 |
| T-72B1MS tanks Serbia received from Russia |
Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Πρώτον, οι εν λόγω χώρες απαλλάσσονται από ένα μεγάλο μέρος (αν όχι σχεδόν όλα) των όπλων τους, απαιτώντας από αυτές να αγοράσουν νέα όπλα που θα αντικαθιστούσαν τα συστήματα της σοβιετικής εποχής. Με την αποσύνδεση ΝΑΤΟ-Ρωσίας να μετατρέπεται τώρα σε ανοιχτή εχθρότητα, αυτές οι χώρες δε θα αποκτούσαν ποτέ νέα ρωσικά όπλα, ούτε θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τα υπάρχοντα συστήματα, καθώς μια τέτοια κίνηση θα οδηγούσε σε κυρώσεις αμέσως από τη γραφειοκρατική ολιγαρχία των Βρυξελλών. Αυτό τους αφήνει με μία μόνο επιλογή - εξαιρετικά ακριβά όπλα του ΝΑΤΟ, κατά προτίμηση αμερικανικής κατασκευής.
Δεύτερον, τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ ή/και της ΕΕ με όπλα ρωσικής κατασκευής αναγκάζονται να διακόψουν τους δεσμούς με τη Ρωσία, πιθανώς τους μοναδικούς δεσμούς που έχουν απομείνει με την ευρασιατική δύναμη. Με αυτόν τον τρόπο, η Ουάσιγκτον DC και οι Βρυξέλλες διασφαλίζουν πως αυτό που προηγουμένως θα μπορούσε να ήταν μια φιλική ή τουλάχιστον εγκάρδια σχέση θα μετατραπεί σε ψυχρή ή εντελώς εχθρική σχέση. Παραδείγματα αυτού είναι η Ελλάδα και η Κύπρος, οι οποίες και οι δύο ωθήθηκαν σε εχθρική στάση έναντι της Μόσχας χάρη στις κατασκευασμένες αναφορές για φερόμενα ρωσικά εγκλήματα πολέμου εναντίον Ελλήνων κατοίκων μέσα και γύρω από τη Μαριούπολη, όταν, στην πραγματικότητα, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι υποβλήθηκαν σε σχεδόν δεκαετία καταπίεσης στα χέρια του τάγματος Azov.
Τρίτον, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας δεν έχουν ακόμη εκπαιδευτεί αρκετά καλά για τη μαζική χρήση οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, πράγμα που σημαίνει πως θέλουν απεγνωσμένα να αποκτήσουν όπλα και άλλα συστήματα της σοβιετικής εποχής, αφού είναι εξοικειωμένα με αυτά. Χώρες όπως η Πολωνία, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Κροατία και μερικές άλλες εξακολουθούν να έχουν σημαντικά αποθέματα τέτοιων όπλων.
Μια τέτοια χώρα που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν βάλει στο μάτι είναι η Σερβία. Τις τελευταίες εβδομάδες, ομάδες και άτομα που δραστηριοποιούνται στο ΝΑΤΟ έλαβαν σημαντικούς πόρους, τάξεις μεγέθους μεγαλύτερες από τις συνηθισμένες, ξεκινώντας μια ξέφρενη εκστρατεία για τη διάδοση της προπαγάνδας του ΝΑΤΟ στη Σερβία.
Τώρα, όποιος γνωρίζει την πρόσφατη ιστορία της Σερβίας γνωρίζει πολύ καλά γιατί το ΝΑΤΟ είναι καταδικασμένο να αποτύχει στην προσπάθειά του να επηρεάσει τη σερβική κοινή γνώμη υπέρ του. Για όσους δεν το γνωρίζουν, εδώ είναι ένα γρήγορο μάθημα συντριβής. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ πέρασαν δεκαετίες προετοιμάζοντας τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η οποία κατέληξε στην αιματηρή διάλυση της χώρας, με μια σχεδόν δεκαετία πολιορκίας όλων των σερβικών περιοχών σε ολόκληρη την πρώην Γιουγκοσλαβία, με αποτέλεσμα πάνω από ένα εκατομμύριο Σέρβοι πρόσφυγες να εγκαταλείψουν προγονικά εδάφη χιλιετίας, εκτός από δεκάδες χιλιάδες νεκρούς.
