«Ο δυτικός στόχος είναι να αποδυναμώσει, να διχάσει και τελικά να καταστρέψει το έθνος μας. Δηλώνουν ανοιχτά ότι, από τότε που κατάφεραν να διαλύσουν τη Σοβιετική Ένωση το 1991, τώρα είναι καιρός να χωριστεί η Ρωσία σε πολλές ξεχωριστές περιοχές που θα είναι η μία στο λαιμό της άλλης». Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν
«Ο Τσένι «ήθελε να δει τη διάλυση όχι μόνο της Σοβιετικής Ένωσης και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας αλλά και της ίδιας της Ρωσίας, οπότε δεν θα μπορούσε ποτέ ξανά να αποτελέσει απειλή για τον υπόλοιπο κόσμο». ..Η Δύση πρέπει να ολοκληρώσει το έργο που ξεκίνησε το 1991 …. Ωστόσο, έως ότου ανατραπεί η αυτοκρατορία της Μόσχας, η περιοχή —και ο κόσμος— δε θα είναι ασφαλείς…» (“Decolonize Russia”, The Atlantic)
Παρουσίαση Freepen.gr
Η εχθρότητα της Ουάσιγκτον προς τη Ρωσία έχει μακρά ιστορία που χρονολογείται από το 1918 όταν ο Γούντροου Γουίλσον ανέπτυξε πάνω από 7.000 στρατιώτες στη Σιβηρία ως μέρος μιας συμμαχικής προσπάθειας να αναστρέψουν τα κέρδη της Μπολσεβίκικης Επανάστασης. Οι δραστηριότητες του Αμερικανικού Εκστρατευτικού Σώματος, το οποίο παρέμεινε στη χώρα για 18 μήνες, έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό από τα βιβλία ιστορίας στις ΗΠΑ, αλλά οι Ρώσοι εξακολουθούν να επισημαίνουν το περιστατικό ως ένα ακόμη παράδειγμα της ανελέητης επέμβασης της Αμερικής στις υποθέσεις των γειτόνων της. Το γεγονός είναι πως οι ελίτ της Ουάσιγκτον ανέκαθεν ανακατεύονταν στις επιχειρήσεις της Ρωσίας παρά τις έντονες αντιρρήσεις της Μόσχας. Στην πραγματικότητα, ένας μεγάλος αριθμός δυτικών ελίτ όχι μόνο πιστεύει ότι η Ρωσία πρέπει να χωριστεί σε μικρότερες γεωγραφικές ενότητες, αλλά πως ο ρωσικός λαός θα πρέπει να χαιρετίσει ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Οι δυτικοί ηγέτες στην Αγγλόσφαιρα κατατρώγονται τόσο από την ύβρη και τη δική τους ασφυκτική αίσθηση δικαιώματος, που πιστεύουν ειλικρινά ότι οι απλοί Ρώσοι θα ήθελαν να δουν τη χώρα τους τεμαχισμένη σε κρατίδια που παραμένουν ανοιχτά στην αδηφάγα εκμετάλλευση των δυτικών πετρελαϊκών γιγάντων, εταιρειών και, φυσικά, το Πεντάγωνο. Δείτε πώς το συνόψισε ο γεωπολιτικός εγκέφαλος της Ουάσιγκτον Zbigniew Brzezinski ένα άρθρο στο Foreign Affairs:
