Pexels / pixabay |
Του Στέλιου Συρμόγλου
Και μάσκες θα φοράμε και εύκαμπτη σπονδυλική θα αποκτήσουμε, όσο εγκλωβιζόμαστε στο ασύστολο πολιτικό ψέμα και στην πολιτική παραμυθία, που παρουσιάζονται ως μοναδική "σωτηρία" είτε για την καθημερινότητά μας, είτε για την υγεία μας.
Σε τούτο τόπο σοβαρότητα και ευθύνη πολιτικών και παραγόντων, διαδρομιστών των κομματικών γραφείων, θα υπάρχουν εν διαστάσει με φάσεις εναλλασσόμενες, δηλαδή πότε να επικρατεί η γελοιότητα για κάποια μεταξύ τους συνδιαλλαγή ή αποφάσεις, και πότε με παροξυσμούς της ανευθυνότητας και της σκοπιμότητας να επισημοποιείται το διαζύγιο...
Ο στρόβιλος της ανευθυνότητας και της ευκαιριακής κομματικής λογικής φέρνει την πολιτική κάθε φορά απέναντι σε νέα δεδομένα, αν και η κοινή συνείδηση εθισμένη στον τρόμο και στη "λογική" του χοίρου στο βούρκο, όταν λέει "πολιτική", εννοεί επιμέτρηση του σταθμητού, μολονότι ό,τι σχετίζεται με την πολιτική έχει μεταφερθεί στο χώρο του αστάθμητου.
Ζούμε μια πραγματικότητα σε τούτο τον τόπο, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση ως απότοκο αλλοπρόσαλλων πολιτικών και πολιτικής διαφθοράς, αλλά και τώρα με τον κορωναιό της υπερβολής και της πολιτικής "εκμετάλλευσης" από τους Σαρδανάπαλους της πολιτικής θρασύτητας σε συνδυασμό με τους Ταρτούφους "ειδικούς" επιστήμονες, ζούμε μια πραγματικότητα ακατανόητη.
Θεωρίες συνωμοσίας και άρνηση του προβλήματος, θα πείτε πολλοί εγκλωβισμένοι στο μικρόκοσμο της φοβίας και του ψέματος. Ναι, εφόσον αρκείστε στην αθλιότητα της στρατευμένης πληροφόρησης από τα υποταγμένα ΜΜΕ στη λογική του ευκαιριακού συμφέροντος, τότε μετά τις μάσκες, υπάρχει και ο...λαιμοδέτης για να αισθάνεστε πιο ασφαλείς...
Πραγματικότητα εδώ λέμε το αδιάγνωστο. Υπάρχει κάποια λυτρωτική υποψία; Οι όποιες προοπτικές για τούτη την κοινωνία με την "προβατοποιημένη λογική" και την ροπή στην πολιτική παραμυθία, είναι ανυποψίαστες και απρόσιτες.
'Οχι μόνο "μάσκες" θα φοράμε, αλλά και αλυσίδα στο λαιμό, γιατί οι "λοιμωξιολόγοι" της συμφοράς θα αποφανθούν πως αποτρέπει τον κορωνoϊό! Όταν κατορθώσουμε να κάνουμε την ανάγκη βούλησή μας, τότε και μόνο μπορούμε να υψωθούμε στο χώρο της ελευθερίας, όπου κυριαρχεί όχι απλώς η απόφαση της θυσίας, αλλά της εθελουσίας, το στοιχείο δηλαδή που διακρίνει τον αποφασισμένο πολίτη από τον τρομοκρατημένο και που τον κάνει Αντιγόνη!