 |
| REUTERS/VALENTYN OGIRENKO |
Από: naftemporiki.gr
Δεδομένου ότι οι ρωσικές δυνάμεις εισήλθαν στην ουκρανική πρωτεύουσα την Παρασκευή, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν επέλεξε τη μεγάλη κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία, η οποία- σύμφωνα με δηλώσεις των Ρώσων-έχει στόχο την αποστρατικοποίηση και αποναζικοποίηση της χώρας. Η στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία, όπως έχει βαφτιστεί η εισβολή, θα διαρκέσει όσο χρειάζεται για να εκπληρωθούν οι ρωσικοί στόχοι, και η Μόσχα θα καθίσει στο τραπέζι των συζητήσεων όταν ο στρατός παραδώσει τα όπλα.
Η μεγάλης κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία μπορεί να ήταν ένα σενάριο για το οποίο αρκετοί είχαν προειδοποιήσει, ωστόσο, πολλοί παρατηρητές δεν πίστευαν πως ο Πούτιν ήταν έτοιμος να προχωρήσει με αυτό το σχέδιο και πως θα προσπαθούσε μέσω της κλιμάκωσης να έρθει σε διπλωματικό πλεονέκτημα διεκδικώντας παραχωρήσεις. Μέχρι στιγμής όμως δεν φαίνεται να επενδύει ιδιαίτερα στη διπλωματία.
Καθώς ο πόλεμος συνεχίζει να μαίνεται σε ολόκληρη τη χώρα, γεννιέται η εύλογη ερώτηση: πώς θα μπορούσε να ξεχυθεί πέρα από τα σύνορα της Ουκρανίας η σύγκρουση; Το gzeromedia επιχειρεί να απαντήσει:
Πού το πάει
Πρώτον, οι κινήσεις του Πούτιν δημιούργησαν ανησυχίες ότι η εισβολή στην Ουκρανία μπορεί να είναι το προοίμιο για την διεκδίκηση ενός μεγαλύτερου κομματιού της Ευρώπης. Τα κράτη της Βαλτικής, τα οποία ήταν υπό τον έλεγχο της Μόσχας για δεκαετίες και διαθέτουν μεγάλες ρωσικές κοινότητες, ανησυχούν ιδιαίτερα. Το ίδιο και η Πολωνία.
Η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής, ωστόσο, είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Ένας ρωσικός πόλεμος ενάντια στον μικρότερο, μη νατοϊκό στρατό της Ουκρανίας είναι πολύ διαφορετικός από το να μπλέξει κανείς άμεσα με μια ισχυρή, πυρηνικά εξοπλισμένη στρατιωτική συμμαχία που ενισχύει τον αριθμό της στην Ανατολική Ευρώπη εδώ και μήνες- και χθες ανακοίνωσε πως θα αναπτύξει περισσότερα στρατεύματα στην Ανατολική Ευρώπη.
Αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα ακόμη και για έναν ηγέτη που πιστεύει ότι έχει το πάνω χέρι αυτές τις μέρες, σχολιάζει το gzeromedia, προσθέτοντας ότι κάτι τέτοιο βγαίνει «εκτός θέματος» αναφορικά με τις δηλωμένους στόχους του Ρώσου προέδρου: να μετατρέψει την Ουκρανία σε ένα αποστρατιωτικοποιημένο, ελεγχόμενο από το Κρεμλίνο ουδέτερο κράτος μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ.
Ακόμα κι αν ο Πούτιν δεν σκοπεύει να προχωρήσει πέρα από την Ουκρανία, εξακολουθεί να υπάρχει η πιθανότητα ενός εσφαλμένου υπολογισμού που θα μπορούσε να θέσει τη Ρωσία και το ΝΑΤΟ σε μια πορεία σύγκρουσης. Τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η Ρωσία πρέπει να επιδείξουν εξαιρετική προσοχή για να αποφευχθεί μια κλιμάκωση, λόγω τυχαίων και κατά λάθος περιστατικών, τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.
Αχαρτογράφητα νερά
Δεύτερον, υπάρχει ο «ακαθόριστος» κίνδυνος που σχετίζεται με τον κυβερνοχώρο, αναφέρει ο Rafal Rohozinski, διευθυντής της SecDev Group. Παρόλο που για την ώρα η σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας αφορά τα συμβατικά όπλα, υπάρχουν ενδείξεις ότι ετοιμάζεται ένα είδος κυβερνοπόλεμου επίσης. Τις ώρες πριν από την εισβολή της Ρωσίας, χάκερ «έριξαν» αρκετούς ιστότοπους της κυβέρνησης και των τραπεζών της Ουκρανίας.