«Δεδομένου του μεγέθους και της ποικιλομορφίας (της Ρωσίας), ένα αποκεντρωμένο πολιτικό σύστημα και τα οικονομικά της ελεύθερης αγοράς θα ήταν πολύ πιθανό να απελευθερώσουν το δημιουργικό δυναμικό του ρωσικού λαού και τους τεράστιους φυσικούς πόρους της Ρωσίας. Μια χαλαρά συνομοσπονδιακή Ρωσία - που αποτελείται από μια Ευρωπαϊκή Ρωσία, μια Δημοκρατία της Σιβηρίας και μια Δημοκρατία της Άπω Ανατολής - θα ήταν επίσης ευκολότερο να καλλιεργήσει στενότερες οικονομικές σχέσεις με τους γείτονές της. Κάθε ένα από τα συνομοσπονδιακά δικαιώματα θα μπορούσε να αξιοποιήσει το τοπικό δημιουργικό του δυναμικό, που καταπνίγεται για αιώνες από το βαρύ γραφειοκρατικό χέρι της Μόσχας. Με τη σειρά της, μια αποκεντρωμένη Ρωσία θα ήταν λιγότερο επιρρεπής στην αυτοκρατορική κινητοποίηση» (Zbigniew Brzezinski, «A Geostrategy for Eurasia», Foreign Affairs, 1997)
Η «χαλαρά συνομοσπονδιακή Ρωσία», όπως φαντάζεται ο Μπρεζίνσκι, θα ήταν ένα έθνος χωρίς δόντια, εξαρτημένο έθνος που δε θα μπορούσε να υπερασπιστεί τα σύνορά του ή την κυριαρχία του. Δε θα μπορούσε να εμποδίσει ισχυρότερες χώρες να εισβάλουν, να καταλάβουν και να δημιουργήσουν στρατιωτικές βάσεις στο έδαφός της. Ούτε θα ήταν σε θέση να ενώσει τους ανόμοιους ανθρώπους της κάτω από ένα μόνο πανό ή να επιδιώξει ένα θετικό «ενοποιημένο» όραμα για το μέλλον της χώρας. Μια συνομοσπονδιακή Ρωσία –κατακερματισμένη σε μυριάδες μικρότερα τμήματα– θα επέτρεπε στις ΗΠΑ να διατηρήσουν τον κυρίαρχο ρόλο τους στην περιοχή χωρίς απειλή αμφισβήτησης ή παρέμβασης. Και αυτός φαίνεται να είναι ο πραγματικός στόχος του Μπρεζίνσκι, όπως τόνισε σε αυτό το απόσπασμα στο magnum έργο του The Grand Chessboard. Να τι είπε:
«Για την Αμερική, το κύριο γεωπολιτικό βραβείο είναι η Ευρασία… και η παγκόσμια πρωτοκαθεδρία της Αμερικής εξαρτάται άμεσα από το πόσο καιρό και πόσο αποτελεσματικά θα διατηρηθεί η υπεροχή της στην ευρασιατική ήπειρο». (“The GRAND CHESSBOARD – American Primacy And It's Geostrategic Imperatives”, Zbigniew Brzezinski, σελίδα 30, Basic Books, 1997)
Ο Brzezinski συνοψίζει συνοπτικά τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον σχεδιάζει να εδραιώσει την πρωτοκαθεδρία της στην πιο ευημερούσα και πολυπληθέστερη περιοχή του κόσμου, την Ευρασία. Και –για να γίνει αυτό– η Ρωσία πρέπει να αποδεκατιστεί και να διαμελιστεί, οι ηγέτες της πρέπει να ανατραπούν και να αντικατασταθούν, και οι τεράστιοι πόροι της πρέπει να μεταφερθούν στη σιδερένια λαβή παγκόσμιων υπερεθνικών που θα τους χρησιμοποιήσουν για να διαιωνίσουν τη ροή του πλούτου από την Ανατολή προς τα δυτικά. Με άλλα λόγια, η Μόσχα πρέπει να αποδεχθεί τον ταπεινό της ρόλο στη νέα τάξη πραγμάτων ως η de-facto εταιρεία αερίου και εξόρυξης της Αμερικής.
