Του Scott Ritter - Ειδικά για Consortium News / Παρουσίαση Freepen.gr
Ενώ η λεγόμενη «συλλογική Δύση» (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και G7) συνεχίζει να ισχυρίζεται πως η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ήταν μια πράξη «απρόκλητης επιθετικότητας», η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική: η Ρωσία είχε εξαπατηθεί να πιστέψει ότι υπήρχε μια διπλωματική λύση στη βία που είχε ξεσπάσει στην περιοχή Donbass της ανατολικής Ουκρανίας μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν το 2014 στο Κίεβο.
Αντίθετα, η Ουκρανία και οι δυτικοί εταίροι της απλώς αγόραζαν χρόνο μέχρι το ΝΑΤΟ να κατασκευάσει έναν ουκρανικό στρατό ικανό να καταλάβει το Donbass στο σύνολό του, καθώς και να εκδιώξει τη Ρωσία από την Κριμαία.
Σε μια συνέντευξη την περασμένη εβδομάδα στο Der Spiegel, η Μέρκελ αναφέρθηκε στο συμβιβασμό του Μονάχου το 1938. Συνέκρινε τις επιλογές που έπρεπε να κάνει ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Νέβιλ Τσάμπερλεν σχετικά με τη ναζιστική Γερμανία με την απόφασή της να αντιταχθεί στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, όταν το θέμα τέθηκε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι.
Αναστέλλοντας την ένταξη στο ΝΑΤΟ και αργότερα πιέζοντας για τις συμφωνίες του Μινσκ, η Μέρκελ πίστευε ότι αγόραζε χρόνο στην Ουκρανία για να μπορέσει να αντισταθεί καλύτερα σε μια ρωσική επίθεση, όπως ο Τσάμπερλεν πίστευε πως αγόραζε χρόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία για να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους εναντίον της Γερμανίας του Χίτλερ
Η απογείωση από αυτή την αναδρομή είναι εκπληκτική. Ξεχάστε, για λίγο, το γεγονός ότι η Μέρκελ συνέκρινε την απειλή του ναζιστικού καθεστώτος του Χίτλερ με αυτή της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν και επικεντρωθείτε στο γεγονός πως η Μέρκελ γνώριζε ότι η πρόσκληση της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα πυροδοτούσε μια ρωσική στρατιωτική απάντηση.
Αντί να απορρίψει εντελώς αυτήν την πιθανότητα, η Μέρκελ ακολούθησε μια πολιτική σχεδιασμένη να κάνει την Ουκρανία ικανή να αντέξει μια τέτοια επίθεση.
Ο πόλεμος, φαίνεται, ήταν η μόνη επιλογή που είχαν σκεφτεί ποτέ οι αντίπαλοι της Ρωσίας.
Πούτιν: Το Μινσκ ήταν ένα λάθος
Τα σχόλια της Μέρκελ είναι παράλληλα με αυτά που έκανε τον Ιούνιο ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο σε πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης. «Ο στόχος μας», δήλωσε ο Ποροσένκο, «ήταν πρώτα να σταματήσουμε την απειλή ή τουλάχιστον να καθυστερήσουμε τον πόλεμο - να εξασφαλίσουμε οκτώ χρόνια για να αποκαταστήσουμε την οικονομική ανάπτυξη και να δημιουργήσουμε ισχυρές ένοπλες δυνάμεις». Ο Ποροσένκο κατέστησε σαφές ότι η Ουκρανία δεν είχε προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τις Συμφωνίες του Μινσκ με καλή πίστη.
Αυτή είναι μια συνειδητοποίηση στην οποία έχει καταλήξει και ο Πούτιν. Σε μια πρόσφατη συνάντηση με Ρωσίδες συζύγους και μητέρες των ρωσικών στρατευμάτων που πολεμούν στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων μερικών χήρων πεσόντων στρατιωτών, ο Πούτιν αναγνώρισε πως ήταν λάθος να συμφωνήσει με τις συμφωνίες του Μινσκ και ότι το πρόβλημα του Ντονμπάς έπρεπε να είχε επιλυθεί με τη βία των όπλων εκείνη την εποχή, ειδικά δεδομένης της εντολής που του είχε δοθεί από τη ρωσική Δούμα σχετικά με την άδεια χρήσης ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στην «Ουκρανία», όχι μόνο στην Κριμαία.
Η καθυστερημένη συνειδητοποίηση του Πούτιν θα πρέπει να ανατριχιάσει τη ραχοκοκαλιά όλων εκείνων στη Δύση που λειτουργούν με την εσφαλμένη αντίληψη πως τώρα μπορεί να υπάρξει με κάποιο τρόπο μια διευθέτηση της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης μέσω διαπραγματεύσεων.
Κανένας από τους διπλωματικούς συνομιλητές της Ρωσίας δεν έχει επιδείξει λίγη ακεραιότητα όσον αφορά την απόδειξη οποιασδήποτε πραγματικής δέσμευσης για μια ειρηνική επίλυση της εθνοτικής βίας που προέκυψε από τα αιματηρά γεγονότα του Μαϊντάν τον Φεβρουάριο του 2014, που ανέτρεψε έναν πιστοποιημένο από τον ΟΑΣΕ, δημοκρατικά εκλεγμένο Ουκρανός πρόεδρος.
Απάντηση στην Αντίσταση
Όταν οι Ρωσόφωνοι στο Ντονμπάς αντιστάθηκαν στο πραξικόπημα και υπερασπίστηκαν αυτές τις δημοκρατικές εκλογές, διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους από την Ουκρανία. Η απάντηση από το καθεστώς πραξικοπήματος του Κιέβου ήταν να εξαπολύσει μια οκταετή άγρια στρατιωτική επίθεση εναντίον τους που σκότωσε χιλιάδες πολίτες. Ο Πούτιν περίμενε οκτώ χρόνια για να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία τους και στη συνέχεια ξεκίνησε μια πλήρους κλίμακας εισβολή στο Ντονμπάς το Φεβρουάριο.
Προηγουμένως περίμενε με την ελπίδα πως οι Συμφωνίες του Μινσκ, που εγγυήθηκαν η Γερμανία και η Γαλλία και εγκρίθηκαν ομόφωνα από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών (συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ), θα επιλύσουν την κρίση δίνοντας στο Donbass αυτονομία παραμένοντας μέρος της Ουκρανίας. Όμως το Κίεβο δεν εφάρμοσε ποτέ τις συμφωνίες και δεν πιέστηκε επαρκώς για να το κάνει από τη Δύση.
Η απόσπαση που έδειξε η Δύση, καθώς κατέρρευσε κάθε πυλώνας αντιλαμβανόμενης νομιμότητας — από τους παρατηρητές του ΟΑΣΕ (ορισμένοι από τους οποίους, σύμφωνα με τη Ρωσία, παρείχαν πληροφορίες στόχευσης για τις ρωσικές αυτονομιστικές δυνάμεις στον ουκρανικό στρατό) στη σύζευξη της Γερμανίας και της Γαλλίας με το Format της Νορμανδίας, το οποίο υποτίθεται πως θα διασφάλιζε την εφαρμογή των Συμφωνιών του Μινσκ· προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, των οποίων η αυτοαποκαλούμενη «αμυντική» στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία από το 2015 έως το 2022 ήταν κάτι περισσότερο από ένας λύκος με ρούχα προβάτου — όλα υπογράμμισαν τη σκληρή πραγματικότητα ότι ποτέ δεν επρόκειτο να υπάρξει ειρηνική διευθέτηση των θεμάτων στα οποία βασίζεται η Ρωσο-Ουκρανική σύγκρουση.
Και δε θα υπάρξει ποτέ.
Ο πόλεμος, φαίνεται, ήταν η λύση που αναζητούσε η «συλλογική Δύση», και ο πόλεμος είναι η λύση που επιδιώκει η Ρωσία σήμερα.
Έσπειρε τον άνεμο, θέρισε τον ανεμοστρόβιλο.
Στο συλλογισμό, η Μέρκελ δεν είχε άδικο που ανέφερε το Μόναχο το 1938 ως προηγούμενο της κατάστασης στην Ουκρανία σήμερα. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτή δεν ήταν μια περίπτωση ευγενών Γερμανών που επιδίωκαν να συγκρατήσουν τους βάναυσους Ρώσους, αλλά μάλλον διστακτικών Γερμανών (και άλλων Δυτικών) που προσπαθούσαν να εξαπατήσουν τους ευκολόπιστους Ρώσους.
Αυτό δεν θα τελειώσει καλά ούτε για τη Γερμανία, ούτε για την Ουκρανία, ούτε για οποιονδήποτε από αυτούς που τυλίγονταν με τον μανδύα της διπλωματίας, ενώ κρύβουν από τα μάτια τους το σπαθί που κρατούσαν πίσω από την πλάτη τους.