 |
| Το ATACMS πυροβολεί το 2006. Εικόνα: Στρατός των ΗΠΑ |
Έχοντας ξεπεράσει πολλά τεράστια μπαράζ πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών από τη Ρωσία, η Ουκρανία αρχίζει τώρα να ανταποκρίνεται με τον ίδιο τρόπο.
Δρ. Robert Farley - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ενώ τα χτυπήματα είναι ικανοποιητικά για την Ουκρανία και ενοχλητικά για τη Ρωσία, πολλά εξαρτώνται από το πώς η Ουκρανία χρησιμοποιεί αυτά τα όπλα και πόσα οχήματα κρούσης μπορεί να κατασκευάσει η ουκρανική βιομηχανία.
Εξαρτάται από το πώς χρησιμοποιούνται…
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο αριθμός των επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στη Ρωσία είναι πάνω από εκατόν πενήντα. Το μεγαλύτερο μέρος των ουκρανικών επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν πραγματοποιηθεί εναντίον στρατιωτικών στόχων σε περιοχές βασικές για τα δίκτυα υλικοτεχνικής υποστήριξης που υποστηρίζουν τις ρωσικές δυνάμεις στο πεδίο. Ρωσικά αεροδρόμια δέχθηκαν επίσης επίθεση, με αποτέλεσμα την καταστροφή πολλών αεροσκαφών. Το πιο αμφιλεγόμενο είναι πως η Ουκρανία έχει εξαπολύσει επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη εναντίον αμάχων και κυβερνητικών στόχων στη Μόσχα, δείχνοντας στον αδιάφορο πληθυσμό της Ρωσίας ότι ο πόλεμος μπορεί να φτάσει σε αυτούς επίσης. Εν ολίγοις, η Ουκρανία χρησιμοποιεί drones για να δείξει στη Ρωσία ότι δεν μπορεί να περιορίσει τις επιπτώσεις του πολέμου στο ουκρανικό έδαφος.
Εξαρτάται πόσα έχουν…
Οι δυτικοί υποστηρικτές της Ουκρανίας έχουν θέσει όρια στην ικανότητα του Κιέβου να εξαπολύει πλήγματα μεγάλης εμβέλειας εναντίον ρωσικού εδάφους. Το αμερικανικό ATACMS μπορεί να χτυπήσει στόχους έως και 195 μίλια, αλλά οι ΗΠΑ δεν τους έχουν προσφέρει στην Ουκρανία λόγω ζητημάτων αποθεμάτων και ανησυχιών κλιμάκωσης. Η μεταφορά πυραύλων Storm Shadow και ορισμένοι υπαινιγμοί ότι οι ΗΠΑ ενδέχεται να αποφασίσουν να παραδώσουν το ATACMS δείχνουν πως οι ανησυχίες για την κλιμάκωση έχουν αρχίσει να εξασθενούν.
Η Ουκρανία αγωνίστηκε να μεγιστοποιήσει την ικανότητα της αμυντικής της βιομηχανικής βάσης, αλλά μεγάλο μέρος της πρόσφατης προόδου της έχει επικεντρωθεί στην ανάπτυξη επιλογών κρούσης μεγάλης εμβέλειας. Η κατασκευή των ειδών μη επανδρωμένων αεροσκαφών που χρησιμοποίησε η Ρωσία για να χτυπήσει στόχους της Ουκρανίας εμπίπτει στις δυνατότητες της ουκρανικής βιομηχανίας και δεδομένου του κενού στη δυτική βοήθεια είναι λογικό για το Κίεβο να κατασκευάσει το ίδιο αυτά τα όπλα. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Ουκρανία έχει επίσης προσαρμόσει πυραύλους κρουζ κατά πλοίων Neptune για χερσαίες επιθέσεις.
Εξαρτάται από τα αποτελέσματα που ελπίζουν να έχουν…
Η σοφία της δέσμευσης πόρων για απεργία μεγάλης εμβέλειας εξαρτάται από τα αποτελέσματα που ελπίζουν να επιτύχουν οι Ουκρανοί. Οι επιθέσεις σε ρωσικούς στρατιωτικούς στόχους εξυπηρετούν έναν προφανή σκοπό και μπορούν να κριθούν με βάση έναν απλό λογισμό κόστους-οφέλους. Ο αντίκτυπος στη ρωσική πολιτική αεράμυνας είναι πιο δύσκολο να μετρηθεί, αλλά εάν η Ρωσία αποσύρει ορισμένα από τα μέσα αεράμυνας της από το μέτωπο για να προστατεύσει τη Μόσχα, αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως νίκη για τους Ουκρανούς.
