Από: echedoros-a.gr
Αυτό θέτει τα ερωτήματα: έχει χάσει ο πρόεδρος την εμπιστοσύνη του στους στρατιωτικούς ηγέτες του ή σχεδιάζει κάτι άλλο;
Η ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, την οποία η Μόσχα περιγράφει ως «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», ενώ η Δύση την περιγράφει ως «εισβολή», έχει εισέλθει σε νέα φάση κλιμάκωσης τις τελευταίες ημέρες, καθώς η Ρωσία αποφάσισε να διεξαγάγει δημοψηφίσματα σε 4 Ουκρανικές πόλεις, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την επίσημη προσάρτησή της στην επικράτεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας, υπό την αναμενόμενη δυτική καταδίκη.
Η Ουκρανία και οι δυτικές χώρες λένε ότι τα δημοψηφίσματα για την προσάρτηση αυτών των περιοχών στη Ρωσία είναι άκυρα και σκοπό έχουν να δικαιολογήσουν την προσάρτηση και την κλιμάκωση των εχθροπραξιών, μετά την απόφαση για μερική κλήση των εφεδρικών δυνάμεων μετά τις πρόσφατες απώλειες της Μόσχας στο πεδίο της μάχης.
Ενώ ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ μίλησε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και στα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης το Σάββατο, 24 Σεπτεμβρίου, στα οποία παρουσίασε την αντίθεση στη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, ως περιορισμένη στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις χώρες-δορυφόρους της.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες λένε ότι ο Πούτιν «τρέχει» τον πόλεμο!
Η αμερικανική εφημερίδα The New York Times δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο: «Ο Πούτιν εμπλέκεται όλο και περισσότερο στην πολεμική στρατηγική» , στην οποία επικαλείται καλά πληροφορημένους αξιωματούχους των ΗΠΑ που ισχυρίζονται ότι ο πρόεδρος Πούτιν, στα παρασκήνια, έχει αυξήσει τη συμμετοχή του στον πόλεμο.
Σύμφωνα με αυτές τις πηγές, μια από τις εκδηλώσεις αυτής της παρέμβασης είναι να πει στους ηγέτες ότι οι στρατηγικές αποφάσεις στο πεδίο έχουν γίνει προσωπική αποστολή του προέδρου, και παρόλο που ο Πούτιν συμφώνησε σε ορισμένες συστάσεις των στρατιωτικών ηγετών, όπως η κινητοποίηση αμάχων. Η άμεση παρέμβαση σε αποφάσεις πεδίου δημιουργεί κάποιες εντάσεις.
Αμερικανοί αξιωματούχοι ανέφεραν την άρνηση του Πούτιν να αποσύρει τον στρατό από την περιοχή της Χερσώνας, ως παράδειγμα αυτής της επέμβασης και της διαμάχης που προκάλεσε, καθώς ισχυρίστηκαν ότι αυτό οδήγησε σε μείωση του ηθικού μεταξύ των Ρώσων στρατιωτών, οι οποίοι αποκόπηκαν οι περισσότερες γραμμές ανεφοδιασμού, και στον φόβο τους ότι θα εμπλακούν σε αντιπαράθεση με τις ουκρανικές δυνάμεις.
Οι διαφορές σχετικά με την παραμονή ή την απόσυρση από τη Χερσώνα δεν είναι παρά μια νέα διαμάχη μεταξύ του Πούτιν και των κορυφαίων στρατιωτικών του ηγετών.
Αμερικανοί αξιωματούχοι είπαν στους New York Times ότι ανώτεροι Ρώσοι στρατιωτικοί αμφισβήτησαν την αποτελεσματικότητα των πολεμικών σχεδίων, ειδικά της πρώτης φάσης, η οποία προέβλεπε ένα γρήγορο χτύπημα στην ουκρανική πρωτεύουσα, Κίεβο.
Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι Ρώσοι αξιωματικοί έκριναν ότι τα όπλα και οι στρατιώτες δεν ήταν αρκετά για τον πόλεμο που αποφάσισε να πολεμήσει ο Πούτιν.
