 |
| twitter.com/leventkemaI/status/1595523040493854729 |
Pepe Escobar - thesaker.is / Παρουσίαση Freepen.gr
Η επιχείρηση Claw-Sword ξεκίνησε από τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ως εκδίκηση – άκρως συναισθηματική και συντονισμένη – για τις τρομοκρατικές επιθέσεις των Κούρδων εναντίον Τούρκων πολιτών. Μερικοί από τους πυραύλους που εκτόξευσε η Άγκυρα σε αυτήν την εναέρια εκστρατεία έφεραν ονόματα Τούρκων θυμάτων.
Η επίσημη άποψη της Άγκυρας είναι πως οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις πέτυχαν πλήρως τους «αεροπορικούς στόχους» τους στη βόρεια Συρία και στο ιρακινό Κουρδιστάν και έκαναν τους υπεύθυνους για την τρομοκρατική επίθεση εναντίον αμάχων στον πεζόδρομο Istiklal της Κωνσταντινούπολης να πληρώνουν «πολλά».
Και αυτό υποτίθεται ότι είναι μόνο το πρώτο στάδιο. Για τρίτη φορά το 2022 , ο Σουλτάνος Ερντογάν υπόσχεται επίσης χερσαία εισβολή σε εδάφη που ελέγχονται από τους Κούρδους στη Συρία.
Ωστόσο, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί – παρόλο που δεκάδες Τούρκοι εμπειρογνώμονες είναι ανένδοτοι πως η εισβολή είναι απαραίτητη νωρίτερα παρά αργότερα.
Ο πονηρός Σουλτάνος βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο εκλογικό του σώμα, το οποίο ευνοεί μια εισβολή, και τις εξαιρετικά λεπτές σχέσεις του με τη Ρωσία – οι οποίες περιλαμβάνουν ένα μεγάλο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό τόξο.
Γνωρίζει καλά ότι η Μόσχα μπορεί να εφαρμόσει κάθε είδους μοχλούς πίεσης για να τον αποτρέψει. Για παράδειγμα, η Ρωσία την τελευταία στιγμή ακύρωσε την εβδομαδιαία αποστολή κοινής ρωσοτουρκικής περιπολίας στο Ain al Arab που γινόταν τις Δευτέρες.
Το Ain al Arab είναι ένα εξαιρετικά στρατηγικό έδαφος: ο κρίκος που λείπει, ανατολικά του Ευφράτη, ικανός να προσφέρει συνέχεια μεταξύ Idlib και Ras al Ayn, που καταλαμβάνεται από επιθετικές τουρκικές συμμορίες κοντά στα τουρκικά σύνορα.
Ο Ερντογάν γνωρίζει πως δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την τοποθέτησή του ως δυνητικού μεσολαβητή ΕΕ-Ρωσίας, ενώ αποκομίζει το μέγιστο κέρδος από την παράκαμψη του συνδυασμού αντιρωσικού εμπάργκο-κυρώσεων.
Ο Σουλτάνος, ταχυδακτυλουργώντας πάνω σε πολλά σοβαρά ζητήματα, είναι βαθιά πεπεισμένος πως έχει ό,τι χρειάζεται για να φέρει τη Ρωσία και το ΝΑΤΟ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και, τελικά, να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Παράλληλα, πιστεύει ότι μπορεί να παραμείνει στην κορυφή των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ. Προσέγγιση με τη Δαμασκό. Την ευαίσθητη εσωτερική κατάσταση στο Ιράν· Σχέσεις Τουρκίας - Αζερμπαϊτζάν; τις ασταμάτητες μεταμορφώσεις σε όλη τη Μεσόγειο. και την πορεία προς την ολοκλήρωση της Ευρασίας.
Αντισταθμίζει όλα τα στοιχήματά του μεταξύ ΝΑΤΟ και Ευρασίας.
«Κλείστε όλα τα νότια σύνορά μας»
Το πράσινο φως για το Claw-Sword ήρθε από τον Ερντογάν ενώ βρισκόταν στο προεδρικό του αεροπλάνο, επιστρέφοντας από το G20 στο Μπαλί. Αυτό συνέβη μόνο μία ημέρα αφότου είχε συναντηθεί με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, όπου, σύμφωνα με δήλωση του προέδρου Ερντογάν, το θέμα δεν είχε τεθεί.
«Δεν είχαμε καμία συνάντηση με τον κ. Μπάιντεν ή τον [Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ] Πούτιν σχετικά με την επιχείρηση. Και οι δύο γνωρίζουν ήδη ότι μπορούμε να κάνουμε τέτοια πράγματα ανά πάσα στιγμή σε αυτή την περιοχή», ανέφερε η δήλωση.
Η μη ενημέρωση της Ουάσιγκτον για το Claw-Sword αντικατοπτρίζει πως ο Ερντογάν δεν προσκλήθηκε σε μια έκτακτη συνάντηση G7-NATO στο Μπαλί, στο περιθώριο της G20.
Αυτή η συνάντηση κλήθηκε από τον Λευκό Οίκο για την αντιμετώπιση του διαβόητου πλέον ουκρανικού πυραύλου S-300 που έπεσε σε πολωνικό έδαφος. Εκείνη την εποχή, κανείς στο τραπέζι δεν είχε καμία πειστική απόδειξη για το τι συνέβη. Και η Τουρκία δεν προσκλήθηκε καν στο τραπέζι – κάτι που εξόργισε βαθιά τον Σουλτάνο.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που ο Ερντογάν, στα μέσα της εβδομάδας, είπε πως το Claw-Sword ήταν «μόνο η αρχή». Απευθυνόμενος στους βουλευτές του κόμματος AKP στο κοινοβούλιο, είπε ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη να «κλείσει όλα τα νότια σύνορά μας… με ένα διάδρομο ασφαλείας που θα αποτρέψει την πιθανότητα επιθέσεων στη χώρα μας».
Η υπόσχεση για χερσαία εισβολή παραμένει: Θα ξεκινήσει «την πιο βολική στιγμή για εμάς» και θα στοχεύσει τις περιοχές του Τελ Ριφάατ, του Μαμπίτζ και του Κομπάνι, τις οποίες ο Σουλτάνος ονόμασε «πηγές προβλημάτων».
Η Άγκυρα έχει ήδη προκαλέσει όλεθρο, χρησιμοποιώντας drones, στο κύριο αρχηγείο των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, των οποίων οι διοικητές πιστεύουν πως ο κύριος στόχος μιας πιθανής τουρκικής χερσαίας εισβολής θα ήταν το Κομπάνι.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που τουρκικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος στοχεύει περιοχή εξαιρετικά κοντά σε αμερικανική βάση. Και το Κομπάνι είναι άκρως συμβολικό: το μέρος όπου οι Αμερικανοί σφράγισαν μια συνεργασία με τους Κούρδους της Συρίας για – θεωρητικά – να πολεμήσουν το ISIS.
Και αυτό εξηγεί γιατί οι Κούρδοι της Συρίας είναι τρομοκρατημένοι από την αμερικανική μη απάντηση στα τουρκικά πλήγματα. Κατηγορούν - ποιον άλλον; – το Σουλτάνο για την υποκίνηση «εθνικιστικών συναισθημάτων» ενόψει των εκλογών του 2023, τις οποίες ο Ερντογάν έχει τώρα μια μεγάλη ευκαιρία να κερδίσει παρά την καταστροφική κατάσταση της τουρκικής οικονομίας.
Ως έχει, δεν υπάρχει συσσώρευση τουρκικών στρατευμάτων κοντά στο Κομπάνι – μόνο αεροπορικές επιδρομές. Πράγμα που μας φέρνει στον πολύ σημαντικό ρωσικό παράγοντα.
Το Manbij και το Tel Rifaat, δυτικά του Ευφράτη, είναι πολύ πιο σημαντικά για τη Ρωσία από το Kobane, επειδή είναι και τα δύο ζωτικής σημασίας για την άμυνα του Χαλεπίου έναντι πιθανών επιθέσεων των Σαλαφιστών-τζιχαντιστών.
Αυτό που μπορεί να συμβεί στο εγγύς μέλλον κάνει την κατάσταση ακόμα πιο ζοφερή. Οι μυστικές υπηρεσίες της Άγκυρας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουν τους τζιχαντιστές της Hayat Tahrir al-Sham – οι οποίοι έχουν ήδη καταλάβει τμήματα του Αφρίν – ως ένα είδος «εμπροσθοφυλακής» σε μια χερσαία εισβολή στο έδαφος των Κούρδων της Συρίας.
Πώληση κλεμμένου συριακού πετρελαίου στην Τουρκία
Η τρέχουσα ομίχλη πολέμου περιλαμβάνει την ιδέα ότι οι Ρώσοι μπορεί να ξεπούλησαν τους Κούρδους αφήνοντάς τους εκτεθειμένους στους τουρκικούς βομβαρδισμούς. Αυτό δεν ισχύει – επειδή η επιρροή της Ρωσίας στο έδαφος των Κούρδων της Συρίας είναι αμελητέα σε σύγκριση με τις ΗΠΑ. Μόνο οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να «ξεπουλήσουν» τους Κούρδους.
Όσο αλλάζουν τα πράγματα, τόσο περισσότερο παραμένουν ίδια στη Συρία. Όλα θα μπορούσαν να συνοψιστούν ως ένα μνημειώδες αδιέξοδο. Αυτό γίνεται ακόμα πιο σουρεαλιστικό γιατί, στην πραγματικότητα, η Άγκυρα και η Μόσχα έχουν ήδη βρει τη λύση για τη συριακή τραγωδία.
Το πρόβλημα είναι η παρουσία των αμερικανικών δυνάμεων – ουσιαστικά προστατεύοντας εκείνες τις άθλιες νηοπομπές που κλέβουν το συριακό πετρέλαιο. Ρώσοι και Σύριοι το συζητούν πάντα. Το συμπέρασμα είναι πως οι Αμερικανοί μένουν σε αδράνεια. Το κάνουν γιατί μπορούν. Και η Δαμασκός είναι ανίκανη να τους διώξει.
Ο Σουλτάνος παίζει το όλο θέμα με απόλυτο κυνισμό – στη γεωπολιτική και τη γεωοικονομία. Τα περισσότερα από αυτά που δεν έχουν επιλυθεί στη Συρία περιστρέφονται γύρω από εδάφη που καταλαμβάνονται από ντε φάκτο συμμορίες που αυτοαποκαλούνται Κούρδοι, που προστατεύονται από τις ΗΠΑ. Διακινούν συριακό πετρέλαιο για να το μεταπωλήσουν κυρίως στην ... Τουρκία.
Και στη συνέχεια, αστραπιαία, ένοπλες συμμορίες που αυτοαποκαλούνται Κούρδοι μπορεί απλώς να εγκαταλείψουν τον «αντιτρομοκρατικό» αγώνα τους … απελευθερώνοντας τους τρομοκράτες που συνέλαβαν, αυξάνοντας έτσι την «τρομοκρατική απειλή» σε όλη τη βορειοανατολική Συρία. Κατηγορώντας - ποιον άλλον; – την Τουρκία. Παράλληλα, οι Αμερικανοί αυξάνουν την οικονομική βοήθεια σε αυτές τις ένοπλες συμμορίες με το πρόσχημα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
Η διάκριση μεταξύ «ένοπλων συμμοριών» και «τρομοκρατών» είναι φυσικά λεπτή. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για τον Ερντογάν είναι πως μπορεί να χρησιμοποιήσει τους Κούρδους ως νόμισμα στις εμπορικές διαπραγματεύσεις που συνδέονται με την παράκαμψη των αντιρωσικών εμπάργκο και κυρώσεων.
Και αυτό εξηγεί γιατί ο Σουλτάνος μπορεί να αποφασίσει να βομβαρδίσει το συριακό έδαφος όποτε κρίνει σκόπιμο, παρά την όποια καταδίκη από την Ουάσιγκτον ή τη Μόσχα. Οι Ρώσοι αναλαμβάνουν κάθε τόσο την πρωτοβουλία στο έδαφος – όπως συνέβη κατά την εκστρατεία στο Ιντλίμπ το 2020, όταν οι Ρώσοι βομβάρδισαν τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις που παρείχαν «βοήθεια» στους Σαλαφιστές-τζιχαντιστές.
Τώρα μπορεί να είναι στα χαρτιά μια αλλαγή παιχνιδιού. Ο τουρκικός στρατός βομβάρδισε την πετρελαιοπηγή al-Omar βόρεια του Deir ez-Zor. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι η Άγκυρα καταστρέφει τώρα όχι λιγότερο τις πετρελαϊκές υποδομές της πολύκροτης «κουρδικής αυτονομίας».
Αυτή η υποδομή έχει εκμεταλλευτεί κυνικά από τις ΗΠΑ όταν πρόκειται για το πετρέλαιο που φτάνει στα σύνορα με το Ιράκ στο ιρακινό Κουρδιστάν. Κατά μία έννοια λοιπόν, η Άγκυρα χτυπά τους Κούρδους της Συρίας και ταυτόχρονα την αμερικανική ληστεία του συριακού πετρελαίου.
Η οριστική αλλαγή παιχνιδιού μπορεί να πλησιάζει. Αυτή θα είναι η συνάντηση μεταξύ του Ερντογάν και του Μπασάρ αλ Άσαντ (Θυμάστε το ρεφρέν μιας δεκαετίας «Ο Άσαντ πρέπει να φύγει»;).
Τοποθεσία: Ρωσία. Διαμεσολαβητής: Βλαντιμίρ Πούτιν, αυτοπροσώπως. Δεν είναι τραβηγμένο να φανταστεί κανείς πως αυτή η συνάντηση ανοίγει το δρόμο για τις ένοπλες συμμορίες των Κούρδων, που ουσιαστικά παίζονται από την Ουάσιγκτον ως χρήσιμοι ηλίθιοι, να καταλήξουν να αποδεκατιστούν από την Άγκυρα.