Permacrisis

Το 1908, ο Κωστής Παλαμάς, προκειμένου να περιγράψει τη χρεοκοπημένη οικονομικά και ηθικά Ελλάδα του 20ου αιώνα, έγραψε το ποίημα: «Γύριζε», όπου απέδιδε με παραστατικότητα και ακρίβεια τη ζοφερότητα της εποχής εκείνης, τον Έλληνα κουρελιασμένο και εξευτελισμένο να έχει αποδεχθεί την οικτρή μοίρα του και να έχει παραδοθεί σε ότι ατιμωτικό και μειωτικό του επιβληθεί.


Κι όμως, μετά από έναν αιώνα σαν να μην πέρασε μια μέρα. Όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά ολάκερη η ανθρωπότητα είναι έμπλεος ταπείνωσης και ύπνωσης, υποταγμένη στις νοσηρές νόρμες μιας χούφτας οντοτήτων, που διαφεντεύουν ότι έμβιο οργανισμό και άβιο στοιχείο υπάρχει στον πλανήτη.

Ο άνθρωπος από την κούνια του ήδη, αν και ορθότερο θα ήταν να ειπωθεί ότι ακόμα και μέσα από τη μήτρα, μέσω καταναλωτικών και διατροφικών συνηθειών, από εθισμούς και μέτρα υγιεινής και πρόσληψης, γαλουχείται να προσαρμόζεται και κατά επέκταση να υποτάσσεται.


Ο ίδιος μηρυκασμός συνεχίζεται και στα πρώτα σχολικά χρόνια, μέσω της υποβαθμισμένης, φθηνής και υποδεέστερης ποιότητας παιδείας που παρέχεται. Σε αυτό το μωσαϊκό εκφαυλισμού προστίθεται τα τελευταία χρόνια και το στρατιωτικοποιημένο και απάνθρωπο περιβάλλον αλλοτρίωσης και αποξένωσης που εμποτίζεται στα παιδία με αφορμή την πανδημία.


Η κορύφωση ανδραποδωδίας λαμβάνει χώρα στα κολλέγια, στα πανεπιστήμια και στα άλλα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα που δεν είναι τίποτα άλλο από δεξαμενές άντλησης λιλιπούτειων ευαγώγων προσωπικοτήτων.

Όσο πιο αξιόλογα και ποιοτικά είναι τα ανώτερα ιδρύματα τόσο πιο σύντονα προσελκύουν προσωπεία εξουσίας, συμφερόντων και διαφθοράς, όπου αναζητούν πειθήνια και εύπλαστα ανθρωπάκια, τα οποία θα τα μεταχειριστούν και θα τα επιστρατεύσουν αργότερα ως ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών, των επιστημών, της οικονομίας, της πολιτικής, της ενημέρωσης νουθετώντας τους και καθοδηγώντας τους σε όλη τους τη ζωή και υποχρεώνοντας τους να υπακούουν στις εντολές τους. Κι αυτό φυσικά με τη θέλησή τους, καθώς η ελεύθερη βούληση είναι αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση και ένα από τα συστατικά του κόσμου τούτου. Και η υπνωτισμένη, από πολύ νωρίς, ελεύθερη βούληση τους επιτάσσει να είναι αποδεκτοί και αρεστοί στην κοινωνία απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη αυτών που τους τάζουν οφίκια.

Έτσι τα ελιτιστικά όντα, μέσω των κακέκτυπων ειδώλων τους αφού πρώτα έχουν δαμάσει το αξιακό τους σύστημα, διαμορφώνουν και μεταλλάσσουν την ανθρωπότητα, υπό το πρίσμα της «φιλοσοφίας» τους και του αξιώματος τους.


Όσες λοιπόν λαμπρές σπουδές όσα ανώτερα πτυχία κι αν έχουν τα ευπειθή προαναφερθέντα άτομα δεν υπάρχει καμία περίπτωση να υπερκεράσουν τις σαρκικές τους επιθυμίες και να αγρικήσουν ότι τα πιόνια στην πεπατημένη σταδιοδρομιακή σκακιέρα είναι οι ίδιοι.


Από την ακαδημαϊκή τους κιόλας φοίτηση, επιτελούν ως αναλώσιμες μαριονέτες στην ενορχήστρωση ενός υποχθόνιου ματ προστατεύοντας με την ίδια τους την τήβεννο τα πολυτιμότερα στρατιωτάκια που βρίσκονται πίσω τους.


Και πρώτα – πρώτα, οι λεγόμενες αυθεντίες, οι Καθηγητές.

Αγέρωχοι, δωρικοί, κάθετοι. Απόλυτοι στο έργο τους που δεν είναι άλλο, από το να ψιττακίζουν τα κελεύσματα της αυστηρής βιβλιογραφίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Ποιος δύναται να αμφισβητήσει τις εγωκεντρικές αυτές αυθεντίες;


Έπειτα, δεσπόζει η αυστηρή και αδιάλλακτη Βιβλιογραφία.

Δεν επιδέχεται επικρίσεις, μομφές ή αμφισβητήσεις. Στωικά κραδαίνει τις σελίδες της, μέγγενη για τους ανυποψίαστους και ανεπίγνωστους αυριανούς αχυράνθρωπους.

Άραγε, από ποιους έχουν γραφτεί οι απύθμενοι ωκεανοί βιβλιογραφίας των εκάστοτε επιστημών; Ποιοι διαχειρίζονται και ελέγχουν το περιεχόμενο της βιβλιογραφίας; Ποιοι ελέγχουν αυτούς που διαχειρίζονται και ελέγχουν το περιεχόμενο; Ποιοι ελέγχουν αυτούς που ελέγχουν;

Ποιοι είναι οι αξιολογητές των επιστημονικών εργασιών και δημοσιεύσεων που αποτελούν την προμετωπίδα της αυριανής βιβλιογραφίας και κατά επέκταση της διδακτικής ύλης; Υπό ποια κριτήρια δημοσιεύονται ή απορρίπτονται αυτές;

Ποιοι διεξάγουν τις επιστημονικές έρευνες, που συνιστούν προάγγελο των επιστημονικών εργασιών και δημοσιεύσεων; Ποιοι οι διαχειριστές των επιστημονικών ερευνών; Ποιοι οι χρηματοδότες των ερευνών;

Μήπως οι ίδιοι που διέγραψαν από την ιστορία της επιστήμης τον δολοφονημένο Νίκολα Τέσλα (Nikola Tesla); Τον «πατέρα» της ελεύθερης ενέργειας (άντληση ενέργειας από την ιονόσφαιρα κοινώς High Frequency Active Auroral Research Program - HAARP) και εφευρέτη του εναλλασσόμενου ρεύματος, της ακτινογραφίας, της ασύρματης μεταφοράς ενέργειας, του ραδιοφώνου, του ραντάρ, της τηλεκατεύθυνσης, του αυτοματισμού, της τηλεγεωδυναμικής και άλλων 700 εφευρέσεων και 40 βραβείων και διπλωμάτων.

Μήπως οι ίδιοι που φυλάκισαν τον Βίλχελμ Ράιχ (Wilhem Reich);

Για την ιστορία, η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (Food and Drug Administration - FDA) στράφηκε έναντι του Ράιχ, κατασκευαστή του συσσωρευτή ορμόνης για τη θεραπεία διαφόρων παθήσεων (ακόμη και του καρκίνου) κι όχι μόνο κατάφερε να τον κλείσει φυλακή, μέσα στην οποία άφησε την τελευταία του πνοή, αλλά κατέστρεψε κι όλο τον εξοπλισμό, τα βιβλία και τα γραπτά του και απαγόρευσε κάθε αναφορά του ονόματός του.

