική ασφάλεια, δέσμευσε 100 δισεκατομμύρια ευρώ για νέο εξοπλισμό και δεσμεύτηκε να επιτύχει τον στόχο του ΝΑΤΟ για αμυντικές δαπάνες ύψους 2% του ΑΕΠ. Ξεπερνώντας τις γραφειοκρατικές προκλήσεις, η Γερμανία πρόκειται να επιτύχει αυτόν τον στόχο κατά το τρέχον έτος, συμβάλλοντας ενεργά στις προσπάθειες του ΝΑΤΟ για άμυνα και αποτροπή, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης μιας ταξιαρχίας στη Λιθουανία το επόμενο έτος.
Επιπλέον, η Γερμανία έχει αναδειχθεί ως ο κύριος υποστηρικτής της Ουκρανίας στην Ευρώπη. Αποδεικνύοντας αυτή τη δέσμευση, το Βερολίνο έχει ξεπεράσει άλλα έθνη τόσο σε στρατιωτική όσο και σε οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία. Τα πάνω από 17 δισεκατομμύρια ευρώ σε στρατιωτική υποστήριξη που έχει δεσμευτεί η Γερμανία μέχρι τον Οκτώβριο του 2023 (σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία) ξεπερνούν το ένα τρίτο της δέσμευσης των ΗΠΑ (44 δισεκατομμύρια ευρώ) και υπερδιπλασιάζουν τη δέσμευση της Βρετανίας (7 δισεκατομμύρια ευρώ), καθιστώντας τη Γερμανία ως τον τρίτο μεγαλύτερο συνεισφέροντα παγκοσμίως.
Εκτός από την κρίσιμη οικονομική βοήθεια, τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η στήριξη της Γερμανίας προς την Ουκρανία είναι αξιέπαινη. Μέχρι τον Οκτώβριο, η Γερμανία συνεισέφερε 38 δισεκατομμύρια ευρώ σε βοήθεια, ποσό που αντιπροσωπεύει πολύ περισσότερο από το ήμισυ των 71 δισεκατομμυρίων ευρώ που δαπάνησαν οι ΗΠΑ. Στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται τα σχεδόν 14 δισεκατομμύρια ευρώ που διατέθηκαν για τη φιλοξενία Ουκρανών προσφύγων, αναδεικνύοντας περαιτέρω την ουσιαστική δέσμευση της Γερμανίας.
Ωστόσο, σημειώθηκε μια αξιοσημείωτη αντιστροφή. Επί του παρόντος, οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ιδίως από τη Γερμανία, βρίσκονται στη θέση να παροτρύνουν τους Αμερικανούς ομολόγους τους, ιδίως τους νομοθέτες στο Καπιτώλιο, να διατηρήσουν την ακλόνητη υποστήριξη για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Η πιεστική ανησυχία έγκειται στο κατά πόσον το Βερολίνο θα αναλάβει ηγετικό ρόλο, προτρέποντας άλλα ευρωπαϊκά έθνη και συμμάχους σε παγκόσμιο επίπεδο να παρέμβουν και να αντιμετωπίσουν το πιθανό κενό που αφήνουν οι υποχωρούσες Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς μετέφερε πρόσφατα ένα κρίσιμο μήνυμα κατά τη διάρκεια της σύντομης επίσκεψής του στην αμερικανική πρωτεύουσα: "Όταν πρόκειται για την ικανότητα της Ουκρανίας να υπερασπιστεί τον εαυτό της, η υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι απαραίτητη", δήλωσε.
Η ανησυχία του Scholz πηγάζει από την αβεβαιότητα που περιβάλλει τη δέσμευση της Αμερικής στην Ευρώπη, ιδίως όσον αφορά τον ρόλο της στη διατήρηση της παγκόσμιας τάξης, η οποία υπήρξε θεμελιώδης για τη μεταπολεμική επιτυχία της Γερμανίας.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, ο Σολτς υιοθέτησε έναν πειστικό τόνο, αποφεύγοντας την κριτική, ένα ύφος που δεν συνάδει με την ηγεσία του. Η Γερμανία, η οποία προηγουμένως είχε υπολογίσει λανθασμένα τις ενέργειες της Ρωσίας και δεν είχε επενδύσει επαρκώς στην άμυνα, βρίσκει τώρα μια σταθερή βάση και έναν επιτακτικό λόγο για να επιδιώξει την εμπλοκή των ΗΠΑ. Η πρωταρχική απειλή έγκειται στις ιμπεριαλιστικές δραστηριότητες της Ρωσίας στην Ουκρανία, που αποτελούν δυνητική άμεση απειλή για το έδαφος του ΝΑΤΟ εντός τριών ετών, όπως εκτιμά ο Δανός υπουργός Άμυνας Troels Lund Poulsen.
Οι προεκτάσεις επεκτείνονται πέρα από την ευρωπαϊκή ασφάλεια, επηρεάζοντας και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει επικρατήσει μια κοινή αντίληψη πως η αμερικανική και η ευρωπαϊκή ασφάλεια είναι αλληλένδετες, τονίζοντας τη σημασία της αμερικανικής παρουσίας στην Ευρώπη για την αποτροπή μιας νέας παγκόσμιας σύγκρουσης. Αυτή η κατανόηση αποτελεί το θεμέλιο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, η οποία σήμερα συμπληρώνει 75 χρόνια από την ίδρυσή της.