Η Ουάσιγκτον δεν παρέκκλινε ποτέ πραγματικά από τον στόχο της να εξαλείψει το ρωσικό κράτος, στην πραγματικότητα, η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας (NSS) που κυκλοφόρησε πρόσφατα μαζί με μια έκθεση του Κογκρέσου με τίτλο «Ανανεωμένος ανταγωνισμός μεγάλων δυνάμεων: Επιπτώσεις για την άμυνα - ζητήματα για το Κογκρέσο», επιβεβαιώνουν πολλά από αυτό που είπαμε εδώ, ότι οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να συντρίψουν κάθε αναδυόμενη αντίθεση στην επέκτασή τους στην Κεντρική Ασία προκειμένου να γίνουν ο κυρίαρχος παίκτης σε αυτήν την περιοχή. Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την έκθεση του Κογκρέσου:
Ο στόχος των ΗΠΑ να αποτρέψουν την ανάδυση περιφερειακών ηγεμονιών στην Ευρασία, αν και μακροχρόνιος, δεν είναι γραμμένος στην πέτρα— είναι μια επιλογή πολιτικής που αντανακλά δύο κρίσεις: (1) ότι δεδομένου του αριθμού των ανθρώπων, των πόρων και της οικονομικής δραστηριότητας στην Ευρασία, ένας περιφερειακός ηγεμόνας στην Ευρασία θα αντιπροσώπευε μια συγκέντρωση ισχύος αρκετά μεγάλη ώστε να μπορεί να απειλήσει ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και (2) πως η Ευρασία δεν αυτορυθμίζεται αξιόπιστα όσον αφορά την αποτροπή της εμφάνισης περιφερειακών ηγεμονών, πράγμα που σημαίνει ότι οι χώρες της Ευρασίας δεν μπορούν να υπολογίζονται πως μπορούν να αποτρέψουν, με τις δικές τους ενέργειες, την εμφάνιση περιφερειακών ηγεμονών και μπορεί να χρειαστούν βοήθεια από μία ή περισσότερες χώρες εκτός Ευρασίας για να μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό αξιόπιστα». ( «Ανανεωμένος Διαγωνισμός Μεγάλης Δύναμης: Επιπτώσεις για την Άμυνα—Ζητήματα για το Κογκρέσο» , Κογκρέσο των ΗΠΑ)
Πόσο διαφορετική είναι αυτή η νέα επανάληψη της επίσημης εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από το λεγόμενο Δόγμα Wolfowitz που παραδόθηκε πριν από τον πόλεμο στο Ιράκ. Εδώ είναι:
«Ο πρώτος μας στόχος είναι να αποτρέψουμε την επανεμφάνιση ενός νέου αντιπάλου, είτε στην επικράτεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είτε αλλού, που να αποτελεί απειλή με την τάξη αυτού που έθετε στο παρελθόν η Σοβιετική Ένωση. Αυτή είναι μια κυρίαρχη σκέψη που βασίζεται στη νέα περιφερειακή αμυντική στρατηγική και απαιτεί να προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε οποιαδήποτε εχθρική δύναμη να κυριαρχήσει σε μια περιοχή της οποίας οι πόροι, υπό ενοποιημένο έλεγχο, θα ήταν επαρκείς για τη δημιουργία παγκόσμιας ισχύος».
Όπως μπορείτε να δείτε, δεν υπήρξε καμία ουσιαστική αλλαγή στην πολιτική από τότε που ο Wolfowitz διατύπωσε το δόγμα του πριν από σχεδόν 2 δεκαετίες. Το κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ εξακολουθεί να διεκδικεί αποφασιστικά το δικαίωμα της Ουάσιγκτον να κυριαρχεί στην Κεντρική Ασία και να θεωρεί οποιονδήποτε ανταγωνιστή στην περιοχή ως απειλή για την εθνική ασφάλεια. Αυτό υπογραμμίζεται περαιτέρω από το γεγονός πως τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα έχουν αναγνωριστεί στην τελευταία Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας ως «στρατηγικοί ανταγωνιστές», που είναι ένας βαθύς ευφημισμός για τους θανάσιμους εχθρούς. Δείτε αυτό το απόσπασμα από ένα άρθρο με τίτλο «Διαίρεση της Ρωσίας μετά τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο;»:
Ο τελικός στόχος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι να διαιρέσουν και να ειρηνεύσουν τη μεγαλύτερη χώρα του κόσμου, τη Ρωσική Ομοσπονδία, και ακόμη και να δημιουργήσουν μια κουβέρτα διαρκούς αταξίας (σωματικοποίησης) στην τεράστια επικράτειά της ή, τουλάχιστον, σε ένα τμήμα της Ρωσίας και ο μετασοβιετικός χώρος…
Ο απώτερος στόχος των ΗΠΑ είναι να αποτρέψουν την εμφάνιση εναλλακτικών στην Ευρώπη και την Ευρασία έναντι της ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η καταστροφή της Ρωσίας είναι ένας από τους στρατηγικούς της στόχους….