Μήπως οι ίδιοι που εξαφάνισαν» από τα ιατρικά συγγράμματα τον Ρόγιαλ Ράιφ (Royal Rife); Οι ίδιοι που έκλεψαν και βανδάλισαν τον εξοπλισμό του, έκαψαν το εργαστήριό του, κατέσχεσαν την 50 ετών έρευνα του και κυνήγησαν μέχρι πτωχεύσεως τους συνεργάτες του, που άλλους τους χρημάτισαν και άλλους τους δηλητηρίασαν ή τους δολοφόνησαν; Ο Ράιφ ανακάλυψε μια μορφή ενέργειας (Cryptocides primordiales) ικανή να θεραπεύσει ακόμα και από απόσταση 12 χιλιομέτρων, κάθε γνωστή ασθένεια που προκαλείται από ιούς και βακτήρια, μεταξύ άλλων του καρκίνου και της λευχαιμίας. Μια ανακάλυψη που θα άλλαζε τη ζωή του ανθρώπου για πάντα απαλλάσσοντας τον από πόνο, ταλαιπωρία, άγχος και από επίπονες και αμφίβολες θεραπείες με δηλητηριώδη φάρμακα και ραδιενεργό ακτινοβολία.

Μήπως οι ίδιοι που κατεδίωξαν μέχρι εξόντωσης, τη μεγαλύτερη επιστήμων της Ραδιονικής, τη Ρουθ Ντράουν (Ruth Drown); Κι αυτό διότι με ένα φιλμ και δέκα ποτενσιόμετρα, έβγαζε αξονικές τομογραφίες, ακριβείς διαγνώσεις και συγχρόνως θεράπευε.

Μήπως οι ίδιοι που αφαίρεσαν την άδεια ιατρικής ασκήσεως του και του επέδωσαν τελεσίγραφο να αποποιηθεί τις ανακαλύψεις του, διώκοντας τον για πάνω από 25 έτη; Ο λόγος για τον Ρίκε Χάμερ (Ryke Hamer), ο οποίος ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους που εξηγούν τον μηχανισμό της εμφάνισης όλων των καρκίνων και όλων των ασθενειών.

Μήπως οι ίδιοι που φόρεσαν ζουρλομανδύα στον Ιγκνατς Ζέμελβαϊ (Iganz Semmelweis), διότι προσπάθησε να πείσει τους χειρουργούς ότι ήταν απαραίτητο να αποστειρώνουν τα εργαλεία τους; Του είπανε ότι θα τον πάνε να δούνε τα νέα ινστιτούτα και τον πήγανε σε άσυλο. Βιαιοπράγησαν εναντίον του, τον έκλεισαν στην απομόνωση και για εβδομάδες τον χτυπούσαν, τον έλουζαν με κρύο νερό και τον μπούκωναν με καθαρτικά και καστορέλαιο. Στις πρώτες δύο εβδομάδες αυτών των βασανιστηρίων, πέθανε. Σήμερα, ο Ζέμμελβαϊς θεωρείται ο «πατέρας» της ασηψίας.

Μήπως οι ίδιοι που φυλάκισαν τον Ντινσάχ Χαντιάλι (Dinshah Ghadiali), αφού πρώτα κατέσχεσαν και κατέστρεψαν όλο τον εξοπλισμό του, όλα τα βιβλία, τα περιοδικά και τα ερευνητικά επιστημονικά του άρθρα; Ο Χαντιάλι είχε αντιμετωπίσει με επιτυχία τον καρκίνο θεραπεύοντας παράλληλα, διάφορες αυτοάνοσες και ανίατες ασθένειες με τη μέθοδο της χρωματοθεραπείας. Και σε αυτή την περίπτωση, η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων κινήθηκε εναντίον του Χαντιάλι, με δικαστικούς αγώνες 17 ετών, υπέρογκα χρηματικά πρόστιμα, αλλά και ποινές φυλάκισης, αναγκάζοντας τον έτσι να εγκαταλείψει τις δραστηριότητές του.

Μήπως οι ίδιοι που δηλητηρίασαν τον Στάνλευ Μέγιερ (Stanley Meyer);

Ο Μέγιερ εφηύρε μία συσκευή διάσπασης του νερού σε υδρογόνο και οξυγόνο με απόδοση 700%, δηλαδή παρήγαγε επταπλάσια ενέργεια από αυτή που κατανάλωνε, χρησιμοποιώντας τα παραγόμενα αέρια ως καύσιμα για την κίνηση ενός αυτοκινήτου. Ο Μέγιερ πέθανε κατά τη διάρκεια ενός γεύματος του NATO. Λίγο πριν πεθάνει, βγήκε τρέχοντας έξω από το εστιατόριο με τον αδελφό του και μετά από ένα βίαιο εμετό, είπε στον αδελφό του ότι τον δηλητηρίασαν. Σήμερα υπάρχουν 8 πατέντες του Μέγιερ για αυτή τη συσκευή.

Μήπως οι ίδιοι που έστειλαν στα δικαστήρια ως κατηγορούμενο (παρόλο που είχε δύο κρατικές άδειες παραγωγής πετρελαίου), τον Χημικό Σωτήρη Σοφιανόπουλο, διότι παρήγαγε το πρώτο ελληνικό πετρέλαιο στο Κερί Ζακύνθου; Οι ίδιοι που διέκοψαν τόσο την παραγωγή βαλλιστικών πυραύλων όσο και την κατασκευή τορπιλάκατων στα ναυπηγεία Αυλίδος, που είχε ξεκινήσει; Οι ίδιοι που δεν τον προσκάλεσαν στις δοκιμές υλικού εφαρμοσμένης έρευνας, υψηλοτάτης τεχνολογίας, που ο ίδιος είχε επινοήσει συνάπτοντας απόρρητη σύμβαση με το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης;


Μήπως οι ίδιοι που υποτιμούν, συκοφαντούν, εξευτελίζουν, εξοστρακίζουν, βασανίζουν, καταστρέφουν, αφανίζουν μια για πάντα με περίεργα ατυχήματα ή με τη συνεισφορά ψυχιατρικών και σωφρονιστικών ιδρυμάτων, όσους οραματιστές, μα πάνω από όλα ανθρωπιστές, εναντιώνονται στη σήψη του ανήθικου επιστημονικού κατεστημένου, προσφέροντας ανιδιοτελώς τις γνώσεις τους στην κοινωνία και στον άνθρωπο, με σκοπό την ευημερία και την πρόοδο της ανθρωπότητας;


Για αυτό, τα όποια ψήγματα αφύπνισης απειθών, τα δαιμονοποιούν και τα καταπνίγουν εν τη γενέσει στα εκπαιδευτικά εκκολαπτήρια των αυριανών αυλικών του σύγχρονου ιερατείου, επιβάλλοντας την οικειοθελή υιοθέτηση του κομφορμισμού. Αντίδωρο της παθητικής υποτακτικής αρρησίας αποτελούν οι περγαμηνές, τα πιστοποιητικά και τα πτυχία αυτών των ιδρυμάτων, τα οποία δεν είναι παρά απλές υποσχετικές επιστολές και διαβατήρια για συνέχιση της υποταγής, μέσω των φιλανθρωπικών σωματείων, πολιτιστικών συλλόγων, λεσχών, ταγμάτων, φιλοσοφικών, επαγγελματικών, κλαδικών ή επιστημονικών ενώσεων, συνδέσμων και άλλων περίεργων ανοιχτών ή κλειστών κέντρων, αυτών των ανδρείκελων που διψούν για αξιώματα και ανέλιξη επαγγελματική, πολιτική, κοινωνική, σαφέστατα και οικονομική (δυστυχώς για αυτούς η πνευματική περιττεύει) και που δεν θα διστάσουν να εκτελέσουν οποιαδήποτε εντολή, υπό την έκφανση της σύστασης, της οδηγίας, ενός φιλικού χτυπήματος στον ώμο ή ενός χειριστικού χαστουκακιού στην παρειά.


