δε θα κερδίσετε ποτέ την αναγνώριση της Ευρώπης:
Θα είστε πάντα για αυτούς,
Όχι υπηρέτες, αλλά δουλοπάροικοι της φωτισμένης τους διάθεσης.
FI Tyutchev, Ρώσος διπλωμάτης και ποιητής, Μάιος 1867
Το να είσαι εχθρός της Αμερικής μπορεί να είναι επικίνδυνο, αλλά το να είσαι φίλος είναι μοιραίο.
Χένρι Κίσινγκερ
Από τον Batiushka για το ιστολόγιο Saker / Παρουσίαση Freepen.gr
Χωρίζοντας την Ουκρανία
Τώρα ξημερώνει στην ελίτ των ΗΠΑ ότι υποτίμησαν εντελώς τη Ρωσία από όλες τις απόψεις. Για παράδειγμα, στις 25 Μαρτίου 2014 ο αλαζονικός Ομπάμα αποκάλεσε περιφρονητικά τη Ρωσία «περιφερειακή δύναμη, που απειλεί τους άλλους από αδυναμία» (sic!). (Σαφώς, μιλούσε για τις ΗΠΑ). Ως αποτέλεσμα, τυφλωμένοι από ύβρις, ορισμένοι στις ΗΠΑ παραδέχονται τώρα πως η Ουκρανία, η πιο διεφθαρμένη χώρα στην Ευρώπη, είναι νεκρή πάπια, το παιχνίδι απλά δεν αξίζει πια. Εκτός από μαύρη τρύπα για δυτικά χρήματα και στρατιωτικό εξοπλισμό, η Ουκρανία δεν είναι πλέον το πρόβλημα. Είναι μια παρενέργεια, μια απόσπαση της προσοχής, ένα απλό σύμπτωμα για κάτι πολύ πιο σημαντικό. Το πραγματικό πρόβλημα είναι αυτό που συμβαίνει τώρα παγκοσμίως υπό τη ρωσική ηγεσία – το τέλος του μονοπολικού κόσμου, της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ, που καμουφλάρεται κάτω από τον πιο αθώο όρο «παγκοσμιοποίηση».
Μετά την απόφαση και την ικανότητα της Ρωσίας να σταθεί αντιμέτωπη με τον νταή του κόσμου, ολόκληρος ο μη δυτικός κόσμος στέκεται τώρα επίσης απέναντί του. Για παράδειγμα, στην πρόσφατη συνάντηση της G20 στην Ινδονησία, η συζήτηση δεν αφορούσε την Ουκρανία, αλλά για το αν θα συνεχίσει ή όχι να αποδέχεται την αμερικανική φασιστική κυριαρχία («η διεθνής τάξη που βασίζεται σε κανόνες»). Όλες οι χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής και τέσσερις ασιατικές χώρες είπαν όχι, τελείωσε, ο κόσμος είναι πλέον πολυπολικός. Η Ταϊβάν θα είναι αναπόφευκτα κινεζική και σύντομα – και περιμένετε μέχρι να εμφανιστούν κινεζικά στρατεύματα στη Μεσοποταμία για να πάρουν τον έλεγχο του ιρακινού πετρελαίου και φυσικού αερίου και να ξαναχτίσουν αυτή την τραγική χώρα. Η ελευθερία γνέφει. Οι δυτικοί ελιτιστές που έχουν παραπλανηθεί από καιρό πρέπει να σοκαριστούν: άλλες «περιφερειακές δυνάμεις» αντιστέκονται τώρα επίσης στον νταή. Ίσως και από αδυναμία; Ο Ζελένσκι πρέπει να υποψιαζόταν ότι το αφεντικό του, μέχρι τώρα ο αυτο-φαντασμένος κύριος του σύμπαντος, πρόκειται να τον ξεφορτωθεί. Είναι χαμένος και οι Yanks δεν αντέχουν τους ηττημένους.
Καθώς οι ΗΠΑ συνειδητοποιούν ότι τα ελεύθερα έθνη του κόσμου στρέφονται εναντίον τους, δε θα διστάσουν να κατηγορήσουν το καθεστώς του Κιέβου. Οι ΗΠΑ πρέπει να σώσουν τα προσχήματα. Το Κίεβο έχει προειδοποιηθεί: θα πρέπει να αρχίσει ξανά τις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία. Ο Ζελένσκι θα ήταν καλύτερα να σχεδιάσει τη διαφυγή του τώρα, γιατί οι Ουκρανοί δε θα τον συγχωρήσουν που τους έβαλε μαζί με ένα σωρό ψέματα. Ανεξάρτητα από τους παραληρηματικούς ισχυρισμούς του Ζελένσκι ότι δεν θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία και πως θα καταλάβει εκ νέου ρωσικά εδάφη, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, υπάρχουν τρεις λόγοι για να ρίξει πετσέτα τώρα, προτού όλα γίνουν πολύ, πολύ χειρότερα.
