Το ακρωτήριο των Χελιδονιών (ή Χελιδωνίας) βρίσκεται μεταξύ των κόλπων της Αττάλειας και αυτού του Φοίνικος στην πάλαι ποτέ Λυκία της νοτιοανατολικής Μικράς Ασίας. Έχει δε γίνει διάσημο από την ανακάλυψη ναυαγίου του 1.200 π.Χ. τι άλλου, ενός ελληνικού – μυκηναϊκού πλοίου. Ωστόσο κοντά στο ακρωτήριο έλαβε χώρα και ένα άλλο, ελάχιστα γνωστό, ιστορικό γεγονός που δικαιολογεί τους ισχυρισμούς περί «γαλάζιας πατρίδας», αποδεικνύοντας το πόσο άχρηστοι και άσχετοι ήταν στο υγρό στοιχείο.
Από: history-point.gr
Το 1616 μια περίεργη «ένοπλη ειρήνη» επικρατούσε στις ελληνικές θάλασσες. Ο μεγάλος πόλεμος των Τούρκων με τους Αυστριακούς είχε λήξει μεν μερικά χρόνια πριν, αλλά χριστιανικά πλοία έπλεαν στη Μεσόγειο και συχνά συμπλέκονταν με τουρκικά σκάφη ή πλοία μουσουλμάνων πειρατών. Τον Μάιο του 1616 ο ναύαρχος του ισπανικού Βασιλείου της Σικελίας, ο Φραγκίσκος ντε Ριβέρα ι Μεδίνα, απέπλευσε από την Ιταλία με έξι πλοία με σκοπό την εκτέλεση επιδρομών κατά των Τούρκων στην Μεσόγειο. Στόχος του ισπανικού στολίσκου ήταν η διεξαγωγή επιδρομών στο στενό μεταξύ των βορείων ακτών της Κύπρου και των μικρασιατικών παραλίων.
Ο Μεδίνα είχε υπό τις διαταγές του πέντε γαλιόνια, το Concepion των 52 πυροβόλων που ήταν και ναυαρχίδα, το 34 πυροβόλων Almirante, το 27 πυροβόλων Buenaventura, το 34 πυροβόλων Carretina, το 30 πυροβόλων San Juan Bautista και το μικρό δικάταρτο – μια μίξη μπρικιού και σκούνας – Santiago, των 14 πυροβόλων. Στον ισπανικό στολίσκο, πέραν των πληρωμάτων, επέβαιναν και 1.600 στρατιώτες, εκ των οποίων οι 1.000 ήταν μουσκετοφόροι.
Τον Ιούνιο του 1616 οι Ισπανοί είχαν φτάσει στην περιοχή στόχο και ξεκίνησαν περιπολίες. Σε πρώτη φάση κυρίευσαν 16 τουρκικά φορτηγά πλοία και δεκάδες άλλα μικρότερα. Ο Μεδίνα όμως είχε μεγαλύτερες φιλοδοξίας και αποφάσισε να επιτεθεί στην οχυρωμένη Λάρνακα. Πραγματικά σε μια υποδειγματική επιδρομή οι Ισπανοί έκαψαν 10 τουρκικά πολεμικά μέσα στο λιμάνι, κατέστρεψαν τις λιμενικές οχυρώσεις και αποχώρησαν χωρίς να χάσουν ούτε έναν άνδρα.
Η προσβολή ήταν πολλή μεγάλη πλέον για να αγνοηθεί και ο Τούρκος διοικητής της Κύπρου ζήτησε τη βοήθεια του τουρκικού στόλου. Ο Μεδίνα συνέχισε τις επιδρομές του. Από το πλήρωμα ενός ακόμα τουρκικού σκάφους που κυρίευσε πληροφορήθηκε ότι μια μοίρα 55 τουρκικών πολεμικών είχε αποπλεύσει από την Πόλη με σκοπό να καταστρέψει τον στολίσκο του. Η τουρκική μοίρα αποτελείτο από 55 γαλέρες με 275 συνολικά πυροβόλα και 12.000 άνδρες. Επικεφαλής ήταν ο μπέης της Ρόδου.