Αταβισμός αυτού του αναθηλασμού: η επικαιροποίηση των πάντων. Ουσιαστικά ο επαναπροσδιορισμός, η αναθεώρηση και η επανεξέταση κάθε στόχου, κάθε σχεδίου δράσης, κάθε λήψη απόφασης, κάθε ανάλυσης (PESTLE analysis, SWOT analysis ή TOWS analysis) ακόμα και βραχυπρόθεσμου ορίζοντα. Εκπονήσεις με δεδομένα και υποθέσεις, επιχειρησιακοί παράγοντες, μεταβλητές ανταγωνισμού, πλεονεκτήματα, μειονεκτήματα, συμπεριφορές, προμελέτες, μελέτες, στάδια, φάσεις, διαδικασίες, παρακολουθήσεις, ελέγχους, στοιχεία πολιτικού, κοινωνικού, οικονομικού, ηθικού, τεχνολογικού και θεσμικού περιεχομένου, τα πάντα σε μα αέναη διύλιση.


Χαρακτηριστικό παράδειγμα του βαθμού αυτής της τυφλής φρενίτιδας είναι το κίνημα του Διαφωτισμού, που στην ουσία δεν ήταν παρά απλά ένας ακόμη ρυθμιστικός μηχανισμός που ελέγχει την ισορροπία του βόρβορου της κοινωνίας και δρα σε ανύποπτη στιγμή, όταν βασιλεύει η δια-φθορά και τα λιμνάζουσα νερά της καθεστηκυίας τάξης έχουν αρχίσει να αποπνέουν δυσοσμία. Ο Διαφωτισμός ως ρυθμιστικός μηχανισμός αμφισβήτησε αυθεντίες και τις όποιες υφιστάμενες γνώσεις υπήρξαν μέχρι τότε και έθεσε την εξήγηση του κόσμου, υπό την οπτική της λογικής, συμπαρασύροντας με τις ρηξικέλευθες αρχές του, εξουσίες, πρόσωπα, ιερατεία. Ένα ρεύμα που πρωτίστως έγινε αποδεκτό από τα ανώτερα μορφωμένα κοινωνικά στρώματα, θέτοντας σε αμφισβήτηση και περιορισμό τη δυναμική και την ίδια τους την εξουσία.


Μέκκα της εργαλοποίησης αυτού του αυτοάνοσου αμφισβήτησης των πάντων ακόμα και της ίδιας της ύπαρξης συνιστά η επιτομή της επιστήμης σε όλα τα επίπεδα ανώτερης εκπαίδευσης, το «Change Management» ή αλλιώς η «Διοίκηση αλλαγών». Το ρουά ματ του ιερατείου.

Στην ουσία δεν είναι παρά ένα εγχειρίδιο που απαντά στο πώς να διαχειρισθούν οι αλλαγές που το ιερατείο έχει εξυφάνει και μεριμνήσει για την ανθρωπότητα. Αν και έχουν ειπωθεί τόσα και έχουν γραφτεί τόμοι επί τόμων για το Change Management, μολαταύτα η Διοίκηση αλλαγών αποκρίνεται στη λεξούλα: «Προσαρμογή». Προσαρμογή λοιπόν είναι η κυρίαρχη επιταγή της ελίτ, με την οποία εξαργυρώνεται μια άλλη λεξούλα. Η λεξούλα: «Αποδοχή».


Αποδοχή λοιπόν σε κάθε τι παράλογο που προκαλεί σύγχυση κι αυτή με τη σειρά φόβο, αμφισβήτηση και τελικά κοινωνική αποσταθεροποίηση. Αποδοχή σε κάθε τι αφύσικο, σε κάθε τι ανορθόδοξο, σε κάθε τι αλλόκοτο. Αποδοχή σε κάθε τι ανώμαλο, πρώτη ύλη από την οποία μετασχηματίζεται η μελλοντική επιστήμη και μετονομάζεται σε: «Νέα Κανονικότητα».


Αποδοχή σε όλα εκείνα που κεφαλαιοποιούνται κατά το δοκούν και υπό το πρίσμα του μεταμοντερνισμού και των παραγγελμάτων της Νέας Κανονικότητας άγουν τις μάζες στο χωροχρονικό συνεχές και τις εμποτίζουν με εμμονικές, διχαστικές και υστερικές τάσεις, ωθώντας τες σε ακραίες εκδηλώσεις και κοινωνικές αναταραχές, στο πλαίσιο του κοινωνικού αυτοματισμού και της Νέας Κανονικότητας.


Αποδοχή -για το καλό μας- στις άλλοτε ειρηνευτικές και άλλοτε πολεμικές επιχειρήσεις. Στις εμπρόθετες τεμαχίσεις ή στρατηγικές ενώσεις κρατών. Στις επιλεκτικές δημιουργίες σε τετελεσμένα, δεδικασμένα και γκρίζες ζώνες. Στους στυγερούς εκφοβισμούς, στην τρομοκρατία και στην προπαγάνδα. Στις χειρουργικές εξοντώσεις Προέδρων, Πρωθυπουργών, Διπλωματών, επιστημόνων, προσώπων ευρύτερης κοινής αποδοχής και έτερων ανθρώπων που αντιστέκονται σε καταχθόνια σχέδια. Στις εγκαθιδρύσεις υπονομευτικών δικτατοριών ανά τον πλανήτη, στις χαλκευμένες ανατρέψεις πολιτευμάτων και κυβερνήσεων και αντικατάσταση τους με ορφανά, παραγκωνισμένα, απαξιωμένα, άλλοτε σκονισμένα και ξεχασμένα, μα πάντα άχρηστα, πρόθυμα και υποχείρια πρόσωπα πουθενάδων.


Αποδοχή στα μνημονικά προγράμματα, στις οδηγίες, στις ανέφικτες απαιτήσεις, στους αβάσταχτους φόρους, στους διαδοχικούς οικονομικούς στραγγαλισμούς των επίβουλων θεσμών κι όλων αυτών των δόλιων παγκόσμιων και διεθνών οργανισμών.      


Αποδοχή στο ευρώ, ως το μοναδικό μέσο συναλλαγών που συνιστά χρεόγραφο και δημιουργεί αποφώλιες οικονομίες χρέους, έναντι των εθνικών νομισμάτων που παρήγαν προστιθέμενη αξία και συνιστούσαν αποδεικτικό αξίας (αξιόγραφο).


Αποδοχή στην επιδοματική πολιτική των προδοτικών κυβερνήσεων που έχει πλέον επάξια υποκαταστήσει τους μισθούς και τις συντάξεις τόσο στον καθημερινό μας μόχθο μας όσο και στη συνείδηση μας. 


Αποδοχή στην ευαίσθητη -πολιτικής χροιάς- δικαιοσύνη, που για την αθέτηση δεσμεύσεων, τη διαφθορά και τα σκάνδαλα αρκείται σ’ ένα: «Δεν γνώριζα», σε μια παραίτηση, σε μια εξεταστική, σε μια παραγραφή.


Αποδοχή στο καινοφανές θρησκευτικό αμάλγαμα δογμάτων, πίστεων, ταγμάτων, με γκεσέμηδες τους απανταχού φαρισαϊκούς θρησκευτικούς ηγέτες και τα άβια τσιράκια αυτών. Δοξασίες, πεποιθήσεις, παραδόσεις, σύμβολα, αποσυμβολισμοί, δοξολογίες, ιδεολογίες, φιλοσοφίες, όλα στο θυσιαστήριο της Πανθρησκείας.

