Η Ρωσία θεωρεί τις μουσουλμανικές χώρες ως στρατηγικούς ευρασιατικούς εταίρους

Ό,τι έχει σημασία στη σύνθετη διαδικασία της ολοκλήρωσης της Ευρασίας τέθηκε για άλλη μια φορά στην Αστάνα, καθώς η – μετονομασμένη – πρωτεύουσα του Καζακστάν φιλοξένησε την 6η Διάσκεψη για την Αλληλεπίδραση και τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στην Ασία (CICA).

Του Πέπε Εσκομπάρ - presstv.ir / Παρουσίαση Freepen.gr

Η ονομαστική κλήση ήταν μια ευρασιατική ομορφιά – συμμετείχαν οι ηγέτες της Ρωσίας και της Λευκορωσίας (EAEU), της Δυτικής Ασίας (Αζερμπαϊτζάν, Τουρκία, Ιράκ, Ιράν, Κατάρ, Παλαιστίνη) και της Κεντρικής Ασίας (Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Κιργιζιστάν).

Η Κίνα και το Βιετνάμ (Ανατολική και Νοτιοανατολική Ασία) συμμετείχαν σε επίπεδο αντιπροέδρων.

Η CICA είναι ένα πολυεθνικό φόρουμ που επικεντρώνεται στη συνεργασία για την ειρήνη, την ασφάλεια και την σταθερότητα σε ολόκληρη την Ασία. Ο Πρόεδρος του Καζακστάν, Τοκάγιεφ αποκάλυψε ότι η CICA μόλις ενέκρινε μια δήλωση για να μετατρέψει το φόρουμ σε διεθνή οργανισμό.  
Η CICA έχει ήδη δημιουργήσει μια εταιρική σχέση με την Eurasia Economic Union (EAEU). Έτσι, στην πράξη, σύντομα θα συνεργαστεί δίπλα-δίπλα με την SCO, την EAEU και σίγουρα τους BRICS+.

Η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Ιράν εμφανίστηκε έντονα στη CICA, ειδικά μετά την υποδοχή του Ιράν στην SCO ως πλήρες μέλος.

Ο Πρόεδρος Raeisi, απευθυνόμενος στο φόρουμ, τόνισε την κρίσιμη ιδέα μιας αναδυόμενης «νέας Ασίας», όπου η «σύγκλιση και η ασφάλεια» «δεν είναι συμβατές με τα συμφέροντα των ηγεμονικών χωρών και κάθε προσπάθεια αποσταθεροποίησης ανεξάρτητων εθνών έχει στόχους και συνέπειες πέρα ​​από τις εθνικές γεωγραφίες και στην πραγματικότητα, στοχεύει στην σταθερότητα και την ευημερία των περιφερειακών χωρών».

Για την Τεχεράνη, το να είναι εταίρος στην ενσωμάτωση της CICA, μέσα σε ένα λαβύρινθο πανασιατικών θεσμών, είναι απαραίτητο μετά από όλες αυτές τις δεκαετίες «μέγιστης πίεσης» που εξαπολύει ο Ηγεμόνας (εννοεί τις ΗΠΑ).

Επιπλέον, ανοίγει μια ευκαιρία, όπως σημείωσε ο Raeisi, στο Ιράν να επωφεληθεί από την «οικονομική υποδομή της Ασίας».

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, όπως ήταν αναμενόμενο, ήταν ο πρωταγωνιστής του σόου στην Αστάνα. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως ο Πούτιν υποστηρίζεται από "όλα" τα έθνη που εκπροσωπούνται στη CICA.

Οι διμερείς σχέσεις υψηλού επιπέδου με τον Πούτιν περιλάμβαναν τον Εμίρη του Κατάρ: όλοι όσοι έχουν σημασία στη Δυτική Ασία θέλουν να μιλήσουν με την «απομονωμένη» Ρωσία.      

Ο Πούτιν ζήτησε «αποζημίωση για τη ζημιά που προκλήθηκε στους Αφγανούς κατά τα χρόνια της κατοχής» (όλοι γνωρίζουμε ότι η Αυτοκρατορία του Χάους, του Ψέματος και της Λεηλασίας θα το αρνηθεί) και τόνισε το βασικό ρόλο της SCO για την ανάπτυξη του Αφγανιστάν.

Δήλωσε πως η Ασία, «όπου νέα κέντρα εξουσίας δυναμώνουν, παίζει μεγάλο ρόλο στη μετάβαση σε μια πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων».

Προειδοποίησε, «υπάρχει πραγματική απειλή πείνας και μεγάλης κλίμακας σοκ στο πλαίσιο της αστάθειας στις τιμές της ενέργειας και των τροφίμων στον κόσμο».

