Δεν πρόκειται να έρθει ανάπτυξη όσο στην διακυβέρνηση της χώρας βρίσκονται οι σημερινοί κυβερνώντες. Είναι ενάντια στην λογική.
Και ο λόγος είναι πολύ απλός: η Ανάπτυξη χρειάζεται επενδύσεις, δηλαδή λεφτά.
Κάποιος που σήμερα έχει λεφτά ποια η πιθανότητα να τα εμπιστευτεί σε ένα περιβάλλον όπου τους κανόνες ορίζει μια ομάδα μειωμένων ικανοτήτων, που νομίζει πως η ευημερία της κοινωνίας και η αύξηση της φορολόγησης πάνω από το 80% συμβαδίζουν.
Όταν κάποιος επενδύει χρήματα σε μια δραστηριότητα, σκοπός του είναι να βγάλει περισσότερα χρήματα από όσα έβαλε. Δηλαδή να αυξήσει το κεφάλαιό του.
Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει η δραστηριότητα αυτή να παράγει κέρδη. Δηλαδή ο τζίρος της δραστηριότητας μείον τα έξοδά της, μετά από κάποια χρονική στιγμή να αφήνουν λεφτά προς διάθεση στους επενδυτές.
Σκοπός μιας επένδυσης είναι πάντοτε να πάρει πίσω κάποια στιγμή τα χρήματα που επένδυσε ο επενδυτής. Στην Ελλάδα του 2016 δεν υπάρχει τέτοια προοπτική.
Όσο η φορολόγηση είναι στα επίπεδα που βρίσκεται σήμερα, όσο το τραπεζικό σύστημα λειτουργεί απλώς ως σημείο κατάσχεσης αποταμιεύσεων των Ελλήνων, και ποτέ πλέον ως δανειστής για επιχειρηματικά σχέδια και δραστηριότητες, ούτε καν με τα ληστρικά επιτόκια χορηγήσεων των 10%, ενώ το επιτόκιο ΕΚΤ είναι αρνητικό, όσο υπάρχει αρνητική πιστωτική επέκταση, και αποεπένδυση από την ελληνική οικονομία, η χώρα θα έχει ύφεση.
Οι μόνες πραγματικές ευκαιρίες κάποιων να βγάλουν χρήματα από την αιμορραγούσα ελληνική οικονομία είναι να συμμετέχουν στη διαδικασία διάλυσής της μέσω της καταλήστευσης των Ελλήνων πολιτών από την διαχείριση των κόκκινων δανείων των τραπεζών, που αγγίζουν πλέον το 50% των συνολικών δανείων.
Ακόμα δεν έχει αναρωτηθεί κάποιος γιατί μετά από 7 χρόνια κρίσης και περιορισμό κεφαλαίων σε ισχύ, ακόμα δεν δίνονται άδειες σε τράπεζες εξωτερικού να ξεκινήσουν δραστηριότητα στην Ελλάδα;
Με την ολιγοπωλιακή μορφή της ελληνικής τραπεζικής αγοράς, με τα κόκκινα δάνεια να κατευθύνουν την πλήρη αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας χωρίς κανόνες και με ηθική Φαρ Ουέστ, με τον θίασο που υποδύεται την κυβέρνηση να αφήνει τους δανειολήπτες έρμαιο στις διαθέσεις του κάθε τοκογλύφου που θα αποφασίσει να κυνηγήσει κάποιον μέχρις εξόντωσης, οι προοπτικές για επενδύσεις και κατ’επέκτασην ανάπτυξη είναι μηδενικές.
Με την πλέον οικονομικά ανελεύθερη οικονομία στην Ευρώπη, και με την δυνατότητα του επιχειρείν ελευθέρως εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάποιος δυνητικός επενδυτής πρέπει να έχει μαζοχιστικές τάσεις για να επιχειρήσει στο παρόν αντι-επιχειρηματικό περιβάλλον.