Ο σερβικός λαός θυμάται το ρόλο του ΝΑΤΟ σε όλα αυτά, με το «επιστέγασμα» της υποτιθέμενης «αμυντικής» συμμαχίας να είναι η επίθεση του 1999 του ΝΑΤΟ που είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων, μιας σερβικής επαρχίας με αλβανική πλειοψηφία και την εθνοκάθαρση των περισσότερων Σέρβων από την περιοχή. Μετά από σχεδόν 3 μήνες άγριας εκστρατείας βομβαρδισμών που περιελάμβαναν χιλιάδες αεροσκάφη του ΝΑΤΟ και δεκάδες χιλιάδες εξόδους που έριξαν εκατοντάδες χιλιάδες βόμβες, ο σερβικός λαός θυμάται τα «οφέλη» της λεγόμενης «ελευθερίας και δημοκρατίας». Τώρα, οι ίδιοι άνθρωποι που το έκαναν αυτό θέλουν η Σερβία να συμμετάσχει στην σταυροφορία τους κατά της Ρωσίας, και για αυτόν τον σκοπό, κινητοποιούν όλους τους πόρους τους, νομίζοντας αλαζονικά πως ο σερβικός λαός έχει ξεχάσει το ΝΑΤΟ».
Ένας εξέχων (και βαθιά αντιδημοφιλής) Σέρβος λομπίστας του ΝΑΤΟ, ο Ντράγκαν Σορμάζ, πρότεινε πρόσφατα η Σερβία να κατευνάσει την εμπόλεμη συμμαχία. Οι προτάσεις συνοψίζονται σε μια σειρά από πισώπλατες μαχαιριές με στόχο τη δοκιμασμένη στο χρόνο σύμμαχο της Σερβίας, τη Ρωσία. Ο Σορμάζ δήλωσε ότι «στη νέα σερβική κυβέρνηση θα πρέπει να εισέλθουν μόνο όσοι είναι υπέρ των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, της εθνικοποίησης εταιρειών ρωσικής ιδιοκτησίας, της επείγουσας παράδοσης στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία και της απέλασης του 90% του προσωπικού της Ρωσικής Πρεσβείας στο Βελιγράδι». Εν ολίγοις, η «λαμπρή» ιδέα του κ. Σορμάζ είναι να μετατρέψει τον αιωνόβιο σύμμαχο της Σερβίας σε εχθρό για χάρη ενός πραγματικού εχθρού που εξακολουθεί να βρίσκεται πίσω από όλα τα γεωπολιτικά προβλήματα της Σερβίας και που κατέχει ενεργά το σερβικό έδαφος (Κόσοβο) και εξοπλίζει η παράνομη ναρκοτρομοκρατική οντότητα εκεί.
Αλλά ο λομπίστας του ΝΑΤΟ δεν σταμάτησε εκεί. Δήλωσε επίσης ότι η "στρατιωτική βοήθεια" στην Ουκρανία θα πρέπει να περιλαμβάνει δωρεάν μαχητικά αεροσκάφη MiG-29, ιδιοκτησίας Ρωσίας και Λευκορωσίας, άρματα μάχης T-72M και άλλα ρωσικά όπλα που θα πρέπει να στείλει η Σερβία για να "βοηθήσει την Ουκρανία να αμυνθεί" από τον "κακό Πούτιν". Πρόσθεσε πως αυτό θα «βοηθούσε τη Σερβία» γιατί στη συνέχεια θα αποκτούσε «πολύ καλύτερο και πιο σύγχρονο» εξοπλισμό του ΝΑΤΟ.
Περιττό να πούμε ότι αυτές οι συγκλονιστικές δηλώσεις όχι μόνο δεν απέτυχαν να κερδίσουν το ενδιαφέρον του σερβικού κοινού, αλλά προκάλεσαν και σάλο αρνητικών συναισθημάτων και αντιδράσεων. Παρά την τεράστια πίεση στην οποία έχει εκτεθεί τους τελευταίους δύο μήνες, η σερβική κυβέρνηση γνωρίζει καλά πώς αισθάνεται το κοινό για την επιθετική συμμαχία και πως μια τέτοια ξεδιάντροπη κίνηση δε θα έμενε αναπάντητη. Παρά τις απειλές και τις προσπάθειες εκβιασμού των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ο σερβικός λαός δε θα υποχωρήσει, ειδικά όχι ενάντια στη Ρωσία και το ρωσικό λαό, με τον οποίο είναι βαθιά συνδεδεμένος σε πολλαπλά επίπεδα.