Σταυρός κατά μισοφέγγαρου
Το πρωινό της 14ης Ιουλίου 1616 ήταν φωτεινό, μεσογειακό. Έτσι οι οπτήρες στα κατάρτια των ισπανικών σκαφών δεν δυσκολεύτηκαν να διακρίνουν την μάζα των τουρκικών πλοίων που πλησίαζαν. Οι Τούρκοι είχαν ταχθεί σε σχηματισμό ημικυκλίου με προφανή σκοπό να περικυκλώσουν και να εξοντώσουν τα εχθρικά πλοία με τα πυροβόλα τους ή με ρεσάλτο των χιλιάδων επιβατών των γαλερών τους, στηριζόμενοι στην 11:1 σχεδόν αριθμητική τους υπεροχή. Ο Μεδίνα έταξε τα σκάφη του σε δύο γραμμές μάχης. Μπροστά ήταν η ναυαρχίδα του μαζί με άλλα δύο γαλιόνια και το μικρό Santiago. Τα άλλα δύο γαλιόνια έπλεαν πιο πίσω αποτελώντας την εφεδρεία. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι ο Ισπανός ναύαρχος δεν σκέφτηκε καθόλου να υποχωρήσει αλλά εξ αρχής ήταν αποφασισμένος να πολεμήσει.
Τα ισπανικά πλοία τάχθηκαν σε γραμμή παραγωγής με την πλευρά τους στα τουρκικά και άνοιξαν ένα καταχθόνιο πυρ με τα πυροβόλα τους. Αυτό κράτησε όλη την ημέρα. Οι Τούρκοι προσπαθούσαν να πλησιάσουν αλλά κάθε φορά τα σφοδρά και εύστοχα πυρά των Ισπανών τους ανάγκαζαν σε υποχώρηση. Όταν κόντευε να νυκτώσει οι Τούρκοι αποτραβήχτηκαν βορειότερα αφήνοντας 8 γαλέρες έτοιμες να βυθιστούν και πολλές άλλες με σοβαρές ζημιές. Το επόμενο πρωί όμως επανήλθαν και επιτέθηκαν τώρα με τα πλοία τους σε δύο ομάδες και στόχο την εξουδετέρωση της ισπανικής ναυαρχίδας, η μία και του Almirante, η άλλη. Όμως οι Ισπανοί τους περίμεναν. Αρχικά τον λόγο είχαν τα πυροβόλα που, καθώς οι Τούρκοι πλησίασαν με σκοπό το ρεσάλτο, κομμάτιαζαν άνδρες και πλοία. Όταν οι Τούρκοι πλησίασαν ακόμα πιο κοντά στον χορό μπήκαν και οι Ισπανοί μουσκετοφόροι θερίζοντας εκατοντάδες εχθρούς.
Χιλιάδες τουρκικά κουφάρια έπλεαν πλέον στα άγια νερά της Μεσογείου θυμίζοντας ότι αυτή η θάλασσα ποτέ δεν θα γίνει δική τους. Οι Τούρκοι τελικά υποχώρησαν έχοντας χάσει άλλα 10 σκάφη τους. Και πάλι όμως δεν παραιτήθηκαν των σχεδίων τους. Έτσι την επομένη, με το πρώτο φως, επιτέθηκαν και πάλι. Αυτή την φορά επικέντρωσαν την επίθεσή τους κατά της ναυαρχίδας και μάλιστα στο «νεκρό της σημείο», στην πρύμνη. Ο Μεδίνα όμως είχε προβλέψει αυτή την πιθανότητα και είχε αναθέσει στο μικρό Santiago την κάλυψη της πρύμνης του. Έτσι οι Τούρκοι, αφού έπαθαν τα ίδια προσπαθώντας να προσεγγίσουν, βρέθηκαν ενώπιον εκπλήξεως όταν φτάνοντας στο ποθητό σημείο, βρήκαν το μικρό ισπανικό πολεμικό να τους περιμένει.
Χάνοντας μια γαλέρα και με άλλες 19 να έχουν υποστεί συντριπτικές ζημιές, οι Τούρκοι υποχώρησαν τελικά και οριστικά. Σχεδόν τα μισά τους πλοία είχαν βυθιστεί ή είχαν υποστεί μεγάλες έως και συντριπτικές ζημιές.1.200 γενίτσαροι και τουλάχιστον άλλοι 2.000 ναύτες και στρατιώτες είχαν σκοτωθεί ενώ χιλιάδες ήταν οι τραυματίες. Οι Ισπανοί είχαν 34 νεκρούς και 93 τραυματίες στην τριήμερη σύγκρουση. Επίσης τα Concepcion και Santiago, είχαν υποστεί ζημιές στα κατάρτια τους και χρειάστηκε να ρυμουλκηθούν από τα άλλα πλοία. Ο Μεδίνα και οι άνδρες του έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό πίσω στην Σικελία και τιμήθηκαν ανάλογα.
ΠΚ
Το 1616 μια περίεργη «ένοπλη ειρήνη» επικρατούσε στις ελληνικές θάλασσες. Ο μεγάλος πόλεμος των Τούρκων με τους Αυστριακούς είχε λήξει μεν μερικά χρόνια πριν, αλλά χριστιανικά πλοία έπλεαν στη Μεσόγειο και συχνά συμπλέκονταν με τουρκικά σκάφη ή πλοία μουσουλμάνων πειρατών. Τον Μάιο του 1616 ο ναύαρχος του ισπανικού Βασιλείου της Σικελίας, ο Φραγκίσκος ντε Ριβέρα ι Μεδίνα, απέπλευσε από την Ιταλία με έξι πλοία με σκοπό την εκτέλεση επιδρομών κατά των Τούρκων στην Μεσόγειο. Στόχος του ισπανικού στολίσκου ήταν η διεξαγωγή επιδρομών στο στενό μεταξύ των βορείων ακτών της Κύπρου και των μικρασιατικών παραλίων.
Ο Μεδίνα είχε υπό τις διαταγές του πέντε γαλιόνια, το Concepion των 52 πυροβόλων που ήταν και ναυαρχίδα, το 34 πυροβόλων Almirante, το 27 πυροβόλων Buenaventura, το 34 πυροβόλων Carretina, το 30 πυροβόλων San Juan Bautista και το μικρό δικάταρτο – μια μίξη μπρικιού και σκούνας – Santiago, των 14 πυροβόλων. Στον ισπανικό στολίσκο, πέραν των πληρωμάτων, επέβαιναν και 1.600 στρατιώτες, εκ των οποίων οι 1.000 ήταν μουσκετοφόροι.
Τον Ιούνιο του 1616 οι Ισπανοί είχαν φτάσει στην περιοχή στόχο και ξεκίνησαν περιπολίες. Σε πρώτη φάση κυρίευσαν 16 τουρκικά φορτηγά πλοία και δεκάδες άλλα μικρότερα. Ο Μεδίνα όμως είχε μεγαλύτερες φιλοδοξίας και αποφάσισε να επιτεθεί στην οχυρωμένη Λάρνακα. Πραγματικά σε μια υποδειγματική επιδρομή οι Ισπανοί έκαψαν 10 τουρκικά πολεμικά μέσα στο λιμάνι, κατέστρεψαν τις λιμενικές οχυρώσεις και αποχώρησαν χωρίς να χάσουν ούτε έναν άνδρα.
Η προσβολή ήταν πολλή μεγάλη πλέον για να αγνοηθεί και ο Τούρκος διοικητής της Κύπρου ζήτησε τη βοήθεια του τουρκικού στόλου. Ο Μεδίνα συνέχισε τις επιδρομές του. Από το πλήρωμα ενός ακόμα τουρκικού σκάφους που κυρίευσε πληροφορήθηκε ότι μια μοίρα 55 τουρκικών πολεμικών είχε αποπλεύσει από την Πόλη με σκοπό να καταστρέψει τον στολίσκο του. Η τουρκική μοίρα αποτελείτο από 55 γαλέρες με 275 συνολικά πυροβόλα και 12.000 άνδρες. Επικεφαλής ήταν ο μπέης της Ρόδου.
