Από: simerini.sigmalive.com / Γιάννης Πεγειώτης
Γράφω κάποια προσωπικά συμπεράσματα περί της Κύπρου μας και του τουρκοκυπριακού απομονωτισμού, καθώς και της συνοδοιπορίας του με την αποικιοκρατική στρατηγική θέαση των πραγμάτων. Τα συμπεράσματα αυτά είναι ταπεινός καρπός διαβασμάτων και βιωμάτων τριάντα πέντε χρόνων. Οι Τούρκοι της Κύπρου, ή Οθωμανοί ή Μουσουλμάνοι όπως τους ήθελαν τα έγγραφα των Βρετανών, είχαν υπερπρονόμια. Μετά το 1960, αλλά και προγενέστερα. Αυτή η αναίρεση αρχών του ΟΗΕ για τα δικαιώματα της μίας τουρκοκυπριακής ψήφου ήταν η αρχή πολλών κακών, όπως έλεγαν οι παππούδες μας.
Υπήρχαν στην Κύπρο τότε πολλά στρατηγικά συμφέροντα των Βρετανών, των Αμερικανών, των Σοβιετικών και την «πλήρωσαν» οι Έλληνες της Κύπρου, η ουσιαστική συντριπτική πλειοψηφία. Υπήρχαν επίσης και οι σχεδιασμοί του Τουρκικού κατ’ επανάληψη ληστρικού κράτους στον 19ο και 20ό αιώνα.
Ένας
λαός Ελλήνων, Ορθοδόξων Χριστιανών, Χριστιανών όπως τους ήθελαν τα
βρετανικά έγγραφα, με πόσους να τα φκάλει πέρα τζιαι να μεν τα
θαλασσώσει;
Ο Ραούφ Ντενκτάς και τα σύνδρομά του
Έπειτα
ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς είχε φανερά εμμονές με το
μειονοτικό προφίλ των Οθωμανών της Κύπρου, την εμφανή πολλές φορές
μορφωτική δίψα των Ελλήνων και την εμφανή υπεροχή τους σε σειρά θεμάτων.
Ήταν εριστικός και υπερβολικά φιλόδοξος. Έμμονα προσηλωμένος στη δική
του ανάγνωση των πραγμάτων. Δεν αποδεχόταν καμιά άλλη φωνή. Ούτε καν του
Φαζίλ Κουτσιούκ. Η έρευνα έχει καταδείξει πως η εμμονή του τον οδηγούσε
σε ενέργειες που δεν ήτο σύννομες και ήταν μακριά από την κοινή λογική.
Η απουσία μέτρου επί των παθών του φαίνεται και από τις ανήθικες
ενέργειές του στη δίκη του Καραολή, όπου πολύ πιθανόν να γνώριζε ότι ήτο
αθώος. Με τέθκοιον αντίπαλον, οι Έλληνες ήταν σχεδόν καταδικασμένοι να
μην έχουν ειρήνη και οι Τουρκοκύπριοι να συρθούν στα ακραία φιλόδοξα
προσωπικά του οράματα…
Τα άνομα σχέδια της Τουρκίας από το 1925
Από τα χρόνια προ του τριάντα, ξεκινά με υποκίνηση Τουρκικών Υπηρεσιών η προώθηση της δημιουργίας μουσουλμανικών θυλάκων στην Κύπρο. Μια επισταμένη μελέτη της μικροϊστορίας της Λουρουτζίνας προ και μετά τη δολοφονία του παπα-Χαράλαμπου καταδεικνύει τη μεθόδευση ακόμη και του ποιοι ψευδώς θα ενοχοποιούντο. Ο Ραούφ Ντενκτάς ειδικά για τη Λουρουτζίνα αναπαρήγαγε μύθους τους οποίους κατέρριψε μεθοδικά με σειρά ερευνών ο Κωστής Κοκκινόφτας.
Η πολιτική διαχωρισμού και
δημιουργίας θυλάκων ξεκινά από τον 19ο αιώνα, όταν οι Βρετανοί απογράφοι
κηρύττουν απόρρητα στοιχεία που αφορούν τους κατοίκους της Κύπρου με
μεικτό προσδιορισμό. Λινοβάμβακους, κρυφούς και φανερούς. Ιδιαίτερα στον
γυναικείο μουσουλμανικό πληθυσμό της Κύπρου υπήρχε τεράστιο φαινόμενο
σχέσης με την τοπική χριστιανική κοινότητα, πράγμα που οι Βρετανοί δεν
ήθελαν να καταγραφεί δημόσια.
