Του Δημήτρη Τσαϊλά, υποναυάρχου ε.α.
Αυτά περιλαμβάνουν:
• Τις τουρκικές απειλές, όπου η αποτυχία της διπλωματίας έπληξαν την ελληνική αυτοπεποίθηση και μαζί με αυτήν την κατανόηση ότι μόνο η θαλασσοκρατία και όχι γενικά η στρατιωτική ισχύς μετράει έναντι της τουρκικής επιθετικότητας,
• Το φόβο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί, στο μέλλον, να χαλαρώσουν στους τουρκικούς εκβιασμούς για να ενισχύσουν τους δεσμούς με το ΝΑΤΟ,
• Την τουρκική ουρά της υποψηφίου για ένταξη στην ΕΕ,
• Και την ανάγκη να πειστεί το ελληνικό κοινό ότι η χώρα έχει τη στρατηγική και την ικανότητα να προστατεύσει τον πληθυσμό της.
Όμως ακόμη και να είχαμε μια Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας αυτή δεν είναι τίποτα παρά ένα σημαντικό μήνυμα προθέσεων. Η δήλωση "ενισχύουμε την αποτροπή ως ακρογωνιαίο λίθο της άμυνας μας" είναι μια δέσμευση από την οποία μπορούμε να υποχωρήσουμε. Η σωστή απάντηση είναι μόνο μια σαφής κατεύθυνση, και αυτή ορίζεται με το θαλάσσιο έλεγχο στο ζωτικό μας θαλάσσιο χώρο από το ναυτογενές ελληνικό έθνος.