Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Andrzejczak είπε πως η κατάσταση δε φαίνεται καθόλου καλή για το Κίεβο όταν εξετάζουμε την οικονομική δυναμική αυτής της σύγκρουσης, με τον ίδιο να εφιστά την προσοχή στα οικονομικά, θέματα υποδομής, κοινωνικά ζητήματα, τεχνολογία και παραγωγή τροφίμων, κ.ά. Από αυτό το πλεονέκτημα, προβλέπει ότι η Ρωσία μπορεί να συνεχίσει να διεξάγει την ειδική της επιχείρηση για 1-2 ακόμη χρόνια προτού αρχίσει να αισθάνεται οποιαδήποτε δομική πίεση για να περιορίσει τις δραστηριότητές της.
Αντίθετα, το Κίεβο καταναλώνει βοήθεια δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, ωστόσο εξακολουθεί να απέχει πολύ από την επίτευξη των μέγιστων στόχων του. Ο Andrzejczak είπε ειλικρινά πως οι δυτικοί εταίροι της Πολωνίας δεν αξιολογούν σωστά τις προκλήσεις που στέκονται εμπόδιο στη νίκη της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συνδέονται με τον «αγώνα logistics»/πόλεμο φθοράς» που κήρυξε ο αρχηγός του ΝΑΤΟ στα μέσα Φεβρουαρίου. Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα αφορά την απροθυμία των προσφύγων να επιστρέψουν στην πατρίδα τους σύντομα.
Αυτοί οι οικονομικοί, υλικοτεχνικοί και πληθυσμικοί παράγοντες συνδυάστηκαν για να τον πείσουν ότι πρέπει επειγόντως να ευαισθητοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο αυτά τα προβλήματα προκειμένου να «δώσουμε στην Ουκρανία την ευκαιρία να οικοδομήσει το ασφαλές μέλλον της», το οποίο στο πλαίσιο που συμμεριζόταν αυτό το κίνητρο, είναι ένας ευφημισμός για ακόμη περισσότερη δυτική βοήθεια. Το επεξεργάστηκε προσθέτοντας πως «ως στρατιώτης, είμαι επίσης υποχρεωμένος να παρουσιάσω την πιο δυσμενή και δύσκολη στην εφαρμογή παραλλαγή, δίνοντας πεδίο σε όλους όσους μπορούν και πρέπει να βοηθήσουν την Ουκρανία».
Κανείς λοιπόν δεν πρέπει να αμφιβάλλει για τις προθέσεις του Andrzejczak ή να υποψιάζεται ότι είναι ένας λεγόμενος «Ρώσος πράκτορας», καθώς θέλει ειλικρινά η Δύση να κερδίσει τον πόλεμο πληρεξουσίου με τη Ρωσία στην Ουκρανία, αλλά ανησυχεί επίσης πολύ πως μπορεί να χάσει αν η πλευρά του δεν αναγνωρίσει τις αντιδημοφιλείς αλήθειες που μόλις μοιράστηκε. Κατά την άποψή του, η αποτυχία τους να το πράξουν θα μπορούσε να καταδικάσει το Κίεβο σε ήττα, αν και μπορεί επίσης επιτακτικά να προβληθεί το επιχείρημα ότι η επ' αόριστον διαιώνιση αυτής της σύγκρουσης, όπως επιδιώκει να κάνει η Πολωνία, μπορεί να είναι ακόμη πιο καταστροφική.
Άλλωστε, καμία από τις τρεις προκλήσεις στις οποίες επέστησε την προσοχή δεν μπορεί να ξεπεραστεί σύντομα. Η μόνη εξαίρεση μπορεί να είναι η πληθυσμιακή, αλλά αυτό θα συνεπαγόταν αλλαγή της νομοθεσίας της ΕΕ προκειμένου να επιτραπεί η απέλαση των προσφύγων, κάτι που είναι απίθανο να συμβεί. Οι οικονομικοί και υλικοτεχνικοί παράγοντες είναι συστημικοί, που επηρεάζουν όχι μόνο την Ουκρανία, αλλά και ολόκληρη τη Δύση γενικότερα. Είναι απλώς αδύνατο να διατηρηθεί ο ρυθμός, η κλίμακα και το εύρος της πολυδιάστατης βοήθειας της Δύσης στην Ουκρανία, εάν η σύγκρουση συνεχιστεί.
Όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο Andrzejczak, «απλώς δεν έχουμε πυρομαχικά. Η βιομηχανία δεν είναι έτοιμη όχι μόνο να στείλει εξοπλισμό στην Ουκρανία, αλλά και να αναπληρώσει τα αποθέματά μας, τα οποία λιώνουν». Λαμβάνοντας υπόψη πως η Πολωνία είναι ο τρίτος πιο σημαντικός προστάτης της Ουκρανίας πίσω από τον Αγγλοαμερικανικό Άξονα, αυτό υποδηλώνει έντονα ότι όλα τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ αγωνίζονται εξίσου πολύ με το να διατηρήσουν τον ρυθμό, την κλίμακα και το εύρος της υποστήριξης, αν όχι περισσότερο, αφού πολλά είναι πολύ μικρότερα και επομένως λιγότερο ικανά να συμβάλουν στο θέμα αυτό.
Κατά συνέπεια, αυτή η παρατήρηση σημαίνει ότι η επερχόμενη αντεπίθεση του Κιέβου θα είναι πιθανότατα η «τελευταία του ουρά» πριν από την επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών με τη Ρωσία, καθώς η Δύση δεν θα μπορέσει να συνεχίσει τη βοήθειά της για πολύ περισσότερο. Ο Andrzejczak φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά αυτό το «πολιτικά άβολο» γεγονός, γι' αυτό θέλει η πλευρά του να δώσει τους πληρεξούσιους του όσο το δυνατόν περισσότερο μέχρι το τέλος αυτής της επιχείρησης, με την ελπίδα πως θα μπορέσουν στη συνέχεια να βρεθούν σε μια συγκριτικά πιο πλεονεκτική θέση μέχρι την στιγμή που επαναρχίζουν οι συνομιλίες.
Αυτός και όσοι σκέφτονται σαν αυτόν παίζουν δύο πολύ επικίνδυνα τυχερά παιχνίδια: 1) αναμένουν ότι η επερχόμενη αντεπίθεση θα είναι τουλάχιστον ελαφρώς επιτυχής για να κερδίσει κάποιο έδαφος και 2) προβλέπουν πως η Ρωσία θα συμφωνήσει να επαναλάβει τις ειρηνευτικές συνομιλίες μόλις τελειώσει αυτή η επιχείρηση. Οι αντίστοιχοι κίνδυνοι είναι προφανείς στο ότι: 1) η αντεπίθεση μπορεί να αποτύχει τόσο πολύ ώστε η Ρωσία να εκμεταλλευτεί αυτήν την καταστροφή για να κερδίσει ένα αβέβαιο έδαφος και/ή 2) Η Μόσχα ενδέχεται να μην ξαναρχίσει συνομιλίες κατόπιν αιτήματος του Κιέβου.
Κανένας υπεύθυνος χάραξης πολιτικής δε θα θεωρούσε δεδομένη καμία από αυτές τις μεταβλητές, επομένως είναι αναμφισβήτητα καλύτερο εάν το Κίεβο εγκαταλείψει την αντεπίθεσή του και αποδεχτεί την πρόταση κατάπαυσης του πυρός της Κίνας αντί να αναλάβει τον αυξανόμενο κίνδυνο να αποτύχει ή/και η Ρωσία να συνεχίσει να μάχεται γνωρίζοντας πως η δυτική υποστήριξη μπορεί σύντομα να σταματήσει. Αυτά τα αλληλένδετα σενάρια χειρότερων περιπτώσεων αυξάνονται κατά πάσα πιθανότητα λόγω των οικονομικών και υλικοτεχνικών προκλήσεων που εντόπισε ο Andrzejczak, με μόνο την πιθανότητα ρωσικών ατυχημάτων να εξισορροπούν τις πιθανότητες.
Ωστόσο, όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι η αντεπίθεση θα ξεκινήσει σύντομα παρά τις σοβαρές προκλήσεις που ενυπάρχουν σε αυτήν, με αυτή την απόφαση να καθοδηγείται από πολιτικούς παράγοντες που συνδέονται με την ανάγκη να δείξουν στο δυτικό κοινό ότι η βοήθειά τους αξίας άνω των 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων έχει δαπανηθεί σε κάτι απτό. Ακόμα κι αν καταλήξει να είναι ένα καταστροφικό θέαμα, οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων είναι πρόθυμοι να πάρουν αυτό το ρίσκο, με κάποιους όπως ο Andrzejczak να θέλουν να κάνουν τα πάντα μέσα από απόγνωση για να σημειώσουν μια τελική νίκη πριν συνεχίσουν τις ειρηνευτικές συνομιλίες.