Η τουρκοκυπριακή ελίτ και βίαια ενισχυμένοι θύλακες
Η πολιτική βιαίως ενισχυμένων θυλάκων που δεν ήτο πάντα δημοφιλής στους Οθωμανούς, στους Μουσουλμάνους της Κύπρου σε αρκετές περιοχές της νήσου, ουσιαστικά κατέστρεψε το νησί και αλλοίωσε την τοπική ιδιαίτερη παράδοση.
Τη συντόνιζαν ο Ντενκτάς και οι σκληροπυρηνικοί του, μαζί με τις ενέργειες των Βρετανών «Σπέσιαλς», με την καθοδήγηση του μυστηριώδους Διευθυντή του Κτηνιατρείου (τη δράση του έχει αποκαλύψει ο Μαχλουζαρίδης, ενώ ο Μακάριος τον εκδίωξε παρά τις βρετανικές αντιδράσεις) και των τεχνοκρατών του Υπουργείου Αποικιών.
Ο
εξοπλισμός των θυλάκων είναι ένα ιστορικό ζήτημα μεγίστης σημασίας, το
οποίο έχουν φωτίσει επαρκώς έγγραφα υπηρεσιών και μαρτυρίες ηγετικών
προσώπων από την τουρκοκυπριακή μειονότητα σε παράλιες κοινότητες,
ιδιαίτερα του Καπιτάν των Κοκκίνων ο οποίος περιγράφει σε ντοκιμαντέρ το
αμειβόμενο δίκτυο εξοπλισμού με Βρετανούς διεκπεραιωτές. Δίκτυο με
άνεση λειτουργίας, όπως το περιγράφει σε όλους τους προορισμούς ανά την
Κύπρο. Το δίκτυο αυτό είχε ανακαλυφτεί πολύ πριν τη σύλληψη του
πλοιαρίου «Ντενίζ» και πράκτορας της Ελληνικής ΚΥΠ κατέγραψε το
δρομολόγιο Κοκκίνων – Αμμοχώστου, ακόμα και τον αριθμό αυτοκινήτου και
τον προορισμό στην Αμμόχωστο. Αυτά προ των εκλογών του 1960.
Τα αίτια και οι αφορμές
Η δημιουργία περίκλειστων τουρκοκυπριακών οντοτήτων είχε πολλά αίτια και αφορμές. Καταλύτης ήτο μια ελίτ στη Λευκωσία και στην επαρχία Κερύνειας, με υπόγειο ρόλο του Οσμάν Ορέκ και της Άγκυρας. Η ελίτ αυτή, μετέχοντας σε ακραίες ενέργειες στα χρόνια του πενήντα, αυτοπροσδιορίστηκε ως ακραία εχθρική έναντι των Ελλήνων της Κύπρου
και οδηγούσε με
προσωπικές ακρότητες στην απομόνωση. Παράλληλα τρομοκρατούσε τους
διαφωνούντες και τις κατά γεωγραφικά διαμερίσματα διαφοροποιημένες
επιλογές και αντιλήψεις. Συμμάχησε με την οπτική των Πράσινων Γραμμών
που επέβαλαν στρατηγικά οι Βρετανοί. Ευτυχώς η μαρτυρία Βενιαμίν και το
παράδειγμα της Λεμεσού και των χωριών της ορεινής Πάφου τεκμηριώνουν την
επιβολή των συγκεντρώσεων πληθυσμού διά της ανατροπής προσωπικών
αντιλήψεων αρκετών Οθωμανών της Κύπρου, ιδιαίτερα στις περιοχές
εξισλαμισμών και μεικτής ταυτότητος που έγκαιρα επεσήμαναν από το 1891
και πριν οι Βρετανοί.
Ο Ιερόθεος Κυκκώτης και η τουρκοκυπριακή ελίτ του Λονδίνου
Τις ενέργειες μιας τέτοιας ελεγχόμενής ελίτ στο Λονδίνο των ετών μετά το 1950 περιγράφει λεπτομερώς ο Ιερόθεος Κυκκώτης, από τους πλέον δεινούς παρατηρητές των εκστρατειών επιβολής ιδεολογημάτων εγκληματικών και τακτικών παράνομβν αποσχίσεων στους απλούς Τουρκοκύπριους, που συχνά είχαν άλλες προτεραιότητες και μετείχαν σε μια λαϊκή και αγροτική παράδοση, άσχετη με τους φιλόδοξους Κεμαλιστές της Λευκωσίας, τους εν πολλοίς διαβρωμένους από τους αστούς αποικιοκράτες και δουλικούς στον κάθε Ρενταγουέι, Στορρς, Πάλμερ και Μακκάουαν.
Η οικονομική πλευρά του απομονωτισμού και οι αμοιβές των δημιουργών του, είναι τέλος ένα σοβαρό θέμα υπό διερεύνηση.