Το blitzkrieg της Ουκρανίας στο έδαφος από τις αρχές Σεπτεμβρίου έχει ανοίξει έναν καταρράκτη στρατιωτικών και πολιτικών ερωτημάτων σχετικά με τον πόλεμο, τόσο για τη Ρωσία όσο και για την Ουκρανία και τους δυτικούς υποστηρικτές της. Οι ουκρανικές δυνάμεις κατάφεραν να αναγκάσουν τις ρωσικές δυνάμεις να αποσυρθούν από την περιοχή του Χάρκοβο στα ανατολικά, τη στιγμή που οι προσδοκίες ήταν ότι η ουκρανική αντεπίθεση θα επικεντρωνόταν στην περιοχή της Χερσώνας στα νότια.
φωτό: New York Times
Η Ρωσία, από την πλευρά της, χαρακτήρισε τις ουκρανικές νίκες στο Χάκιβ ως ένα «άμεσο πλήγμα» από τη Δύση και με βάση αυτή την εκτίμηση, η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» πέρασε σε ένα νέο στάδιο που ονομάζεται «πόλεμος», σύμφωνα με τον Αλεξάντερ Ντούγκιν, τον Ρώσο φιλόσοφο με το παρατσούκλι «Το μυαλό του Πούτιν».
Στο άρθρο του με τίτλο «Άρχισε», ο Ντούγκιν είπε: «Όλοι γνωρίζουν ότι αυτή η επίθεση (στο Χάρκοβο) οργανώθηκε, προετοιμάστηκε και εξοπλίστηκε από τη στρατιωτική διοίκηση των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ, και πραγματοποιήθηκε υπό την άμεση επίβλεψή τους. Και αυτό έγινε όχι μόνο με τη χρήση στρατιωτικού εξοπλισμού του ΝΑΤΟ, αλλά και με την άμεση συμμετοχή δυτικών στρατιωτικών διαστημικών πληροφοριών, μισθοφόρων και εκπαιδευτών.
Ήθελε ο Ρώσος πρόεδρος να «καταλάβει» το Κίεβο;
Επιστρέφοντας στις εκτιμήσεις Αμερικανών αξιωματούχων για την τρέχουσα κατάσταση, η έκθεση των New York Times αποκάλυψε ότι ο Ρώσος πρόεδρος είχε από την αρχή τη στρατηγική μιας συνολικής επίθεσης σε όλα τα ουκρανικά εδάφη, ενώ οι ηγέτες του στρατού του φοβούνταν ότι ο αριθμός των δυνάμεων που ανατέθηκαν να εφαρμόσουν ήταν ανεπαρκείς.
Οι φόβοι των Ρώσων αξιωματικών αποδείχθηκαν βάσιμοι και μετά την αποχώρηση του ρωσικού στρατού από τις δυτικές περιοχές και την περιοχή της πρωτεύουσας Κιέβου, ο Πούτιν μείωσε την παρέμβασή του στον στρατιωτικό σχεδιασμό, σύμφωνα με τους Αμερικανούς αξιωματούχους που μίλησαν στην εφημερίδα, προσθέτοντας ότι επέτρεψε ανώτεροι αξιωματικοί να αναπτύξουν μια νέα στρατηγική επικεντρωμένη στον έντονο βομβαρδισμό πυροβολικού. Αυτή η νέα στρατηγική ήταν στην πραγματικότητα ένας σκληρός πόλεμος φθοράς που συνέβαλε στην ενίσχυση της δύναμης του ρωσικού στρατού και τον βοήθησε να προχωρήσει στην ανατολική Ουκρανία.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου με μια ολοκληρωμένη ρωσική επίθεση και αεροπορικές και πυραυλικές επιθέσεις με στόχο βάσεις αεράμυνας και στρατιωτική υποδομή της Ουκρανίας, στη συνέχεια οι ρωσικές στρατιωτικές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν και έφτασαν στα περίχωρα της πρωτεύουσας του Κιέβου, πολιορκώντας όλες τις πόλεις και τις περιοχές. το δρόμο για την πόλη Lviv στα δυτικά.
