 |
| Βολές αρμάτων μάχης M1 Abrams. Εικόνα: Creative Cοmmοns |
Καθώς ξεκινά η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας, ο Γενικός Γραμματέας Γενς Στόλτενμπεργκ είπε ότι η συμμαχία θα απευθύνει πρόσκληση στην Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ όταν «τα μέλη συμφωνήσουν και πληρούνται οι προϋποθέσεις». Ο Ζελένσκι απάντησε πως το ΝΑΤΟ δείχνει «αδυναμία» και ότι η απροθυμία του να εκδώσει μια σταθερή δέσμευση ήταν «παράλογη». Δε χρειάζεται πολλή νηφάλια ανάλυση του τι συνέβη στο πεδίο της μάχης της Ουκρανίας τους τελευταίους επτά μήνες για να κατανοήσουμε την επιφυλακτικότητα του ΝΑΤΟ.
Daniel Davis - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Το περασμένο φθινόπωρο, οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (UAF) είχαν μια σειρά από σημαντικές τακτικές νίκες. Μία από τα πιο εντυπωσιακές ήρθε στην περιοχή Χάρκοβο της βόρειας Ουκρανίας. Η UAF ταλαιπώρησε τα ρωσικά στρατεύματα με ένα σοβαρό τραύμα, ανακαταλαμβάνοντας μια εκπληκτική έκταση έξι χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων σε μόλις ένα μήνα.
Μέχρι το Νοέμβριο, υπό τη σταθερή πίεση των ουκρανικών στρατευμάτων, ο Ρώσος Υπουργός Άμυνας ανακοίνωσε πως τα στρατεύματά του θα εγκατέλειπαν την πόλη Χερσώνα.
Ο Ζελένσκι ισχυρίστηκε ότι οι δίδυμες νίκες σηματοδότησαν την «αρχή του τέλους του πολέμου» για το Κίεβο.
Η πραγματικότητα αποδείχθηκε διαφορετική.
Η Ρωσία το Μάρτιο
Απογοητευμένοι από τις αποτυχίες, οι Ρώσοι έσπευσαν αρχικά να σταματήσουν την παλίρροια.
Ο Πούτιν διέταξε την επιστράτευση 300.000 στρατιωτών. Η ρωσική διοίκηση έστειλε πολλά από αυτά τα επιστρατευμένα στρατεύματα απευθείας σε δράση για να σταματήσει την πρόοδο της Ουκρανίας στο Χάρκοβο. Οι ρωσικές δυνάμεις ανατίναξαν επίσης τέσσερις γέφυρες πάνω από τον ποταμό Δνείπερο μετά την απόσυρσή τους από την πόλη Χερσώνα για να αποτρέψουν οποιαδήποτε περαιτέρω προέλαση της UAF στο νότο. Αυτές οι ενέργειες σταμάτησαν τις ουκρανικές επιθέσεις και εδραίωσαν τις πρώτες γραμμές.
Ξεκινώντας το Δεκέμβριο, η Ρωσία άρχισε να αυξάνει τις επιθετικές επιχειρήσεις σε πολλά τμήματα του μετώπου για να πιέσει την Ουκρανία να αποτρέψει τις δυνάμεις της από το να επικεντρώσουν όλες τις προσπάθειές τους στη συνέχιση των επιθέσεων. Πιο συγκεκριμένα, η Ρωσία χρησιμοποίησε τον όμιλο Wagner στο κέντρο της ζώνης βάζοντάς την να επικεντρωθεί στην κατάληψη των δίδυμων πόλεων Soledar και Bakhmut. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2023, η Βάγκνερ κατέλαβε το Soledar και στις 20 Μαΐου, μετά από εννέα συνολικά μήνες προσπάθειας, κατέλαβε το Bakhmut.
Ενώ οι προσπάθειες της Ουκρανίας επικεντρώθηκαν στη διατήρηση πρώτα του Soledar και στη συνέχεια του Bakhmut, η Ρωσία εργαζόταν πυρετωδώς για να χτίσει εκτεταμένες αμυντικές οχυρώσεις σε όλες τις μέτωπες των 1.000 χιλιομέτρων, εστιασμένες ειδικά στην κατεύθυνση του Αζόφ, με έως και πέντε αμυντικές ζώνες. Αυτή τη φορά, η προετοιμασία αμυνών σε συνδυασμό με τις προσπάθειες της Ουκρανίας να υπερασπιστεί το Μπαχμούτ πάση θυσία, αποδείχθηκε καθοριστικό για τη Ρωσία.
Όταν η Ουκρανία ξεκίνησε τελικά την από καιρό υποσχεμένη επίθεσή της στις αρχές Ιουνίου, τα στρατεύματά της αποδυναμώθηκαν περισσότερο από ό,τι θα είχαν λόγω των σημαντικών απωλειών που δαπανήθηκαν προσπαθώντας να υπερασπιστούν το Μπαχμούτ. Ταυτόχρονα, οι ρωσικές άμυνες ήταν πολύ ισχυρότερες λόγω του επιπλέον χρόνου που είχαν για την κατασκευή των οχυρώσεων. Ο συνδυασμός έχει αποδειχθεί θανατηφόρος για τις προσπάθειες της Ουκρανίας.
