Η συμφωνία Ισραήλ-Λιβάνου για τον καθορισμό θαλάσσιων συνόρων, έχει προκαλέσει κινητικότητα και παρέμβαση της Λευκωσίας, η οποία βρήκε την ευκαιρία να εγείρει δικά της ζητήματα.
Από: philenews.com / Κώστας Βενιζέλος
Πρωτίστως τη συμπλήρωση και επικύρωση από το κοινοβούλιο του Λιβάνου της συμφωνίας Λευκωσίας-Βηρυτού για τη μεταξύ τους ΑΟΖ, του 2007. Και τούτο καταγράφηκε στην ανακοίνωση του κυπριακού ΥΠΕΞ, μετά τη συμφωνία Ισραήλ-Λιβάνου, καθώς και στην επίσημη επικοινωνία του Υπουργείου Εξωτερικών προς το ομόλογό του υπουργείο του Λιβάνου. Αναμένεται ότι θα υπάρξουν προσεχώς συζητήσεις με την κυβέρνηση της γειτονικής χώρας. Θεωρείται δε αναγκαίο τώρα που υπάρχει μια κινητικότητα των διπλωματικών και τεχνοκρατικών συζητήσεων να ακολουθήσουν κι άλλες σε ψηλό πολιτειακό επίπεδο ώστε να κλείσει το θέμα.
Η συμφωνία Ισραήλ-Λιβάνου, που προήλθε μετά από αμερικανική μεσολάβηση, θα έπρεπε να οδηγούσε -πριν την κατάληξή της- σε παρεμβάσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία έχει καλές σχέσεις με τις δυο γειτονικές χώρες αλλά και με τον υπερατλαντικό «εταίρο» της. Για να διασφαλίσει, με αυτόν τον τρόπο, τα συμφέροντά της.
Είναι σαφές πως για να συμπληρωθεί το παζλ στην περιοχή, χρειάζονται συνεχώς κινήσεις και πρωτοβουλίες. Ο κ. Γιαννάκης Κασουλίδης, μιλώντας ενώπιον των ομολόγων του της Ε.Ε. εξέφρασε -με αφορμή την πιο πάνω εξέλιξη- την ελπίδα ότι η Τουρκία θα προχωρήσει με την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία. Υπενθυμίζεται ότι τον Μάιο του 2019, ο Νίκος Χριστοδουλίδης όντας τότε υπουργός Εξωτερικών, προχώρησε στην κατάθεση -στη Διεύθυνση Ωκεάνιων Υποθέσεων και Δικαίου της Θάλασσας των Ηνωμένων Εθνών- συντεταγμένων για καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) για τη βόρεια και βορειοδυτική περιοχή της. Δηλαδή απέναντι από τις τουρκικές ακτές, και ζήτησε από την Τουρκία, την σχετική παράκτια χώρα, να αρχίσουν συζητήσεις επί του θέματος της οριοθέτησης. Επρόκειτο για μια μονομερή ενέργεια, που έγινε ως απάντηση στις εξαγγελίες της Άγκυρας για την έναρξη παράνομων γεωτρήσεων στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Η Κυπριακή Δημοκρατία, ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, ασκούσε ένα θεμελιώδες δικαίωμά της. Αυτό έπρεπε να γίνει, κι αυτό έγινε. Η κατάληξη αυτής της ενέργειας ήταν προδιαγεγραμμένη. Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει, ως γνωστό, την Κυπριακή Δημοκρατία και ως εκ τούτου δεν συζητά μαζί της. Είχε δε καθορίσει «ΑΟΖ» με το… ψευδοκράτος, δηλαδή, ουσιαστικά με τον εαυτό της! Υπενθυμίζεται συναφώς πως στο παρελθόν η Τουρκία είχε καταθέσει στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών καθώς και στην Ε.Ε. (σε επίσημο έγγραφο συνάντησης Τουρκίας-Ένωσης, όπου χαρακτηριζόταν η Κ.Δ. ως «εκλιπούσα») τις παράνομες διεκδικήσεις της στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Η θέση αυτή έχει συμπεριληφθεί, μεταξύ άλλων, στο γραπτό κείμενο που ανέγνωσε και κατέθεσε ο τότε Τούρκος υπουργός Εξωτερικών και μετέπειτα Πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου, στη 48η σύνοδο του Συμβουλίου Σύνδεσης Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πραγματοποιήθηκε στις 10 Μαΐου 2010 στις Βρυξέλλες («Προενταξιακή στρατηγική υπό το φως και της Έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2009»).
Την ώρα κατά την οποία η κατοχική Τουρκία προετοιμάζεται για ένα νέο γύρο παράνομων ενεργειών στην κυπριακή ΑΟΖ και ενόψει των κινήσεών της σε σχέση με το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, η Λευκωσία έχει πολλά να κάνει. Πέραν από τις συζητήσεις, που θα πρέπει να ξεκινήσει αμέσως με τη Βηρυτό, υπάρχει ένα ακόμη βήμα που για χρόνια παραμένει μετέωρο: Θα πρέπει να προτείνει στην Αθήνα την έναρξη διαπραγματεύσεων για καθορισμό της ΑΟΖ, Ελλάδος και Κύπρου. Είναι ένα θέμα ταμπού, το οποίο θα πρέπει να ξεπερασθεί. Χρειάζεται πολιτικό θάρρος, βούληση και αποφασιστικότητα. Οι διακηρύξεις υπάρχουν, οι πράξεις;
Θέλει αρετήν και τόλμην η εξωτερική πολιτική.