Επανασχεδιάζοντας την Ευρασία: Οι χάρτες της Ουάσιγκτον για μια διχασμένη Ρωσία
Με τη διαίρεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, (το άρθρο) υποστηρίζει ότι κάθε διπολικός ανταγωνισμός μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον θα τερματιζόταν μετά τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε μια έντονη αντίφαση, ισχυρίζεται πως μόνο όταν καταστραφεί η Ρωσία θα υπάρξει ένας γνήσιος πολυπολικός κόσμος, αλλά υπονοεί επίσης ότι οι ΗΠΑ θα είναι η πιο κυρίαρχη παγκόσμια δύναμη, παρόλο που η Ουάσιγκτον και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποδυναμωθούν από τον αναμενόμενο μεγάλο πόλεμο με τη Ρωσία» («Διαίρεση της Ρωσίας μετά τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο», Παγκόσμια Έρευνα)
Οι σχέσεις της Ουάσιγκτον με τη Ρωσία ήταν πάντα αμφιλεγόμενες, αλλά αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τις γεωστρατηγικές φιλοδοξίες της Ουάσιγκτον παρά με οποιαδήποτε ανατρεπτική συμπεριφορά εκ μέρους της Μόσχας. Το μόνο έγκλημα της Ρωσίας είναι ότι τυγχάνει να καταλαμβάνει ακίνητα σε ένα μέρος του κόσμου που οι ΗΠΑ θέλουν να ελέγξουν με κάθε απαραίτητο μέσο. Όταν η Χίλαρι Κλίντον ανακοίνωσε για πρώτη φορά τα σχέδια των ΗΠΑ να «στραφούν στην Ασία», οι περισσότεροι άνθρωποι θεώρησαν πως ακουγόταν σαν ένα λογικό σχέδιο για τη μεταφορά πόρων από τη Μέση Ανατολή στην Ασία προκειμένου να αυξηθεί η συμμετοχή των ΗΠΑ στην ταχύτερα αναπτυσσόμενη αγορά του κόσμου. Δεν είχαν συνειδητοποιήσει τότε ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής σκόπευαν να οδηγήσουν τη Ρωσία σε έναν αιματηρό χερσαίο πόλεμο στην Ουκρανία για να την «αποδυναμώσουν», ώστε η Ουάσιγκτον να μπορέσει να απλώσει τις στρατιωτικές της βάσεις σε όλη την ευρασιατική ξηρά χωρίς αντίπαλο. Ούτε προέβλεψε κανείς πόσο θα έφτανε η Ουάσιγκτον για να προκαλέσει, να απομονώσει και να δαιμονοποιήσει τη Ρωσία με το ρητό σκοπό της απομάκρυνσης των πολιτικών της ηγετών και της διάσπασης της χώρας σε πολλαπλούς σταθμούς . Εδώ είναι η Χίλαρι που έκανε την υπόθεση το 2011:
«Η αξιοποίηση της ανάπτυξης και του δυναμισμού της Ασίας είναι κεντρικής σημασίας για τα αμερικανικά οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα … Οι ανοιχτές αγορές στην Ασία παρέχουν στις Ηνωμένες Πολιτείες άνευ προηγουμένου ευκαιρίες για επενδύσεις, εμπόριο και πρόσβαση σε τεχνολογία αιχμής….. Οι αμερικανικές εταιρείες (πρέπει) να αξιοποιήσουν την τεράστια και αυξανόμενη καταναλωτική βάση της Ασίας…
Η περιοχή παράγει ήδη περισσότερο από το ήμισυ της παγκόσμιας παραγωγής και σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου εμπορίου… . Αναζητούμε ευκαιρίες για να κάνουμε ακόμη περισσότερες επιχειρήσεις στην Ασία…και τις επενδυτικές μας ευκαιρίες στις δυναμικές αγορές της Ασίας.” (“America's Pacific Century”, Secretary of State Hillary Clinton”, Foreign Policy Magazine, 2011)
Μια προσεκτική ανάγνωση της ομιλίας της Κλίντον μαζί με μια ανασκόπηση του Δόγματος Wolfowitz θα βοηθήσει ακόμα και τον πιο αμυδρό αναγνώστη να βγάλει κάποια προφανή συμπεράσματα σχετικά με την τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία, η οποία δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με τη λεγόμενη «ρωσική επιθετικότητα» και ταιριάζει με το σχέδιο της Ουάσιγκτον να προβάλει δύναμη σε όλη την Ασία, να ελέγξει τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ρωσίας, να περικυκλώσει την Κίνα με στρατιωτικές βάσεις και να εδραιώσει την αμερικανική κυριαρχία στο επίκεντρο της πιο ευημερούσας αγοράς αυτού του αιώνα. Να και πάλι ο Πούτιν:
«Για να απελευθερωθούν από τον πιο πρόσφατο ιστό των προκλήσεων, πρέπει να διαλύσουν τη Ρωσία καθώς και άλλα κράτη που επιλέγουν έναν κυρίαρχο δρόμο ανάπτυξης, πάση θυσία, για να μπορέσουν να λεηλατήσουν περαιτέρω τον πλούτο άλλων εθνών και να τον χρησιμοποιήσουν για να μπαλώσουν τις δικές τους τρύπες. Αν δε συμβεί αυτό, δεν μπορώ να αποκλείσω ότι θα προσπαθήσουν να προκαλέσουν την κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος και να κατηγορήσουν τα πάντα σε αυτό, ή, Θεός φυλάξοι, να αποφασίσουν να χρησιμοποιήσουν την παλιά φόρμουλα της οικονομικής ανάπτυξης μέσω πολέμου».
Οι ειδικοί της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ είναι ξεδιάντροποι στην προώθηση θεωριών που απειλούν να πυροδοτήσουν μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανταλλαγή πυρηνικών. Σε ένα πρόσφατο «webinar για βουλευτές και γυναίκες που διοργανώθηκε στις 23 Ιουνίου με τίτλο «Αποαποικιοποίηση της Ρωσίας». Το διαδικτυακό σεμινάριο, στελεχωμένο από στελέχη της CIA και δεξιούς εθνικιστές από την Ουκρανία και τον Καύκασο, υποστήριξε ουσιαστικά ότι η Ρωσία ήταν μια αποικιακή αυτοκρατορία που έπρεπε να διαλυθεί με την υποστήριξη της Ουάσιγκτον». (WSWS) Ο συγγραφέας διερευνά τους λόγους για τους οποίους ορισμένοι ειδικοί θέλουν να χαρακτηρίσουν τη Ρωσία ως «ιμπεριαλιστική»; Ένα άρθρο στο WSWS εξηγεί γιατί:
Ο ισχυρισμός πως η Ρωσία είναι «ιμπεριαλιστική» εξυπηρετεί μια ζωτική πολιτική λειτουργία: Παρέχει ένα πολιτικό κάλυμμα για την ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Ρωσίας και τους πολεμικούς στόχους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων… . Αυτή είναι η στρατηγική που η φιλοΝΑΤΟϊκή ψευδοαριστερά καλύπτει με τη βοή της για το «ρωσικό ιμπεριαλισμό». Η προώθηση εθνικιστικών, περιφερειακών και εθνοτικών εντάσεων υπήρξε βασικό συστατικό της ιμπεριαλιστικής πολεμικής πολιτικής για δεκαετίες…..