Τρεις λόγοι για να παραδοθεί τώρα
Πρώτον, η Ρωσία έχει τώρα απρόθυμα πλησιάσει την στρατηγική «σοκ και δέους» των ΗΠΑ για την καταστροφή των υποδομών, όπως έκαναν οι ΗΠΑ στη Γερμανία και την Ιαπωνία (Β' Παγκόσμιος Πόλεμος) και στη συνέχεια στη Σερβία και το Ιράκ. Στο στόχαστρο μπαίνουν σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής και δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, γέφυρες και «κέντρα αποφάσεων», όπως ορισμένα κυβερνητικά κτίρια στο Κίεβο. Η Ρωσία απέχει μία ή δύο μαζικές πυραυλικές επιθέσεις μακριά από το χτύπημα νοκ-άουτ που θα απενεργοποιήσει τα ουκρανικά συστήματα ηλεκτρισμού, νερού και σιδηροδρομικών μεταφορών. Με το 50% της υποδομής ηλεκτρικής ενέργειας της Ουκρανίας να έχει αποκλειστεί από τις τρεις πρώτες επιθέσεις στο ηλεκτρικό δίκτυο, ξεκινούν διαδηλώσεις ενάντια στην επιδείνωση της κατάστασης, με τον Ζελένσκι να στέλνει τη μισητή και επίφοβη Ουκρανική Μυστική Αστυνομία, την SBU, για να τις διαλύσει. Απαγορεύει επίσης την κάλυψή τους στα βαριά λογοκριμένα μέσα του. Το ηλεκτρικό σύστημα έχει εισέλθει σε ένα στάδιο «αυθαίρετης και ανεξέλεγκτης ανισορροπίας». Οι Ουκρανοί ειδοποιήθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα για το χειμώνα. Πού; Ποιος τους θέλει άλλωστε; Και αυτό περιλαμβάνει και τον στρατό;
Δεύτερον, όταν η υποδομή ακινητοποιηθεί, τα 380.000 τακτικά και πρόσφατα κινητοποιημένα στρατεύματα της Ρωσίας θα ενσωματωθούν πλήρως στις συμμαχικές δυνάμεις στην ανατολική Ουκρανία. Ακόμη και χωρίς αυτούς, οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν να προελαύνουν στο Ντονμπάς. Μια χειμερινή επίθεση από περίπου μισό εκατομμύριο στρατιώτες θα αποφέρει τεράστια κέρδη σε ολόκληρο το μέτωπο, προχωρώντας εκατοντάδες χιλιόμετρα και πολλαπλασιάζοντας τις εκπληκτικές απώλειες του Κιέβου – και του ΝΑΤΟ. Μετά την επιτυχία εδώ, οι στρατηγοί του Προέδρου Πούτιν έχουν την επιλογή να μετακινήσουν μια σοβαρή δύναμη στη δυτική Ουκρανία από τη Λευκορωσία προκειμένου να αποκόψουν τις οδούς ανεφοδιασμού του ΝΑΤΟ από την Πολωνία. Αυτό θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει στην πλήρη κατάρρευση των ήδη κατεστραμμένων ουκρανικών δυνάμεων και των μισθοφόρων τους. Τώρα η Ρωσία πηγαίνει μέχρι το Lvov και τα πολωνικά σύνορα. Έχει αναγκαστεί να το κάνει. Το καθεστώς του Κιέβου το έφερε μόνο του. Το μόνο που ήθελε η Ρωσία ήταν ασφάλεια για την Κριμαία και το Ντονμπάς και μια ουδέτερη, μη πυρηνική Ουκρανία. Θα μπορούσε να ήταν όλα τόσο απλά.