Ένα άμεσο πρόβλημα είναι ότι τα όπλα στον κυβερνοχώρο είναι δύσκολο να ελεγχθούν. Μια μάχη μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων χάκερ θα μπορούσε να προκαλέσει όλεθρο και αλλού, αναγκάζοντας τις μακρινές κυβερνήσεις να απαντήσουν.
Ακόμα χεριότερα, σε ένα σενάριο κλιμακούμενης συμβατικής σύγκρουσης, προειδοποιεί ο Rohozinski, η Ρωσία και οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν «όπλα» στον κυβερνοχώρο για να εμποδίσουν το ένα μέρος την ικανότητα του άλλου να ανιχνεύει και να κατανοεί κινήσεις των πυρηνικών όπλων του αντίπαλου μέρους.
Το να μιλάς για πυρηνικά όπλα μοιάζει με τρομακτικό αναχρονισμό, σχολιάζει το gzeromedia, αναφερόμενο στο διάγγελμα για την κήρυξη πολέμου του Πούτιν και την απειλή ότι θα χτυπήσει όσους παρέμβουν στην Ουκρανία και θα δουν τις «μεγαλύτερες συνέπειες από όσες έχετε αντιμετωπίσει στην ιστορία». Η δήλωσε ερμηνεύθηκε από πολλούς ως σιωπηρή απειλή για τη χρήση πυρηνικών όπλων, με τον υπουργό Εξωτερικών της Γαλλίας Ζαν-Ιβ Λεντριάν να απαντάει πως ο Πούτιν πρέπει να καταλάβει, όταν απειλεί με πυρηνικά όπλα, ότι και το ΝΑΤΟ είναι πυρηνική δύναμη.
Στο μεταξύ, ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ την περασμένη εβδομάδα είπε στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου ότι μια μεγάλη κυβερνοεπίθεση σε ένα κράτος μέλος θα μπορούσε να είναι αρκετή για να ενεργοποιήσει τα προβλεπόμενα για τη συλλογική άμυνα σύμφωνα με το Άρθρο 5 της συμμαχίας.
Ένα μεγάλο πρόβλημα εδώ είναι ότι όταν πρόκειται για τον κυβερνοχώρο και σε αντίθεση με τον συμβατικό ή τον πυρηνικό πόλεμο, δεν υπάρχουν σαφείς κανόνες, ιστορικό ή κοινός ορισμός σχετικά με το τι συνιστά επίθεση ή απάντηση.
Προσφυγικές ροές
Τέλος, αναπόφευκτη είναι μια ανθρωπιστική κρίση, η οποία θα περάσει και τα σύνορα. Οι πρόσφυγες βρίσκονται ήδη σε κίνηση αναζητώντας ασφαλή καταφύγια σε γειτονικές χώρες.
Η Ουκρανία, μια χώρα άνω των 40 εκατομμυρίων, μοιράζεται σύνορα με τέσσερα κράτη μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων της Πολωνίας, της Σλοβακίας, της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας. Όπως αναφέρουν αξιωματούχοι του ΟΗΕ, ήδη χιλιάδες άνθρωποι που εκτοπίστηκαν λόγω της σύγκρουσης διέρχονται τα σύνορα από την Ουκρανία προς τη Μολδαβία, τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και την Πολωνία. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες ανέφερε σημαντικές μετακινήσεις ανθρώπων στην Ουκρανία, με περισσότερους από 100.000 να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και «αρκετές χιλιάδες» να περνούν τα σύνορα από την έναρξη της εισβολής.
Έως και 4 εκατ. άνθρωποι θα μπορούσαν να αναζητήσουν ασφάλεια στην ΕΕ, ανάλογα με την έκταση της σύγκρουσης.
Τα καλά νέα- αναφέρει το gzeromedia- είναι ότι, σε αντίθεση με τη μεταναστευτική κρίση της Συρίας του 2016, όταν η ΕΕ κλονίστηκε και πολλές πρωτεύουσες της Ανατολικής Ευρώπης αρνήθηκαν να δεχτούν πρόσφυγες, οι Βρυξέλλες και τα περιφερειακά κράτη μέλη φάνηκαν περισσότερο διαθέσιμοι αυτή τη φορά, ετοιμάζοντας στρατόπεδα και κινητοποιώντας πόρους σε όλη την περιοχή.
Αυτό, εξηεί ο Mujtaba Rahman του Eurasia Group, οφείλεται στο γεγονός ότι αυτή τη φορά υπάρχουν «πολιτιστικές και θρησκευτικές συγγένειες» με τους πρόσφυγες. Είναι χριστιανοί Ευρωπαίοι. Σε συνδυασμό με την «ισχυρή ανατολικοευρωπαϊκή αλληλεγγύη με την Ουκρανία», συνεχίζει, αυτό καθιστά πολύ πιο εύκολο για την ΕΕ να υποδεχτεί μεγάλο αριθμό απελπισμένων ανθρώπων χωρίς να προκαλέσει αντίδραση.