Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Θα ήταν αγένεια εκ μέρους μας να μην πούμε το "χρόνια πολλά" (ελπίζουμε όχι στην εξουσία...) στον Αλέξη Τσίπρα για το "αριστερό" Μνημόνιο που μας φόρεσε. Πέρυσι τέτοια εποχή ήταν, στις 14 Αυγούστου του 2015, που στο Eurogroup των Βρυξελλών κλείδωσε οριστικά η συμφωνία για τη χρηματοδότηση και τα μέτρα του τρίτου Μνημονίου.
Και άρχισε και επίσημα το νέο δράμα της χώρας. Ένα χρόνο μετά, η εικόνα της ελληνικής οικονομίας και της αγοράς έχει επιδεινωθεί στον μέγιστο βαθμό. Και έπεται συνέχεια. Και το χειρότερο χωρίς να υπάρχει ορατή προοπτική για έξοδο από το τούνελ. Η πρώην "τρόικα" που έγινε "κουαρτέτο" και κατέληξε... "θεσμοί", αφού πρώτα διασφάλισε τα συμφέροντα των δανειστών μέσω του "κόφτη" που ήταν το κορυφαίο διακύβευμα για εκείνους κατά τη διαπραγμάτευση της 1ης αξιολόγησης, ετοιμάζεται τώρα για τον τελικό γύρο διαπραγματεύσεων στον οποίο θα τεθούν πολύ σκληρά ζητήματα όπως τα εργασιακά.
Ζητήματα που θα βρεθούν ευθέως αντιμέτωπα με το... DNA της κυβερνητικής παράταξης. Έχει όμως σημασία να θυμηθούμε τι μας έφερε το Μνημόνιο του Αλέξη Τσίπρα. Το οποίο θυμίζουμε ότι ήρθε μετά από μία ατέρμονη και καταστροφική διαπραγμάτευση που λόγω ανικανότητας ή και ιδεοληπτικής σκοπιμότητας των διαπραγματευτών οδηγήθηκε σε αδιέξοδο με τεράστιες συνέπειες για την οικονομία και τη χώρα. Αυτό το Μνημόνιο, το σκληρότερο όσων προηγήθηκαν, είναι που οδηγεί σε πλήρη ασφυξία και διάλυση την αγορά.
Στο "Κεφάλαιο" που εκτάκτως κυκλοφορεί Παρασκευή, υπάρχει μία πολύ ενδιαφέρουσα και κατατοπιστική ανάλυση για το κόστος του "αριστερού" Μνημονίου. Για τα μέτρα που το συνόδευσαν, πέρα φυσικά από τη ζημία που προκλήθηκε στην οικονομία λόγω της αδιέξοδης διαπραγμάτευσης. Μέτρα που έπληξαν ευθέως την τσέπη μισθωτών και συνταξιούχων, χωρίς μάλιστα να επιφέρουν οποιαδήποτε δημοσιονομική βελτίωση.
Μέτρα που στόχευσαν στην καρδιά της λειτουργίας της αγοράς αποσυντονίζοντάς την, μέτρα που επιδείνωσαν καθοριστικά τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, μέτρα που έπληξαν βάναυσα τον επιχειρηματικό κόσμο, προκάλεσαν νέα λουκέτα και κατάρρευση επιχειρήσεων και απαγόρευσαν κάθε δυνατότητα ανάπτυξης και ανάκαμψης. Άμεσοι και έμμεσοι φόροι, χαράτσια, εισφορές, αλλά όχι και μεταρρυθμίσεις ή αναπτυξιακός σχεδιασμός.
Το κεράκι από τη μαύρη αυτή επέτειο, θα το σβήσει ο Αλέξης Τσίπρας διατηρώντας την πρωθυπουργική καρέκλα και την εξουσία, κάτι που άλλωστε ήταν και η βασική επιδίωξη, ωστόσο το κόστος για τη χώρα από τον κυβερνητικό χρόνο που κέρδισε, δεν είναι πλέον εύκολα διαχειρίσιμο. Τα περιθώρια να βρεθεί λύση και να υπάρξει ουσιαστική στήριξη της οικονομίας και της κοινωνίας έχουν στενέψει δραματικά. Μέρες που είναι... η Παναγία να βάλει το χέρι της.
Γιατί έτσι όπως έχουν καταντήσει τα πράγματα, αν συνεχιστεί η τακτική του "αγοράζω χρόνο και όπου βγει", σε λίγο μόνο με πραγματικό θαύμα από την Παναγία θα μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η χώρα. Αλλά και πάλι, πόσα θαύματα να κάνει και αυτή...
capital.gr