ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΣ
Στην
απελπισμένη του προσπάθεια να πείσει τους βουλευτές της κυβερνητικής
πλειοψηφίας -αλλά και την ταλαιπωρημένη από τους φόρους κοινή γνώμη- ότι
η στρατηγική των διαπραγματεύσεων αποδίδει καρπούς, ο Πρωθυπουργός
έπεσε στην παγίδα του «κόφτη» που επρόκειτο να γίνει «δότης».
Με
χαρακτηριστική ευκολία, καλλιέργησε η κυβέρνηση την προσδοκία για μια
σειρά από «αντίμετρα», ένα πακέτο κοινωνικών παροχών και φορολογικών
ελαφρύνσεων που θα συνδέονται με την «υπερ-απόδοση» της ελληνικής
οικονομίας πάνω από τους συμφωνηθέντες στόχους και τα θηριώδη
πλεονάσματα του 3,5% επί του ΑΕΠ.
Στο
συνολικό πακέτο που έθεσε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης,
παρακάμπτοντας τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, η ομάδα διαπραγμάτευσης του
Μαξίμου, περιλαμβάνεται τόσο η μείωση του ΕΝΦΙΑ για ευπαθείς κοινωνικές
ομάδες όσο και του μεσαίου συντελεστή ΦΠΑ για «κοινωνικά αγαθά» μαζί με
άλλες κοινωνικές παρεμβάσεις. Πρόκειται για μειώσεις φόρων, οι οποίες
ζητούνται από την ελληνική κυβέρνηση μαζί με μείωση φόρου εισοδήματος
στα φυσικά και στα νομικά πρόσωπα αλλά και των εισφορών.
Ο «δότης» όμως που επινόησε ο Πρωθυπουργός είναι πλασματικός και επικίνδυνα αόριστος.
Για
να τεθεί σε εφαρμογή ο «δότης» θα πρέπει πρώτα να εφαρμοστούν όλα τα
μέτρα του «κόφτη», να δημιουργηθεί και να πιστοποιηθεί ένα «μόνιμο και
παραγωγικό πρωτογενές υπερ-πλεόνασμα» (κατά πολύ μεγαλύτερο από το
συμφωνηθέν 3,5% του ΑΕΠ) και κατόπιν να συμφωνηθεί με τους θεσμούς ένα
συγκεκριμένο πλαίσιο των παροχών.
Στο Eurogroup σήμερα, η συζήτηση για το ελληνικό θέμα θα είναι σύντομη. Κυρίως γιατί δεν υπάρχει κοινή βάση για συζήτηση.
Η Ελλάδα έχει μία μόνον ελπίδα κι ένα στόχο:
· Να δοθεί εντολή στους εκπροσώπους των θεσμών να επιστρέψουν στην Αθήνα για την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης.
Η
Ελλάδα θα αποδεχθεί την προ-νομοθέτηση των απαραίτητων μέτρων αλλά δεν
θα προσδιορίσει το ύψος αυτών των μέτρων. Το μείγμα και το περιεχόμενο
των μέτρων και του «κόφτη» θα προσδιοριστούν αφού επιστρέψουν και
ολοκληρώσουν τη δουλειά τους οι «θεσμοί» στην Αθήνα. Στόχος της Αθήνας
είναι να αγοράσει χρόνο αδιαφορώντας για το τελικό κόστος.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει θέσει το δικό του τελεσίγραφο:
1. Απαιτεί
από την Ελλάδα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης μεταρρυθμίσεων
που θα αλλάξουν τη δομή της οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης.
2. Απαιτεί από το Eurogroup
μια σαφή και συγκεκριμένη δέσμευση για παρεμβάσεις στο ελληνικό δημόσιο
χρέος ώστε οι τοκοχρεολυτικές δόσεις ποτέ να μην ξεπεράσουν το 15% του
ΑΕΠ.
Για να κλείσει –επιτέλους- η συμφωνία, το ΔΝΤ έκανε 3 σαφείς παραχωρήσεις από τις αρχικές του θέσεις:
i. Αποδέχθηκε τα πρωτογενή πλεονάσματα που συμφώνησε η Ελλάδα με τους Ευρωπαϊκούς «θεσμούς».
ii. Δήλωσε
ότι θα αποδεχθεί τις προβλέψεις και τα οικονομικά στοιχεία της Κομισιόν
εφόσον αυτά αποδειχθούν σωστά τον Απρίλιο όταν η ΕΛΣΤΑΤ εκδώσει τις
οριστικές εκτιμήσεις της με την συμμετοχή ειδικού επιτρόπου του ΔΝΤ.
iii. Δήλωσε ότι θα αποδεχθεί την επίσημη «υπόσχεση» του Εurogroup
για μελλοντικές –μετά το 2018- παρεμβάσεις στο Ελληνικό Χρέος για να το
χαρακτηρίσει από «εξαιρετικά μη βιώσιμο» σε «διαχειρίσιμο».
Από
την δική της πλευρά, η Κομισιόν αποφάσισε να δώσει μία ακόμη ευκαιρία
στην Ελλάδα για να διατυπώσει την δική της αντιπρόταση στο τελεσίγραφο
που παρέδωσαν στον Ευκλείδη Τσακαλώτο πριν από 8 μέρες, το βράδυ της
Παρασκευής 10 Φεβρουαρίου.
Η
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παρακολουθεί αλλά δεν βιάζεται. Δεν εκδίδει
την δική της έκθεση βιωσιμότητας για το Ελληνικό Χρέος απλώς γιατί δεν
διαφωνεί με το ΔΝΤ αλλά προτιμά να μην εκθέσει δημοσίως τις απόψεις της.
Η Ελλάδα επείγεται να πάρει μια θετική απόφαση του Eurogroup
μέσα στον Μάρτιο αλλά το ΔΝΤ θέλει να περιμένει τον Απρίλιο ή Μάιο και
οπωσδήποτε μετά την Εαρινή Σύνοδο των μελών του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον,
στις 21-23 Απριλίου.
Αμέσως
μετά, στις 27 Απριλίου, θα συνεδριάσει το Διοικητικό Συμβούλιο της
Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για να εντάξει την Ελλάδα στο πρόγραμμα
ποσοτικής χαλάρωσης από τον Μάιο, με μικρά οφέλη για τις ελληνικές
τράπεζες.
To μεγάλο πρόβλημα
Ο Αλέξης Τσίπρας, τις τελευταίες εβδομάδες δεν διαπραγματεύεται στο εξωτερικό αλλά στο εσωτερικό της κυβέρνησής του.
Το
τελεσίγραφο που έφερε από τις Βρυξέλλες την περασμένη εβδομάδα ο
Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι απελπιστικά σαφές και σύντομο: Οι «θεσμοί»
συμφώνησαν με τις θέσεις του ΔΝΤ. Η Ελλάδα οφείλει να προ-νομοθετήσει
συγκεκριμένα μέτρα που ανέρχονται στο 2% του ΑΕΠ δηλαδή 3,6 δις Ευρώ.
Το
1,8 δις αφορά δημοσιονομικούς στόχους και το υπόλοιπο 1,8 δις πρέπει να
περικόπτει την ασφαλιστική δαπάνη. Επιπλέον η Ελλάδα πρέπει να
εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που έχει ήδη υποσχεθεί, ξεκινώντας από το
Εργασιακό και το Ενεργειακό.
- Η αύξηση του ορίου Ομαδικών Απολύσεων στο 10% χωρίς υπουργικό βέτο, η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, ο νόμος για τις απεργίες με ψήφους 51% του συνόλου των εργαζομένων και η μετάθεση του στόχου για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (την επέκταση και τη συρροή) θεωρούνται ως προαπαιτούμενα για να επιστρέψουν στην Ελλάδα οι επικεφαλής των «θεσμών».