 |
| Photo: Vladimir Smirnov, TASS |
PHILIP GIRALDI - unz.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Από τότε το ΝΑΤΟ συνέχισε την επέκτασή του εις βάρος των συμφερόντων εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας. Η Ουκρανία, ως μία από τις μεγαλύτερες από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, έγινε σύντομα το επίκεντρο πιθανής σύγκρουσης. Οι ΗΠΑ παρενέβησαν ανοιχτά στην ουκρανική πολιτική, με συχνές επισκέψεις του ανελέητα γεροντοκόρου Τζον ΜακΚέιν και του τέρατος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Βικτόρια Νούλαντ, καθώς και την επένδυση ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων που αναφέρθηκε για την αποσταθεροποίηση της κατάστασης, επιφέροντας αλλαγή καθεστώτος για την απομάκρυνση της φιλορωσικής κυβέρνησης Βίκτορ Γιανούκοβιτς και την αντικατάσταση με ένα καθεστώς φιλικό προς την Αμερική και τους Ευρωπαίους συμμάχους της. Όταν συνέβη αυτό, αναπόφευκτα οδήγησε σε μια προτεινόμενη πρόσκληση προς την Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, μια κίνηση για την οποία η Μόσχα προειδοποίησε επανειλημμένα πως θα αποτελούσε υπαρξιακή απειλή για την ίδια τη Ρωσία.
Τελικά, η Μόσχα προσπάθησε επιμελώς να διαπραγματευτεί μια λύση στην αναπτυσσόμενη κρίση της Ουκρανίας το 2020-2021, αλλά οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν ενδιαφέρθηκαν, επιτρέποντας στη διεφθαρμένη ουκρανική κυβέρνηση του Volodymyr Zelensky να αρνηθεί οποιαδήποτε διευθέτηση. Έτσι, η ίδια η Ρωσία έχει αντιληφθεί ότι έχει παραπλανηθεί ή ακόμα και άκουσε ψέματα επανειλημμένα από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους. Έχει στεναχωρηθεί ιδιαίτερα από τη λεηλασία των φυσικών του πόρων από δυτικούς κυρίως ολιγάρχες που λειτουργούσαν υπό την προστασία που παρείχε ο άτσαλος Πρόεδρος Μπόρις Γιέλτσιν μεταξύ 1991 και 1999, μια μαριονέτα που εγκαταστάθηκε και συντηρήθηκε μέσω της παρέμβασης των ΗΠΑ και της Ευρώπης στις ρωσικές εκλογές. Ακριβώς όταν η Ρωσία γονάτισε, ίσως σκόπιμα, ήρθε στην σκηνή το 1999 ο πρώην αξιωματικός της KGB Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος, ως Πρωθυπουργός και αργότερα πρόεδρος, προχώρησε στον καθαρισμό του σπιτιού. Από τότε, ο Πούτιν εξήγησε πολύ προσεκτικά τον εαυτό του και τι κάνει, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν είναι εχθρός της Δύσης αλλά μάλλον εταίρος σε μια σχέση που σέβεται τα συμφέροντα και την κουλτούρα όλων των παραγόντων σε μια παγκόσμια οικονομία που μεγιστοποιεί την ελευθερία και την ατομικότητα.
Δεδομένου του κινδύνου δραματικής κλιμάκωσης της τρέχουσας κατάστασης στην Ουκρανία, με συζητήσεις και από τις δύο πλευρές για τις συνθήκες χρήσης πυρηνικών όπλων, μια ομιλία του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στις 27 Οκτωβρίου στη 19η συνάντηση της Διεθνούς Λέσχης Συζήτησης Valda , που πραγματοποιήθηκε κοντά στη Μόσχα, θα πρέπει να απαιτείται ανάγνωσή της για τους Τζο Μπάιντενς και Γενς Στόλτενμπεργκ αυτού του κόσμου. Το θέμα της συνάντησης ήταν Ένας Μετα-Ηγεμονικός Κόσμος: Δικαιοσύνη και Ασφάλεια για Όλους. Η τετραήμερη συνεδρία περιελάμβανε 111 ακαδημαϊκούς, πολιτικούς, διπλωμάτες και οικονομολόγους από τη Ρωσία και 40 ξένες χώρες, όπως Αφγανιστάν, Βραζιλία, Κίνα, Αίγυπτος, Γαλλία, Γερμανία, Ινδία, Ινδονησία, Ιράν, Καζακστάν, Νότια Αφρική, Τουρκία, Ουζμπεκιστάν και Ηνωμένες Πολιτείες. Στην ομιλία του, ο Πούτιν εξέθεσε το όραμά του για έναν πολυπολικό κόσμο στον οποίο δεν υπάρχει η έννοια μιας πολιτικά ηγεμονικής «παγκόσμιας τάξης βασισμένης σε κανόνες» που να υποκαθιστά «κανόνες για το διεθνές δίκαιο». Και, παρατήρησε, οι ίδιοι οι κανόνες υπαγορεύονται τακτικά από μια χώρα ή ομάδα χωρών. Αντίθετα, ο Πούτιν προέτρεψε μια μετάβαση σε μια προθυμία αποδοχής πως όλες οι χώρες έχουν συμφέροντα και δικαιώματα που πρέπει να γίνονται σεβαστά.
Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι ο Πούτιν, από τότε που ανέλαβε την ηγεσία της χώρας του, είναι ακλόνητος στο αίτημά του να αποδοθεί σεβασμός σε όλες τις χώρες του κόσμου, με το οποίο εννοεί ότι τα τοπικά συμφέροντα και οι πολιτισμοί πρέπει να θεωρούνται θεμιτά και άξια αποδοχής από όλους όσο επιτρέπουν την ατομική ελευθερία και σέβονται ομοίως τα συμφέροντα και τα εθνικά χαρακτηριστικά των άλλων.
Ένας χαλαρός και χαμογελαστός Πούτιν μίλησε για πάνω από μία ώρα στην εναρκτήρια ομιλία του και στη συνέχεια απάντησε σε ερωτήσεις για άλλες δυόμισι ώρες από το κοινό. Απαντώντας σε ερώτηση, αξιολόγησε τη λογική των συμβούλων του Λευκού Οίκου που «θα χαλούσαν τις σχέσεις με την Κίνα την ίδια στιγμή που προμηθεύουν όπλα δισεκατομμυρίων στην Ουκρανία σε έναν αγώνα εναντίον της Ρωσίας… Ειλικρινά, δεν ξέρω γιατί το κάνουν αυτό… Είναι λογικό; Φαίνεται ότι αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την κοινή λογική... Αυτό είναι απλά τρελό!».
Ο Ρώσος πρόεδρος τόνισε πολλά σημεία στα οποία επεξεργάστηκε τις απόψεις του. Πρώτον, παρατήρησε πως η ηγεμονία των ΗΠΑ/Δύσης «αρνείται την κυριαρχία των χωρών και των λαών, την ταυτότητα και τη μοναδικότητά τους και αγνοεί τα συμφέροντα άλλων κρατών… [Η] βασισμένη σε κανόνες παγκόσμια τάξη» εξουσιοδοτεί μόνο αυτούς που κάνουν τους «κανόνες». Όλοι οι άλλοι πρέπει να υπακούσουν ή να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες.
Ο Πούτιν κατήγγειλε επίσης την τάση της Δύσης να θεσπίζει κανόνες και στη συνέχεια να τους αγνοεί όταν αλλάζουν οι συνθήκες. Σημείωσε πώς οι οικονομικές κυρώσεις και η «ακύρωση του πολιτισμού» χρησιμοποιούνται κυνικά για να αποδυναμώσουν τις τοπικές οικονομίες, ενώ ταυτόχρονα υποτιμούν τις κουλτούρες και τα εθνικά χαρακτηριστικά των ξένων αντιπάλων. Παρατήρησε, για παράδειγμα, πώς οι Ρώσοι συγγραφείς και συνθέτες απαγορεύονται καθαρά για να στείλουν ένα πολιτικό μήνυμα και να τιμωρήσουν τη Μόσχα για την εξωτερική της πολιτική.
Ο Πούτιν εξήγησε ότι η Ρωσία είναι ένας «ανεξάρτητος, πρωτότυπος πολιτισμός» που «ποτέ δεν θεώρησε τον εαυτό του εχθρό της Δύσης». Η Μόσχα «απλώς υπερασπίζεται το δικαίωμά της να υπάρχει και να αναπτύσσεται ελεύθερα. Την ίδια στιγμή, εμείς οι ίδιοι δεν επιδιώκουμε να γίνουμε κάποιου είδους νέος ηγεμόνας». Στη συνέχεια παρείχε την ανάλυσή του για το τι αναπτύσσεται, λέγοντας ότι ο κόσμος αντιμετωπίζει μια παγκόσμια καταιγίδα που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει. «Βρισκόμαστε σε ένα ιστορικό ορόσημο, μπροστά από αυτή που είναι ίσως η πιο επικίνδυνη, απρόβλεπτη και ταυτόχρονα σημαντική δεκαετία από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η Δύση δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί μόνη της την ανθρωπότητα, αλλά προσπαθεί απεγνωσμένα να το κάνει, και οι περισσότεροι από τους λαούς του κόσμου δε θέλουν πλέον να το ανέχονται». Μπορούμε να αποφασίσουμε «ή να συνεχίσουμε να συσσωρεύουμε ένα βάρος προβλημάτων που αναπόφευκτα θα μας συντρίψουν όλους ή να προσπαθήσουμε μαζί να βρούμε λύσεις, αν και ατελείς, αλλά λειτουργικές, ικανές να κάνουν τον κόσμο μας ασφαλέστερο και πιο σταθερό».
Έτσι, ο Βλαντιμίρ Πούτιν απευθύνει έκκληση για μια μετάβαση σε έναν πολυπολικό κόσμο, που αναπόφευκτα θα αλλάξει τον αγωνιστικό χώρο τόσο στις διεθνείς σχέσεις όσο και στην παγκόσμια οικονομία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους δε θα μπορούν πλέον να διεκδικούν «κράτος δικαίου» όταν χρησιμοποιούν καταναγκαστική βία για να τιμωρούν τους ανταγωνιστές τους. Η απομάκρυνση από τη χρήση των δολαρίων ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, κυρίως για ενεργειακές συναλλαγές, λαμβάνει χώρα ήδη καθώς μεγάλοι εμπορικοί εταίροι όπως η Ινδία, η Κίνα και το μέλος του ΝΑΤΟ, Τουρκία έχουν αγνοήσει τους περιορισμούς, ενώ συνεχίζουν να αγοράζουν ρωσικές εξαγωγές ενέργειας, αναιρώντας σε κάποιο βαθμό τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν από την Ουάσιγκτον και την Ευρώπη.
Ο Πούτιν μπορεί, φυσικά, να αποδειχθεί ότι έκανε λάθος και το σημερινό παγκόσμιο σύστημα μπορεί κάλλιστα να είναι σε θέση να κουτσαίνει στο άμεσο μέλλον. Αλλά αν έχει δίκιο, αυτές οι εξελίξεις που μεταβαίνουν σε έναν πολυπολικό κόσμο θα σήμαιναν de facto παρακμή και πτώση των Ηνωμένων Πολιτειών ως παγκόσμιου ηγεμόνα, ενώ οτιδήποτε έστω και ελάχιστα όπως η κατάρρευση του δολαρίου θα είχε καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία που καθοδηγείται από τις εισαγωγές των ΗΠΑ καθώς και στους απλούς Αμερικανούς. Κάποιο είδος μερικής χρεοκοπίας για το χρέος του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ δεν είναι αδιανόητο. Και ο Πούτιν μπορεί να έχει δίκιο στην πρόβλεψή του ότι η αλλαγή έρχεται και πως οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι φίλοι τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να την σταματήσουν.
Εν πάση περιπτώσει, οι πολιτικές και οικονομικές προσαρμογές που σίγουρα έρχονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα γίνουν οπωσδήποτε, καθώς η σύγκρουση στην Ουκρανία συνεχίζει να σιγοβράζει. Η τραγωδία είναι ότι αυτό που εξελίσσεται είναι αυτοπροκαλούμενο, εντελώς αποφεύξιμο και δεν ανταποκρίνεται σε οποιοδήποτε πραγματικό συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Εάν η Ουκρανία στραφεί σε ανοιχτό πόλεμο με πιο άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ και οικονομική εξάρθρωση, η διεθνής πίεση για την εξάρθρωση του status quo μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο θα αυξηθεί αναπόφευκτα. Ανεξάρτητα από το πώς εξελίσσεται, αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή θα αναγκάσει τους διαρκώς κωφούς πολιτικούς μέσα και γύρω από τον Λευκό Οίκο να αρχίσουν να αναθεωρούν τη θέση της Αμερικής στον κόσμο και τις επιλογές της ως μεγάλης δύναμης. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα πάει αυτό και η διαδικασία θα κάνει συναρπαστικό θέατρο καθώς τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα της Αμερικής αναλαμβάνουν θέσεις για να υποστηρίξουν ότι το άλλο κόμμα φταίει αποκλειστικά. Είναι αδύνατο να προβλέψουμε πόσο μακριά θα φτάσει αυτή η αιμορραγία.
* Ο Philip M. Giraldi, Ph.D., είναι Εκτελεστικός Διευθυντής του Συμβουλίου για το Εθνικό Συμφέρον, ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος 501(c)3 που εκπίπτει από φόρους (Federal ID Number #52-1739023) που επιδιώκει μια εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ που βασίζεται περισσότερο στα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή. Ο ιστότοπος είναι Councilforthenationalinterest.org, η διεύθυνση είναι PO Box 2157, Purcellville VA 20134 και το email του είναι inform@cnionline.org.