Ο Hefurther ζήτησε το τέλος ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος που ωφελεί το "Χρυσό δισεκατομμύριο" - που "ζει σε βάρος των άλλων" (δεν υπάρχει τίποτα "χρυσό" σε αυτό το "δισεκατομμύριο": στην καλύτερη περίπτωση, αυτός ο ορισμός του πλούτου ισχύει για 10 εκατομμύρια.)

Και τόνισε ότι η Ρωσία κάνει τα πάντα για να «διαμορφώσει ένα σύστημα ίσης και αδιαίρετης ασφάλειας». Ακριβώς αυτό που οδηγεί τις ηγεμονικές αυτοκρατορικές ελίτ σε εντελώς έξαλλη κατάσταση.

Το «προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς» κερδίζει

Η επικείμενη αντιπαράθεση μεταξύ της CICA και της SCO και της EAEU είναι ένα ακόμη παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο ενώνονται τα κομμάτια του πολύπλοκου παζλ της Ευρασίας.

Η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία –θεωρητικά, ένθερμοι στρατιωτικοί σύμμαχοι της αυτοκρατορίας– θέλουν να ενταχθούν στην SCO, η οποία πρόσφατα καλωσόρισε το Ιράν ως πλήρες μέλος.

Αυτό υποδηλώνει τη γεωπολιτική επιλογή της Άγκυρας και του Ριάντ να αποφύγουν βίαια την επίθεση της αυτοκρατορικής Ρωσοφοβίας με Σινοφοβία.  

Ο Ερντογάν, ως παρατηρητής στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής της SCO στη Σαμαρκάνδη, έστειλε ακριβώς αυτό το μήνυμα. Η SCO φτάνει γρήγορα στο σημείο όπου μπορεί να έχουμε, καθισμένοι στο ίδιο τραπέζι και λαμβάνοντας σημαντικές συναινετικές αποφάσεις, όχι μόνο τα «RIC» (Ρωσία, Ινδία, Κίνα) στο BRICS (σύντομα θα επεκταθεί σε BRICS+) αλλά αναμφισβήτητα κορυφαίοι παίκτες σε μουσουλμανικές χώρες: Ιράν, Πακιστάν, Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος και Κατάρ.

Αυτή η εξελισσόμενη διαδικασία, όχι χωρίς τις σοβαρές προκλήσεις της, μαρτυρεί τη συντονισμένη προσπάθεια Ρωσίας-Κίνας να ενσωματώσουν τα εδάφη του Ισλάμ ως βασικούς στρατηγικούς εταίρους στη διαμόρφωση του μεταδυτικού πολυπολικού κόσμου. Ονομάστε το ήπιο εξισλαμισμό της πολυπολικότητας.  

Δεν είναι περίεργο πως ο αγγλοαμερικανικός άξονας είναι απολύτως απολιθωμένος.

Τώρα περιορίστε σε μια γραφική απεικόνιση όλων των παραπάνω – τον ​​τρόπο που παίζεται στις ενεργειακές αγορές: η ήδη θρυλική συνάντηση του ΟΠΕΚ+ στη Βιέννη πριν από μια εβδομάδα.

Μια τεκτονική γεωπολιτική αλλαγή ενσωματώθηκε στη – συλλογική – απόφαση για μείωση της παραγωγής πετρελαίου κατά 2 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα.

Το υπουργείο Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας εξέδωσε μια πολύ διπλωματική νότα με μια εκπληκτική πληροφορία για όσους είναι εξοπλισμένοι να διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές.

Για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, ο συνδυασμός πίσω από τον αναγνώστη τηλεπρομηθευτών στην Ουάσιγκτον είχε εκδώσει μια εμπορική απειλή της Μαφίας να σταματήσει την «προστασία» στο Ριάντ, εάν η απόφαση για τις περικοπές πετρελαίου λαμβανόταν πριν από τις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ.

Μόνο που αυτή τη φορά η «προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς» δεν πέτυχε. Ο ΟΠΕΚ + πήρε μια συλλογική απόφαση, με επικεφαλής τη Ρωσία, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Αφού ο Πούτιν και ο MBS τα πήγαιναν περίφημα, εναπόκειτο στον Πούτιν να φιλοξενήσει τον Πρόεδρο των ΗΑΕ Σεΐχη Ζαγιέντ - ή τον MBZ, μέντορα του MBS - στο εκπληκτικό παλάτι Konstantinovsky στην Αγία Πετρούπολη, που χρονολογείται από τον Μέγα Πέτρο.

Αυτό ήταν ένα είδος άτυπης γιορτής για το πώς ο ΟΠΕΚ+ είχε προκαλέσει, με μία μόνο κίνηση, μια στρατηγική καταστροφή υπερδύναμης όσον αφορά τη γεωπολιτική του πετρελαίου, της οποίας η Αυτοκρατορία είχε τον έλεγχο για έναν αιώνα.