Μέσω ενός συνδυασμού επέκτασης του ΝΑΤΟ, πραξικοπημάτων στα σύνορά του και στρατιωτικών επεμβάσεων σε χώρες συμμαχικές με τη Ρωσία και την Κίνα, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν περικυκλώσει συστηματικά και αμείλικτα τη Ρωσία…
Πράγματι, αν κάποιος αναθεωρήσει την ιστορία των πολέμων που διεξήγαγε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός τα τελευταία τριάντα χρόνια, ο εκτυλισσόμενος πόλεμος για τη διάσπαση της Ρωσίας και της Κίνας φαίνεται σαν ένα βάναυσο αναπόφευκτο. Παρά την επανένταξή τους στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν αποκλειστεί από τα κυρίαρχα ολιγαρχικά καθεστώτα να λεηλατήσουν απευθείας τους τεράστιους πόρους αυτών των χωρών. Συναγωνιζόμενες μεταξύ τους για αυτούς τους πόρους και οδηγούμενες από ανεπίλυτες εγχώριες κρίσεις, είναι πλέον αποφασισμένες να το αλλάξουν αυτό.
… το σχέδιο ψηφίσματος περιγράφει τους βασικούς στόχους του πολέμου των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας ως εξής: «η απομάκρυνση του σημερινού καθεστώτος στη Ρωσία, η αντικατάστασή του από μια μαριονέτα ελεγχόμενη από τους Αμερικανούς και η διάσπαση της ίδιας της Ρωσίας — σε αυτό που αναφέρεται ως «αποαποικιοποίηση της Ρωσίας» — σε μια ντουζίνα ή περισσότερα ανίσχυρα κρατίδια των οποίων οι πολύτιμοι πόροι θα ανήκουν και θα εκμεταλλεύονται από τις ΗΠΑ και το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο». Αυτό το απόσπασμα είναι κεντρικό για την κατανόηση τόσο της εκτυλισσόμενης σύγκρουσης όσο και της πολιτικής της ψευδοαριστεράς υπέρ του ΝΑΤΟ και της επιμονής τους πως η Ρωσία είναι μια «ιμπεριαλιστική χώρα». («Οι ιστορικές και πολιτικές αρχές της σοσιαλιστικής αντίθεσης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το καθεστώς Πούτιν», Clara Weiss, Παγκόσμιος Σοσιαλιστικός Ιστότοπος)
Όπως μπορείτε να δείτε, τα ελίτ μέλη του κατεστημένου εξωτερικής πολιτικής αναζητούν επίμονα νέες και πιο πειστικές δικαιολογίες για μια αντιπαράθεση με τη Ρωσία, ο τελικός σκοπός της οποίας είναι να κατακερματίσουν τη χώρα ανοίγοντας το δρόμο για τη στρατηγική επανεξισορρόπηση ή την «στροφή» της Ουάσιγκτον. Πριν από 20 χρόνια, κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Μπους, οι πολιτικοί δεν ήταν τόσο προσεκτικοί στις απόψεις τους για τη Ρωσία. Ο πρώην αντιπρόεδρος Ντικ Τσένι, για παράδειγμα, δεν έκανε καμία προσπάθεια να κρύψει την απόλυτη περιφρόνησή του για τη Ρωσία και ήταν εκπληκτικά ειλικρινής σχετικά με την πολιτική που υποστήριζε. Δείτε αυτό το απόσπασμα από ένα άρθρο του Ben Norton:
Ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Dick Cheney, κύριος αρχιτέκτονας του πολέμου στο Ιράκ, όχι μόνο ήθελε να διαλύσει τη Σοβιετική Ένωση. ήθελε επίσης να διαλύσει την ίδια τη Ρωσία, για να την αποτρέψει από το να αναδειχθεί ξανά ως σημαντική πολιτική δύναμη…. Ο πρώην υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Γκέιτς έγραψε πως, «Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρεε στα τέλη του 1991, ο Ντικ ήθελε να δει τη διάλυση όχι μόνο της Σοβιετικής Ένωσης και της Ρωσικής αυτοκρατορίας αλλά και της ίδιας της Ρωσίας, οπότε δεν θα μπορούσε ποτέ ξανά να αποτελέσει απειλή»…
