Ο Πλάτων προειδοποιεί στους Νόμους πως σε όποια πόλη ο νόμος υποτάσσεται στους άρχοντες, βλέπει πολύ γρήγορη την καταστροφή της.
Ο Πλάτων είχε παρομοιάσει το νόμο με ιστό αράχνης, τον οποίο διαπερνούν τα μεγάλη έντομα, αλλά τα μικρά φυλακίζονται στον ιστό. Και έσπευσε στους «Νόμους» να προειδοποιήσει πως σε όποια πόλη ο νόμος υποτάσσεται και ακυρώνεται από τους άρχοντες, βλέπει πολύ γρήγορη την καταστροφή της. Ενώ, σε όποια πόλη ο νόμος είναι απόλυτος κυρίαρχος των αρχόντων και οι άρχοντες δούλοι του νόμου, βλέπει καθαρά ότι υπάρχει σωτηρία κι όλα τα καλά που έχουν δώσει οι θεοί στις πόλεις.
Ακριβώς εδώ είναι το μεγάλο ζήτημα του εθισμού στην παρανομία μιας ολόκληρης κοινωνίας, αφού «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Αντί οι «άρχοντες» να δίνουν το καλό παράδειγμα, προβαίνουν σε πράξεις παράνομες, ή στα όρια της παρανομίας, προκειμένου είτε να υπηρετήσουν την κομματική τους δεξαμενή, είτε ανέχονται την παρανομία φοβούμενοι τις αντιδράσεις κομμάτων της αντιπολίτευσης και μικρών, αλλά ισχυρών ομάδων πίεσης.
Το ΑΠΘ, με αφορμή την πρόσφατη κατάληψη πανεπιστημιακού χώρου από οργανωμένες ομάδες, καλεί φορείς να εγκύψουν στα χρονίζοντα προβλήματα παραβατικότητας και αφήνει σαφείς αιχμές προς την κυβέρνηση που «ανέχθηκε την επιβολή αυθαίρετης, παραβατικής ως και παράνομης δράσης» στους χώρους του.
Τι λησμόνησαν οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Ότι ο μεγάλος φιλόσοφος του γένους μας, Αριστοτέλης (πλην μερίδας καθηγητών της Φιλοσοφικής, πόσοι άραγε άλλοι καθηγητές γνωρίζουν περί Αριστοτέλους, εκτός από την ομώνυμη οδό και πλατεία;) υποστήριξε ότι τα μόνιμα στοιχεία του χαρακτήρα μας διαμορφώνονται μέσω της διδαχής και της εκπαίδευσης από την πιο μικρή ηλικία.
Η ουσιαστική λοιπόν εκπαίδευση του ατόμου, του προσφέρει πρότυπα συμπεριφοράς και στοιχεία χαρακτήρα σύμφωνα με τις επιταγές της κοινωνίας. Ένα ορθώς οργανωμένο εκπαιδευτικό σύστημα διαμορφώνει σωστούς και νομοταγείς πολίτες που δεν παρεκκλίνουν ούτε στο ελάχιστο από τις επιταγές του νόμου, ακόμα και όταν οι ίδιοι αναλαμβάνουν την εξουσία.
Γιατί ο «πόνος» έπιασε τώρα τους πανεπιστημιακούς δασκάλους και όχι επί δεκάδες χρόνια όπου ο πανεπιστημιακός χώρος, πλην του ότι είναι κέντρο μικροπωλητικής αγοράς, είναι και χώρος διακίνησης ναρκωτικών, αλλά και στέγη παρανόμων; Πόσοι καθηγητές και πότε απαίτησαν να υπάρξει «άσυλο ιδεών», όπως συμβαίνει ακόμη και σε καθυστερημένες χώρες, στο Πανεπιστήμιο και όχι άσυλο παρανόμων; Πού, σε ποια σοβαρή χώρα συμβαίνουν παράνομες πράξεις σε πανεπιστημακούς χώρους και πρέπει να πάρει ειδική άδεια από πρυτανείο και εισαγγελέα η Αστυνομία για να επέμβη;
Οι καταληψίες παρανομούν. Και πρόκειται για πράξεις ανεπίτρεπτες σε οργανωμένη κοινωνία. Όταν όμως, το κύριο πολιτικό προσόν του πρωθυπουργού της χώρας είναι οι μαθητικές καταλήψεις και οι αντίστοιχες στο Πανεπιστήμιο με «Αυτόνομο Φοιτητικό Κίνημα», παρόμοιο μ’ αυτό δηλαδή των καταληψιών, ποιο είναι το παράδειγμα που δίνει ο άρχοντας, και στο οποίο αναφέρεται ο Αριστοτέλης; Από τους σημερινούς καταληψίες τους οποίους καταγγέλλει το ΑΠΘ, ίσως προέλθει ο αυριανός πρωθυπουργός. Και τι είδους Παιδεία -όχι Εκπαίδευση- παρέχουν στους νεοέλληνες τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα, από νηπιαγωγείο έως πανεπιστήμιο;
Λέει και κάτι άλλο ο Αριστοτέλης: «Όπως ο άνθρωπος, όταν πετύχει την πλήρη ηθικοπολιτική του ανάπτυξη, είναι το τελειότερο ζώο, έτσι είναι το χειρότερο απ' όλα, όταν ζει χωρίς νόμους και σύστημα απονομής δικαιοσύνης».
Στη σημερινή ελληνική κοινωνία, η υποτιθέμενη «βοήθεια» ενός πολίτη μέσω χρηματισμού για το χτίσιμο ενός αυθαίρετου, γεμίζει τις τσέπες των αρμοδίων και αδειάζει τα αποθέματά μας σε αξιοπρέπεια και ηθική. Ωστόσο, αυτά τα αποθέματα είναι θέμα πολιτικής καλλιέργειας και δημόσιας ηθικής που υπάρχει ή δεν υπάρχει. Ε, δεν υπάρχει σ’ αυτό το κράτος. Και σήμερα, με τους παρόντες, ιδιαίτερα, επικεφαλής του υπουργείου Παιδείας ελπίδα δεν υπάρχει για διαβίωση σε νομιμόφρονα κοινωνία.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα, ώστε να γίνει εύπεπτο το κείμενο. Είναι όμως γνωστά. Θα αρκεστώ μόνο να υπενθυμίσω ότι ο Σωκράτης προτίμησε να πεθάνει υπακούοντας στο νόμο, ενώ μπορούσε να δραπετεύσει, ο δε Αριστοτέλης είχε γράψει πως εκτός κοινωνίας -της οργανωμένης με νόμους- ζουν μόνο οι θεοί και τα θηρία.