Όμως, τον Απρίλιο, οι ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν από τη δυτική Ουκρανία και η Μόσχα το δικαιολόγησε ως το τέλος του πρώτου σταδίου της «στρατιωτικής επιχείρησης», με στόχο κυρίως την «απελευθέρωση» της περιοχής Ντονμπάς, που συνορεύει με τη Ρωσία, και συμπεριλαμβανομένων των αποσχισμένων περιοχών του Λούγκανσκ και Ντόνετσκ.
Φαίνεται ότι ο Πούτιν, σύμφωνα με αμερικανικές αναφορές, ήθελε να «καταλάβει» ολοκληρωτικά την Ουκρανία και να ανατρέψει την κυβέρνηση του Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, τον οποίο το Κρεμλίνο περιγράφει ως «εργαλείο για την υλοποίηση δυτικών συνωμοσιών που στοχεύουν στην απειλή της ρωσικής εθνικής ασφάλειας», και στη συνέχεια να εγκαταστήσει ένα νέο ουκρανικό καθεστώς πιστό στη Μόσχα.
Αλλά με την αποτυχία της στρατηγικής του Πούτιν, σύμφωνα με την αμερικανική εκδοχή, ο Ρώσος πρόεδρος άφησε περισσότερη ελευθερία στους διοικητές του στρατού του να διαχειριστούν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και το σενάριο έγινε η «προσάρτηση» του Ντονμπάς και η εγγύηση της «ουκρανικής ουδετερότητας».
Οι ουκρανικές νίκες επανέφεραν τον Πούτιν στον σχεδιασμό
Αλλά οι ουκρανικές νίκες στο Χάρκοβο επανέφεραν τον Πούτιν στην πολεμική στρατηγική, και έτσι ο πρόεδρος διέταξε τους διοικητές του να συνεχίσουν να πολεμούν στη Χερσώνα και να μην αποσυρθούν, και ο ρωσικός στρατός προσπαθεί να σταματήσει την ουκρανική προέλαση εκεί. Στο πλαίσιο αυτό, την περασμένη εβδομάδα οι Ρώσοι ανατίναξαν ένα φράγμα στον ποταμό Inholets, κάνοντας την αντεπίθεση πιο δύσκολη.
Οι ουκρανικές δυνάμεις βομβάρδισαν περάσματα πάνω από τον ποταμό Ντνίπρο, αποκόπτοντας σε μεγάλο βαθμό τις ρωσικές δυνάμεις από τις γραμμές ανεφοδιασμού στην άλλη πλευρά. Ουκρανοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι οι Ρώσοι χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν γέφυρες για να διασχίσουν τον ποταμό, ενώ εξεπλάγησαν από την ουκρανική επίθεση.
Τι σημαίνει η εμπλοκή του Πούτιν στη διαχείριση του πολέμου;
Ο Σεθ Τζόουνς, ο πρώτος αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών, είπε στους New York Times, «Έχουν μονάδες εκεί και αν οι Ουκρανοί ξεπεράσουν τις γραμμές, θα κινδυνεύσουν να απομονωθούν και να αποκλειστούν. Δεν θέλω να υπερεκτιμήσω πόσο επικίνδυνη είναι η κατάστασή τους».
Η απόσυρση πέρα από τον ποταμό Ντνίπρο θα επέτρεπε πιθανώς στους Ρώσους διοικητές να αποκτήσουν τον έλεγχο του νότιου μετώπου με λιγότερους στρατιώτες. Αυτό θα τους δώσει χώρο να μεταφέρουν στρατεύματα από τη Χερσώνα σε άλλες περιοχές, είτε για να απαντήσουν στην αντεπίθεση του Χάρκοβο στα βορειοανατολικά, είτε για να ενισχύσουν τις αμυντικές γραμμές στην ανατολική περιοχή του Ντονμπάς, είτε για να ανοίξουν ένα νέο μέτωπο στο νότο.
