Ο Στόλος τη δεδομένη στιγμή διαθέτει τις τέσσερις ΜΕΚΟ 200 HN οι οποίες ήδη συμπληρώνουν τα τριάντα χρόνια υπηρεσίας αλλά και εννέα φρεγάτες S που ξεπερνούν τα σαράντα χρόνια στη θάλασσα.
Από: newpost.gr / Του Κώστα Σαρικά
Η Νέα Δομή Δυνάμεων την οποία έχει εισηγηθεί το ΓΕΕΘΑ και εγκρίνει το ΚΥΣΕΑ προβλέπει έως και το 2034 ότι ο Στόλος πρέπει να διαθέτει 12 φρεγάτες και 6 κορβέτες. Με τα έως τώρα δεδομένα να είναι ιδιαίτερα αποθαρρυντικά αφού εντός των επόμενων 12 ετών το οπλοστάσιο του Πολεμικού Ναυτικού σε κύριες Μονάδες θα πρέπει εκτός από τις τρεις ψηφιακές φρεγάτες Belharra οι οποίες έχει ήδη συμφωνηθεί να αποκτηθούν αλλά και τις τέσσερις εκσυγχρονισμένες ΜΕΚΟ να έχει ενισχυθεί με περισσότερα από δέκα πλοία. Και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ αφού η δεκαετία για τη ναυπήγηση τόσο μεγάλου αριθμού μεγάλων Μονάδων επιφανείας αποτελεί ιδιαίτερα σύντομο διάστημα.
Ο Στόλος τη δεδομένη στιγμή διαθέτει τις τέσσερις ΜΕΚΟ 200 HN οι οποίες ήδη συμπληρώνουν τα τριάντα χρόνια υπηρεσίας αλλά και εννέα φρεγάτες S που ξεπερνούν τα σαράντα χρόνια στη θάλασσα. Από αυτές αναμένεται να παροπλιστούν τουλάχιστον τέσσερις τα αμέσως επόμενα χρόνια ενώ σταδιακά έως τα τέλη της δεκαετίας θεωρείται αδύνατο να επιχειρούν πλοία τα οποία να αγγίζουν ή και να ξεπερνούν τα πενήντα χρόνια υπηρεσίας. Έως τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Στόλος θα έχει ενισχυθεί με τις τρεις καινούργιες Belharra και ελπίζει να έχει προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων ΜΕΚΟ αλλά και σε μια συμφωνία για κατασκευή καινούργιων κορβετών.
Όμως ακόμα και αν προχωρήσει ο ΕΜΖ των MEKO -τουλάχιστον δέκα χρόνια μετά από τη Μέση Ζωή των πλοίων- και η απόκτηση καινούργιων κορβετών στις αρχές της επόμενης δεκαετίας, ο Στόλος θα έχει ξεμείνει με επτά ή έστω οκτώ φρεγάτες εάν το Πολεμικό Ναυτικό ασκήσει την option για την τέταρτη Βelharra όπως ήδη έχει συμφωνηθεί. Κατά συνέπεια θα απέχει ακόμη κατά τουλάχιστον τέσσερα πλοία από τον αριθμό φρεγατών ο οποίος προβλέπεται από τη Νέα Δομή Δυνάμεων ενώ θα έχει μειωθεί κατακόρυφα και η «οροφή» των φρεγατών σε σχέση με τις περασμένες δεκαετίες.
Το Πολεμικό Ναυτικό θα επιχειρήσει να καλύψει αυτό το κενό τουλάχιστον προσωρινά με τις καινούργιες κορβέτες. Και αυτός είναι ο κύριος λόγος που οι Επιτελείς του Στόλου «καίγονται» για να προχωρήσει η συμφωνία το ταχύτερο δυνατό. Αφού και σήμερα αν έκλεινε η συμφωνία θα χρειαστεί να περάσουν τουλάχιστον τέσσερα χρόνια όπως εκτιμάται πριν αρχίσει το Πολεμικό Ναυτικό να παραλαμβάνει τα καινούργια πλοία.
Και μπορεί το deal για τις τρεις συν μια Belharra να ήταν για τα Στελέχη του Στόλου μια βαθιά «ανάσα» ωστόσο όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται «το Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να διασχίσει τα επόμενα χρόνια έναν φουρτουνιασμένο ωκεανό» για να φέρει το οπλοστάσιό του στο επίπεδο που επιθυμεί ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε απειλή. Η προσπάθεια άλλωστε να προχωρήσει μια συμφωνία όχι για τέσσερις αλλά για πέντε κορβέτες αντικατοπτρίζει και τη μεγάλη αγωνία των Ναυάρχων για την επόμενη μέρα. Την ώρα που η Τουρκία κατασκευάζει εδώ και χρόνια πολεμικά πλοία κυρίως κορβέτες ενώ ξεκινά να «χτίζει» και τη δική της φρεγάτα.
Μεταχειρισμένες φρεγάτες οι οποίες πωλούνται και ταιριάζουν στις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού φαίνεται ότι πλην των Ολλανδικών και Βελγικών Μ δεν βρίσκονται στο προσκήνιο τουλάχιστον τη δεδομένη χρονική συγκυρία. Αλλά και η αποδέσμευση των Μ σύμφωνα με την ενημέρωση που έχουν τα Στελέχη του Στόλου καθυστερεί για τουλάχιστον πέντε χρόνια σε βαθμό που η απόκτησή τους κρίνεται πιθανότατα ως μη συμφέρουσα.
Κατά συνέπεια ο Στόλος είναι υποχρεωμένος είτε να προχωρήσει στην απόκτηση επιπλέον καινούργιων φρεγατών είτε να αλλάξει «ρότα» και να αυξήσει τον αριθμό των κορβετών προκειμένου να συμπληρώσει την απαιτούμενη «οροφή». Η Ευρωπαική Κορβέτα Περιπολίας EPC ενδεχομένως να αποτελεί λύση ωστόσο δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα στο οποίο το Πολεμικό Ναυτικό να μπορεί να στηριχτεί. Και βέβαια οι ανάγκες του Στόλου δεν περιορίζονται εκεί. Αφού σταδιακά όλα τα υπόλοιπα υποβρύχια πλην των τεσσάρων κλάσης ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ αλλά και το ΩΚΕΑΝΟΣ σχεδιάζεται να παροπλιστούν και πρέπει να αντικατασταθούν.
«Κλειδί» αποτελεί χωρίς αμφιβολία το ζήτημα των Ελληνικών ναυπηγείων. Αφού αν υπάρξει το συντομότερο εγχώρια κατασκευαστική ναυτική βιομηχανία μπαίνουν οι βάσεις για να «χτιστούν» τα επόμενα χρόνια καινούργια πλοία στην Ελλάδα είτε κορβέτες είτε ακόμη και φρεγάτες ώστε να καλυφθεί ο χαμένος χρόνος.
Η Νέα Δομή Δυνάμεων την οποία έχει εισηγηθεί το ΓΕΕΘΑ και εγκρίνει το ΚΥΣΕΑ προβλέπει έως και το 2034 ότι ο Στόλος πρέπει να διαθέτει 12 φρεγάτες και 6 κορβέτες. Με τα έως τώρα δεδομένα να είναι ιδιαίτερα αποθαρρυντικά αφού εντός των επόμενων 12 ετών το οπλοστάσιο του Πολεμικού Ναυτικού σε κύριες Μονάδες θα πρέπει εκτός από τις τρεις ψηφιακές φρεγάτες Belharra οι οποίες έχει ήδη συμφωνηθεί να αποκτηθούν αλλά και τις τέσσερις εκσυγχρονισμένες ΜΕΚΟ να έχει ενισχυθεί με περισσότερα από δέκα πλοία. Και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ αφού η δεκαετία για τη ναυπήγηση τόσο μεγάλου αριθμού μεγάλων Μονάδων επιφανείας αποτελεί ιδιαίτερα σύντομο διάστημα.
Ο Στόλος τη δεδομένη στιγμή διαθέτει τις τέσσερις ΜΕΚΟ 200 HN οι οποίες ήδη συμπληρώνουν τα τριάντα χρόνια υπηρεσίας αλλά και εννέα φρεγάτες S που ξεπερνούν τα σαράντα χρόνια στη θάλασσα. Από αυτές αναμένεται να παροπλιστούν τουλάχιστον τέσσερις τα αμέσως επόμενα χρόνια ενώ σταδιακά έως τα τέλη της δεκαετίας θεωρείται αδύνατο να επιχειρούν πλοία τα οποία να αγγίζουν ή και να ξεπερνούν τα πενήντα χρόνια υπηρεσίας. Έως τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Στόλος θα έχει ενισχυθεί με τις τρεις καινούργιες Belharra και ελπίζει να έχει προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων ΜΕΚΟ αλλά και σε μια συμφωνία για κατασκευή καινούργιων κορβετών.
