Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Αντ 'αυτού, η Γαλλία θεωρεί τέτοιες ρωσικές πρωτοβουλίες ως μέρος ενός παιχνιδιού μηδενικού αθροίσματος λόγω των φόβων ότι η Μόσχα προσπαθεί να περιορίσει την επιρροή της στο "Françafrique", το οποίο αναφέρεται στο πρώην γαλλοαποικισμένο τμήμα της Αφρικής που το Παρίσι θεωρεί αποκλειστική του «σφαίρα επιρροής». Αυτή η προοπτική είναι αντιπαραγωγική, καθώς μέχρι στιγμής είχε ως αποτέλεσμα μόνο την περαιτέρω επιδείνωση του ανταγωνισμού τους με τρόπους που ενισχύουν την τοπική αντίληψη ότι η Γαλλία συμπεριφέρεται με νεοαποικιακό τρόπο, κάτι που με τη σειρά του παρουσιάζει τη Ρωσία ως έναν καλύτερο εταίρο.
Επιπλέον, ο ολοένα και πιο έντονος ανταγωνισμός μεταξύ αυτών των δύο Μεγάλων Δυνάμεων κινδυνεύει να αποσταθεροποιήσει την Αφρική ακόμη περισσότερο από ό,τι είναι ήδη. Αυτό θα συμβεί ιδιαίτερα εάν η Γαλλία υποστηρίξει τις προσπάθειες του Τσαντ για να αντισταθεί στην ρωσική επιρροή στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (CAR) και τη Λιβύη, χωρίς να υποστηρίξει πιθανές έγχρωμες επαναστάσεις εναντίον φιλικών προς τη Ρωσία κυβερνήσεων όπως αυτή του Μάλι στο Σαχέλ. Είναι επομένως αντιπαραγωγικό για όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς εάν η Γαλλία και οι εταίροι της διεξάγουν Υβριδικό Πόλεμο ενάντια στα ρωσικά συμφέροντα στο "Françafrique".
Είναι εξαιρετικά απίθανο η Γαλλία να «χάσει» πραγματικά το «Françafrique» λόγω των βαθιά ριζωμένων πολιτιστικών, οικονομικών, ιστορικών, θεσμικών, γλωσσικών και στρατηγικών συνδέσεων μεταξύ αυτής και αυτών των χωρών. Η εμπλοκή της Ρωσίας με την Αφρική περιορίζεται κυρίως στην παραγωγή ενέργειας, την εξόρυξη πόρων και τις σφαίρες ασφάλειας. Κατά συνέπεια, είναι ανίκανο να αντικαταστήσει πλήρως τη γαλλική επιρροή σε αυτά τα κράτη. Το CAR αποτελεί εξαίρεση αν και η Ρωσία πειραματίζεται με την «ανασυγκρότηση του έθνους» εκεί, αλλά αυτό το μοντέλο δεν έχει εξαχθεί.
Αντίθετα, η μεσογειακή αντίπαλος της Γαλλίας, η Τουρκία, αποτελεί μια πολύ πιο ολοκληρωμένη απειλή για τα συμφέροντα της Δυτικής Ευρώπης στη «Françafrique» από ό,τι θα μπορούσε ποτέ να κάνει η Ρωσία. Σε αντίθεση με τα πολύ περιορισμένα μέσα συνεργασίας της Μόσχας με την Αφρική, η Άγκυρα είναι εξαιρετικά μεγάλη και βασίζεται στις θρησκευτικές σχέσεις που μοιράζεται με πολλούς από τους ανθρώπους της ηπείρου, ειδικά εκείνες στις πλειοψηφικές μουσουλμανικές χώρες που αποτελούν το «Françafrique».
Ειδικότερα, η Τουρκία επεκτείνει ενεργά τη διπλωματική και οικονομική της επιρροή μέσω της οικοδόμησης νέων πρεσβειών/προξενείων και της παροχής αναπτυξιακής βοήθειας σε πολλές χώρες της ηπείρου που την έχουν περισσότερο ανάγκη. Η Τουρκία έχει επίσης μια εντυπωσιακή στρατιωτική έκκληση στην Αφρική που αποδίδεται στον φοβερό χαρακτήρα των φιλικών δυνάμεών της και στην υψηλή ποιότητα των οικονομικά αποδοτικών εξαγωγών όπλων της. Αν και η νέα επιρροή της Ρωσίας στην Αφρική είναι σημαντική, δε συγκρίνεται με την Τουρκία.
Η Γαλλία προσπαθεί ενεργά να συγκρατήσει τον αντίπαλό της στη Μεσόγειο, στη Λεβάντε και τη Βόρεια Αφρική. Στο πρώτο αναφερόμενο μέτωπο, το Παρίσι προσπαθεί να συγκροτήσει έναν αντιτουρκικό συνασπισμό που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ, αποτελούμενη από την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Ελλάδα και το Ισραήλ. Η Αρμενία, παρά το γεγονός ότι είναι σύμμαχος της Ρωσίας στον CSTO και την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση, φλερτάρει πολύ περισσότερο με τη Γαλλία μετά την καταστροφική της απώλεια κατά τον περσινό πόλεμο του Καραμπάχ και έτσι θα μπορούσε να θεωρηθεί πιθανό μέλος αυτού του αναδυόμενου γαλλικού συνασπισμού.