Αποδοχή στα νεοποχιτικά σαρκία των μαύρων και των χρυσών που αντί να ευαγγελίζουν τον λόγο του Κυρίου, «κηρύττουν» τον λόγο του εγκόσμιου κυρίου, κλείνοντας τις εκκλησίες.

Αποδοχή στην αργυρώνητη πίστη του ποιμνίου, που «πριν ελευθερία φωνήσαι, τρις απαρνήσει τον Έναν», που τους λύτρωσε με τη θυσία του. Οι τρείς λόγοι: δουλοφροσύνη, υγεία, πρόστιμο.


Αποδοχή στην παρά φύσιν και σηπτική διαστρέβλωση της ιστορίας. Στη μειοδότηση κεκτημένων που αποκτήθηκαν με τόσες ανυστερόβουλες θυσίες.


Αποδοχή στην καταφρόνηση θεμελιώδων ιδεών, αρχών, δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν ύστερα από αιματοβαμμένους, νωπούς ακόμα στη μνήμη μας, αγώνες.


Αποδοχή στον εκμαυλισμό της παιδείας, των ιδανικών, των παραδόσεων, των ηθών και εθίμων. Αποδοχή στην επιδεξιότητα να πείσουν έναν λαό, με τόση ένδοξη κληρονομία και με τα ελληνικά ιδεώδη εντυπωμένα βαθιά μέσα του, να διαγράψει: το μεγαλείο των Αριστοτέλη, Σωκράτη, Πλάτων, Αισχύλο, Ευριπίδη, Ισοκράτη, Σοφοκλή, Επίκουρο, Ηράκλειτο, Θουκυδίδη· τις ανιδιοτελείς θυσίες του Νικηταρά, του Μπότσαρη, του Διάκου, της Μπουμπουλίνας, του Παπαφλέσσα· τους ανατριχιαστικούς στίχους του «Άξιον Εστί» του Ελύτη, της «Ρωμιοσύνης» του Ρίτσου, του Ρήγα Φεραίου στο «Θούριο», του Καβάφη στις «Θερμοπύλες», του Σολωμού, του Κωστή Παλαμά· τα συναισθήματα που νιώθει όταν σιγοψιθυρίζει Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Ξυλούρη· το δέος που τον κυριεύει όταν αντικρίζει τον Όλυμπο, τη Βεργίνα, τους Δελφούς· το ρίγος που τον διαπερνά όταν επισκέπτεται το Σούλι, το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, τα ακριτικά φυλάκια με τον τελευταίο Έλληνα φαντάρο· την υπερηφάνεια που αισθάνεται με τη ρίγη της φωνής του Έλληνα πιλότου τη στιγμή που αναχαιτίζει τουρκικό μαχητικό· την ευγνωμοσύνη που αισθάνεται για τον κάθε άγνωστο στρατιώτη που με τις θυσίες του παρέδωσε αυτά τα ολίγα: ευλογημένη γη, θάλασσα και γαλανό ουρανό· την υψηλοφροσύνη για τις τιμημένες ρίγες της Ελληνικής σημαίας, αυτού του «πανιού» που θυσιάστηκαν αληθινοί ήρωες, δίχως να  υπολογίσουν πολιτικές σκοπιμότητες, διαπραγματεύσεις, μισθούς, τις οικογένειές τους.


Αποδοχή στην προπαγάνδα των μίσθαρνων δημοσιογράφων και των υπόλοιπων ψωκόπτερων της τέταρτης εξουσίας, που ασελγούν στο αληθές και στην ορθότητα της είδησης, προβάλλοντας στενάχωρες ειδήσεις, διότι έτσι είναι η γραμμή του ισχύον δόγματος.

Με τις κατάλληλες λέξεις ερεθίζουν το υπεύθυνο τμήμα του εγκεφάλου για τη φοβία, την αμυγδαλή, προκαλώντας έτσι έκκριση στρες και αυτό με τη σειρά του, διαταραχή των σωματικών λειτουργιών. Το στρες επηρεάζει  το θυμικό (συναίσθημα), τη συμπεριφορά, τη γνωσία ήτοι τη διαδικασία της πρόσληψης, αξιολόγησης, κωδικοποίησης και αξιοποίησης, από την ανθρώπινη νόηση και συμπεριφορά, κάθε εμπειρίας, ερεθίσματος, πληροφορίας, που προέρχεται από το εσωτερικό και το εξωτερικό περιβάλλον. Όταν οι γνωσίες είναι δυσλειτουργικές ή προϊόντα διαστρεβλωμένων γνωσιακών διεργασιών ενδέχεται να προκαλέσουν συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης ή άλλης ψυχοπαθολογίας, με αποτέλεσμα την έκκριση δεκάδων στρεσογόνων ορμονών και νευροδιαβιβαστών, οι οποίες δεν είναι καθόλου ευεργετικές για τη λειτουργία του οργανισμού. Αυτές οι χημικές ουσίες επηρεάζουν άμεσα την κανονική λειτουργία του οργανισμού αποδυναμώνοντας τα κέντρα λήψεων αποφάσεων του εγκεφάλου. Το ανυποψίαστο κοινό βρισκόμενο σε μία μόνιμη κατάσταση ψυχικής έντασης, ανησυχίας και πανικού αγωνιεί για το δυσοίωνο μέλλον του, στο οποίο ελλοχεύουν τρομοκράτες, ληστές, πανδημίες, πόλεμοι, πυρηνική απειλή, κλιματική αλλαγή, ενεργειακή και επισιτική κρίση και ό,τι άλλο δύναται να του προκαλέσει συμπλέγματα ενοχών, υπερκεράζοντας κάθε φυσιολογική λειτουργία και δημιουργική σκέψη. Κατά αυτό τον τρόπο, παραμένει ελεγχόμενο και δεκτικό στην όποια σωτηρία του προσφέρεται. Μέρος της μεθόδου: «πρόβλημα – αντίδραση - λύση». Εμβάλλεται ένα πρόβλημα, στην προκειμένη το δυσοίωνο παρόν και μέλλον, με σκοπό την αντίδραση του πληθυσμού που απαιτεί επίλυση του προβλήματος και σε δεύτερο χρόνο παρέχεται, από την ίδια πλευρά που δημιούργησε το πρόβλημα, η λύση που φυσικά εξυπηρετεί μόνο τους ίδιους.


Αποδοχή στον συναυτουργό της διαιώνισης αυτής της λήθης, στον έτερο λοιμό της πληροφόρησης, τα (f)act checkers. Οι πάτρωνες της αλήθειας. Οι μαστροποί της κάθε ελεύθερης γνώμης, άποψης, ισχυρισμού, έρευνας ή επιβεβαιωμένου γεγονότος. Κι αυτοί μέρος της μεθόδου: «πρόβλημα – αντίδραση - λύση». Το πρόβλημα στην προκειμένη είναι τα fake news και η λύση που προσφέρεται, οι ελεγκτές. Ως εγκάθετοι αρλεκίνοι κι αυτοί της Νέας Κανονικότητας ασκούν άριστα τον ρόλο τους, στρεβλώνοντας την πραγματική διάσταση του γεγονότος, προς την κατεύθυνση της κυρίαρχης άποψης των αφεντικών τους. Ανάμεσα στις πολλές «φυτεμένες» ειδήσεις και γεγονότα που κραυγάζουν για διάψευση, διαψεύδουν και αυτή που ενοχλεί, ακροβατώντας ανάμεσα σε αυθαιρεσία, μεροληψία, ασαφή και άστοχα επιχειρήματα και σε κατευθυνόμενες επιλογές και χειριστικές υποθέσεις, οι οποίες θέτονται ως δεδομένα, ευελπιστώντας κατά αυτόν τον τρόπο να μην γίνει αντιληπτή η στοχευόμενη διάψευση.