Λουγκάνσκ 22 Σεπτεμβρίου 22 φωτό: New York Times
Αλλά ο Πρόεδρος Πούτιν είπε στους ηγέτες ότι θα καθορίσει τη στρατηγική:
«Σε αυτόν τον πόλεμο, παρατηρήσαμε την ασυμβατότητα μεταξύ των πολιτικών στόχων του Πούτιν και των στρατιωτικών μέσων για την επίτευξή τους», δήλωσε ο Μάικλ Κάουφμαν, διευθυντής ρωσικών σπουδών στο Ινστιτούτο Στρατιωτικών Ερευνών CNA στο Άρλινγκτον, Βιρτζίνια.
Ο Πούτιν καθυστέρησε, αρνούμενος να αναγνωρίσει την πραγματικότητα, έως ότου οι επιλογές έγιναν από το κακό στο χειρότερο.
Η επικοινωνία του Πούτιν με τους στρατιωτικούς ηγέτες του μπορεί να είναι ένας τρόπος για να ληφθούν ακριβέστερες πληροφορίες σχετικά με τη διεξαγωγή της στρατιωτικής εκστρατείας.
Αμερικανοί αξιωματούχοι λένε ότι ο Πούτιν δεν πήρε ακριβείς πληροφορίες από τους κορυφαίους στρατιωτικούς του συμβούλους, τον υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου και τον αρχηγό του γενικού επιτελείου του ρωσικού στρατού Βαλέρι Γκερασίμοφ.
Εκτός από το ότι τον διέταξε να μην αποσυρθεί από τη Χερσώνα, ο Πούτιν παρενέβη επίσης στις προσπάθειες της Ρωσίας να ενισχύσει τη θέση του στρατού στα βορειοανατολικά κοντά στον ποταμό Uskil, στον οποίο έφτασε η ουκρανική αντεπίθεση αυτόν τον μήνα. Ένας Αμερικανός αξιωματούχος είπε ότι ο Πούτιν αντιτάχθηκε επίσης στην απόσυρση από εκεί, επειδή δεν ήθελε να δώσει στον Ζελένσκι τίποτα που μπορεί να μοιάζει με νίκη.
Διχασμένοι οι Ρώσοι διοικητές;
Παρόλο που ο Πούτιν επιβάλλει μια στρατηγική μη αποχώρησης, αξιωματούχοι των ΗΠΑ έχουν πει ότι οι ίδιοι οι Ρώσοι αξιωματικοί είναι διχασμένοι σχετικά με το πώς να απαντήσουν στις ουκρανικές αντεπιθέσεις.
Μερικοί αξιωματικοί υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να αγνοήσουν τις οδηγίες του Πούτιν προτού οι Ουκρανοί διεισδύσουν στα σημερινά τους μέτωπα. Άλλοι πιστεύουν ότι είναι πιο κατάλληλο να ακολουθήσουν τις οδηγίες του.
Η Ρωσία συνεχίζει να επικεντρώνεται στο νότο, παρά την ουκρανική προέλαση ανατολικά του Χάρκοβο.
Αν και η Μόσχα έχει στείλει κάποιες ενισχύσεις στις πολιορκημένες βορειοανατολικές θέσεις, το μεγαλύτερο μέρος των δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών που η Ρωσία έχει στείλει νότια στην περιοχή Χερσώνα - συμπεριλαμβανομένων μερικών από τους καλύτερους στρατιώτες της μάχης - είναι ακόμα στη θέση τους.
Το συμπέρασμα εδώ είναι ότι αν υποθέσουμε την «ακρίβεια» των αμερικανικών πληροφοριών σχετικά με την άμεση εμπλοκή του Πούτιν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, δεν υπάρχουν αποφασιστικές ενδείξεις για τα κίνητρα του Ρώσου προέδρου για αυτή τη συμπεριφορά, ή ο στόχος του μπορεί να είναι να αποκτήσει περισσότερες πληροφορίες για την απόδοση του στρατού του στο πεδίο της μάχης. Ώστε να παίρνουν πολιτικές αποφάσεις με βάση αυτή την απόδοση.