Η Ρωσία προσπάθησε να επιλύσει διπλωματικά την αδήλωτη προκληθείσα από τις ΗΠΑ πυραυλική κρίση στην Ευρώπη δημοσιεύοντας τα αιτήματά της για την εγγύηση ασφαλείας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Δε διαπραγματεύτηκαν ειλικρινά με τη Μόσχα καλή τη πίστη, ούτε πήραν στα σοβαρά τις νόμιμες ανησυχίες της. Η πληροφορία των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών σχετικά με την προσχεδιασμένη από τις ΗΠΑ έναρξη μιας τρίτης κλιμάκωσης του εμφυλίου πολέμου στο Ντονμπάς, τα προγράμματα όπλων μαζικής καταστροφής (WMD) αυτής της χώρας και η επιταχυνόμενη εξουδετέρωση από τις ΗΠΑ των δυνατοτήτων πυρηνικής δεύτερης επίθεσης της Ρωσίας ώθησαν τον Πρόεδρο Πούτιν να ενεργήσει.
Οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις (RAF) λαμβάνουν τη μέγιστη προσοχή για να διεξάγουν έναν καθαρό πόλεμο που περιορίζει τις απώλειες αμάχων και τις παράπλευρες ζημιές σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις απόψεις του Ανώτατου Διοικητή τους σχετικά με την ιστορική ενότητα Ρώσων και Ουκρανών, τις οποίες ανέπτυξε λεπτομερώς σε άρθρο από το καλοκαίρι του 2021. Αυτό εξηγεί τους επίσημα αναφερόμενους αριθμούς θυμάτων της Ρωσίας από την περασμένη εβδομάδα, καθώς και το γεγονός ότι η Ευρασιατική Μεγάλη Δύναμη δεν έχει χρησιμοποιήσει ανεύθυνα τη νστρατιωτική της δύναμη για να καταστρέψει τελείως πόλεις της Ουκρανίας ακριβώς όπως οι ΗΠΑ κατέστρεψαν τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και άλλα μερή με τα χρόνια.
Οι κοινωνικοπολιτικοί και στρατιωτικοί στόχοι που στοχεύει να επιτύχει η Ρωσία μπορούν να εκπληρωθούν με διπλωματικά μέσα, εφόσον ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι έχει τη βούληση. Ήδη φλερτάρει με εγγυήσεις ασφαλείας εκτός του ΝΑΤΟ, παρόλο που η πρόταση της κυβέρνησής του μπορεί να μην είναι το μόνο που φαίνεται σε αυτό το στάδιο. Ωστόσο, η ίδια η πρότασή της μαζί με τρεις γύρους συνομιλιών στο Μινσκ καθώς και τη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών της Πέμπτης στην Αττάλεια της Τουρκίας υπονοούν ότι ο πολιτικός δρόμος μπορεί να έχει ακόμη κάποια πρόοδο, παρόλο που σίγουρα δεν μπορεί να διασφαλιστεί, αλλά αξίζει να συνεχιστεί περαιτέρω.
Η πρόκληση, ωστόσο, είναι ότι ο επικεφαλής του Ρωσικού Κέντρου Ελέγχου Εθνικής Άμυνας, Συνταγματάρχης Μιχαήλ Μιζίντσεφ αποκάλυψε την Τρίτη πως «όλες οι κύριες αποφάσεις (στη χώρα αυτήν την στιγμή) λαμβάνονται ουσιαστικά από τους εθνικιστές και τους συνεργούς τους», πράγμα που σημαίνει ότι ο Ζελένσκι έχει λίγο πολύ παραγκωνιστεί αφού έχασε τον έλεγχο της στρατιωτικής δυναμικής στη χώρα του. Ωστόσο, αυτό το αποτέλεσμα δεν προκαλεί έκπληξη, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη την εξάρτησή του από ξένους μισθοφόρους, αλλά εξακολουθεί να δείχνει πως ο επίσημος ηγέτης της χώρας μπορεί να είναι επί του παρόντος ανίκανος να συμβιβαστεί με τη Ρωσία ακόμα κι αν το ήθελε πραγματικά.
Θεωρητικά, το μόνο που θα έπρεπε να κάνει ο Ζελένσκι είναι να ανακοινώσει ότι κινεί τις εγχώριες νομικές διαδικασίες για την αφαίρεση του στόχου ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ από το σύνταγμα της χώρας του μαζί με τη μεταρρύθμιση του νόμου για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην αφύσικη μίνι αυτοκρατορία του Λένιν, ώστε να αποφευχθεί η πιθανή κατάρρευσή της σε βάση ταυτότητας. Οι διαφωνίες του με τις ΗΠΑ τον περασμένο μήνα σχετικά με την πολεμική εκστρατεία του προστάτη του ενόψει της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας και την άρνηση να ρισκάρει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο στέλνοντας μαχητικά αεροσκάφη στη χώρα του (για να μην αναφέρουμε την επιβολή μιας «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων») είναι γνωστές.
Αυτό δείχνει ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να σκεφτεί να συμβιβαστεί με τη Ρωσία αφού συνειδητοποιήσει τελικά πως η θέση της πλευράς του είναι απελπιστική και ότι η χώρα του ουσιαστικά χρησιμοποιήθηκε ως δόλωμα για να δελεάσει τον περιφερειακό αντίπαλο της Αμερικής να ξεκινήσει την ειδική επιχείρηση που η Ουάσιγκτον περίμενε να εκμεταλλευτεί. Είναι ο ουκρανικός λαός που πληρώνει το τίμημα, και όλα αυτά γιατί ο Ζελένσκι δεν μπόρεσε να απελευθερωθεί από τους φασίστες πληρεξούσιους του προστάτη του που τον περικυκλώνουν και μολύνουν το ουκρανικό «βαθύ κράτος». Είναι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη συνεργασία με το ΝΑΤΟ, την έρευνα για τα όπλα μαζικής καταστροφής και την απειλή των κόκκινων γραμμών της Ρωσίας.
Χωρίς στρατιωτική υποστήριξη, ωστόσο, ο Ουκρανός ηγέτης δεν μπορεί πραγματικά να κάνει τόσα πολλά. Μπορεί ακόμη και να διακινδυνεύσει να δολοφονηθεί από τους «συναδέλφους» του αξιωματούχους, οι οποίοι στη συνέχεια θα μπορούσαν απλώς να κατηγορήσουν τη Ρωσία ως άλλη μια από τις πολλές ψευδείς σημαίες τους εναντίον της μέχρι στιγμής, οδηγούμενοι από την απελπισία να προκληθεί μια πιο άμεση δυτική επέμβαση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. παρά το γεγονός ότι πιθανότατα θα προκαλούσαν τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το θέμα, ωστόσο, είναι ότι ο Ζελένσκι στρέφοντας ενάντια στις ελεγχόμενες από τις ΗΠΑ φασιστικές στρατιωτικές δυνάμεις του θα τον έκανε de facto να υποστηρίξει τον στόχο αποστρατιωτικοποίησης της Ρωσίας, ο οποίος ήδη επιτυγχάνεται σταθερά καταστρέφοντας τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Η αποναζοποίηση της Ουκρανίας μπορεί να ξεκινήσει σοβαρά μόνο με την εκκαθάριση του «βαθέος κράτους» του, κάτι που είναι πολύ πιο εύκολο να ειπωθεί παρά να γίνει, αλλά θεωρητικά θα μπορούσε να οδηγήσει στην παραμονή του στην εξουσία, εκτός εάν οι «σύντροφοί» του τον ανατρέψουν με εντολή της Αμερικής. Βασικά, η αλληλουχία των γεγονότων που απαιτούνται για να περιοριστεί η κινητική φάση της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία και να προκληθεί η σταδιακή μετατροπή της στην κοινωνικοπολιτική φάση σχετικά με την αποναζοποίηση και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων μπορεί να ξεκινήσει αμέσως εάν ο Ζελένσκι έχει την πολιτική βούληση και ιδιαίτερα την προσωπική γενναιότητα να το κάνει.
Ο ελέφαντας στην αίθουσα είναι το αίτημα της Ρωσίας να αναγνωρίσει το Κίεβο την επανένωση της Κριμαίας και την ανεξαρτησία των Δημοκρατιών του Ντονμπάς, κάτι που πιθανότατα δε θα συμβεί ποτέ ρεαλιστικά υπό την υφιστάμενη κυβέρνηση, ειδικά αν κάνει τη δραματική κίνηση να στραφεί ενάντια στον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ φασίστα του «βαθέος κράτους». Αυτός μπορεί να είναι ένας αποδεκτός συμβιβασμός για τη Ρωσία εν τω μεταξύ, αν και δεδομένου ότι η διατήρηση της «παγωμένης» φύσης αυτών των διαφορών χωρίς το Κίεβο να διαθέτει αξιόπιστα στρατιωτικά μέσα που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ για να ενισχύσει τις απειλές εναντίον της δεν είναι πραγματικά τόσο άσχημο προς το παρόν.
Συνολικά, οι προοπτικές για μια ειρηνική (αλλά όχι απαραίτητα άμεση) λύση στις νόμιμες ανησυχίες της Ρωσίας σχετικά με τις κόκκινες γραμμές της εθνικής ασφάλειας στην Ουκρανία πέφτουν στον Ζελένσκι, ο οποίος μπορεί να ξεκινήσει αμέσως αυτή τη σειρά γεγονότων, αν το θέλει πραγματικά. Ίσως να μην τα καταφέρει, ωστόσο, αφού μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί ότι είναι μαριονέτα του Αμερικανού προστάτη του και de facto όμηρος των φασιστών πληρεξουσίων τους στο «βαθύ κράτος» του, παρόλο που ο ίδιος είναι πολύ περήφανος Εβραίος. Μόνο στην περίπτωση που τελικά αποδειχθεί ανεξάρτητος, όλα μπορούν να τελειώσουν πολύ νωρίτερα παρά αργότερα.