Αποδοχή στην αλάνθαστη ετυμηγορία της Google και στην αστείρευτη σοφία της Wikededia. Στην αποχαύνωση, στον εθισμό και στην πλήρη εξάρτηση εκ των οθονών. Στον εκπεσμό της διαπροσωπικής επικοινωνίας. Στην υποκατάσταση της αμεσότητας της επικοινωνίας από τη διαδικτυακή διάδραση. Στην αντικατάσταση της οικογένειας, των φίλων, της γειτονίας από χρήστες, followers και influencers των social media. Στην έκφραση των συναισθημάτων από emojis. Στον απόλυτο έλεγχο, μέσω της υιοθέτησης ψηφιακών πλατφόρμων, διαβατηρίων, ταυτοτήτων και των οικειοθελών checks in. Στην ψηφιακή επανάσταση μέσω 5G, 6G και οσονούπω 7G. Στη μετάλλαξη του ανθρώπου σε ψηφιακό μετάνθρωπο και στον μετασχηματισμό της ανθρώπινης υπόστασης σε διανθρωπισμό. Στην ψευδαίσθηση της εξέλιξης, της ευμάρειας και της εν γένει της ευτυχίας, μέσω της επιτάχυνση της τεχνικής νοημοσύνης.


Αποδοχή στην ασυδοσία των ΜΚΟ, που υποδαυλίζουν έθνη, κυβερνήσεις, συντάγματα, κουλτούρες, εκτελώντας τις δολερές εντολές του ιερατείου.


Αποδοχή στην αντικατάσταση της έννοιας «χώρας» με την έννοια «χώρος». Αποδοχή στην εξαφάνιση των εθνών. Στη μίξη λαών και φυλών, στην πολυπολιτισμικότητα, στην αντικατάσταση πληθυσμών και στα ανοικτά σύνορα, μόνο για την Ελλάδα, καθώς για τα υπόλοιπα κράτη, τα κλειστά σύνορα συνιστούν ενέργεια προάσπισης του κράτους τους. Η Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για το καθεστώς των προσφύγων και άλλες διεθνείς και ευρωπαϊκές συμφωνίες για την προστασία των προσφύγων και λαθρομεταναστών ισχύει, όπως φαίνεται, μόνο για την Ελλάδα.


Αποδοχή στην ανισότητα, μεταξύ Ελλήνων και λαθρομεταναστών.

Για τον Έλληνα άστεγο, σεισμόπληκτο, πυρόπληκτο ή φτωχό και βουτηγμένο σε ρυθμίσεις τραπεζών, εφορίας, ταμείων και εταιρείες ενέργειας, ουδέποτε θα μεριμνήσουν Πολιτεία, Δήμοι, Κοινότητες, ΜΚΟ ή έτεροι οργανισμοί, ακαδημαϊκοί άνθρωποι, συμπολίτες και γιατροί, όταν θα πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας.

Σε αντιδιαστολή, τον λαθρομετανάστη τον καλωσορίζουν σε κέντρα υποδοχής, με εστίες πλήρως εξοπλισμένες, δίχως ενοίκιο, λογαριασμούς ενέργειας και ύδρευσης. Επιπλέον, του καταβάλουν μηνιαίο επίδομα, του παρέχουν πρόσβαση σε ΜΜΜ, προτεραιότητα σε νοσοκομεία, γιατρούς, κοινωνικές και δημόσιες υπηρεσίες, προικοδοτώντας τον, παράλληλα με δικαίωμα υγειονομικής κάλυψης και σύνταξης.

Τα παιδία του Έλληνα συνιστούν κατά το κράτος τεκμήριο, με ότι συνεπάγεται αυτό. Του λαθρομετανάστη κριτήριο επιδότησης αλλά και βίζα, καθώς αν ένα ασυνόδευτο καταφέρει και φθάσει ασφαλές στη χώρα, αναφέρει το όνομα της οικογένειάς του και τον τόπο της καταγωγής του και σύμφωνα με την Οδηγία 2003/86/ΕΚ του Συμβουλίου της 22ας Σεπτεμβρίου 2003 σχετικά με το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης (επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ L 251.3.10.2003) είναι υποχρεωμένο το κράτος, όπου το ασυνόδευτο έφθασε, να φροντίσει για την άμεση και ασφαλή μετακίνηση όλων των στενών μελών της οικογένειας του παιδιού, δηλαδή του πατέρα, της μητέρας, των αδελφών, των παππούδων και των γιαγιάδων. Γίνεται ευκόλως αντιληπτό, ότι τα προνόμια (επιδόματα, δικαιώματα, προτεραιότητες κλπ) που αναφέρθηκαν παραπάνω, ισχύουν ανά άτομο.

Όσοι Έλληνες εγκαταλείπουν τη χώρα ως οικονομικοί μετανάστες, η Πολιτεία δεν τους προσφέρει οικονομικά ή εργασιακά κίνητρα προκειμένου να τους μεταπείσει, επιδεικνύοντας κατά αυτόν τον τρόπο παντελής αδιαφορία απέναντι τους.

Οι λαθρομετανάστες που εισέρχονται παρανόμως και παρατύπως στη χώρα, η Πολιτεία όχι μόνο τους προσφέρει οικονομική βοήθεια, αλλά δεν τους αφήνει να φύγουν από τη χώρα, όσο κι αν το επιθυμούν διακαώς.

Αν ο Έλληνας διαμαρτύρεται κλείνοντας δρόμους, στην καλύτερη θα έχει άμεση απάντηση των ΜΑΤ, ενώ στη χειρότερη τον «τρέχουν» στη ΓΑΔΑ και στον εισαγγελέα.

Αν ο λαθρομετανάστης διαμαρτυρηθεί κλείνοντας δρόμους θα έχει όχι μόνο την ανοχή των ΜΑΤ, αλλά και την εύνοια της πλειοψηφίας του πολιτικού συστήματος, των ΜΜΕ, αλλά και διαμορφωτών κοινής γνώμης (opinion leaders).


Αποδοχή στη λύση της υπογεννητικότητας της Ελλάδας από τους ταλαιπωρημένους και κατατρεγμένους επενδυτές από το Μπενίν, τη Γουινέα, την Ονδούρα, το Νεπάλ, την Τζαμάικα και από άλλες 70 και πλέον χώρες, εμπόλεμες ή μη. Για την ακρίβεια από όλο αυτό τον αλλόθρησκο συρφετό που ακόμα και σήμερα συνεχίζει να επελαύνει ανεξέλεγκτα στη χώρα, καθώς για «δεδικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων ευρίσκεται εκτός της χώρας του και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να επιστρέψη εις ταύτην» (Σύμβαση της Γενεύης του 1951, Άρθρο 1: Καθορισμός του όρου πρόσφυξ).

Αλήθεια, ο «δεδικαιολογημένος» φόβος πως τεκμαίρεται, σύμφωνα με την Αρχή της Αμεροληψίας; Αφού ο «φόβος» είναι ένα συναίσθημα και το συναίσθημα είναι μια σύνθετη υποκειμενική συνειδητή εμπειρία. Εμπεριέχει δηλαδή τη διάσταση της υποκειμενικότητας ήτοι αντίληψη και προσωπική εκτίμηση. Με την προσωπική ιδιοσυγκρασία έχει να κάνει και η επιθυμία του καθενός. Καθώς επιθυμία είναι η συνέπεια ενός συναισθήματος που ανταποκρίνεται στην ιδιοτροπία ή τον προσωπικό στόχο του κάθε ανθρώπου.

