Οι Ευρωπαίοι, αντίθετα, έχουν μόνο να χάσουν. Και η οικονομία τους και η, έστω, σκιώδης αυτονομία τους στο διεθνές πεδίο θα υποστεί βαριά ζημία. Ήδη η Ένωση Γερμανών Βιομηχάνων προειδοποιεί ότι ο μεταποιητικός τομέας της χώρας κινδυνεύει «με συντριβή» αν οι τιμές της ενέργειας εξακολουθήσουν να αυξάνουν. Η δε ευρωπαϊκή αυτονομία ήδη έχει πνιγεί αύτανδρη στον Δνείπερο ή τα νερά της Αζοφικής...
Την μεγάλη τραγωδία όμως τη ζουν οι Ουκρανοί. Οι ανίκανοι και διεφθαρμένοι ηγέτες της, φιλοδυτικοί ή φιλορώσσοι αδιάκριτα, αφού πρώτα δίχασαν τη χώρα πολιτικά τώρα την τεμαχίζουν και στην πράξη: εκατομμύρια άνθρωποι ένθεν κακείθεν έχουν ήδη μετοικήσει στο εσωτερικό της σε αναζήτηση ασφάλειας και εκατομμύρια άλλοι, ιδίως νέοι, έχουν ξενιτευτεί σε τρίτες χώρες.
Όπως έγινε και με την τέως Γιουγκοσλαβία που ακόμη δεν λέει να συνέλθει (η "νικήτρια" του πολέμου, υποτίθεται, Κροατία μόνο από το 2013 και δώθε, χρονιά που εντάχθηκε στον παράδεισο της ΕΕ, έχασε το 10% του πληθυσμού της...), όπως η πάλαι ποτέ υπερήφανη χώρα του Τίτο λοιπόν, η Ουκρανία το πιθανότερο είναι να μετατραπεί σε ένα χρονίως ναυαγισμένο κράτος, πηγή φτηνών εργατικών χεριών και εξίσου φτηνών ευκαιριών για τσαμπουκάδες των "Μεγάλων"...