Αμυντική Ουκρανία
Παρά τις καλύτερες προσπάθειές της, η Ουκρανία έχασε το Soledar τον Ιανουάριο, έχασε το Bakhmut το Μάιο και η επίθεσή της τον Ιούνιο, μέχρι αυτό το σημείο, ήταν μια καταστροφική αποτυχία. Η επίθεση ξεκίνησε με τις κορυφαίες ταξιαρχίες που ήταν εκπαιδευμένες από το ΝΑΤΟ και εξοπλισμένες με τον καλύτερο εξοπλισμό του ΝΑΤΟ, την 47η και την 33η Μηχανοποιημένη Ταξιαρχία. Υποτίθεται πως θα διεισδύσουν στη ρωσική ζώνη ασφαλείας και θα ανοίξουν το δρόμο για τις δυνάμεις εκμετάλλευσης να διεισδύσουν σε πρόσθετες ρωσικές αμυντικές ζώνες στο δρόμο για την κατάληψη του Τοκμάκ και στη συνέχεια της Μελιτόπολης. Αντίθετα, εκείνες οι ταξιαρχίες έχουν σπάσει τα δόντια τους και μέχρι σήμερα δεν έχουν φτάσει ακόμη στην πρώτη κύρια αμυντική ζώνη.
Συνοψίζοντας, σε 17 μήνες πολέμου, οι ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις είχαν δύο μεγάλες τακτικές επιτυχίες, αλλά υπέστησαν δύο μεγάλες αμυντικές ήττες φέτος και κινδυνεύουν να αποτύχουν τελείως στην τρέχουσα επίθεσή τους. Αυτό που οι στρατιωτικοί ηγέτες του ΝΑΤΟ καταλαβαίνουν περισσότερο από τους περισσότερους – και αναμφίβολα βαρύνει την επιφυλακτικότητα τους να απευθύνουν πρόσκληση στην Ουκρανία – είναι ότι πιθανότατα θα χρειαστούν στην καλύτερη περίπτωση άλλοι εννέα έως 12 μήνες για να ανοικοδομήσει η UAF μια νέα επιθετική δύναμη, και πως θα απαιτήσει άλλη μια τεράστια συνεισφορά χιλιάδων νέων τεθωρακισμένων οχημάτων από τη Δύση.
Δεν είναι σαφές σε αυτό το σημείο εάν η Ουκρανία μπορεί να συγκεντρώσει εκατοντάδες χιλιάδες επιπλέον στρατεύματα ή ότι η Δύση μπορεί να παράγει τόσα τεθωρακισμένα οχήματα - ή πως κάτι τέτοιο θα άλλαζε την έκβαση του πολέμου.
Το μονοπάτι προς το ΝΑΤΟ
Είναι κατανοητό ότι ο Ζελένσκι επιθυμεί με πάθος να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Όμως η συμμαχία αποτελείται από 31 σημερινά μέλη και οι ατομικές και συλλογικές τους ανάγκες πρέπει να ληφθούν υπόψη εξίσου με τις επιθυμίες του Ουκρανού προέδρου. Η σκληρή αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει βιώσιμος δρόμος για μια στρατιωτική νίκη για την Ουκρανία, τώρα ή στο άμεσο μέλλον, ανεξάρτητα από το πόσα αεροπλάνα, τανκς και πυραύλους μπορεί να συνεισφέρει η Δύση.
Η έκδοση πρόσκλησης στην Ουκρανία για ένταξη στο ΝΑΤΟ δε θα αναγκάσει τον Πούτιν να τερματίσει τον πόλεμό του, αλλά αντίθετα θα έθετε σε μεγαλύτερο κίνδυνο την ασφάλεια ολόκληρης της συμμαχίας. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει καταστήσει σαφές από την αρχή ότι δεν σκοπεύει να πολεμήσει ποτέ τη Ρωσία για λογαριασμό της Ουκρανίας, τώρα ή στο μέλλον. Αυτή είναι η σωστή πορεία. Οι ΗΠΑ δεν απειλούνται καθόλου από το συμβατικό στρατό της Ρωσίας, και επομένως η επέκταση των υποχρεώσεων του Άρθρου 5 είναι εντελώς περιττή είτε για την ασφάλειά μας είτε για τα άλλα 30 σημερινά μέλη του ΝΑΤΟ. Η Συμμαχία έχει να κάνει με τη συλλογική ασφάλεια, όχι να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια όλων για χάρη ενός μη συμμαχικού έθνους.
Η Δύση μπορεί να συνεχίσει να υποστηρίζει την Ουκρανία στον αγώνα της, αλλά δεν κάνουμε τη χάρη στο Κίεβο αρνούμενοι να αναγνωρίσουμε την αλήθεια πως δεν έρχεται καμία ένταξη στο ΝΑΤΟ. Αυτή είναι μια μη ικανοποιητική απάντηση στην Ουκρανία και σε όλους όσους την υποστηρίζουν, αλλά η άρνηση να αναγνωρίσουμε την αλήθεια δεν την αλλάζει. Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να πιστεύουν ορισμένοι στο Κίεβο, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς για το τι είμαστε έτοιμοι και τι δεν πρόκειται να κάνουμε. Η προσποίηση του αντίθετου απλώς παρατείνει το φρικτό κόστος που υφίσταται ο ουκρανικός λαός.