Συνεπώς, ανεπιτήδευτα εξάγεται το συμπέρασμα, ότι οποιοσδήποτε μπορεί να εισβάλλει λαθραία σε μια χώρα, να εκφράσει τις προσωπικές του φοβίες και επιθυμίες, να επιβραβευτεί για αυτό με άσυλο και μοναδικά προνόμια, σε δεύτερο χρόνο να του δοθεί υπηκοότητα και στο βάθος ιθαγένεια και αν κάποια στιγμή τον χαλάσει η φάση να εισβάλλει σε άλλη χώρα και να πράξει ωσαύτως. Κι όλο αυτό, επειδή μπορεί…


Αποδοχή στην ολοένα και συχνότερη επαλήθευση της νοσηρότητας, ότι οι λαθρομετανάστες «χρησιμοποιούν» τις Ελληνίδες θυγατέρες για τις σεξουαλικές τους ορέξεις και τους Έλληνες φαντάρους για να τους εξυπηρετούν, να τους χτίζουν χώρους φιλοξενίας, να τους σερβίρουν και να τους καθαρίζουν τις τουαλέτες, τη στιγμή που ο κάθε γονέας μεγαλώνει τα παιδιά του, ως τους πιο πολύτιμους και μοναδικούς ανθρώπους στον κόσμο, με κόπους, στερήσεις, θυσίες και ξενύχτι. Κι αυτό, αν τα παιδιά αυτά είναι από τα τυχερά. Διότι αν είναι από εκείνα τα παιδιά που ονομάζονται Ελπίδα, Νικολέτα, Μυρτώ, Νίκο, τότε η τύχη τους θα είναι διαφορετική…


Αποδοχή του συνδρόμου παρέλασης. Αν σε παρέλαση κρατήσει τη σημαία λαθρομετανάστης ή έγχρωμός αυτό συνιστά πολιτισμό, πρόοδο και δημοκρατία. Αν την κρατήσει Έλληνας, αυτό συνιστά φασισμό.


Αποδοχή του συνδρόμου των Πανελλήνιων. Αν πρωτεύσει λαθρομετανάστης στις Πανελλήνιες, μέχρι και στο Προεδρικό Μέγαρο, η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας τον προσκαλεί. Αν πρωτεύσει Έλληνας, ούτε ο θυρωρός του Δημαρχείου του τόπου του δεν το γνωρίζει.


Αποδοχή στο αφήγημα, ότι δεκαπεντάχρονα παιδία είναι ώριμα προκειμένου να αλλάξουν το φύλο τους (Δικαίωμα στην αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, που περιλαμβάνει την προσωπική αίσθηση του σώματος, η οποία συνδέεται και με αλλαγές που οφείλονται σε ιατρική αγωγή ή άλλες ιατρικές επεμβάσεις – Νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλλου, Νόμος 4491/2017). Αλλά μέχρι και τα 18 έτη τους δεν είναι ώριμα να παρακολουθήσουν μια ταινία βίας στην τηλεόραση.


Αποδοχή στις προσταγές της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ που ενώ μέχρι χθες εξέφραζαν το εναλλακτικό και το διαφορετικό, σήμερα εγκαθιδρύουν πανηγυρικά την ηγεμονία τους, απαιτώντας να τους «χαριστούν» νομίμως τέκνα. Ένα μοδάτο καπρίτσιο που έχει ως αποτέλεσμα ολόκληρη η ανθρωπότητα να είναι υποχρεωμένη να μην ψιθυρίσει ξανά την ομορφότερη λέξη του κόσμου, την υπερβατική λέξη «Μαμά», αντικαθιστώντας την με το απρόσωπο, αόριστο, ακαθόριστο, αποκρουστικό, απωθητικό, απόμακρο και ψυχρό: «Γονέας 1». Έτσι απλά, για να μην νιώθουν μειονεκτικά οι ίδιοι που αποφάσισαν να μεταλλάξουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. 


Αποδοχή του ξεπεσμού του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα ΕΡΤ, που χρηματοδοτεί ενιαυσίως τόσο τη ροζ διακρατική συνουσία πολύχρωμων άβαταρ καταπιεσμένων συνειδήσεων όσο και τα απωθημένα gay pride. Αλλά όχι τα family pride, τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία ή έτερες συγκεντρώσεις που απορρέουν από το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Αποδοχή στο γονάτισμα της ανθρωπότητας και δη, πριν από κάθε αθλητικό γεγονός, σε ένδειξη σεβασμού μιας αμφίβολης δολοφονίας, τη στιγμή που σε τρίτες χώρες, εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως γυναίκες και παιδία βασανίζονται, ακρωτηριάζονται και φονεύονται στον βωμό του σαπρού trafficking, του κάθε αποτρόπαιου λαθρεμπορίου ανθρώπινου σώματος, της αχρείας παιδοφιλίας και της κατ’ επίφασης δημοκρατίας δυτικών δημογερόντων και προεστών που σκοπίμως και κερδοσκοπικώς διατηρούν. Άραγε, πόσο θλιβερό είναι να διαπιστώνεις με πόση ευκολία κατάφεραν ένα μάτσο παλληκάρια να τα καταντήσουν γονυπετείς καρικαρτούρες.


Αποδοχή στα αδειόχαρτα εξόδου, στον εγκλεισμό και στην απομόνωση καίτοι υγιείς. Αποδοχή στο φίμωτρο. Αποδοχή στη στέρηση του ύψιστου αγαθού, αυτού της ελευθερίας. Αποδοχή στη συγκατάθεση πειραματισμών με σκευάσματα, προσωρινών αδειών και με δοκιμές ελαχίστων 24ωρων. Αποδοχή στην αποξένωση μέσα στην ίδια την οικογένεια, σαφώς και στο συγγενικό, φιλικό, κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον. Αποδοχή στο στερεότυπο ότι οι μετανάστες δεν έχουν ανάγκη από εμβόλια, διότι είναι υγιείς και νέοι. Αποδοχή στη δήλωση ότι τα παιδιά δεν νοσούν, εντούτοις επιδιώκουν διακαώς τον εμβολιασμό των παιδιών.

Αποδοχή στην εμπιστοσύνη σε πλαστικούς χειρουργούς και τοπικούς λοιμωξιολόγους, παρά σε διεθνείς νομπελίστες ιατρούς ή άλλους διεθνείς γενετιστές, βιολόγους κλπ. Αποδοχή στην τυφλή εφαρμογή ιατρικών πρωτόκολλων, βγαλμένων απευθείας από το βιλαέτι του ιερατείου, δίχως να έχει απομονωθεί το στέλεχος του ιού (από το 1954, ultracentrifugation γίνεται στο υπερκείμενο δηλαδή στο supernatant γίνεται pcr) ή να έχουν πραγματοποιηθεί προηγουμένως νεκροψίες και νεκροτομές είτε για λόγους μετάδοσης (ωστόσο οι μεταμοσχεύσεις οργάνων από ασθενείς που έχασαν τη ζωή τους από covid θεωρούνται ασφαλείς) είτε διότι θεωρείται περιττό, αφού είναι ήδη γνωστή η αιτία του θανάτου.

Το τελευταίο καταρρίπτεται, καθώς η καταμέτρηση θανάτων covid τροποποιείται ανάλογα με τις ανάγκες. Όταν η εντολή είναι να στρέψουν τον κόσμο προς τους εμβολιασμούς, παρουσιάζονται αυξημένοι θάνατοι από covid. Όταν οι θάνατοι από covid παραμένουν αυξημένοι, παρά τα αποτελεσματικά και πολλά υποσχόμενα εμβόλια, που τόσο επιτακτικά λάνσαραν στον κόσμο, μέσω των επί χρήμασι εκδιδομένων ΜΜΕ, διαφοροποιείται ο τρόπος καταμέτρησης θανάτων και στοιχειοθετείται, ως θάνατοι με covid.