Η διασφάλιση της αποτυχίας της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι επιτακτική ανάγκη, καθώς η επιτυχία της θα προκαλούσε τους καθιερωμένους κανόνες και θα έθετε σε κίνδυνο την παγκόσμια σταθερότητα. Ο καγκελάριος Σολτς τόνισε αυτό το σημείο κατά την επίσκεψή του στην Ουάσινγκτον, υποστηρίζοντας ότι η έλλειψη συνεχούς υποστήριξης από τις ΗΠΑ θα υπονομεύσει την αυτοάμυνα της Ουκρανίας, οδηγώντας σε νίκη της Ρωσίας και απώλειες για όλους, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η στάση του Scholz ενισχύεται όχι μόνο από πειστικά επιχειρήματα αλλά και από μια σημαντική αλλαγή πολιτικής. Η Γερμανία, η οποία παραδοσιακά βασιζόταν στο εμπόριο και την αλληλεξάρτηση με δυνητικούς αντιπάλους για την ασφάλεια, έχει εγκαταλείψει αυτή την αντίληψη. Ειδικότερα, η χώρα, η οποία προηγουμένως εισήγαγε πάνω από το ήμισυ του φυσικού αερίου της από τη Ρωσία, εξάλειψε πλήρως τις εν λόγω εισαγωγές μέχρι τον Ιούνιο του 2023, παρά το σημαντικό κόστος.
Μια κομβική στιγμή συνέβη στις 27 Φεβρουαρίου 2022, με την ανακοίνωση του Σολτς της "Zeitenwende" ή ιστορικής στροφής της Γερμανίας. Αναγνωρίζοντας τη σημασία μιας ισχυρής άμυνας για την εθνική ασφάλεια, δέσμευσε 100 δισεκατομμύρια ευρώ για νέο εξοπλισμό και δεσμεύτηκε να επιτύχει τον στόχο του ΝΑΤΟ για αμυντικές δαπάνες ύψους 2% του ΑΕΠ. Ξεπερνώντας τις γραφειοκρατικές προκλήσεις, η Γερμανία πρόκειται να επιτύχει αυτόν τον στόχο κατά το τρέχον έτος, συμβάλλοντας ενεργά στις προσπάθειες του ΝΑΤΟ για άμυνα και αποτροπή, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης μιας ταξιαρχίας στη Λιθουανία το επόμενο έτος.
Επιπλέον, η Γερμανία έχει αναδειχθεί ως ο κύριος υποστηρικτής της Ουκρανίας στην Ευρώπη. Αποδεικνύοντας αυτή τη δέσμευση, το Βερολίνο έχει ξεπεράσει άλλα έθνη τόσο σε στρατιωτική όσο και σε οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία. Τα πάνω από 17 δισεκατομμύρια ευρώ σε στρατιωτική υποστήριξη που έχει δεσμευτεί η Γερμανία μέχρι τον Οκτώβριο του 2023 (σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία) ξεπερνούν το ένα τρίτο της δέσμευσης των ΗΠΑ (44 δισεκατομμύρια ευρώ) και υπερδιπλασιάζουν τη δέσμευση της Βρετανίας (7 δισεκατομμύρια ευρώ), καθιστώντας τη Γερμανία ως τον τρίτο μεγαλύτερο συνεισφέροντα παγκοσμίως.
Εκτός από την κρίσιμη οικονομική βοήθεια, τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η στήριξη της Γερμανίας προς την Ουκρανία είναι αξιέπαινη. Μέχρι τον Οκτώβριο, η Γερμανία συνεισέφερε 38 δισεκατομμύρια ευρώ σε βοήθεια, ποσό που αντιπροσωπεύει πολύ περισσότερο από το ήμισυ των 71 δισεκατομμυρίων ευρώ που δαπάνησαν οι ΗΠΑ. Στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται τα σχεδόν 14 δισεκατομμύρια ευρώ που διατέθηκαν για τη φιλοξενία Ουκρανών προσφύγων, αναδεικνύοντας περαιτέρω την ουσιαστική δέσμευση της Γερμανίας.
Αν και η Γερμανία δεν είναι η μόνη που στηρίζει την Ουκρανία, οι προσπάθειές της ξεχωρίζουν όταν εξετάζεται η βοήθεια ως ποσοστό του ΑΕΠ. Σχεδόν κάθε ευρωπαϊκή χώρα, εκτός από την Ισλανδία και την Ελβετία, έχει συνεισφέρει υψηλότερο μερίδιο στήριξης από τις ΗΠΑ. Επί του παρόντος, το μερίδιο της Γερμανίας, που προσεγγίζει το 0,9%, είναι τριπλάσιο από εκείνο των ΗΠΑ.
Παρά τις σημαντικές αυτές συνεισφορές, η συζήτηση των ΗΠΑ για την υποστήριξη της Ουκρανίας παραμένει παγιωμένη στην εσωτερική πολιτική, αγνοώντας ενδεχομένως επιχειρήματα κοινής λογικής και αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Ωστόσο, οι επιπτώσεις είναι πιο κρίσιμες για την Ευρώπη, ιδίως για τη Γερμανία, η οποία έχει αναλάβει κεντρικό ρόλο στη μελλοντική ασφάλεια της περιοχής. Τίθεται το ερώτημα: Θα αναλάβει δράση η Γερμανία, αξιοποιώντας την οικονομική και πολιτική της επιρροή για να οδηγήσει άλλους στην Ευρώπη και πέραν αυτής, ώστε να καλύψουν το κενό που απειλούν να δημιουργήσουν οι ΗΠΑ που υποχωρούν;