Από: analyst.gr
Άποψη
Εισαγωγικά, εάν ήθελε πράγματι ο Putin να επιτεθεί στην Ουκρανία, καταλαμβάνοντας με μία αστραπιαία επίθεση το Κίεβο, όπως ισχυρίζονται τα βρετανικά ΜΜΕ, δεν θα έβρισκε ίσως πιο κατάλληλη στιγμή. Ειδικότερα, στη Μ. Βρετανία η κύρια συζήτηση περιστρέφεται στο εάν ο Boris Johnson θα παραμείνει στην εξουσία για εβδομάδες ή για μερικούς μήνες – ενώ η θέση του αποδυναμώνεται συνεχώς, λόγω των γνωστών σκανδάλων.
Γενικότερα τώρα η κυβέρνηση της Βρετανίας έχει υιοθετήσει μία επιθετική στρατηγική εναντίον της Ρωσίας – ενώ έχει προμηθεύσει με όπλα την Ουκρανία, κατηγορώντας παράλληλα τη Ρωσία πως σχεδιάζει πραξικόπημα στη χώρα. Όμως, η κυβέρνηση Johnson θεωρείται ευρέως αναξιόπιστη και ασταθής από τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις – ενώ με το BREXIT έχει ελαχιστοποιηθεί η επιρροή της Βρετανίας στην ΕΕ.
Στη Γαλλία ο χρόνος που απομένει στο Macron για τις προεδρικές εκλογές είναι ελάχιστος – λιγότερος από τρεις μήνες. Παράλληλα αντιμετωπίζει μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις, σε σχέση με τη διαχείριση της πανδημίας – ειδικά όσον αφορά την υποχρεωτικότητα του εμβολίου.
Βέβαια, ο Macron είχε ανέκαθεν τη φιλοδοξία να γίνει η κυρίαρχη πολιτική φιγούρα στην ΕΕ – πόσο μάλλον μετά την παραίτηση της Merkel. Εν τούτοις, οι μικρότερες χώρες προτιμούν τις Η.Π.Α. ως εγγύηση της ασφάλειας τους – έχοντας επί πλέον το φόβο ότι, ο Macron θα μπορούσε να κλείσει μία μυστική συμφωνία με τη Ρωσία πίσω από την πλάτη τους.
Πόσο μάλλον όταν σε μία πρόσφατη ομιλία του, πρότεινε να ξεκινήσει η ΕΕ τη δική της διπλωματική πρωτοβουλία με τη Ρωσία – όπου Γάλλοι αξιωματούχοι αντέδρασαν οργισμένα, λέγοντας πως ο πρόεδρος αποδυναμώνει τη δυτική ενότητα και το ΝΑΤΟ, θυμίζοντας πως στο παρελθόν έχει αποκαλέσει το ΝΑΤΟ «εγκεφαλικά νεκρό»
Στην Αυστρία, μετά την πρόωρη απομάκρυνση του καγκελαρίου Kurz, νέα σκάνδαλα εμφανίζονται στη δημοσιότητα – ενώ ο νέος ηγέτης της αντιμετωπίζει επίσης αντιδράσεις στο θέμα της υποχρεωτικότητας που θέλει να επιβάλει από την 1η Φεβρουαρίου, με πολύ υψηλά πρόστιμα για αυτούς που δεν θα συμμορφώνονται.
Στη Γερμανία ο καγκελάριος Scholz είναι μόλις λίγες εβδομάδες στην εξουσία – ενώ προσπαθεί να διατηρήσει ενωμένη μία κυβέρνηση συνασπισμού κομμάτων, εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους. Η κρίση στην Ουκρανία αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους που διατρέχει η νέα κυβέρνηση – αφού ενώ οι πράσινοι που κατέχουν το υπουργείο εξωτερικών είναι σχετικά επιθετικοί όσον αφορά τη Ρωσία, οι σοσιαλδημοκράτες του Scholz, η SPD, έχουν πολλά στελέχη τους που συμπαθούν τον Putin.
Άλλωστε ο τελευταίος καγκελάριος της SPD, ο Schroeder, είναι πρόεδρος της επιτροπής μετόχων του Nord Stream 2 – του αμφιλεγόμενου αγωγού που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία, παρακάμπτοντας την Ουκρανία, με τον οποίο όμως είναι αντίθετες οι Η.Π.Α. Την ίδια στιγμή ο αρχηγός του γερμανικού ναυτικού, ο αντιναύαρχος Schoenbach, μόλις αναγκάσθηκε να παραιτηθεί – επειδή δήλωσε πως αυτό που θέλει ο Putin είναι ο σεβασμός που πιθανόν τον αξίζει.
Εν τούτοις, πολλοί Ευρωπαίοι υποψιάζονται ότι, απλά είπε δημόσια αυτό που αρκετοί Γερμανοί με επιρροή σκέφτονται πίσω από κλειστές πόρτες – ενώ η συνεχιζόμενη άρνηση της Γερμανίας να προμηθεύσει με όπλα την Ουκρανία έχει δυσαρεστήσει την τελευταία, σε σημείο να την κατηγορεί για τα εγκλήματα των ναζί. Το θέμα είναι όμως πως η Γερμανία ευρίσκεται κοντά στην πρώτη γραμμή της πιο επικίνδυνης σύγκρουσης της Ευρώπης – οπότε λογικά είναι προσεκτική.
Το μεγάλο οικονομικό πρόβλημα βέβαια είναι η υπερχρεωμένη Ιταλία – για την οποία ουσιαστικά συστάθηκε το Ταμείο Ανάκαμψης. Πρόκειται κυριολεκτικά για μία βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της Ευρωζώνης – με τις προεδρικές εκλογές στις 3 Φεβρουαρίου, όπου δεν είναι ακόμη γνωστό εάν θα διεκδικήσει ο Draghi την προεδρία. Εάν το κάνει, τότε προβλέπονται πρόωρες εκλογές και μία μεγάλη πολιτική αστάθεια – ενώ εάν δεν το κάνει, απλά θα διαιωνισθεί το πρόβλημα, χωρίς κανένας να γνωρίζει πότε θα επικρατήσει πολιτικό χάος.
Σε κάθε περίπτωση, οι φυγόκεντρες δυνάμεις στην Ευρωζώνη είναι τεράστιες – ενώ δεν είναι «κατασκευασμένη» για την αντιμετώπιση κρίσεων, όπως φάνηκε το 2010, όπου απέφυγε τη διάλυση της καταστρέφοντας την Ελλάδα.
Μέσα σε όλα αυτά μαίνεται η ενεργειακή κρίση της Ευρώπης, η οποία οφείλεται κυρίως στα δικά της μεγάλα λάθη, όπως έχουμε αναλύσει – πυροδοτώντας έναν υπερβολικά υψηλό πληθωρισμό, καθώς επίσης πλήττοντας πολύ σοβαρά κράτη, επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Εάν δε υποθέσουμε πως η Ρωσία έκλεινε τη στρόφιγγα του φυσικού αερίου, πολλές χώρες θα πάγωναν, με τεράστιες επιπτώσεις για την οικονομική τους λειτουργία – όταν παράλληλα η πανδημία δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση παρελθόν.
Δεν είναι υπερβολικό λοιπόν να χαρακτηρίσει κανείς χαώδη την κατάσταση της Ευρώπης, ακόμη και αν δεν ξεσπάσει πόλεμος – ενώ η Ρωσία έχει όλους τους μοχλούς πίεσης στη διάθεση της, ελπίζοντας να μην υπερβάλει, όσον αφορά τη χρησιμοποίηση τους. Πόσο μακριά είναι η διάλυση της; Όχι πολύ.