«Αλλ’ ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας χρόνου», διαμηνύει ο αρχαίος μας τραγικός, Σοφοκλής. Έτσι και σε αυτή την περίπτωση, μειώνοντας τεχνικώς τους θανάτους από covid και επιχρυσώνοντάς τους, ως θανάτους με covid, υποβαθμίζεται η επικινδυνότατη του ιού και κατά επέκταση ο όρος «πανδημία». Και αν ξεφτίσει ο όρος «πανδημία», συμπαρασύρει και τη δεσποτεία των δουλοπρεπών κυβερνήσεων, που επέβαλλαν περιορισμούς και απαγορεύσεις, σε βασικές ανθρώπινες ελευθερίες και θεμελιώδης δημοκρατικά δικαιώματα, εις το όνομα μιας αβέβαιης πανδημίας.

Αλήθεια, εκείνο το περίφημο: «διαιτήμασί τε χρήσομαι ἐπ᾽ ὠφελείῃ καμνόντων, ἐπὶ δηλήσει δὲ καὶ ἀδικίῃ εἴρξειν.οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον οὐδὲ ὑφηγήσομαι συμβουλίην τοιήνδε·», που λοξοδρόμησε; 


Αποδοχή στο ροζ συννεφάκι της αειφόρου ανάπτυξης και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που αντί να φθηνύνει η ενέργεια, αυτή ακριβαίνει. Αποδοχή της πράσινης ενέργειας των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, που ο σταθμός φόρτισης για να λειτουργήσει, καταναλώνει περισσότερη ενέργεια από αυτή που εξοικονομεί και προσφέρει. Αποδοχή και στην κλισαρισμένη κλιματική αλλαγή, με το αφήγημα της αύξησης του διοξειδίου του άνθρακα, από ανθρώπινες δραστηριότητες.

Το 1995, έλαβαν χώρα τόσο στον Βόρειο και Νότιο Πόλο όσο και στη Γροιλανδία γεωτρήσεις 400 παγοκολονών. Σήμερα, αυτές οι παγοκολόνες φυλάσσονται στο μουσείο του πανεπιστημίου Οχάιο και στο Ινστιτούτο Νιλς Μπορ (Niels Bohr) της Κοπεγχάγης. Οι μελέτες των διακυμάνσεων της περιεκτικότητας του διοξειδίου του άνθρακος που υπήρχαν ως εγκλείσματα στις παγοκολόνες, όπως επίσης και τα ισότοπα οξυγόνου 18 (δ 18Ο) που βρίσκονταν σε εγκλείσματα αέρος (θεωρούνται θερμοκρασιακοί δείκτες) απέδειξαν αφενός ότι κατά τα τελευταία 450.000 έτη, κάθε 120.000 χρόνια διανύουμε μέσο-παγετώδεις περιόδους δηλαδή κλιματικές αλλαγές άνευ φυσικά ανθρώπινης δραστηριότητας με μέσες γήινες θερμοκρασίες πολύ μεγαλύτερες από ότι σήμερα και αφετέρου ότι άνοδος της ατμοσφαιρικής περιεκτικότητας σε διοξείδιο του άνθρακος είναι αποτέλεσμα της ανόδου της γήινης μέσης θερμοκρασίας.


Αποδοχή λοιπόν, σε κάθε τι, που ως στόχο έχει την ανατροπή της συνοχής και των σταθερών, τη διαρκή αβεβαιότητα, τη σύγχυση, τον τρόμο, τον παραλογισμό, την αμφισβήτηση του ορθόδοξου και της κανονικότητας και κατά επέκταση την αβουλησία, τη χαμηλή αυτοπεποίθηση, την καλλιέργεια ευθυνοφοβίας και εν γένει καταστάσεις που επιφέρουν την προσαρμογή, την παραδοχή και αποδοχή μιας μήτρας υπακοής και υποδούλωσης, προς όλα αυτά που διαμορφώνουν το νέο γίγνεσθαι.


Η υπακοή λοιπόν και κατά επέκταση η υποδούλωση αποκαλούνται αλλαγή, προσαρμογή, αποδοχή.

Η αποσταθεροποίηση μιας χώρας, διπλωματία.

Οι επικυρίαρχες επιτροπές και οργανισμοί, θεσμοί.

Τα χρεόγραφα, επίσημο νόμισμα.

Η δέσμευση εθνομειοδοτικών κυβερνήσεων να εκτελούν τις επαχθείς εντολές και αποφάσεις των επικυρίαρχων επιτροπών και οργανισμών, μνημόνιο.

Ο απολυταρχισμός και η τυραννία, δημοκρατία.

Η καταστρατήγηση του Συντάγματος, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Η εκπόρνευση των ιδεολογιών και αρχών των εθνοπατέρων, κάλεσμα εθνικής ευθύνης και συνεννόησης.

Η κυβίστηση, κοινώς στα τέσσερα, ευσυνειδησία.

Τα επιδόματα, κύρια πλέον πηγή εισοδήματος.

Τα κουπόνια αλά σοβιετία, pass.

Το βουλευτικό άσυλο, η παραγραφή και οι αποφυλακίσεις υπό όρους, δικαιοσύνη.

Η υποκλοπή, επισύνδεση.

Η αγοραία πίστη, θρησκεία.

Ο οθωμανικός ζυγός, συμβίωση.

Οι εθνικοί μας ήρωες του ‘21, κατσαπλιάδες, βρώμικοι, άξεστοι, αμόρφωτοι, εγωιστές και φιλοχρήματοι.

Η σφαγή της Σμύρνης, συνωστισμός στην προκυμαία.

Τα Σκόπια, Βόρεια Μακεδονία, στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Τα Ίμια, ελληνικό έδαφος αλλά δεν επιτρέπεται να τα πλησιάσει Έλληνας.

Ο χρηματισμός των ΜΜΕ για να στρέψουν το κοινό προς μια κατεύθυνση, εκστρατεία ενημέρωσης.

Η ελευθερία λόγου και έκφρασης, fake news.

Η business των ΜΚΟ, φιλανθρωπικές οργανώσεις.

Τα κλειστά σύνορα, ρατσισμός, ομοφοβία, ξενοφοβία.

Οι λαθρομετανάστες, επενδυτές και στη χειρότερη πρόσφυγες. Ωστόσο αυτοί που τους διακινούν διώκονται ως έμποροι λαθρομεταναστών.

Οι μαντραχαλάδες, δίχως χαρτιά, αλλά με δυο και τρία ονόματα, που εισβάλουν σε μια άλλη χώρα για να ζήσουν με ασυδοσία και ανομία, δίχως να εργάζονται και να συνεισφέρουν παραγωγικά, εκμεταλλευόμενοι τα δωράκια που τους δίνει το ιερατείο, ενώ συγχρόνως ενοχλούνται κι από τα σύμβολά πίστης της χώρας που τους υποδέχτηκε, ασυνόδευτα.

Οι διακρίσεις για τον αυτόχθονα πληθυσμό και οι αποκλίσεις του από προνόμια της Πολιτείας που παρέχονται μόνο σε λαθρομετανάστες, μεταναστευτική πολιτική.

Τα άβατα των γκέτο, πολυπολιτισμός.

Η χειρουργική αντικατάσταση πληθυσμών, ενσωμάτωση.

Η ισλαμοποίηση, σεβασμός και συμβίωση.

Η αφαίρεση ζωής, ο βιασμός και η κακοποίηση από λαθρομετανάστη, ιδίωμα του πολιτισμού του και κατά επέκταση ελαφρυντικό για το δικαστήριο.

Η ποινή 8 ετών, ισόβια δεσμά.

Η αγάπη και η υπερηφάνεια για το έθνος, φασισμός.

Η λέξη «Μαμά» και «Μπαμπάς», «Γονέας 1» και «Γονέας 2».

Η υπεράσπιση του βίου σε τυχόν εισβολή σε οικία ή επιχείρηση, ατόπημα σύμφωνα με το δόγμα: «κάνε ότι κοιμάσαι».