Τρίτον, οι δυτικές χώρες, συμπεριλαμβανομένου ακόμη και του ανεγκέφαλου Στόλτενμπεργκ, υποφέρουν από την κούραση της Ουκρανίας. Οι ουκρανικές σημαίες έχουν σχεδόν όλες κατέβει στην Ευρώπη. Η υποστήριξη μειώθηκε καθώς η πραγματικότητα ξημέρωσε. Τα αποθέματα όπλων των χωρών του ΝΑΤΟ έχουν εξαντληθεί σοβαρά και οι απεργίες και το επακόλουθο κοινωνικό χάος εμφανίστηκαν στην Ευρώπη. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του διψήφιου πληθωρισμού και της οικονομικής ύφεσης, που προκλήθηκαν από τις αυτοκτονικές κυρώσεις της Δύσης, ναι, αυτές «κατά της Ρωσίας» (!). «Κρυώνουμε και πεινάμε στη χώρα μας γιατί δώσατε τα πάντα σε εκείνο το μάτσο ηττημένων στο Κίεβο και στους Ουκρανούς ελεύθερους φορτωτές με τους οποίους εισβάλατε στη χώρα μας». Η κακοποιός Νούλαντ πέτυχε τον στόχο της στην Ευρώπη. Όλα αυτά καθιστούν τη Ρωσία στρατηγικό νικητή και αναγκάζουν τις ΗΠΑ/ΗΒ/ΕΕ να καλέσουν τον Ζελένσκι να μιλήσει ξανά. Ο Βρετανός χρηματοδότης Πρωθυπουργός Σουνάκ (που νοιάζεται ελάχιστα και γνωρίζει ακόμη λιγότερα για την πολιτική) χρησιμοποίησε ένα μέτριο πακέτο βρετανικής βοήθειας, που ανακοίνωσε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Κίεβο, για να πει στον Ζελένσκι πως το χρεοκοπημένο Λονδίνο δεν μπορεί πλέον να πληρώσει. Το Κίεβο πρέπει να διαπραγματευτεί με τη Μόσχα. Κατόπιν αυτού, υπήρξε καθυστέρηση στον τέταρτο γύρο πυραυλικών επιθέσεων σε ουκρανικές υποδομές. Ο Πρόεδρος Πούτιν περιμένει να δει εάν ο Ζελένσκι θα υποχωρήσει και θα ξεκινήσει ρεαλιστικές συνομιλίες προτού η Ρωσία εξαπολύσει την τελευταία επίθεση στην ουκρανική υποδομή και τη χειμερινή επίθεση.
Προσγειώνοντας τον Ζελένσκι
Τουλάχιστον κάποιοι στο καθεστώς Μπάιντεν συνειδητοποιούν (αν και όχι ο ίδιος ο Μπάιντεν, δε είναι σε θέση να αντιληφθεί οτιδήποτε – μια ξεκάθαρη περίπτωση κακοποίησης ηλικιωμένων) ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τον Εβραίο δισεκατομμυριούχο ως τον πεσόντα τύπο της ηττημένης Ουκρανίας. Ακριβώς όπως έκαναν σε αμέτρητους δικτάτορες και γκάνγκστερ της Λατινικής Αμερικής, της Μέσης Ανατολής και της Ασίας τις προηγούμενες δεκαετίες, οι ΗΠΑ θα του κάνουν το ίδιο και στη δημοκρατία των μπανανών Monsanto/Cargill. Μπορεί ο Zelensky να τρέφει ακόμα ψευδαισθήσεις σχετικά με αυτό; Φυσικά, οι ΗΠΑ θα αρνηθούν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν ποτέ μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας και θα δηλώσουν πως ήταν μόνο μια «εσωτερική σύγκρουση» μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας. (Η Ουκρανία προμήθευε τη χορτονομή μόνο για τους υπερατλαντικούς κυρίους της, οι οποίοι ελέγχουν τη χώρα από το πραξικόπημα το 2014).
Το πρώην περιουσιακό στοιχείο της CIA της Ουκρανίας, ο ηθοποιός Ζελένσκι, έχει τώρα υποκριθεί. Η ουκρανική πυραυλική επίθεση στην Πολωνία και η επιμονή του Ουκρανού Προέδρου ότι ήταν ρωσική επίθεση, παρά τις σαφείς αποδείξεις για το αντίθετο, έπληξε την αξιοπιστία του Ζελένσκι. Το σκόπιμο χτύπημα ψευδούς ουκρανικής σημαίας στο έδαφος της Πολωνίας/ΝΑΤΟ, που έχει σχεδιαστεί για να προκαλέσει το ΝΑΤΟ ή τουλάχιστον την αξιολύπητη Πολωνία να εισέλθει στον πόλεμο, είναι μια αξιολύπητη αμηχανία. Ακόμη και σε σύγκριση με όλες τις άλλες γελοίες σκηνοθετημένες ψεύτικες σημαίες [προβοκάτσιες] του Ζελένσκι, όπως η Μπούχα, την οποία πλήρωναν οι αηδιασμένοι δυτικοί δημοσιογράφοι για να αναφέρουν, αυτή έχει πάει πολύ μακριά. Η Δύση έχει βαρεθεί τις ατάκες του Ζελένσκι. Μια σφαίρα στο κεφάλι είναι πολύ φθηνότερη από το να συνεχίσει να επιδοτεί αυτόν τον κλόουν.