Όσον αφορά τις επιθέσεις σε αστικές περιοχές, η ιστορία προσφέρει πολλά παραδείγματα επιθέσεων με τσιμπήματα κατά των εχθρικών πρωτευουσών, που εξαπολύθηκαν για κυρίως πολιτικούς λόγους. Αυτά δεν είναι τα είδη των καταστροφικών επιθέσεων (όπως η Επιχείρηση Γόμορρα ή η Επιδρομή στο Τόκιο) που καταστρέφουν τη βιομηχανία, εκλύουν εργάτες και αφήνουν τις υποδομές σε ερείπια. Μάλλον, πρόκειται για περιορισμένες επιδρομές που προσανατολίζονται σε συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους. Το Doolittle Raid, για παράδειγμα, προκάλεσε ασήμαντη πραγματική ζημιά, αλλά αναστάτωσε την ιαπωνική ηγεσία και πυροδότησε το ηθικό στην αμερικανική εσωτερική πλευρά.
Οι επιθέσεις αυτού του είδους μπορεί να είναι θανατηφόρες σε προσωπική βάση και ενοχλητικές από κοινωνική άποψη, αλλά σπάνια έχουν το μεγάλο πολιτικό αντίκτυπο που φαίνεται να περιμένουν οι σχεδιαστές τους. Οι άνθρωποι που βομβαρδίζονται σπάνια αναγκάζουν τις κυβερνήσεις τους να παραδοθούν. Πέφτουν σε κατάθλιψη, πεθαίνουν, αλλά δεν στρέφονται στον αντικυβερνητικό πολιτικό ακτιβισμό, εν μέρει επειδή κατηγορούν περισσότερο τους ανθρώπους που εκτοξεύουν τις βόμβες και τους πυραύλους παρά κατηγορούν τους ηγέτες τους για την ατυχία τους. Οι Ρώσοι που τραυματίστηκαν ή έμειναν άστεγοι από τέτοιες επιθέσεις είναι πιο πιθανό να κατηγορήσουν τον Ζελένσκι για την ατυχία τους παρά τον Πούτιν.
Ωστόσο, μεγάλο μέρος του πολιτικού στόχου της επίθεσης στη Μόσχα δεν είναι να αποθαρρύνει τους Ρώσους ή να προκαλέσει ζημιά στη ρωσική οικονομία. Αντιθέτως, είναι για να υποδείξει στους Ουκρανούς ότι η κυβέρνησή τους είναι πρόθυμη και ικανή να δώσει τη μάχη με τους Ρώσους. Καθώς η ουκρανική αντεπίθεση συνεχίζει να σημειώνει αργή πρόοδο, τα χτυπήματα βαθιά στη Ρωσία επιτρέπουν στους Ουκρανούς να πιστέψουν πως το ρωσικό μέτωπο έχει αρχίσει να αισθάνεται το κόστος του πολέμου. Η κυβέρνηση Ζελένσκι πρέπει να κάνει κάτι για να βλάψει τη Ρωσία, λέει η σκέψη, και η εκτόξευση πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε ρωσικούς στόχους είναι αυτό το κάτι.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία τραβά σε μεγάλο μάκρος…
Η Ουκρανία δεν ξεκίνησε τον πόλεμο μεγάλης εμβέλειας. Οι μεγάλης κλίμακας ρωσικές επιθέσεις ακριβείας κατά της ουκρανικής υποδομής είχαν όντως οικονομικό αποτέλεσμα και σε ένα σημείο έπεισαν τις ουκρανικές αρχές να σκεφτούν την εκκένωση του Κιέβου, αλλά αυτές οι επιθέσεις είχαν τεράστιο κόστος για τους Ρώσους όσον αφορά τους διαθέσιμους πυραύλους.
Προφανώς, είναι λιγότερο ακριβό να στείλεις ένα drone παρά έναν πύραυλο (πολύ λιγότερο το είδος των βομβαρδιστικών 4 κινητήρων που χρησιμοποιούσαν οι ηγέτες για να στείλουν τέτοια μηνύματα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο), αλλά οι Ουκρανοί πρέπει ωστόσο να αξιολογήσουν προσεκτικά πόσο να επενδύσουν σε δυνατότητες χτυπήματος σε αντίθεση με άλλες πολεμικές προτεραιότητες.
Επιπλέον, το Κίεβο πρέπει να δώσει μεγάλη προσοχή στη στόχευση, γιατί τα χτυπήματα σε μη στρατιωτικούς στόχους διατρέχουν επίσης τον κίνδυνο να υπονομεύσουν τη δυτική υποστήριξη στην πολεμική προσπάθεια της Ουκρανίας.
Ωστόσο, φαίνεται πως η Ρωσία δεν έλαβε υπόψη την πιθανότητα να βρεθεί σε έναν ανταγωνισμό επιθέσεων μεγάλης εμβέλειας εναντίον της Ουκρανίας, ένας ακόμη θανάσιμος λάθος υπολογισμός του καθεστώτος Πούτιν.