Στο μέτωπο της Βόρειας Αφρικής, η Γαλλία υποστηρίζει τον στρατάρχη Χάφταρ εναντίον των διεθνώς αναγνωρισμένων αρχών της χώρας στην Τρίπολη. Αν και η σύγκρουση εκεί έφτασε σε στρατιωτικό αδιέξοδο μετά από την τολμηρή στρατιωτική επέμβαση της Άγκυρας στην στήριξη του συμμάχου της, οι εντάσεις παραμένουν οξείες και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αναζωπύρωση του πολέμου αν δεν αντιμετωπιστούν προσεκτικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Παρίσι συνεργάζεται επίσης με την κυβέρνηση στη Λιβύη, αν και αυτό το μπλοκ διερευνά πρόσφατα μια προσέγγιση με την Τουρκία.
Αν και η Ρωσία αναφέρεται επίσης ότι υποστηρίζει τον Χάφταρ, δεν υπάρχουν στοιχεία ότι συντονίζει τις υποτιθέμενες προσπάθειές της με τη Γαλλία. Όπως και να έχει, εξακολουθούν να φέρονται στην ίδια πλευρά στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης απέναντι στην Τουρκία, οπότε αυτή η παρατήρηση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως σημείο εκκίνησης για τη ρύθμιση του ολοένα και πιο έντονου ανταγωνισμού τους σε όλη την Αφρική. Μπορεί επίσης να αξιοποιηθεί από διπλωμάτες παγκόσμιας κλάσης της Ρωσίας με τέτοιο τρόπο ώστε να αποδείξει το γεγονός πως η χώρα τους δεν αποτελεί ουσιαστικά καμία απειλή για τα γαλλικά συμφέροντα εκεί.
Αντίθετα, θα μπορούσαν να επιστήσουν την προσοχή είτε άμεσα είτε με συμπεράσματα στον πολύ πιο έντονο γαλλοτουρκικό ανταγωνισμό στη Μεσόγειο, ο οποίος επίσης σέρνεται στην Αφρική, όπως εξηγήθηκε νωρίτερα. Κάνοντας σαφές pvw η Μόσχα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το Παρίσι στο "Françafrique" οπουδήποτε κοντά στο ίδιο περιεκτικό επίπεδο που έχει ήδη αποδείξει η Άγκυρα, οι Ρώσοι διπλωμάτες μπορεί να είναι σε θέση να στρέψουν θετικά τις γαλλικές αντιλήψεις προς την κατεύθυνση να μη θεωρούν πλέον τη Ρωσία ως απειλή ασφάλειας μηδενικού αθροίσματος.
Το αποτέλεσμα αυτής της πραγματικά βασισμένης σε πρωτοβουλίες «διαχείρισης αντίληψης» θα μπορούσε να είναι διπλό: η Γαλλία ενδέχεται να έρθει σε επαφή με τη Ρωσία στην Αφρική ή τουλάχιστον να συμφωνήσει σε ένα λεγόμενο «σύμφωνο μη επιθετικότητας» για πιο υπεύθυνη ρύθμιση του ανταγωνισμού τους. εκεί; ή/και το Παρίσι μπορεί (τότε) να ανακατευθύνει/ισορροπήσει τις προσπάθειές του για «περιορισμό» στην ήπειρο έναντι της Άγκυρας. Και τα δύο αυτά αλληλένδετα αποτελέσματα θα ήταν προς τα στρατηγικά συμφέροντα της Ρωσίας με την ανακούφιση της γαλλικής πίεσης από αυτήν και σταθεροποιώντας έτσι συγκριτικά την Αφρική.
Για να είμαστε απολύτως σαφείς, η Ρωσία δεν έχει καμία πρόθεση να στρέψει τη Γαλλία εναντίον της Τουρκίας προκειμένου να διαιρέσει και να κυβερνήσει την Αφρική επιδιώκοντας τους δικούς της σκοπούς, αλλά η Γαλλία θα μπορούσε φυσικά να επιδιώξει να «συγκρατήσει» την Τουρκία εκεί αν καταλάβει πως η Ρωσία δεν είναι πραγματικά αντίπαλός της, αλλά θα μπορούσε να είναι ένας αποτελεσματικός εταίρος ασφαλείας. Επιπλέον, ο ολοένα και πιο έντονος γαλλοτουρκικός ανταγωνισμός στη Μεσόγειο θα μπορούσε σύντομα να εξαπλωθεί στην Αφρική. Δεδομένου ότι η Γαλλία διαθέτει περιορισμένα μέσα όπως όλες οι χώρες, μπορεί να επιλέξει να δώσει προτεραιότητα στον περιορισμό της Τουρκίας αντί της Ρωσίας εκεί.
Αυτό που χρειάζεται σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία είναι η Γαλλία να αξιολογήσει με νηφαλιότητα τη στρατηγική κατάσταση καθώς υπάρχει πραγματικά χωρίς να το προσεγγίζει μέσω φίλτρων του Νέου Ψυχρού Πολέμου που επηρεάζονται από τις ΗΠΑ. Η συνέχιση της αναζήτησης της «συγκράτησης» της ρωσικής επιρροής στην Αφρική, ειδικά με το Τσαντ να είναι η κορυφή του δόρατος του Παρισιού από αυτή την άποψη, θα αποσταθεροποιούσε πολύ το «Françafrique» και θα μπορούσε ακόμη και να αναγκάσει τη Ρωσία να συνεργαστεί με την Τουρκία εκεί. Η Γαλλία μπορεί να αποτρέψει αυτό το χειρότερο σενάριο σεβόμενη τα αφρικανικά συμφέροντα της Ρωσίας και όντας συγκεντρωμένο περισσότερο στην Τουρκία.