Κάποιοι ξυπνούν με τον Ζελένσκι, ο οποίος είναι πρόθυμος να εξαπολύσει πυρηνικό πόλεμο για να αποφύγει τις διαπραγματεύσεις. Κάποιοι μπορεί τώρα να καταλάβουν ακόμη και ότι οι τρελοί ισχυρισμοί του πως ο Πρόεδρος Πούτιν ήθελε πάντα να καταλάβει όλη την Ουκρανία και να αποκαταστήσει την ΕΣΣΔ, αν όχι να κατακτήσει ολόκληρη την Ευρώπη, είναι παραμύθια. Αυτές τις ιστορίες διηγούνται από το Κίεβο σε βρέφη της Δύσης μόνο για να λάβουν στρατιωτική και οικονομική βοήθεια και κυρίως για να τραβήξουν το ΝΑΤΟ στον πόλεμο. (Ο μισοαμερικανός Τσόρτσιλ πέρασε όλο το 1941 προσπαθώντας να βάλει τις ΗΠΑ στον πόλεμο της Βρετανίας εναντίον της Γερμανίας. Σε αντίθεση με τον Ζελένσκι, ο Τσόρτσιλ πέτυχε τονίζοντας τη φυλετική του συμβατότητα και κρεμώντας το καρότο του Ειρηνικού Ωκεανού μπροστά στους Γιάνκηδες. Ο Ζελένσκι δεν μπορεί να προσφέρει κανένα από αυτά). Ο Πρόεδρος Πούτιν έχει δηλώσει ξεκάθαρα σε περισσότερες από μία περιπτώσεις ότι: «Αυτός που δεν μετανιώνει για την ΕΣΣΔ δεν έχει καρδιά, αλλά αυτός που θέλει να την αποκαταστήσει δεν έχει μυαλό». Η επιθυμία να αποκατασταθεί η αποτυχημένη Σοβιετική Ένωση είναι ένας δυτικός μύθος προπαγάνδας που χρησιμοποιείται από εμπόρους όπλων και ψεύτες πολιτικούς για να δικαιολογήσουν την απληστία και τη φιλοδοξία τους.
Τρεις λόγοι για να τρέξει τώρα
Εφόσον το ΝΑΤΟ αρνήθηκε κατηγορηματικά να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία και αφού δεν υπάρχει «συνασπισμός των πρόθυμων», εκτός από μερικούς φανατικούς Πολωνούς και Βαλτικούς που σήμερα εξοντώνονται ως μισθοφόροι στην Ουκρανία, τι μπορεί να κάνει ο Ζελένσκι; Θα μπορούσε να παροτρύνει τον Ουκρανό γενικό διοικητή, στρατηγό Zaluzhny, να ανοίξει μια τελευταία (ναι, τελευταία) επίθεση στο Ντόνετσκ ή το Zaporozhie προκειμένου να επανεκκινήσει την υποστήριξη από τη Δύση. Ωστόσο, ο στρατηγός Zaluzhny έχει βαρεθεί να στέλνει τα στρατεύματά του να αυτοκτονήσουν. Άλλωστε είναι επαγγελματίας στρατιωτικός. Ο Ζελένσκι, από την άλλη, είναι ένας γελωτοποιός στο πεδίο του Λευκού Οίκου, που νοιάζεται μόνο για τη δική του επιβίωση. Ο Ζαλούζνι έχει άλλες σκέψεις. Εδώ υπάρχει πιθανότητα για ένα πραξικόπημα, μια εξέγερση του παλατιού στο Κίεβο.
