 |
| pixabay / www_slon_pics |
Την Τετάρτη, ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας Γιουν Σουκ-γιόλ έφτασε στην Ουάσιγκτον για επίσημη κρατική επίσκεψη. Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε με την ανακοίνωση πως οι ΗΠΑ θα στείλουν πυρηνικά υποβρύχια στη Νότια Κορέα.
Του Τιμούρ Φομένκο, πολιτικού αναλυτή - Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Yoon προσπάθησε να στρέψει την εξωτερική του πολιτική πίσω προς τις ΗΠΑ, ενώ καταργούσε την πολύ πιο μετριοπαθή προσέγγιση του προκατόχου του, Moon Jae-in, ο οποίος προσπάθησε να επιδιώξει την ειρήνη με τη Βόρεια Κορέα, καθώς και να διατηρήσει παραγωγικές σχέσεις με την Κίνα και τη Ρωσία.
Τώρα, ο Yoon όχι μόνο πούλησε τη χώρα του στην Ιαπωνία εν μέσω των απαιτήσεων της Ουάσιγκτον, προσπαθώντας να βάλει πίσω της την αμφιλεγόμενη ιστορική διαμάχη για την καταναγκαστική εργασία κατά τη διάρκεια της αποικιακής κυριαρχίας του Τόκιο στη χώρα το 1910-1945, αλλά επιδιώκει επίσης απερίσκεπτο ανταγωνισμό με την Πιονγκγιάνγκ, τη Μόσχα και το Πεκίνο, ακόμη και ενώ οι ΗΠΑ διαλύουν τα θεμέλια της οικονομικής επιτυχίας της Νότιας Κορέας με τις πολιτικές διακρίσεων κατά των κορεατικών βιομηχανιών με τη μορφή του νόμου για τη μείωση του πληθωρισμού και τον πόλεμο στον τομέα των ημιαγωγών [μικροτσιπ]. Όλες αυτές οι πολιτικές κινδυνεύουν να μετατρέψουν την κορεατική χερσόνησο σε νέο πεδίο μάχης ψυχρού πολέμου και να αντιστρέψουν την πρόοδο δεκαετιών.
Η άνοδος του συντηρητικού Yoon Suk-yeol στο αξίωμα, σε συνδυασμό με την υπερπολεμική κυβέρνηση Μπάιντεν, συνέβαλε στην εξάρθρωση των εύθραυστων απόπειρες ειρήνης στην κορεατική χερσόνησο που έγιναν από τον Donald Trump και τον Moon Jae-in, όσο ανεπιτυχείς και αν υπήρξαν. Ενώ ο Τραμπ και ο Μουν προσπάθησαν να συναντηθούν με τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν, να πραγματοποιήσουν συνομιλίες και να αμβλύνουν τις εντάσεις, οι διάδοχοί τους δε δείχνουν ενδιαφέρον να το κάνουν και προσπάθησαν να αναζωπυρώσουν μια κούρσα εξοπλισμών στη χερσόνησο πραγματοποιώντας μαζικές στρατιωτικές ασκήσεις οι οποίες προκάλεσαν αντίστοιχα αυξημένες δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων από την Πιονγκγιάνγκ.
Είναι προς το θεμελιώδες συμφέρον της νεοσυντηρητικής ελίτ των ΗΠΑ να εμποδίσει τέτοιες προσπάθειες προς την ειρήνη, και αυτός είναι ένας λόγος που ο Τραμπ απέτυχε. Διότι εάν οι δύο Κορεές καταφέρουν να συμφιλιωθούν, η στρατιωτική παρουσία της Αμερικής στη χερσόνησο απονομιμοποιείται τουλάχιστον εν μέρει, και επομένως η ικανότητα της Ουάσιγκτον να χρησιμοποιεί τη Νότια Κορέα, καθώς και την ευρύτερη περιοχή της Ασίας, ως προπύργιο για τον περιορισμό της Κίνας, διακυβεύεται. Είναι στρατηγικά δυσμενής η προώθηση της ειρήνης, όπως οι ΗΠΑ αρνούνται να το κάνουν στην Ουκρανία. Ωστόσο, εάν οι ΗΠΑ – με την υποστήριξη των αντικομμουνιστών συμμάχων τους μεταξύ των συντηρητικών της Νότιας Κορέας – μπορέσουν να διατηρήσουν τη χερσόνησο σε μια συνεχή κατάσταση στρατιωτικής έντασης, προκαλώντας συνεχώς τον Βορρά σε μια μακροπρόθεσμη κούρσα εξοπλισμών, αυτοί οι στόχοι μπορούν να εκπληρωθούν.
