Προς ευαπάτητους μασκοφόρους και μη: Έρχεται κάποια στιγμή που καταθέτουμε το προσωπείο μας

kalhh / pixabay

Η κατάθεση του όποιου προσωπείου είναι αναπλήρωμα νοήματος ζωής. Ακόμη και ο φιλοσοφικός στοχασμός γυρεύει ένα νόημα της ζωής, χωρίς απαραίτητα να το βρίσκει. Η κατάθεση του "προσωπείου" μας βοηθάει να ζούμε μια δεύτερου βαθμού ζωή, να ακούμε αρμονίες ανάκουστες πριν, να βλέπουμε τοπία που μαγεύουν.

Του Στέλιου Συρμόγλου

Βγαίνουμε ξανά στο φως. Βλέπουμε τον κόσμο με άλλο μάτι, πλουτισμένο, φωτισμένο από γωνίες απροσδόκητες. Το "προσωπείο" μας περιορίζει σε μιαν άλλη ζωή, ταυτισμένη με το φόβο και την υποδούλωση μας στο φόβο. Μια ζωή ταυτισμένη με καταστάσεις που υπαγορεύονται από συμβατικότητες ή και σκοπιμότητες.

Και το προνόμιο της κατάθεσης του "προσωπείου", όταν μάλιστα τούτο το προσωπείο φέρει και "μάσκα", το έχει μόνο ο άνθρωπος. Η ζωή δεν είναι καταπίεση, δεν είναι ούτε παραμυθία. Στη ζωή που μας επιβάλλεται από "περίεργες" και ύποπτες καταστάσεις, ο άνθρωπος αντιτάσσει μια ζωή άλλη, δεύτερου βαθμού, και που είναι δημιούργημά του.

Με τις αντιδράσεις μας, με την υποταγή μας στο φόβο, υστερούμε από τα υπόλοιπα ζώα. Γιατί όσοι πιστεύουν πως την ανωτερότητα του ανθρώπου έναντι στα άλλα ζώα τη θεμελιώνει ο έναρθρος λόγος και η διάνοια, βρίσκονται σε απόσταση αστρονομική από την αλήθεια. Όλα τα είδη των ζώων συνεννοούνται μεταξύ τους. Την ανωτερότητα του ανθρώπου - αν υπάρχει - τη θεμελιώνει ο λόγος πέραν από τη λογική.
Υπερέχουμε με τη διάνοια, όπως υστερούμε με το ένστικτο. Και τίποτα δεν μας βεβαιώνει πως το ένστικτο είναι μικρότερο από τη διάνοια.

Ό,τι υφιστάμεθα τούτη την περίοδο, σε μια βαβέλ φόβου, παραπληροφόρησης και σύγχυσης, υπέρμαχοι της μάσκας και της υπερβολής,αλλά και αρνητές της, είναι καταστάσεις οριακές που δοκιμάζουν διάνοια και ένστικτο.

Είναι καταστάσεις, επίσης, που αποτυπώνουν ανάγλυφα τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό, που συγκομίζει δια του φόβου ανελευθερία και δημοκρατική εξουθένωση.
Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Όποιος επιμένει να φορά το "προσωπείο" του και να προσθέτει και μια "μάσκα" φόβου, ας περιοριστεί στη μήτρα του τρόμου, όπου και ανήκει.