Από τη μια πλευρά, οι αυταπατημένοι και δολοφόνοι Νεοναζί στην Ουκρανία που περικυκλώνουν τον Ζελένσκι και τους δόθηκε η εξουσία σε όλους από τις ΗΠΑ, δεν θα ανεχθούν την παράδοση. Από την άλλη πλευρά, οι απλοί κρύοι και πεινασμένοι Ουκρανοί θα ρωτήσουν γιατί δεν αποφεύχθηκαν εξαρχής όλα αυτά συμφωνώντας στην ουκρανική ουδετερότητα και εκπληρώνοντας τις υποσχέσεις Minsk 2 με τους Ρώσους αδελφούς τους; (Μια καλή ερώτηση, που πρέπει να γίνει σε όλους τους δυτικούς ηγέτες που επίσης την απέρριψαν). Έτσι, ο Ζελένσκι είναι κολλημένος ανάμεσα στους νεοναζί και τον μετριοπαθή ουκρανικό λαό, μεταξύ ενός βράχου και ενός σκληρού τόπου. Είναι χάσιμο-ήττα για αυτόν. Οι Ρώσοι δε μισούν τους Ουκρανούς, είναι αδέρφια. Αλλά μισούν τους Ναζί. Είναι εχθροί. Οι Ναζί δεν μπορούν να περιμένουν τίποτε από τους Ρώσους και το ξέρουν. Η ΕΣΣΔ καθάρισε το τμήμα της Γερμανίας από τους Ναζί, ελευθερώνοντας τους Γερμανούς αδελφούς τους. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα στην Ουκρανία. Με τη ρωσική απελευθέρωση ολόκληρης της Ουκρανίας (δεν προοριζόταν αρχικά από τη Ρωσία, αλλά τώρα είναι απαραίτητη), ένα νέο κύμα Ουκρανών «προσφύγων» πρόκειται να χτυπήσει τη Δυτική Ευρώπη, ίσως και πριν από τα Χριστούγεννα. Αυτό θα μπορούσε να είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι για μια Ευρώπη γεμάτη πρόσφυγες από άλλους εξίσου ανόητους και περιττούς πολέμους της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ: Ιρακινούς, Αφγανούς, Σύρους, Λίβυους, Αλβανούς και τώρα Ουκρανούς. Η Ευρώπη δεν αντέχει άλλο. Καταρρέει σε κύματα κοινωνικής αναταραχής και ακόμη και η Βρετανία δεν μπορεί να κυβερνήσει αυτά τα κύματα.
Ο ανίδεος Στόλτενμπεργκ (αυτός πάλι) δήλωσε ότι η ήττα της Ουκρανίας σημαίνει (ακόμη μια) ήττα για το ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, το περιττό ΝΑΤΟ ηττήθηκε εδώ και πολύ καιρό, αλλά ο Στόλτενμπεργκ είναι πολύ ανίδεος για να δει τα ξεκάθαρα μηνύματα και να συμμετάσχει στις μεγάλες ουρές των ανέργων πλέον πρώην σκλάβων των ΗΠΑ, του Αφγανιστάν και του Ιράκ μεταξύ τους διερμηνείς. Οι ΗΠΑ και οι υποτελείς τους στο ΝΑΤΟ πρέπει τώρα να κάνουν πίσω. Κάποια δήλωση όπως: «Απογοητευτήκαμε από εκείνους τους Ουκρανούς παραδομένους-πίθηκους που έπιναν βότκα (τι να περιμένεις από αυτούς τους Σλάβους υπανθρώπους;), αλλά κερδίσαμε τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία μας επειδή θριαμβεύσαμε σταματώντας το βάναυσο ρωσικό θηρίο στα πολωνικά σύνορα. Αποστολή εξετελέσθει». Αυτό θα έκανε τη δουλειά. Οι ΗΠΑ και οι υποτελείς τους δεν μπορούν να σώσουν τα προσχήματά τους, αλλά, δεδομένου ότι νοιάζονται μόνο για τις δημόσιες σχέσεις, μπορούν τουλάχιστον να προσποιούνται πως το κάνουν – κατηγορώντας τον Ζελένσκι. Θα μπορούσαν, βολικά, να τον δολοφονήσουν, οπότε δε θα πει την αλήθεια για το τι πραγματικά συμβαίνει στα παρασκήνια τα τελευταία χρόνια (ξέρει πάρα πολλά), αποδίδοντάς το σε «εξτρεμιστές» και κάνοντάς τον σε ένα νέο Εβραίο μάρτυρα. Αν ήμουν ο Ζελένσκι, θα έφευγα για το Τελ Αβίβ σήμερα. Έχει στην Ουκρανία άλλα αεροπλάνα;