Η παιδοφιλία, δικαίωμα.

Η ψηφιοποίηση του ανθρώπου, εμβολιασμός.

Η διασπορά του ιού μέσω εμβολιασμών, μεταλλάξεις.

Οι παρενέργειες εμβολίων, long covid.

Ο εμπρησμός, οι πλημμύρες, η ξηρασία και το HAARPάρισμα, κλιματική αλλαγή.

Η χρήση υδρογονανθράκων, αφήγημα της αύξησης του διοξειδίου του άνθρακα από ανθρώπινες δραστηριότητες.

Η εμφόρησις της αειφόρου ανάπτυξης των ανεμογεννητριών και το απόκοσμο τοπίο των άλλοτε δασών, πρόοδος.

Ο φόβος, η αβουλία, η έλλειψη θάρρους, ευτολμίας και σθεναρότητας, ατομική ευθύνη.


Και ατομική ευθύνη σημαίνει ότι δεν δικαιούσαι να έχεις γνώμη, αν δεν έχεις γνώση του θέματος, ακαδημαϊκά και κατά επέκταση, μέσω πιστοποιημένης ενασχόλησης.


Οι σημερινοί επιστήμονες, καθηγητές, δημοσιογράφοι, δικαστές, πολιτικοί είχαν προγενέστερη γνώση ή πιστοποιημένη ενασχόληση, για αυτό που αποφάσισαν να σπουδάσουν και να ακολουθήσουν;

Ένα ζευγάρι, που αποφάσισε να δημιουργήσει μια οικογένεια και να φέρει στον κόσμο παιδία, είχε πρότερη γνώση, τι εστί γονέας;

Ο κάθε υποψήφιος πρωθυπουργούς, που ζητάει την εμπιστοσύνη του λαού προκειμένου να κυβερνήσει μια χώρα, ένα έθνος, έχει γνώση διακυβέρνησης ενός κράτους;

Η δημοκρατική και προοδευτική μας κοινωνία που θέσπισε, στηρίζει, προβάλλει και προωθεί τόσο υπερήφανα το δικαίωμα αλλαγής φύλλου κι όλοι αυτοί που ωθούν τους νέους προς αυτή την κατεύθυνση, έχουν πρότερη γνώση αλλαγής φύλου;


Σαφώς όχι.


Ποια όμως, η διαφορά μεταξύ γνώμης και γνώσης;


Ένα γράμμα.

Το γράμμα: «Σ», αντί του γράμματος: «Μ».

Ένα ίδιο σύμβολο, με διαφορετική οπτική.


Το σύμβολο «Σ» είναι γράμμα συριστικό. Παράγει συριστικό ήχο, θυμίζοντας ήχο σείσεως, παλίνδρομης κινήσεως. Οπτικά το γράμμα θυμίζει σχήμα που σχηματίζεται με παλινδρομικές κινήσεις της γραφίδας.


Με αφορμή το σύμβολο και γράμμα «Σ», θα μπορούσε να εξαχθεί το συμπέρασμα, ότι: «Γνώση είναι εκείνη η γνώση που μεταβάλλεται».

Άλλωστε αυτό δεν σημαίνει επιστήμη; Η λέξη «επιστήμη» είναι ουσιαστικό του ρήματος «επίσταμαι», που σημαίνει γνωρίζω καλά. Γνωρίζω, από το ρήμα «γιγνώσκω», που σημαίνει πιστεύω, αντιλαμβάνομαι, μαθαίνω, κατανοώ. Γνωρίζω, αντιλαμβάνομαι, κατανοώ όμως από πάντα; Για πάντα; Ή γνωρίζω, αντιλαμβάνομαι, κατανοώ ό,τι ισχύει μέχρι σήμερα; Εξυπακούεται ό,τι ισχύει μέχρι σήμερα, διότι πολλές από τις γνώσεις αμφισβητούνται κατά καιρούς, από μεταγενέστερες επιστημονικές ανακαλύψεις.


Το σύμβολο «Μ» είναι γράμμα ένρινο. Αρθρώνεται στη ρινική κοιλότητα (ρουθούνια) και ο ήχος που παράγεται εξάγεται από τους μυκτήρες. Οπτικά το γράμμα θυμίζει σχήμα, που μοιάζει με δύο κλειστά χείλη, όπως είναι τα χείλη όταν προφέρουν το γράμμα.

Βρίσκεται σε λέξεις που υποδεικνύουν το κλειστό (μύω = κλείνω, μύησης, μυστήριο), το μυστικό, την αναζήτηση, το να μάθεις κάτι (μῆτις = η σοφία, μάθηση), και τη μνήμη (ανάμνηση).


Ο Σωκράτης υποστηρίζει ότι η γνώση ενυπάρχει μέσω της ανάμνησης. Δεδομένου ότι η ψυχή είναι αθάνατη, η ψυχή που έχει γεννηθεί πολλές φορές γνωρίζει τα πάντα μέσω της ανάμνησης (κυτταρική μνήμη). Ο Πλάτων αποδέχεται ότι η γνώση ακολουθεί την ψυχή, αφού η τελευταία είναι αθάνατη και μετουσιώνεται κάθε φορά σε νέα σώματα κομίζοντας μαζί της όλη την αποκτημένη γνώση, αρκεί μόνο η ψυχή να θυμηθεί την ξεχασμένη γνώση.


Με αφορμή τα σύμβολα και γράμματα: «Σ» και «Μ», δύναται να συναχθεί ότι: «Γνώμη είναι η γνώση που είναι ερμητικά κλειστή».

Γνώμη είναι η άληστος γνώση, που εναντιώνεται συνειδητά πλέον, στη χθόνια διπλωματία της λερναίας δύσης, με τα θεσμικά κεφάλαια της, στις ετεροκίνητες κυβερνήσεις, στον δεσποτισμό, στην «όραση» της δικαιοσύνης, στον μάγιστρο της παναίρεσης, στους εθελόδουλους αέρηδες που υποστέλλουν τις σημαίες, στον βαυκαλισμό των ΜΜΕ και στους λακέδες αυτών, στα ανοικτά σύνορα, στο μακιγιάζ του σκοτεινού πολυπολιτισμού, στη μενγκελική ευγονική μέσω βιοψηφιακών πειραγμάτων, στον εξωραϊσμό του #γονέα1, στην αξίωση της παιδοφιλίας, στο σόκιν ανέκδοτο της κλιματικής αλλαγής, στον εκφυλισμό της παιδείας, στην κατάπτωση των αξιών, στον ετεροπροσδιορισμό, στη λογοκρισία, στη φίμωση, στον ζόφο που στράγγιξε κάθε στάλα ελπίδας, για ένα ασφαλές αύριο της επόμενης γενιάς, στην υποδούλωση, υπό τον μανδύα της αλλαγής, προσαρμογής, αποδοχής και υπακοής.


Γνώμη είναι η γνώση που πραγματώνεται με τους παρακάτω στίχους: «Εμείς δε γονατίσαμε σκυφτοί τα πόδια να φιλήσουμε του δυνατού σαν τα σκουλήκια που πατεί μας».


Του Δημήτρη Γερακούδη

MCs. Επικοινωνία και Marketing



Η λέξη «permacrisis» περιγράφει την αίσθηση τού να ζεις σε μια παρατεταμένη και μόνιμη περίοδο κρίσης και ανασφάλειας, ως αποτέλεσμα διαφορετικών παραγόντων και καταστροφικών γεγονότων που ενώνονται ή διαδέχονται το ένα το άλλο.  

Επιλέχθηκε ως η λέξη της χρονιάς από το Collins Dictionary, ένα από τα δύο κορυφαία λεξικά της Μεγάλης Βρετανίας μαζί με αυτό της Οξφόρδης.

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail