Kit Klarenberg - presstv.ir / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Νταρτσιασβίλι είχε προηγηθεί μια εβδομάδα νωρίτερα για τα 75α γενέθλια του Σιωνιστικού καθεστώτος, εκφράζοντας την ευχή του ο «διαρκής δεσμός φιλίας» μεταξύ των δύο πλευρών «να μεγαλώνει ακόμη πιο βαθιά με κάθε χρόνο».
Αυτή η αναταραχή δραστηριότητας αντιπροσώπευε μια ιδιαίτερα δημόσια επίδειξη της ελάχιστα αναγνωρισμένης ή αναγνωρισμένης «ειδικής σχέσης» μεταξύ Γεωργίας και Ισραήλ, η οποία έχει διατηρηθεί και ενταθεί από τότε που η πρώτη απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Σοβιετική Ένωση το Δεκέμβριο του 1991.
Οι λόγοι αυτής της συμμαχίας δεν είναι αμέσως προφανείς. Ωστόσο, το γεωπολιτικό ενδιαφέρον της σιωνιστικής οντότητας στον Καύκασο είναι τεράστιο και η Τιφλίδα προσφέρει ένα ιδανικό έδαφος για τις φαντασιώσεις της περιφερειακής κυριαρχίας.
Η αποκρυπτογράφηση της γοητείας του κατοχικού ισραηλινού καθεστώτος με τη Γεωργία παρέχει ένα κλειδί για την κατανόηση των άλλων λιγότερο γνωστών διεθνών σχέσεων του Τελ Αβίβ.
Ακολουθήστε τη διαδρομή των χρημάτων
Από το 2021, το ισραηλινό καθεστώς είχε διπλωματικούς δεσμούς με 168 χώρες. Σχεδόν σε κάθε περίπτωση, αυτές οι σχέσεις βασίζονται σε στρατιωτικές συνθήκες και συνθήκες ασφαλείας, με αποτέλεσμα τα όπλα, την τεχνολογία επιτήρησης και τις τακτικές μάχης να ρέουν από το Τελ Αβίβ.
Δεν είναι τυχαίο πως το καθεστώς είναι μόνιμο προσάρτημα στους καταλόγους των κορυφαίων εξαγωγέων όπλων στον κόσμο.
Η Γεωργία δεν αποτελεί εξαίρεση. Μετά την ανεξαρτησία, το Ισραήλ κινήθηκε γρήγορα για να βυθίσει τα στρατιωτικά του νύχια στη χώρα, η οποία βρίσκεται σε στρατηγική θέση στο σταυροδρόμι Ευρώπης και Ασίας, με αποστολές drones, αντιαρματικών πυραύλων, όλμων, σοβιετικής κατασκευής εξοπλισμού, τεθωρακισμένων οχημάτων και συναφών πυρομαχικών να ρέουν σε αυξανόμενους όγκους κάθε χρόνο. Εκπαίδευσε επίσης τον γεωργιανό στρατό.
Υπογραμμίζοντας τη σημασία της Τιφλίδας για το Ισραήλ, όλα αυτά παρασχέθηκαν παρά τις ανησυχίες υψηλού επιπέδου στο Τελ Αβίβ ότι η γειτονική Ρωσία θα μπορούσε να ανταποδώσει στέλνοντας προηγμένα οπλικά συστήματα στους περιφερειακούς συμμάχους της Ιράν και Συρία, που είναι ορκισμένοι εχθροί της Σιωνιστικής οντότητας.
Τον Αύγουστο του 2008, οι αποστολές σταμάτησαν μέρες μετά το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ Γεωργίας και Ρωσίας, ο οποίος ξεκίνησε όταν η πρώτη, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, άρχισε να χτυπά θέσεις αμάχων στις αποσχισθείσες περιοχές της Αμπχαζίας και Νότιας Οσετίας.
Ωστόσο, η παύση ήταν μόνο προσωρινή, και τον Ιανουάριο του επόμενου έτους, το Ισραήλ βοηθούσε στην αποκατάσταση της τεράστιας ζημιάς που προκλήθηκε στην Τιφλίδα από την πενθήμερη σύγκρουση, με επενδυτές με έδρα το Τελ Αβίβ να καρπώνονται πάνω από το ένα τρίτο όλων των συμβάσεων ανοικοδόμησης που έδωσε η κυβέρνηση.
Φυσικά, τέτοια βοήθεια δεν παρασχέθηκε λόγω αλτρουισμού. Όπως και με τις πωλήσεις όπλων, η διεθνής βοήθεια που παρέχεται από το Τελ Αβίβ εξαγοράζει πολύ εύκολα τη σιωπή, αν όχι την απόλυτη υποστήριξη, της αργής γενοκτονίας της σιωνιστικής οντότητας κατά του παλαιστινιακού λαού από την πλευρά των δικαιούχων κρατών.
Αυτός ο σκοπός απεικονίστηκε με σαφήνεια το Νοέμβριο του 2012, κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Πυλώνας Άμυνας, όταν οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής επιτέθηκαν βάναυσα στην πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας, σκοτώνοντας περισσότερους από 100 αμάχους και τραυματίζοντας έως και 1.000 άλλους.
Ενώ η δολοφονική επίθεση προκάλεσε συντριπτικά διεθνή κατακραυγή και καταδίκη, μια μεγάλη διαδήλωση για την υποστήριξη των άθλιων ενεργειών του Τελ Αβίβ πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Τιφλίδας.
Η αμυντική συνιστώσα της σκοτεινής χειραψίας της Γεωργίας με το Ισραήλ είναι πολύ ζωντανή στις μέρες μας. Το 2018, η Τιφλίδα υπέγραψε συμφωνία υψηλού επιπέδου με τη διαβόητη σιωνιστική εταιρεία κατασκευής όπλων Elbit Systems, για την αναβάθμιση της αεροπορίας της.
Δυόμισι χρόνια αργότερα, το Υπουργείο Άμυνας της Γεωργίας συνήψε συμφωνία με την ισραηλινή στρατιωτική εταιρεία τεχνολογίας Rafael για τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων αεράμυνας της χώρας.
«Συμμαχίες της περιφέρειας»
Το Ισραήλ έχει ένα άλλο πρωταρχικό κίνητρο για να εξοπλίσει τη Γεωργία μέχρι τα δόντια - συγκεκριμένα, την περικύκλωση του Ιράν, που συνορεύει με τις δύο γειτονικές χώρες της Τιφλίδας, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν.
Το Ερεβάν και το Μπακού είναι σκληροί εχθροί, αφού ουσιαστικά βρίσκονται σε πόλεμο από το 1988. Τη στιγμή της συγγραφής αυτού του κομματιού, ο αποκλεισμός του Αρτσάχ από το τελευταίο έχει εισέλθει στον έκτο μήνα του.
Καθ' όλη τη διάρκεια, ο αρμενικός πληθυσμός των 120.000 ατόμων της αποσχισθείσας δημοκρατίας στερήθηκε βασικών αγαθών, συμπεριλαμβανομένων των φαρμάκων που σώζουν ζωές.
Ως μεγάλη περιφερειακή δύναμη, με μακροχρόνιους δεσμούς κάθε πιθανού είδους τόσο με την Αρμενία όσο και με το Αζερμπαϊτζάν, το Ιράν έχει προφανές συμφέρον να επιλύσει το μακροχρόνιο παράπονό του μια για πάντα, με ειρηνικά μέσα.
Ωστόσο, η ικανότητα της Τεχεράνης να το κάνει αυτό περιορίστηκε σημαντικά από τις κυρώσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ. Όταν άρθηκαν το 2016, η Ισλαμική Δημοκρατία ανέλαβε να βοηθήσει στον τερματισμό των εχθροπραξιών μεταξύ των δύο γειτόνων. Η επαναφορά των κυρώσεων δύο χρόνια αργότερα σαμποτάρει σημαντικά τις προσπάθειες συμφιλίωσης.
Το Τελ Αβίβ ήταν αναμφίβολα ενθουσιασμένο όταν η κυβέρνηση Τραμπ επανέφερε τις κυρώσεις, καθώς επιδιώκει συγκεκριμένα να βλάψει τους δεσμούς μεταξύ Τεχεράνης και Μπακού για τους δικούς της κακόβουλους σκοπούς.
