 |
| facebook.com/elysee.fr |
Rachel Marsden - RT.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Σε αντίθεση με τις επιθυμίες των ηγετών τους, ο μέσος Ευρωπαίος είναι πρόθυμος να δώσει προσωπικά τόσα πολλά «για την Ουκρανία» — ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, αφού είναι προφανές πως ούτε ο λαός της Ουκρανίας δεν επωφελείται από την τρέχουσα κατάσταση αέναης σύγκρουσης που η ΕΕ και οι ΗΠΑ επιτρέπου.
Είναι ένα πράγμα για τον μέσο πολίτη της ΕΕ να βρίσκεται πίσω από υψηλές αξίες, που εκφράζονται από ψηλά στους καθημερινούς αγώνες, αν δεν του κοστίσει τίποτα. Ή τουλάχιστον αν τα νερά είναι αρκετά λασπωμένα ώστε οι πολίτες να μην μπορούν εύκολα να συνδέσουν τις κουκκίδες από το πορτοφόλι τους με τις ανελέητες δαπάνες των ηγετών τους. Η πώληση αυτής της φαινομενικά ατελείωτης σύγκρουσης στην Ουκρανία, μια διαβόητη διεφθαρμένη χώρα, ως υπεράσπιση της «δημοκρατίας», λειτουργεί μόνο έως ότου σημαίνει να επιλέξετε ανάμεσα στην πληρωμή των δικών σας λογαριασμών και στην πληρωμή όλων των λευκών επιταγών που γράφετε στο Κίεβο.
Στην ομιλία του στον ΟΗΕ αυτή την εβδομάδα, ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν είπε σχετικά με τις χώρες που συμμετείχαν στη σύγκρουση στην Ουκρανία πως «όσοι σιωπούν σήμερα υπηρετούν —είτε παρά τη θέλησή τους είτε κρυφά με κάποια συνενοχή— την υπόθεση ενός νέου ιμπεριαλισμού». Στη συνέχεια, ο Μακρόν εξέφρασε τα λόγια του για το «αίσθημα αδικίας» που ένιωσαν όσοι πλήρωσαν το τίμημα στην αύξηση του κόστους των τροφίμων, της ενέργειας και του πληθωρισμού. Το μήνυμα είναι σαφές: Ο μέσος πολίτης πρέπει να ανεχθεί αυτές τις απαιτήσεις που του επιβάλλουν οι δυτικές ελίτ επειδή είναι ηθική επιταγή. Αυτοί οι πολίτες το έχουν ακούσει όλα πριν, με περιορισμούς Covid και κανονισμούς για την κλιματική αλλαγή. Τώρα έχει κάνει τον κύκλο του, θέτοντας όρια στη θέρμανση και την ψύξη του σπιτιού, αλλά αυτή τη φορά «για την Ουκρανία».
Δεν είναι περίεργο που ο Μακρόν προσπαθεί να τιμωρήσει τον παγκόσμιο Νότο, ο οποίος έχει σε μεγάλο βαθμό εξαιρεθεί από το τρέχον φιάσκο και αρνήθηκε να συμμετάσχει στις δυτικές κυρώσεις στη Ρωσία. Τα έθνη του Νότου στην πραγματικότητα κάνουν ό,τι θεωρούν καλύτερο για τους πολίτες τους, σε αντίθεση με την ΕΕ. Η προσέγγισή τους είναι πιθανό να κάνουν τις χώρες και τους λαούς τους πιο ευημερούντες, κάτι που κινδυνεύει να γίνει αντιληπτό από τους Ευρωπαίους καθώς συσσωρεύονται οι λογαριασμοί τους και η καθημερινή ζωή γίνεται ολοένα και πιο φορολογική. Έτσι, είναι απολύτως λογικό πως ο Μακρόν και οι συνάδελφοί του ηγέτες της ΕΕ θα ήθελαν όλους στο ίδιο σκάφος που βυθίζεται. Μόνο και μόνο επειδή είναι δύσκολο να υποστηρίξουμε ότι η Ουκρανία είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που απαιτεί περισσότερο ιμπεριαλισμό μεταμφιεσμένο ως παγκόσμια διακυβέρνηση υπό την ηγεσία της Δύσης, όταν ένα τεράστιο τμήμα του κόσμου δεν τσιμπά στο αφήγημα.
Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην Πόλη του Μεξικού αυτή την εβδομάδα, ο Γερμανός Πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier προσπάθησε επίσης να νικήσει τον Μεξικανό Πρόεδρο Andres Manuel Lopez Obrador για να εγκαταλείψει την αδέσμευτη θέση του και να αρνηθεί να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία. Πρέπει να είναι μια κακή ματιά για τη Γερμανία ότι το Μεξικό, έχοντας κρατηθεί έξω από τη μάχη, είναι τώρα σε θέση να προσφέρει στη Γερμανία συνεργασία για το φυσικό αέριο (ακόμα και αν δεν θα ρέει για μερικά ακόμη χρόνια), κι όλα αυτά ενώ η Γερμανία αντιμετωπίζει την αποβιομηχάνιση, βάζει δελτίο και μόλις αναγκάστηκε να εθνικοποιήσει τη δική της εταιρεία φυσικού αερίου, την Uniper.
Εν τω μεταξύ, ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς εξέφρασε την ενόχλησή του που η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ σχεδίαζε να ξεφύγει από το δυτικό στενό και να ενταχθεί στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης υπό τη Ρωσία και την Κίνα, κάτι που θα της επέτρεπε ουσιαστικά να διαφοροποιήσει τα συμφέροντά της μακριά από τη Δύση και συνεπώς να μειώσει την έκθεσή της σε οποιαδήποτε πίεση. «Είμαι πολύ εκνευρισμένος με αυτή την εξέλιξη», είπε ο Scholz. Αλλά στο τέλος, είναι σημαντικό να συμφωνήσουμε για το τι μας οδηγεί να καταστήσουμε σαφές πως ο ρωσικός πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να μην είναι επιτυχής. «Με άλλα λόγια, «δε μου αρέσει. Αλλά ό,τι κι αν είναι — αρκεί να μην εγκαταλείψετε το βυθιζόμενο πλοίο της δυτικής μας ιδεολογίας».
Ο Scholz θα έπρεπε να ανησυχεί περισσότερο για τους μέσους Γερμανούς που εκνευρίζονται που δε θέλει να διασφαλίσει την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας του όσο θέλει να κάνει σπασμωδικές κινήσεις για να κόψει τις δικές τους προμήθειες.
Ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ δούλευε επίσης τη ρητορική μετατόπισης ευθυνών της ΕΕ στο περιθώριο της συνέλευσης του ΟΗΕ αυτή την εβδομάδα, λέγοντας στον Τύπο ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν χρησιμοποιεί την ενέργεια ως «εργαλείο πολέμου» κατά της Ευρώπης. Στην πραγματικότητα, είναι οι ευρωπαϊκές ελίτ, των οποίων οι πολιτικές απέναντι στη Ρωσία έχουν φέρει στους πολίτες τους το λογαριασμό, και τώρα χρειάζονται απεγνωσμένα οι Ευρωπαίοι να πιστέψουν πως φταίει ο Πούτιν. Αλλά αν οι λαϊκιστικές εκρήξεις στις πρόσφατες εκλογές σε ολόκληρο το μπλοκ είναι κάποια ένδειξη, η δυσαρέσκεια αυξάνεται προς το κατεστημένο της ΕΕ. Εάν συνεχίσουν να αγνοούν τη βούληση του λαού, τότε δεν πρέπει να εκπλαγούν όταν αποδεικνύεται ότι βρίσκονται σε δικό τους πολιτικό κίνδυνο.