Καθημερινά ακούμε λεκτικούς θριάμβους της Ελλάδος και ήττες της Τουρκίας, προκειμένου κάποιοι να δείξουν την πίστη τους στο κόμμα και να γίνουν αρεστοί για καμία θεσούλα.
Έλεγαν ότι ο Μπάιντεν δεν θέλει να συνομιλήσει με τον Ερντογάν. Όμως ΜΙΛΗΣΑΝ στο G20.
Έλεγαν ότι δεν μιλάνε με τον Μακρόν: και μ΄αυτόν ΜΙΛΗΣΕ
Έλεγαν ότι είναι αποκλεισμένος διεθνώς: παρ΄όλα όσα πιστεύουν, ΜΙΛΑΕΙ με ΟΛΟΥΣ.
Του Στέλιου Φενέκου
υποναυάρχου ε.α. - προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Τώρα ξέχασαν τι έλεγαν μερικές ημέρες πριν και θριαμβολογούν πριν ακόμη ληφθεί η απόφαση στις ΗΠΑ για το αίτημά του για τα F-16, ότι οι ΗΠΑ δεν θα του τα δώσουν.
Αν αύριο οι ΗΠΑ δώσουν την άδεια να πάρει τα F-16, θα ψάξουν να βρουν άλλους λεκτικούς θριάμβους.
Σημειωτέον ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να δοθεί συμβιβαστική λύση από τις ΗΠΑ, γιατί έχουν πολλούς λόγους να το κάνουν, όχι μόνο για τα χρήματα που έχει δώσει για τα F-35, αλλά και για τα όσα θα δώσει ακόμη, για να διατηρήσουν την ισορροπία στο Αιγαίο - όπως κάνουν πάντα- για να μην τον ωθήσουν να πάει σε άλλες αγορές - πέραν της Ρωσίας ή Κίνας, μπορεί να υπάρξει ακόμη και "πρόθυμη" εναλλακτική ευρωπαϊκή αγορά.
Δεν καταλαβαίνουν ότι η Τουρκία έχει ένα ειδικό βάρος, όχι μόνο για το ΝΑΤΟ και την σταθερότητά του, αλλά και στις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις και ότι δε θα ήθελαν να την δουν σφιχταγκαλιασμένη περισσότερο με την Ρωσία ή ακόμη χειρότερα με την Κίνα.
Και ότι γίνεται μία διαπραγμάτευση στην ουσία, σε πολλά επίπεδα, που κάθε κίνηση, κάθε ανακοίνωση στοχεύει σε κάποιο διακύβευμα, είναι κάποιο βήμα σε μία συνεχή εξελικτική διαπραγμάτευση.
Είναι γεγονός ότι ο Ερντογάν βρίσκεται σε μια διελκυστίνδα η οποία διαμορφώνεται όσον αφορά τους ανταγωνιστές και τους συναγωνιστές. Και το που θα πάει η Τουρκία θα ενισχύσει την πλευρά που θα διαλέξει, η τουλάχιστον να μην δυναμώσει την αντίπαλη.
Ας περιμένουν λοιπόν οι βιαστικοί πρώιμα θριαμβολογούντες να δούμε τι θα αποφασισθεί στις ΗΠΑ μετά την συνάντηση με τον Μπάιντεν, τι θα κάνει η νέα Γερμανική ηγεσία και πως θα αντιδράσει η ΕΕ στο ζήτημα των εν εξελίξει δράσεων της Τουρκίας στην Κύπρο και των ερευνών στην Ανατολική Μεσόγειο, τι θα γίνει με τις εκλογές στην Λιβύη και ποια θα είναι η φανερή προσπάθεια (αφανώς ήδη γίνονται κινήσεις) του Ερντογάν, για να δημιουργήσει διεθνή ερείσματα και να στηρίξει την πολιτική του.
Και ας κοιτάξουμε πως εμείς θα ενισχυθούμε καλύτερα στην πράξη και να μην θριαμβολογούμε με επιπόλαιες αναλύσεις για το πως όλοι κατατρέχουν την Τουρκία η οποία κατ΄αυτούς έχει ήδη καταρρεύσει.
Έλεγαν ότι ο Μπάιντεν δεν θέλει να συνομιλήσει με τον Ερντογάν. Όμως ΜΙΛΗΣΑΝ στο G20.