Σύμφωνα με τα λόγια του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του Ισραήλ Shimon Perez, οι Σιωνιστές θεωρούν το Αζερμπαϊτζάν «κλειδί για τον περιορισμό της επιρροής του Ιράν στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή».
Απίθανοι σύντροφοι
Το Ισραήλ και το Αζερμπαϊτζάν είναι ακόμη πιο απίθανοι σύντροφοι από το Τελ Αβίβ και την Τιφλίδα. Ο πληθυσμός του Μπακού είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου μουσουλμάνοι, και κατά πλειοψηφία Σιίτες, επομένως δεν είναι καλά διατεθειμένος προς τον Σιωνισμό. Ωστόσο, όπως σημείωσε το Carnegie Endowment for Peace, «η αντιμετώπιση του Ιράν μέσω του σχηματισμού των συμμαχιών της περιφέρειας…είναι τέλεια ενσωματωμένη στον ισραηλινό στρατηγικό σχεδιασμό».
Αυτό επιτυγχάνεται διασφαλίζοντας ότι η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν παραμείνουν σε διαμάχη και εδραιώνουν μια θέση ως ζωτικής σημασίας πηγή όπλων για το τελευταίο στη διαμάχη.
Ο σιωνιστικός εξοπλισμός αποδείχθηκε καθοριστικός στον σύντομο πόλεμο του Απριλίου 2016 μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, με το τελευταίο να χρησιμοποιεί drones αυτοκτονίας και αντιαρματικούς πυραύλους που κατασκευάστηκαν στο Τελ Αβίβ για να αποκρούσει αποφασιστικά την προέλαση του αντιπάλου του.
Στη συνέχεια, το Μπακού φέρεται να εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ με αυτή την απόδοση που ήθελε να αγοράσει μια έκδοση του «Iron Dome» του Ισραήλ, η πώληση του οποίου ολοκληρώθηκε το Μάιο του 2021.
Η Τιφλίδα είχε ιστορικά περίπλοκες σχέσεις με το Ερεβάν, αλλά όχι λιγότερο από στενούς και εγκάρδιους δεσμούς με το Μπακού. Ο πρώην πρόεδρος της Γεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι δήλωσε κάποτε με τόλμη: «Όποιος αντιτίθεται στο Αζερμπαϊτζάν ή τη Γεωργία είναι εχθρός και των δύο χωρών μας».
Επιδεινώνοντας τη διαμάχη μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, το Ισραήλ ωθεί το Αζερμπαϊτζάν και τη Γεωργία πιο κοντά μεταξύ τους και την Αρμενία και τη Γεωργία πιο μακριά - και ο επακόλουθος αυξημένος κίνδυνος σύγκρουσης μεταξύ αυτών των κρατών ενισχύει τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητα του Τελ Αβίβ ως παρόχου ασφάλειας.
Στη διαδικασία, η σιωνιστική οντότητα καλλιεργεί πιθανούς συμμάχους και συνεργούς σε περίπτωση που είναι αρκετά ανόητη ώστε να επιχειρήσει να εκπληρώσει τη φαντασίωση των διαδοχικών κυβερνήσεων στο Τελ Αβίβ – χτυπώντας το έδαφος της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Οι Γεωργιανοί θα ήταν φρόνιμο να κοιτάξουν πέρα από τις διπλωματικές καλλιέργειες και τα αστραφτερά χαμόγελα του υπουργού Εξωτερικών τους και να ρωτήσουν ποιους μεφιτικούς στόχους εξυπηρετεί ο ανυπόμονος εναγκαλισμός του ισραηλινού καθεστώτος από τη χώρα τους και η στρατηγική του για εθνοκάθαρση του γηγενούς παλαιστινιακού λαού.
* Ο Kit Klarenberg είναι ένας ερευνητής δημοσιογράφος που εξερευνά το ρόλο των υπηρεσιών πληροφοριών στη διαμόρφωση της πολιτικής και των αντιλήψεων.