Το σχέδιο ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ είναι ένα χάπι αυτοκτονίας για την απελπισμένη ΕΕ

Dusan_Cvetanovic / pixabay
Θα υπάρχει η ΕΕ ακόμη και όταν η Ουκρανία πληροί τα αυστηρά κριτήρια για να ενταχθεί στη λέσχη των Βρυξελλών;

Έχοντας προωθήσει έντονα από τον Μακρόν, τα πρώτα βήματα της Ουκρανίας για να γίνει κράτος μέλος της ΕΕ ξεκινούν σύντομα στις Βρυξέλλες. Θα υπάρχει όμως η ΕΕ ακόμη και όταν η Ουκρανία πληροί τα αυστηρά κριτήρια για να ενταχθεί στο κλαμπ των Βρυξελλών;

Martin Jay - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr

Μπορεί να χρειαστεί μια δεκαετία για να ενταχθεί ακόμη και η Ουκρανία στη λέσχη της ΕΕ, αλλά ο Μακρόν και άλλοι είναι αισιόδοξοι για τη μετατροπή της Ουκρανίας σε κράτος μέλος της ΕΕ, εν όψει μιας βασικής ψηφοφορίας και από τα 27 κράτη μέλη στις Βρυξέλλες. Στην πραγματικότητα, η μεγαλειώδης, αν όχι απελπισμένη κίνηση που προώθησε ο Γάλλος πρόεδρος, δε θα πραγματοποιηθεί καθώς τουλάχιστον τρία κράτη μέλη έχουν ήδη δηλώσει πως δε θα την υποστηρίξουν. Ποια είναι όμως η πραγματική ιστορία πίσω από αυτό το κάπως κοινότοπο σχέδιο να γίνει η Ουκρανία μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης; 

Υπάρχει κρυφή ατζέντα;

Λοιπόν φυσικά υπάρχει. Απλώς, το 2028 ο Μακρόν έχει καυτές υποψίες ότι θα διευθύνει την ΕΕ. Φέτος, δύο κορυφαίες θέσεις εργασίας θα μείνουν κενές στις Βρυξέλλες – Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Αρχηγός του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Υπουργών – και είναι προφανής επιλογή να αναλάβει μία από αυτές. Το όνειρο του Μακρόν είναι πριν από τότε, η Γαλλία να αναλάβει ηγετικό ρόλο –αν όχι τον πρωταγωνιστικό ρόλο– εντός της ΕΕ και ότι η αποκαλούμενη «εξωτερική πολιτική» του μπλοκ θα γίνεται λίγο πολύ από τον ίδιο και την ομάδα του. Ποιος είναι λοιπόν ο σύνδεσμος;

Με λίγα λόγια, φεντεραλιστές όπως ο Μακρόν ονειρεύονται μια ΕΕ που ξεπερνά το βάρος της και παρά τη συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 και τη Συνθήκη της Λισαβόνας το 2007, οι προσπάθειες της ΕΕ να συγκεντρώσει περισσότερη δύναμη από τα κράτη μέλη προς τις Βρυξέλλες δεν ανήλθαν σε πολύ πρακτικούς όρους. Στα χαρτιά, η ΕΕ έχει σημαντική επιρροή στο διεθνές κύκλωμα όσον αφορά τη διατήρηση της ειρήνης και το ανθρωπιστικό υλικό. 


Αλλά σε πραγματικούς όρους, όποτε η ΕΕ θέλει πραγματικά να προχωρήσει με κάτι μεγάλο, την τελευταία στιγμή τα ίδια τα κράτη μέλη απέχουν από το πάτημα του κουμπιού και εμποδίζουν την κίνηση. Αυτό εξηγεί γιατί μόλις μερικές εβδομάδες πριν τον πόλεμο της Ουκρανίας, ο ίδιος ο Μακρόν πήγε αυτοπροσώπως για να επισκεφτεί τον Πούτιν, ενώ ο κορυφαίος διπλωμάτης της ΕΕ, ο απίστευτα βαρετός Ζοζέπ Μπορέλ πήγε στην Ουάσιγκτον για να δώσει κοινή συνέντευξη Τύπου με τον αριστερό πρόεδρό του στις ΗΠΑ. Αυτό σας λέει όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζετε για τις πραγματικές δυνάμεις της ΕΕ όταν πρόκειται για τη διεθνή σκηνή. Ο ανώτατος επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ δεν πήγε στη Μόσχα, καθώς πιθανότατα ο Πούτιν δεν θα τον είχε δεχτεί καθώς, για να είμαστε δίκαιοι, ο Μπορέλ δεν έχει πραγματικά πολλά να πει και καμία πραγματική εξουσία να κάνει οτιδήποτε.

