Ιστορικός - Δρ. Βαλκανικού Πολιτισμού
Το 968 ο Λιουτπράνδος επίσκοπος Κρεμόνας, Λομβαρδός (γερμανικό φύλο), επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη για να ζητήσει ως απεσταλμένος του Γερμανού αυτοκράτορα Όθωνα Α’ τη Θεανώ κόρη του Ρωμανού Β’ για το γιο του Όθωνα Α’, Όθωνα Β’.
Οι Βυζαντινοί ήταν εξοργισμένοι από το σφετερισμό του τίτλου αυτοκράτορας των Ρωμαίων από τον Γερμανό αυτοκράτορα.
Ο διάλογος με τον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά, που παραθέτει ο ίδιος ο Λιουτπράνδος, χαρακτηριστικός…
-Ο πάπας είναι ανάγωγος. Αγνοεί ότι ο Άγιος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος μετέφερε εδώ το σκήπτρο, τη Σύγκλητο και ολόκληρο τον Ρωμαϊκό στρατό αφήνοντας στη Ρώμη μόνο ευτελείς υποτελείς. Και σεις δεν είστε Ρωμαίοι είστε Λομβαρδοί.
Ο Λιουτπράνδος στην απάντηση του προσπάθησε να απαξιώσει την ταυτότητα των Ρωμαίων…
-Εμείς τους εχθρούς μας τους αποκαλούμε Ρωμαίους (ξέχασε να εξηγήσει τον σφετερισμό του τίτλου από το αφεντικό του).
Ένα ακόμα επεισόδιο που περιγράφει ο Λιουτπράνδος δείχνει τον τρόπο που οι Ελληνες αντιμετώπιζαν κάποτε τους Γερμανούς...
Όταν ξεναγήθηκε στο περιβόλι του αυτοκράτορα και είδε τους άγριους γαϊδάρους που είχε, παρατήρησε ειρωνικά ότι δεν είχε δει ποτέ στη Σαξονία τέτοιους γαϊδάρους. Τότε ο Ελληνας συνοδός του, του είπε: Αν ο Κύριος σου υποταχθεί στον αυτοκράτορα θα του δώσει πολλούς τέτοιους, και θα είναι τιμή γι' αυτόν να έχει πράγματα που κανείς από τους προκατόχους του δεσπότες δεν είχε.
Αυτήν την περηφάνια δεν τη γεννούσαν λόγια, τη γεννούσαν έργα, πράξεις.
Δε θίγεις με τα λόγια κανέναν Γερμανό που σε έβρισε, ούτε όταν λες φθηνά όχι χωρίς σχέδιο και τα πανηγυρίζεις, μετά θέμα χρόνου είναι η μετατροπή τέτοιων όχι σε ναι.
Τα πραγματικά όχι απαιτούν σχέδιο, και θα θίξεις τους Γερμανούς όταν πάρεις πίσω την χώρα σου, και τότε τα πανηγύρια θα έχουν νόημα.