Το γεγονός ότι μια προσωπικότητα στο τιμόνι της κυβέρνησης των ΗΠΑ, όχι και τόσο κρυφά, επεδίωξε τη μόνιμη διάλυση της Ρωσίας ως χώρας, και το κοινοποίησε ευθέως σε συναδέλφους όπως ο Ρόμπερτ Γκέιτς, εξηγεί εν μέρει την επιθετική στάση της Ουάσιγκτον προς τη Ρωσική Ομοσπονδία από την εποχή της ανατροπής της ΕΣΣΔ.
Η πραγματικότητα είναι πως η αμερικανική αυτοκρατορία απλώς δε θα επιτρέψει ποτέ στη Ρωσία να αμφισβητήσει τη μονομερή κυριαρχία της στην Ευρασία, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση στη Μόσχα αποκατέστησε τον καπιταλισμό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως η Ουάσιγκτον αγνόησε τελείως τις ανησυχίες της Ρωσίας για την ασφάλεια, αθέτοντας την υπόσχεσή της να μην επεκτείνει το ΝΑΤΟ «ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά» μετά την επανένωση της Γερμανίας, περικυκλώνοντας τη Μόσχα με στρατιωτικοποιημένους αντιπάλους που θέλουν να την αποσταθεροποιήσουν.
Οι ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας δημοσίευσαν στοιχεία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν τους Τσετσένους αυτονομιστές στους πολέμους τους κατά της κεντρικής ρωσικής κυβέρνησης. Ο Βρετανός ακαδημαϊκός John Laughland τόνισε σε ένα άρθρο του 2004 στην The Guardian, με τίτλο «Οι Αμερικανοί φίλοι των Τσετσένων», πως αρκετοί Τσετσένοι αποσχιστές ηγέτες ζούσαν στη Δύση και μάλιστα τους δόθηκαν χρήματα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο Laughland σημείωσε ότι η πιο σημαντική φιλο-Τσετσενική αποσχιστική ομάδα με έδρα τις ΗΠΑ, η παραπλανητικά ονομαζόμενη Αμερικανική Επιτροπή για την Ειρήνη στην Τσετσενία (ACPC), απαριθμούσε ως μέλη της «μια σειρά από τους πιο εξέχοντες νεοσυντηρητικούς που υποστηρίζουν με τόσο ενθουσιασμό τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»:
Περιλαμβάνουν τον Richard Perle, το διαβόητο σύμβουλο του Πενταγώνου, Elliott Abrams του Ιράν, τον Κένεθ Άντελμαν, πρώην πρεσβευτή των Ηνωμένων Πολιτειών στον ΟΗΕ, ο οποίος ώθησε την εισβολή στο Ιράκ προβλέποντας πως θα ήταν «ένας περίπατος». Τον Midge Decter, βιογράφο του Donald Rumsfeld και διευθυντή του δεξιού Heritage Foundation. Τον Frank Gaffney του μιλιταριστικού Κέντρου για την Πολιτική Ασφαλείας. Τον Μπρους Τζάκσον, πρώην αξιωματικό των αμερικανικών στρατιωτικών πληροφοριών και άλλοτε αντιπρόεδρο της Lockheed Martin, τώρα πρόεδρο της Επιτροπής των ΗΠΑ για το ΝΑΤΟ. Τον Michael Ledeen του American Enterprise Institute, πρώην θαυμαστή του ιταλικού φασισμού και τώρα κορυφαίο υπέρμαχο της αλλαγής καθεστώτος στο Ιράν και τον R James Woolsey, πρώην διευθυντή της CIA που είναι μία από τους κορυφαίους μαζορέτες πίσω από τα σχέδια του Τζορτζ Μπους να αναδιαμορφώσει το μουσουλμανικό κόσμο σύμφωνα με τις φιλοαμερικανικές γραμμές.
Το γεγονός ότι οι ακροδεξιοί Σαλαφιστές-τζιχαντιστές αποτελούσαν ένα σημαντικό ποσοστό της εξέγερσης της Τσετσενίας δεν ενόχλησε αυτούς τους αντιμουσουλμανικούς νεοσυντηρητές – όπως ακριβώς και οι ισλαμοφοβικοί βετεράνοι του «Πόλεμου κατά της Τρομοκρατίας» δεν είχαν κανένα πρόβλημα να υποστηρίξουν τους εξτρεμιστές ισλαμιστές τακφιρί που τσακίζουν στο κεφάλι στη συνέχεια. Οι πόλεμοι των ΗΠΑ στη Συρία και τη Λιβύη…
…. Η Βικτόρια Νούλαντ, η τρίτη πιο ισχυρή αξιωματούχος στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ της κυβέρνησης Τζο Μπάιντεν, υπηρέτησε ως κύρια αναπληρώτρια σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Αντιπροέδρου Τσένι από το 2003 έως το 2005. (Βοήθησε επίσης στη χρηματοδότηση του βίαιου πραξικοπήματος στην Ουκρανία το 2014 που ανέτρεψε δημοκρατικά- εκλεγμένη κυβέρνηση). Όπως ο μέντοράς της, Τσένι, η Νούλαντ είναι μια σκληροπυρηνική νεοσυντηρητική. Το γεγονός πως είναι Ρεπουμπλικανός και εκείνη εργάζεται κυρίως σε Δημοκρατικές διοικήσεις είναι άσχετο, αυτή η γερακινή συναίνεση εξωτερικής πολιτικής είναι εντελώς δικομματική.
Η Nuland (πρώην μέλος του δικομματικού διοικητικού συμβουλίου του NED) είναι επίσης παντρεμένη με τον Robert Kagan, προστάτη άγιο του νεοσυντηρητισμού και συνιδρυτή του Project for the New American Century - το φιλόξενο σπίτι των νεοσυντηρητικών στην Ουάσιγκτον, όπου εργάστηκε μαζί με τον Τσένι, τον Ντόναλντ Ράμσφελντ, τον Πωλ Βόλφοβιτς και άλλους κορυφαίους αξιωματούχους της κυβέρνησης Μπους. Ο Κάγκαν ήταν μακροχρόνιος Ρεπουμπλικανός, αλλά το 2016 προσχώρησε στους Δημοκρατικούς και έκανε ανοιχτά εκστρατεία υπέρ της Χίλαρι Κλίντον για την προεδρία». («Ο πρώην αντιπρόεδρος Dick Cheney επιβεβαίωσε ότι στόχος των ΗΠΑ είναι να διαλύσουν τη Ρωσία, όχι μόνο την ΕΣΣΔ», Ben Norton, Multipolarista)
Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ βρίσκεται πλέον αποκλειστικά στα χέρια μιας μικρής ομάδας νεοσυντηρητικών εξτρεμιστών που απορρίπτουν τη διπλωματία και πιστεύουν ειλικρινά ότι τα στρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσω μιας στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Ρωσία. Τούτου λεχθέντος, μπορούμε να πούμε με κάποιο βαθμό βεβαιότητας, πως τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα προτού βελτιωθούν.