Σταυρός κατά μισοφέγγαρου
Το πρωινό της 14ης Ιουλίου 1616 ήταν φωτεινό, μεσογειακό. Έτσι οι οπτήρες στα κατάρτια των ισπανικών σκαφών δεν δυσκολεύτηκαν να διακρίνουν την μάζα των τουρκικών πλοίων που πλησίαζαν. Οι Τούρκοι είχαν ταχθεί σε σχηματισμό ημικυκλίου με προφανή σκοπό να περικυκλώσουν και να εξοντώσουν τα εχθρικά πλοία με τα πυροβόλα τους ή με ρεσάλτο των χιλιάδων επιβατών των γαλερών τους, στηριζόμενοι στην 11:1 σχεδόν αριθμητική τους υπεροχή. Ο Μεδίνα έταξε τα σκάφη του σε δύο γραμμές μάχης. Μπροστά ήταν η ναυαρχίδα του μαζί με άλλα δύο γαλιόνια και το μικρό Santiago. Τα άλλα δύο γαλιόνια έπλεαν πιο πίσω αποτελώντας την εφεδρεία. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι ο Ισπανός ναύαρχος δεν σκέφτηκε καθόλου να υποχωρήσει αλλά εξ αρχής ήταν αποφασισμένος να πολεμήσει.
Τα ισπανικά πλοία τάχθηκαν σε γραμμή παραγωγής με την πλευρά τους στα τουρκικά και άνοιξαν ένα καταχθόνιο πυρ με τα πυροβόλα τους. Αυτό κράτησε όλη την ημέρα. Οι Τούρκοι προσπαθούσαν να πλησιάσουν αλλά κάθε φορά τα σφοδρά και εύστοχα πυρά των Ισπανών τους ανάγκαζαν σε υποχώρηση. Όταν κόντευε να νυκτώσει οι Τούρκοι αποτραβήχτηκαν βορειότερα αφήνοντας 8 γαλέρες έτοιμες να βυθιστούν και πολλές άλλες με σοβαρές ζημιές. Το επόμενο πρωί όμως επανήλθαν και επιτέθηκαν τώρα με τα πλοία τους σε δύο ομάδες και στόχο την εξουδετέρωση της ισπανικής ναυαρχίδας, η μία και του Almirante, η άλλη. Όμως οι Ισπανοί τους περίμεναν. Αρχικά τον λόγο είχαν τα πυροβόλα που, καθώς οι Τούρκοι πλησίασαν με σκοπό το ρεσάλτο, κομμάτιαζαν άνδρες και πλοία. Όταν οι Τούρκοι πλησίασαν ακόμα πιο κοντά στον χορό μπήκαν και οι Ισπανοί μουσκετοφόροι θερίζοντας εκατοντάδες εχθρούς.
Χιλιάδες τουρκικά κουφάρια έπλεαν πλέον στα άγια νερά της Μεσογείου θυμίζοντας ότι αυτή η θάλασσα ποτέ δεν θα γίνει δική τους. Οι Τούρκοι τελικά υποχώρησαν έχοντας χάσει άλλα 10 σκάφη τους. Και πάλι όμως δεν παραιτήθηκαν των σχεδίων τους. Έτσι την επομένη, με το πρώτο φως, επιτέθηκαν και πάλι. Αυτή την φορά επικέντρωσαν την επίθεσή τους κατά της ναυαρχίδας και μάλιστα στο «νεκρό της σημείο», στην πρύμνη. Ο Μεδίνα όμως είχε προβλέψει αυτή την πιθανότητα και είχε αναθέσει στο μικρό Santiago την κάλυψη της πρύμνης του. Έτσι οι Τούρκοι, αφού έπαθαν τα ίδια προσπαθώντας να προσεγγίσουν, βρέθηκαν ενώπιον εκπλήξεως όταν φτάνοντας στο ποθητό σημείο, βρήκαν το μικρό ισπανικό πολεμικό να τους περιμένει.
Χάνοντας μια γαλέρα και με άλλες 19 να έχουν υποστεί συντριπτικές ζημιές, οι Τούρκοι υποχώρησαν τελικά και οριστικά. Σχεδόν τα μισά τους πλοία είχαν βυθιστεί ή είχαν υποστεί μεγάλες έως και συντριπτικές ζημιές.1.200 γενίτσαροι και τουλάχιστον άλλοι 2.000 ναύτες και στρατιώτες είχαν σκοτωθεί ενώ χιλιάδες ήταν οι τραυματίες. Οι Ισπανοί είχαν 34 νεκρούς και 93 τραυματίες στην τριήμερη σύγκρουση. Επίσης τα Concepcion και Santiago, είχαν υποστεί ζημιές στα κατάρτια τους και χρειάστηκε να ρυμουλκηθούν από τα άλλα πλοία. Ο Μεδίνα και οι άνδρες του έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό πίσω στην Σικελία και τιμήθηκαν ανάλογα.
ΠΚ