Πρωτίστως τη συμπλήρωση και επικύρωση από το κοινοβούλιο του Λιβάνου της συμφωνίας Λευκωσίας-Βηρυτού για τη μεταξύ τους ΑΟΖ, του 2007. Και τούτο καταγράφηκε στην ανακοίνωση του κυπριακού ΥΠΕΞ, μετά τη συμφωνία Ισραήλ-Λιβάνου, καθώς και στην επίσημη επικοινωνία του Υπουργείου Εξωτερικών προς το ομόλογό του υπουργείο του Λιβάνου. Αναμένεται ότι θα υπάρξουν προσεχώς συζητήσεις με την κυβέρνηση της γειτονικής χώρας. Θεωρείται δε αναγκαίο τώρα που υπάρχει μια κινητικότητα των διπλωματικών και τεχνοκρατικών συζητήσεων να ακολουθήσουν κι άλλες σε ψηλό πολιτειακό επίπεδο ώστε να κλείσει το θέμα.
Η συμφωνία Ισραήλ-Λιβάνου, που προήλθε μετά από αμερικανική μεσολάβηση, θα έπρεπε να οδηγούσε -πριν την κατάληξή της- σε παρεμβάσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία έχει καλές σχέσεις με τις δυο γειτονικές χώρες αλλά και με τον υπερατλαντικό «εταίρο» της. Για να διασφαλίσει, με αυτόν τον τρόπο, τα συμφέροντά της.
Είναι σαφές πως για να συμπληρωθεί το παζλ στην περιοχή, χρειάζονται συνεχώς κινήσεις και πρωτοβουλίες. Ο κ. Γιαννάκης Κασουλίδης, μιλώντας ενώπιον των ομολόγων του της Ε.Ε. εξέφρασε -με αφορμή την πιο πάνω εξέλιξη- την ελπίδα ότι η Τουρκία θα προχωρήσει με την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία. Υπενθυμίζεται ότι τον Μάιο του 2019, ο Νίκος Χριστοδουλίδης όντας τότε υπουργός Εξωτερικών, προχώρησε στην κατάθεση -στη Διεύθυνση Ωκεάνιων Υποθέσεων και Δικαίου της Θάλασσας των Ηνωμένων Εθνών- συντεταγμένων για καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) για τη βόρεια και βορειοδυτική περιοχή της. Δηλαδή απέναντι από τις τουρκικές ακτές, και ζήτησε από την Τουρκία, την σχετική παράκτια χώρα, να αρχίσουν συζητήσεις επί του θέματος της οριοθέτησης. Επρόκειτο για μια μονομερή ενέργεια, που έγινε ως απάντηση στις εξαγγελίες της Άγκυρας για την έναρξη παράνομων γεωτρήσεων στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Η Κυπριακή Δημοκρατία, ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, ασκούσε ένα θεμελιώδες δικαίωμά της. Αυτό έπρεπε να γίνει, κι αυτό έγινε. Η κατάληξη αυτής της ενέργειας ήταν προδιαγεγραμμένη. Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει, ως γνωστό, την Κυπριακή Δημοκρατία και ως εκ τούτου δεν συζητά μαζί της. Είχε δε καθορίσει «ΑΟΖ» με το… ψευδοκράτος, δηλαδή, ουσιαστικά με τον εαυτό της! Υπενθυμίζεται συναφώς πως στο παρελθόν η Τουρκία είχε καταθέσει στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών καθώς και στην Ε.Ε. (σε επίσημο έγγραφο συνάντησης Τουρκίας-Ένωσης, όπου χαρακτηριζόταν η Κ.Δ. ως «εκλιπούσα») τις παράνομες διεκδικήσεις της στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Η θέση αυτή έχει συμπεριληφθεί, μεταξύ άλλων, στο γραπτό κείμενο που ανέγνωσε και κατέθεσε ο τότε Τούρκος υπουργός Εξωτερικών και μετέπειτα Πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου, στη 48η σύνοδο του Συμβουλίου Σύνδεσης Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πραγματοποιήθηκε στις 10 Μαΐου 2010 στις Βρυξέλλες («Προενταξιακή στρατηγική υπό το φως και της Έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2009»).
Την ώρα κατά την οποία η κατοχική Τουρκία προετοιμάζεται για ένα νέο γύρο παράνομων ενεργειών στην κυπριακή ΑΟΖ και ενόψει των κινήσεών της σε σχέση με το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, η Λευκωσία έχει πολλά να κάνει. Πέραν από τις συζητήσεις, που θα πρέπει να ξεκινήσει αμέσως με τη Βηρυτό, υπάρχει ένα ακόμη βήμα που για χρόνια παραμένει μετέωρο: Θα πρέπει να προτείνει στην Αθήνα την έναρξη διαπραγματεύσεων για καθορισμό της ΑΟΖ, Ελλάδος και Κύπρου. Είναι ένα θέμα ταμπού, το οποίο θα πρέπει να ξεπερασθεί. Χρειάζεται πολιτικό θάρρος, βούληση και αποφασιστικότητα. Οι διακηρύξεις υπάρχουν, οι πράξεις;
Θέλει αρετήν και τόλμην η εξωτερική πολιτική.