Όλοι θυμούνται, μετά τον βομβαρδισμό, την εισβολή και την κατοχή του Ιράκ το 2003, πώς οι νεοσυντηρητικοί των ΗΠΑ καυχιόνταν πως «είμαστε ο νέος ΟΠΕΚ».

Λοιπόν, όχι πια. Και η κίνηση έπρεπε να γίνει από τους Ρώσους και τους «συμμάχους» των ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο, όταν όλοι περίμεναν ότι αυτό θα συνέβαινε την ημέρα που μια κινεζική αντιπροσωπεία θα προσγειωθεί στο Ριάντ και θα ζητήσει την πληρωμή όλης της ενέργειας που χρειάζονται σε γιουάν.

Ο ΟΠΕΚ+ ακύρωσε την αμερικανική μπλόφα και άφησε την υπερδύναμη μετέωρη. Τι θα κάνουν λοιπόν για να «τιμωρήσουν» το Ριάντ και το Άμπου Ντάμπι; Καλέστε την CENTCOM στο Κατάρ και το Μπαχρέιν να κινητοποιήσουν τα αεροπλανοφόρα τους και να εξαπολύσουν αλλαγή καθεστώτος;

Το σίγουρο είναι ότι οι Straussian/neocon psychos που είναι υπεύθυνοι στην Ουάσιγκτον θα διπλασιάσουν τον υβριδικό πόλεμο.

Η τέχνη της «εξάπλωσης της αστάθειας»

Στην Αγία Πετρούπολη, καθώς απευθυνόταν στο MBZ, ο Πούτιν κατέστησε σαφές ότι ο ΟΠΕΚ+ - με επικεφαλής τη Ρωσία, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα - είναι αυτός που ρυθμίζει τώρα το ρυθμό για να «σταθεροποιήσει τις παγκόσμιες αγορές ενέργειας», ώστε οι καταναλωτές και οι προμηθευτές να «αισθάνονται ήρεμοι, σταθεροί και σίγουροι» όπου η προσφορά και η ζήτηση «θα ήταν ισορροπημένες».

Στο μέτωπο του φυσικού αερίου, στη Ρωσική Ενεργειακή Εβδομάδα, ο διευθύνων σύμβουλος της Gazprom, Alexey Miller, κατέστησε σαφές πως η Ρωσία μπορεί να «σώσει» την Ευρώπη από μια ενεργειακή μαύρη τρύπα.

Το Nord Stream (NS) και το Nord Stream 2 (NS2) ενδέχεται να τεθούν σε λειτουργία: αλλά όλα τα πολιτικά εμπόδια πρέπει να αφαιρεθούν πριν ξεκινήσουν οι εργασίες επισκευής στους αγωγούς.

Και στη Δυτική Ασία, ο Μίλερ είπε ότι οι προσθήκες στο Turk Stream έχουν ήδη προγραμματιστεί, προς μεγάλη χαρά της Άγκυρας, που επιθυμεί να γίνει βασικός ενεργειακός κόμβος.

Σε μια παράλληλη διαδρομή, είναι απολύτως σαφές πως το απελπισμένο παιχνίδι της G7 να επιβάλει ανώτατο όριο στην τιμή του πετρελαίου – το οποίο μεταφράζεται ως η εργαλειοποίηση των κυρώσεων που επεκτείνονται στην παγκόσμια αγορά ενέργειας – είναι μια χαμένη πρόταση.

Λίγο περισσότερο από ένα μήνα πριν από τη φιλοξενία της G20 στο Μπαλί, ο υπουργός Οικονομικών της Ινδονησίας Sri Mulyani Indrawati δεν μπόρεσε να το ξεκαθαρίσει: «Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβάλλουν κυρώσεις χρησιμοποιώντας οικονομικά μέσα, αυτό δημιουργεί προηγούμενο για τα πάντα», σκορπώντας αστάθεια «όχι μόνο για την Ινδονησία αλλά για όλες τις άλλες χώρες».

Εν τω μεταξύ, όλες οι χώρες με μουσουλμανική πλειοψηφία δίνουν πολύ μεγάλη προσοχή στη Ρωσία. Η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Ιράν προχωρά τώρα παράλληλα με τη συμμαχία Ρωσίας-Σαουδικής Αραβίας-ΗΑΕ ως κρίσιμοι φορείς πολυπολικότητας.

Στο εγγύς μέλλον, όλοι αυτοί οι φορείς είναι βέβαιο πως θα ενωθούν σε αυτό που ιδανικά θα έπρεπε να είναι ένας υπερ-οργανισμός ικανός να διαχειριστεί την κορυφαία ιστορία του 21ου αιώνα: την ολοκλήρωση της Ευρασίας.    

* Ο Πέπε Εσκομπάρ είναι βετεράνος δημοσιογράφος, συγγραφέας και ανεξάρτητος γεωπολιτικός αναλυτής που επικεντρώνεται στην Ευρασία.

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail