Άλλοι είναι γνησίως "κεντροαριστεροί": εξαγωγείς δημοκρατίας, υποκινητές των Αραβικών Ανοίξεων και των παρδαλών επαναστάσεων, παρατρεχάμενοι του Κλίντον, του Ομπάμα, και του ίδιου του νυν προέδρου, ή των Ευρωπαίων ομολόγων τους, του Τόνυ Μπλαιρ ας πούμε. Ο τελευταίος υποστηρίζει με τα σωστά του ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να εξετάσει την απαγόρευση πτήσεων πάνω από την Ουκρανία! Να κηρύξει δηλαδή τον πόλεμο στη Μόσχα!
Ανάμεσά τους βρίσκουμε φυσικά όλους εκείνους που πρωταγωνίστησαν στο Russia-Gate, στη χάλκευση δηλαδή του μυθεύματος ότι ο Τραμπ ήταν μαριονέτα του Πούτιν και ότι για όλα τα δεινά του δυτικού κόσμου, από το Μπρέξιτ ώς το καταλανικό κίνημα της Ανεξαρτησίας, ευθύνεται ο ρωσσικός δάκτυλος. Ο αντιρρωσισμός για όλους αυτούς είναι βιοπορισμός και ιδεολογία. Τον χρησιμοποιούν για να νομιμοποιούν την εξουσία τους και για να συκοφαντούν τους αντιπάλους τους. Όπως ακριβώς ο Πούτιν εγκαλεί τους Ρώσσους επικριτές του ως προδότες, έτσι και αυτοί δακτυλοδείχνουν τους εσωτερικούς αντιπάλους τους κατηγορώντας τους για προδοσία.
Όλοι αυτοί, τούτη τη στιγμή αγωνίζονται για ένα πράγμα. Όχι για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία με έναν έντιμο συμβιβασμό, αλλά για τη διαιώνιση και την επέκτασή του! Άγνωστο εντελώς αν ο Ζελένσκι και η κυβέρνησή του στο Κίεβο είναι θύμα ή ενεργούμενό τους. Επίσης, η αντικινεζική ρητορική εσχάτως του Μπάιντεν δεν προοιωνίζεται τίποτε καλό.
Στο μεταξύ στην Ουκρανία η κατάσταση είναι ήδη οριακή. Σε μια χώρα με διάσπαρτες πυρηνικές εγκαταστάσεις, με μυστικά βιολογικά εργαστήρια και με εκατομμύρια εμπλεκόμενους αμάχους αρκεί ένα λάθος (ή μια προβοκάτσια...) ώστε να προκληθεί ένα μηντιακό γεγονός τέτοιων διαστάσεων που κανείς Δυτικός πολιτικός να μη μπορεί να του αντισταθεί.
Αν λ.χ. αύριο ο Πούτιν κατηγορηθεί (ορθά ή συκοφαντικά) ότι έκανε χρήση χημικών ή "απαγορευμένων" όπλων, το κλίμα που οι κύκλοι αυτοί (και η άκρατη ηθικολογία των ΜΜΕ) συστηματικά προετοιμάζουν υπέρ μιας άμεσης επέμβασης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, θα θέσει τον Μπάιντεν ή τον Σολτς υπό τεράστια πίεση. Οι πιθανότητες να αντιδράσουν σπασμωδικά ή τυχοδιωκτικά θα αυξηθούν.
Το 2002 ο τυφλός φανατισμός που καλλιεργήθηκε στις ΗΠΑ κατά του Σαντάμ και των υποτιθέμενων όπλων μαζικής καταστροφής που διέθετε, έκανε απλούς Αμερικανούς να μποϊκοτάρουν επιδεικτικά τα γαλλικά ή γερμανικά προϊόντα, επειδή ο Σιράκ και ο Σραίντερ (και ο Πούτιν, για να μη το ξεχνάμε) είχαν αντισταθεί στην παράνοια. Αλυσίδες ταχυφαγείων έφτασαν στο σημείο να μετονομάσουν... τις τηγανητές πατάτες από french fries σε liberty fries, για να χτυπήσουν τη Γαλλία! Σήμερα, κυβερνήσεις χωρών όπως η Πολωνία εργάζονται άοκνα προς την ίδια κατεύθυνση - της παράνοιας...
Πολλοί αναλυτές έχουν παραλληλίσει την τωρινή κατάσταση με την κρίση των πυραύλων της Κούβας το 1962. Νομίζω ότι κάνουν λάθος. Οι τωρινές συνθήκες είναι πολύ πιο επικίνδυνες και αν ο πόλεμος παραταθεί θα καταστούν δυνητικά ανεξέλεγκτες. Ο Πούτιν είναι με την πλάτη στον τοίχο, ο Μπάιντεν ολοφάνερα δεν ελέγχει το βαθύ κράτος στην Ουάσιγκτον, ο Τζόνσον πλειοδοτεί σε αρειμάνιες κραυγές, ο Μακρόν έχει εκλογές και ο Σολτς στο Βερολίνο μόλις βύθισε την Ostpolitik του Βίλλυ Μπραντ. Ο μαινόμενος οικονομικός πόλεμος έχει καταφάει ήδη 17 τρισ. δολλάρια στα χρηματιστήρια (όσο το ΑΕΠ της Κίνας!), ο επιτεινόμενος πληθωρισμός εξαθλιώνει ευρύτατες μάζες ανθρώπων. Πόσο θέλει για να συμβεί το μοιραίο;