Όμως, σε γενικές γραμμές, οι συνέπειες αυτού θα είναι καταστροφικές, οδηγώντας την κορεατική χερσόνησο σε ένα επίπεδο πυρηνικών εντάσεων που δεν παρατηρήθηκε καν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Αν και έχει διατυπωθεί πολλή ρητορική ότι οι ΗΠΑ μπορούν να «τερματίσουν» το καθεστώς της Βόρειας Κορέας σε περίπτωση που επιδιώξει μια πυρηνική επίθεση, είναι αφελές να κάνουμε τέτοιες σαρωτικές υποθέσεις ή να απορρίπτουμε την πραγματικότητα πως σε αυτό το σενάριο όλοι οι Κορεάτες, συμπεριλαμβανομένου του Νότου, θα ήταν οι μεγαλύτεροι χαμένοι. Ανεξάρτητα, η Βόρεια Κορέα δεν είναι μια χώρα για μπλόφα και ενώ επιδιώκει τακτικά απειλητική ρητορική και υπερβολή, η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι ήταν περισσότερο από πρόθυμη να χρησιμοποιήσει βία για να τιμωρήσει τη Νότια Κορέα, όπως, για παράδειγμα, βυθίζοντας ένα πολεμικό πλοίο ή βομβαρδίζοντας ένα νησί.
Εκτός από αυτό, ο Yoon πήρε επίσης την απόφαση να ανταγωνίζεται όλο και περισσότερο την Κίνα κατ' εντολή της Ουάσιγκτον, έχοντας κάνει προκλητικά σχόλια για την Ταϊβάν και στη συνέχεια κάλεσε τον Κινέζο πρεσβευτή όταν το Πεκίνο απάντησε. Σε οικονομικό επίπεδο, αυτό είναι απερίσκεπτο, καθώς η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της χώρας. Οι προηγούμενες προσπάθειες της Νότιας Κορέας να εναντιωθεί στο Πεκίνο, όπως μέσω της ανάπτυξης του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας THAAD το 2017, έληξαν με κυρώσεις κατά της χώρας. Οι ΗΠΑ δεν παρουσιάζουν ισοδύναμη οικονομική εναλλακτική, λόγω των άκρως προστατευτικών οικονομικών πολιτικών τους, της απαίτησής τους από τις νοτιοκορεατικές εταιρείες ημιαγωγών να αναπτύξουν παραγωγική ικανότητα στο αμερικανικό έδαφος, καθώς και του νόμου για τη μείωση του πληθωρισμού που βλάπτει το εμπορικό ισοζύγιο του Νότου.
Έχει αμφισβητηθεί ακόμη και από τους πιο ένθερμους φιλοαμερικανούς σχολιαστές τι ακριβώς παίρνει ο Yoon από την επίσκεψή του στις ΗΠΑ. Η απάντηση είναι τίποτα. Έχει θεμελιώσει ολόκληρη την εξωτερική του πολιτική στην εκούσια υποτέλεια, σε σημείο να υπονομεύει την ασφάλεια, την σταθερότητα και την ευημερία της κορεατικής χερσονήσου. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το ποσοστό αποδοχής του συνεχώς πέφτει. Η αύξηση των εντάσεων με τρεις χώρες ταυτόχρονα, σε μια εποχή που ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο έχουν κανένα συμφέρον να περιορίσουν την Πιονγκγιάνγκ, θα εξαπολύσει χάος σε ολόκληρη την περιοχή, καθώς ο Κιμ Γιονγκ Ουν απαντά με περισσότερες δοκιμές πυραύλων και ίσως ακόμη και πυρηνική δοκιμή. Η Νότια Κορέα είναι ο μεγαλύτερος χαμένος στην κατάσταση, ενώ η Ουάσιγκτον καρπώνεται στρατηγικά οφέλη. Και πάλι, βλέπουμε πρόθυμους πληρεξούσιους να θυσιάζουν τις χώρες τους προκαλώντας συγκρούσεις για να τις χρησιμοποιήσουν οι ΗΠΑ για να προβάλουν τη δύναμή τους.
Το πρόβλημα είναι πως η Πιονγκγιάνγκ έχει πολύ λιγότερο περιορισμό είτε από τη Μόσχα είτε από το Πεκίνο, επειδή αγωνίζεται για τη θεμελιώδη ύπαρξή της ενάντια στις ΗΠΑ. Ο πυρηνικός πόλεμος δεν είναι παιχνίδι για τον Κιμ, αλλά για την κυβέρνηση Μπάιντεν φαίνεται να είναι.