Όμως ακόμα και αν προχωρήσει ο ΕΜΖ των MEKO -τουλάχιστον δέκα χρόνια μετά από τη Μέση Ζωή των πλοίων- και η απόκτηση καινούργιων κορβετών στις αρχές της επόμενης δεκαετίας, ο Στόλος θα έχει ξεμείνει με επτά ή έστω οκτώ φρεγάτες εάν το Πολεμικό Ναυτικό ασκήσει την option για την τέταρτη Βelharra όπως ήδη έχει συμφωνηθεί. Κατά συνέπεια θα απέχει ακόμη κατά τουλάχιστον τέσσερα πλοία από τον αριθμό φρεγατών ο οποίος προβλέπεται από τη Νέα Δομή Δυνάμεων ενώ θα έχει μειωθεί κατακόρυφα και η «οροφή» των φρεγατών σε σχέση με τις περασμένες δεκαετίες.
Το Πολεμικό Ναυτικό θα επιχειρήσει να καλύψει αυτό το κενό τουλάχιστον προσωρινά με τις καινούργιες κορβέτες. Και αυτός είναι ο κύριος λόγος που οι Επιτελείς του Στόλου «καίγονται» για να προχωρήσει η συμφωνία το ταχύτερο δυνατό. Αφού και σήμερα αν έκλεινε η συμφωνία θα χρειαστεί να περάσουν τουλάχιστον τέσσερα χρόνια όπως εκτιμάται πριν αρχίσει το Πολεμικό Ναυτικό να παραλαμβάνει τα καινούργια πλοία.
Και μπορεί το deal για τις τρεις συν μια Belharra να ήταν για τα Στελέχη του Στόλου μια βαθιά «ανάσα» ωστόσο όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται «το Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να διασχίσει τα επόμενα χρόνια έναν φουρτουνιασμένο ωκεανό» για να φέρει το οπλοστάσιό του στο επίπεδο που επιθυμεί ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε απειλή. Η προσπάθεια άλλωστε να προχωρήσει μια συμφωνία όχι για τέσσερις αλλά για πέντε κορβέτες αντικατοπτρίζει και τη μεγάλη αγωνία των Ναυάρχων για την επόμενη μέρα. Την ώρα που η Τουρκία κατασκευάζει εδώ και χρόνια πολεμικά πλοία κυρίως κορβέτες ενώ ξεκινά να «χτίζει» και τη δική της φρεγάτα.
Μεταχειρισμένες φρεγάτες οι οποίες πωλούνται και ταιριάζουν στις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού φαίνεται ότι πλην των Ολλανδικών και Βελγικών Μ δεν βρίσκονται στο προσκήνιο τουλάχιστον τη δεδομένη χρονική συγκυρία. Αλλά και η αποδέσμευση των Μ σύμφωνα με την ενημέρωση που έχουν τα Στελέχη του Στόλου καθυστερεί για τουλάχιστον πέντε χρόνια σε βαθμό που η απόκτησή τους κρίνεται πιθανότατα ως μη συμφέρουσα.
Κατά συνέπεια ο Στόλος είναι υποχρεωμένος είτε να προχωρήσει στην απόκτηση επιπλέον καινούργιων φρεγατών είτε να αλλάξει «ρότα» και να αυξήσει τον αριθμό των κορβετών προκειμένου να συμπληρώσει την απαιτούμενη «οροφή». Η Ευρωπαική Κορβέτα Περιπολίας EPC ενδεχομένως να αποτελεί λύση ωστόσο δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα στο οποίο το Πολεμικό Ναυτικό να μπορεί να στηριχτεί. Και βέβαια οι ανάγκες του Στόλου δεν περιορίζονται εκεί. Αφού σταδιακά όλα τα υπόλοιπα υποβρύχια πλην των τεσσάρων κλάσης ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ αλλά και το ΩΚΕΑΝΟΣ σχεδιάζεται να παροπλιστούν και πρέπει να αντικατασταθούν.
«Κλειδί» αποτελεί χωρίς αμφιβολία το ζήτημα των Ελληνικών ναυπηγείων. Αφού αν υπάρξει το συντομότερο εγχώρια κατασκευαστική ναυτική βιομηχανία μπαίνουν οι βάσεις για να «χτιστούν» τα επόμενα χρόνια καινούργια πλοία στην Ελλάδα είτε κορβέτες είτε ακόμη και φρεγάτες ώστε να καλυφθεί ο χαμένος χρόνος.