Έλεγαν ότι δεν μιλάνε με τον Μακρόν: και μ΄αυτόν ΜΙΛΗΣΕ
Έλεγαν ότι είναι αποκλεισμένος διεθνώς: παρ΄όλα όσα πιστεύουν, ΜΙΛΑΕΙ με ΟΛΟΥΣ.
Του Στέλιου Φενέκου
υποναυάρχου ε.α. - προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Τώρα ξέχασαν τι έλεγαν μερικές ημέρες πριν και θριαμβολογούν πριν ακόμη ληφθεί η απόφαση στις ΗΠΑ για το αίτημά του για τα F-16, ότι οι ΗΠΑ δεν θα του τα δώσουν.
Αν αύριο οι ΗΠΑ δώσουν την άδεια να πάρει τα F-16, θα ψάξουν να βρουν άλλους λεκτικούς θριάμβους.
Σημειωτέον ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να δοθεί συμβιβαστική λύση από τις ΗΠΑ, γιατί έχουν πολλούς λόγους να το κάνουν, όχι μόνο για τα χρήματα που έχει δώσει για τα F-35, αλλά και για τα όσα θα δώσει ακόμη, για να διατηρήσουν την ισορροπία στο Αιγαίο - όπως κάνουν πάντα- για να μην τον ωθήσουν να πάει σε άλλες αγορές - πέραν της Ρωσίας ή Κίνας, μπορεί να υπάρξει ακόμη και "πρόθυμη" εναλλακτική ευρωπαϊκή αγορά.
Δεν καταλαβαίνουν ότι η Τουρκία έχει ένα ειδικό βάρος, όχι μόνο για το ΝΑΤΟ και την σταθερότητά του, αλλά και στις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις και ότι δε θα ήθελαν να την δουν σφιχταγκαλιασμένη περισσότερο με την Ρωσία ή ακόμη χειρότερα με την Κίνα.
Και ότι γίνεται μία διαπραγμάτευση στην ουσία, σε πολλά επίπεδα, που κάθε κίνηση, κάθε ανακοίνωση στοχεύει σε κάποιο διακύβευμα, είναι κάποιο βήμα σε μία συνεχή εξελικτική διαπραγμάτευση.
Είναι γεγονός ότι ο Ερντογάν βρίσκεται σε μια διελκυστίνδα η οποία διαμορφώνεται όσον αφορά τους ανταγωνιστές και τους συναγωνιστές. Και το που θα πάει η Τουρκία θα ενισχύσει την πλευρά που θα διαλέξει, η τουλάχιστον να μην δυναμώσει την αντίπαλη.
Ας περιμένουν λοιπόν οι βιαστικοί πρώιμα θριαμβολογούντες να δούμε τι θα αποφασισθεί στις ΗΠΑ μετά την συνάντηση με τον Μπάιντεν, τι θα κάνει η νέα Γερμανική ηγεσία και πως θα αντιδράσει η ΕΕ στο ζήτημα των εν εξελίξει δράσεων της Τουρκίας στην Κύπρο και των ερευνών στην Ανατολική Μεσόγειο, τι θα γίνει με τις εκλογές στην Λιβύη και ποια θα είναι η φανερή προσπάθεια (αφανώς ήδη γίνονται κινήσεις) του Ερντογάν, για να δημιουργήσει διεθνή ερείσματα και να στηρίξει την πολιτική του.
Και ας κοιτάξουμε πως εμείς θα ενισχυθούμε καλύτερα στην πράξη και να μην θριαμβολογούμε με επιπόλαιες αναλύσεις για το πως όλοι κατατρέχουν την Τουρκία η οποία κατ΄αυτούς έχει ήδη καταρρεύσει.
ΣΗΜ: Όλα αυτοί οι ρητορικοί υπεραισιόδοξοι θρίαμβοι, που διαστρεβλώνουν επικοινωνιακά τα γεγονότα, υπερτονίζοντας τα θετικά και υποβαθμίζοντας τα αρνητικά, μου θυμίζουν την περίπτωση του Ιταλού ναυάρχου Persano.
Ο ναύρχος Persano, όταν τελείωσε η ναυμαχία της Lissa (1886, Αδριατική, Vis-Croatia), ανήγγειλε στην Ρώμη ότι ο πολύ μικρότερος εχθρικός στόλος του Αυστριακού ναυτικού υπό τον Αντιπλοίαρχο Tegetthoff, (ο οποίος του βύθισε τα μισά πλοία), επέστρεψε στις βάσεις του με την παρακάτω ιστορική φράση:
"Μείναμε κυρίαρχοι των υδάτων"