Ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει αρκετά να γράψει για τα μνημονιακά χρόνια που ζούμε και το πως οδηγηθήκαμε σε αυτά.
Είναι τέτοια η εναλλαγή και οι ρυθμοί ώστε ένας λαός που είχε πάντα ανάγκη να πιστεύει σε παραμύθια και από μηχανής θεούς, τελικά εξέλεξε πρωθυπουργό τον Τσίπρα ο οποίος μας απέξειδε πόσο χειρότερος και μνημονιακότερος είναι σε σχέση με τους προκατόχους του.
Θα είχαμε όμως φτάσει ποτέ στη σημερινή πολιτική κατάσταση υπό άλλες συνθήκες;
Όπως πχ ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορούσε να περιμένει να λήξει η θητεία του Αντώνη Σαμαρά και να αναλάβει υπό καλύτερες συνθήκες τη χώρα (πιθανώς φοβόταν επανεκλογή του πρώτου;) και τώρα θα εξαφανιστεί όσα τερτίπια κι αν ακολουθήσει με τον εκλογικό νόμο, βαδίζει στα χνάρια του Γιώργου Παπανδρέου.
Τι έκανε ο ΓΑΠ;
Δεν έκανε υπομονή. Ο Καραμανλής ταλανισμένος από τα σκάνδαλα (υπαρκτά και μη) της δεύτερης θητείας του ήταν έτοιμος να πέσει. Ο Παπανδρέου, μη φημιζόμενος προφανώς για την πολιτική του ευφυΐα, δεν μπορούσε να περιμένει ή να δώσει στήριξη σε μέτρα λιτότητας τα οποία δε θα είχαν καμία σχέση με ό,τι ακολούθησε ώστε να περάσει η φουρτούνα. Απεναντίας ενώ γνώριζε την οικονομική κατάσταση, φώναζε "λεφτά υπάρχουν". Δεν έχει σημασία αν η φράση του είχε συνέχεια, ο κόσμος το σύνθημα περίμενε.
Και υπήρχαν λεφτά. Μέχρι και εφοπλιστής (το είχα γράψει από το 2013) είχε βρεθεί δικαιούχος του επιδόματος αλληλεγγύης που μοίρασε στα τέλη του 2009.
Τελικά μπήκαμε στο μνημόνιο αλλά το ΠΑΣΟΚ παρέμενε πολιτικά κυρίαρχο μέχρι τους πρώτους μήνες του 2011. Άλλωστε αν συγκρίνει κανείς το τότε με το σήμερα, θα βρει χαοτική διαφορά. Ωστόσο ο Παπανδρέου ξόδεψε όλο το πολιτικό κεφάλαιο του ΠΑΣΟΚ και το κατέστησε κόμμα του 4%.
Ομοίως ο Σαμαράς παρέλαβε μια τραυματισμένη Νέα Δημοκρατία και ενώ όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πως δεν έπειθε, βιάστηκε κι αυτός να κυβερνήσει και να ξοδέψει πολιτικό κεφάλαιο. Εξελέγη πρωθυπουργός με λιγότερο από 30% και μόλις ένα μήνα μετά το 18% της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης. Με την ανατροπή του Παπανδρέου στα τέλη του 2011 και την κωλοτούμπα του πέτυχε να φθείρει σε απίστευτο βαθμό τη Νέα Δημοκρατία πριν καν αναλάβει.
Εν ολίγοις δύο πολιτικοί αρχηγοί βιάστηκαν και βίασαν καταστάσεις. Με τις επιλογές τους εξαφάνισαν τους πολιτικούς τους χώρους διότι ας μη γελιόμαστε, ΠΑΣΟΚ υπάρχει ακόμη γιατί βρίσκονται εν ζωή οπαδοί του Ανδρέα. Όσο για τη ΝΔ έχει μια τελευταία ευκαιρία την οποία φυσικά θα σπαταλήσει και θα εξατμιστεί.
Κάπως έτσι μετακόμισε το λεφούσι των βολεμένων στο ΣΥΡΙΖΑ και άνθρωποι που δεν περίμεναν ποτέ να οδηγήσουν έπιασαν τιμόνι, πατούν το γκάζι και πέφτουμε από τον ένα τοίχο στον άλλο με περισσότερη σφοδρότητα από πριν.
Αυτά συμβαίνουν όταν οι πολιτικοί εργάζονται κατά της χώρας αλλά υπέρ του εαυτού τους.
Αυτά συμβαίνουν όταν οι πολιτικοί εργάζονται κατά της χώρας αλλά υπέρ του εαυτού τους.
Το ερώτημα είναι πότε θα αποφασίσει τελικά ο ελληνικός λαός να απαλλαγεί από όλους αυτούς και να αναδείξει μια νέα πολιτική τάξη. Αναζητείται Ιωάννης Καποδίστριας.