Όμως όλα αυτά θα μπορούσαν να αλλάξουν εάν ο Μακρόν μπορούσε να πείσει μια χούφτα ηγετών των κυβερνήσεων της ΕΕ –και ακόμη και λίγους όχι στην ίδια την ΕΕ όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Τουρκία– να υπογράψουν το νέο του τολμηρό σχέδιο για ένα σύμφωνο ασφαλείας που λίγο πολύ θα ήταν ένα εγχείρημα της ΕΕ, το οποίο όμως διευθύνεται από τον ίδιο και το οποίο σίγουρα θα είχε στην καρδιά του έναν στρατό της ΕΕ. Ομοσπονδιακοί ηγέτες όπως ο Μακρόν πιστεύουν ακράδαντα ότι ο τρόπος για ένα αποτυχημένο έργο όπως η ΕΕ να αποκτήσει περισσότερη δύναμη δεν είναι μέσω της κάλπης και δια αυτής ενός εντυπωσιακού μοντέλου διακυβέρνησης. Ω, όχι. Αυτό που πιστεύουν πως είναι ο μόνος τρόπος για να έχουν περισσότερη δύναμη είναι να την πάρουν. Και αυτό είναι το επίκεντρο αυτού που έχει να κάνει ολόκληρος ο στρατός της ΕΕ. Πάρτε περισσότερη δύναμη, φανείτε ότι είστε πιο σχετικοί, κυριαρχήστε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων –και σίγουρα εκείνων που έχετε ούτως ή άλλως στην τσέπη σας όπως οι FT και ο Economist– και να συμπεριφέρεστε σαν πραγματικός παίκτης, υποψήφιος.

Ποιό είναι το λάθος σ'αυτό; Αρκετά μάλιστα. Η ΕΕ δεν έχει καμία εμπειρία σε έναν τέτοιο ρόλο και θα ήταν πολύ επικίνδυνο να προσπαθήσει να παίξει ως υπερδύναμη, ειδικά όταν είναι τόσο επιρρεπής σε ατυχήματα και πιθανόν να συναντήσει πολλά εμπόδια για να εμπλακεί σε διεθνείς συγκρούσεις για να τροφοδοτήσει την σχεδόν σeξουαλική γοητεία για τον πόλεμο. Δεδομένου του ιστορικού του ευρώ, του Brexit, του Covid και ορισμένων άλλων αποτυχημένων πολιτικών, θα έπρεπε πραγματικά να του επιτραπεί να προχωρήσει και να έχει έναν στρατό τον οποίο ο Μακρόν θα διοικούσε και θα έστελνε σε μέρη για να προωθήσει τα συμφέροντα της Γαλλίας, ε με συγχωρείτε, της ΕΕ; Φυσικά, αυτό θα ήταν απόλυτη τρέλα και θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμιο πόλεμο εάν μια από αυτές τις επιχειρήσεις αποτύχει.

Και εδώ είναι που μπαίνει η Ουκρανία. Η πολιτική της Δύσης μέχρι σήμερα δεν έχει μελετηθεί και δεν μπορεί να διατηρήσει τα χιλιόμετρα που εμπλέκονται σε έναν πόλεμο φθοράς που θα μπορούσε να διαρκέσει μερικά χρόνια. Όλο και περισσότερα χρήματα σπαταλούνται σε όπλα, ο πληθωρισμός επιδεινώνεται στις χώρες της ΕΕ, το κόστος των καυσίμων διπλασιάζεται ενώ οι οικονομίες κινούνται σε ένα σπιράλ. Και όλα αυτά ως άμεσο αποτέλεσμα των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Κάποιος δεν είχε μακροπρόθεσμο σχεδιασμό ή σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Εάν η ίδια η ΕΕ επρόκειτο να το είχε ελέγξει, υποθέστε ότι η σκέψη και η στρατηγική είναι ακόμη πιο κακοσχεδιασμένες, αλλά σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. 

Από τη σκοπιά της Ρωσίας, ένας στρατός της ΕΕ, ο οποίος θα ήταν σημαντικός σε μέγεθος και καλά εξοπλισμένος, θα ήταν μεγαλύτερη απειλή από τα σημερινά συντρίμμια της Δύσης που στέλνουν απλώς υλικό, το οποίο στην πραγματικότητα πωλείται πιθανώς στη μαύρη αγορά που με τη σειρά του τροφοδοτεί την στρατιωτική μηχανή του Πούτιν. Η Δύση όχι μόνο χάνει σε όλα τα επίπεδα, αλλά με μεγάλη ταχύτητα και είναι μόνο θέμα μηνών μέχρι να γίνει αντιληπτή από τους ψηφοφόρους τους η πραγματικότητα του ανόητου τεχνάσματος να χτυπήσουν τον Πούτιν πριν φανεί ολόκληρη η απάτη. 

Κατά ειρωνικό τρόπο, ο Μακρόν σκέφτεται με ευρύ τρόπο. Και σκέφτεται μακροπρόθεσμα. Αλλά η ιδέα ότι διοικεί την ΕΕ και έχει έναν στρατό που αποτελείται από πολλές χώρες της ΕΕ, μαζί με τον εξοπλισμό τους, θα πρέπει να σας κρατήσει ξύπνιους τη νύχτα. Θα άφηνες το τετράχρονο παιδί σου μόνο του στο σπίτι με ένα μπιτόνι γεμάτο βενζίνη, ένα κουτί σπίρτα και θα περίμενες το σπίτι σου να στέκεται ακόμα; Αυτό, με λίγα λόγια, είναι πραγματικά το θέμα της ψηφοφορίας για την ένταξη της Ουκρανίας. Είναι απόλυτη τρέλα.

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail