Αν η επάρατος είναι μια φορά σκληρή για το γνωστό δημοσιογράφο-σχολιαστή Αλέξανδρο Βέλιο, η έκθεσή του στην τηλεόραση αποκαλύπτοντας το πρόβλημά του καθώς επίσης την πρόθεσή του να μεταβεί στην Ελβετία για ευθανασία, θα αποδειχθεί σαρκοβόρα. Θα τον κατασπαράξουν.
Ωστόσο ο καθεαυτός επίλογος αποδεικνύεται ακόμη πιο τραγικός κι από τη μοίρα του Αλέξανδρου Βέλιου.
Ποιο το νόημα άραγε της μάχης αν τελικά έχει αποφασίσει κανείς την ευθανασία; Αλλά και για ποιο λόγο πρέπει να μεταβεί κανείς στην Ελβετία; Γιατί να πεθάνεις πάνω σε ένα κρεβάτι και όχι πχ μόνος σου με τέρμα γκάζι σε μια στροφή της παραλιακής ώστε να νιώθεις πως πετάς;
Η αυτοκτονία είναι μια θαρραλέα πράξη που όμως μεταφράζεται σε φόβο και δειλία.
Όσοι έχουν αντιμετωπίσει μια νεοπλασματική νόσο ξέρουν πολύ καλά ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να επανέλθει και πως τελικά θα πορευθούν μαζί της (έστω με τη σκιά της) ως το τέλος.
Κι εδώ βρίσκεται το πιο τραγικό σημείο. Να μην πιστεύεις σε τίποτε και πουθενά. Ο θάνατος είναι πράγματι η πλέον φοβερή εμπειρία της ζωής. Επίσης αποτελεί το μόνο σίγουρο που θα ζήσουμε σε αυτό τον κόσμο. Όσοι όμως πιστεύουν στον Ιησού, έχουν μέσα τους την ελπίδα, προσπαθούν μέσα από το φόβο του θανάτου να βρουν την πίστη ενός κόκκου της άμμου που τους χρειάζεται ώστε να τον προσεγγίσουν ως πέρασμα στην επόμενη φάση.
Είναι ειλικρινά λυπηρό να κάθεσαι με τον ορό στο χέρι, να σε ξαπλώνουν στο γραμμικό επιταχυντή ή να ετοιμάζεσαι για το χειρουργείο και να μην έχεις το Χριστό να ακουμπήσεις πάνω Του. Είναι απίστευτη η δύναμη που δίνει, για όσους το έχουν ζήσει.
Όλοι θα θέλαμε να ξέρουμε και πότε θα πεθάνουμε και αυτό όταν γίνει, να μας βρει όρθιους. Ο δε άγιος Παΐσιος όταν ασθένησε το μόνο που προσευχόταν ήταν να μην επεκταθεί η ασθένειά του στον εγκέφαλό του για να μην πει κάτι που ίσως πληγώσει το Θεό.
Ακόμη και στην περίπτωση που όλα φαντάζουν πολύ δύσκολα και όλα εξαρτώνται από ένα θαύμα, ακόμη κι αν αυτό όπως το φαντάζονται οι πολλοί δεν έρθει, και μόνο η μάχη, η προσπάθεια και το κράτημα της ψυχής ψηλά αποτελεί το μεγαλύτερο θαύμα.
Αυτό το διπλό θαύμα εύχομαι από καρδιάς και στον Αλέξανδρο Βέλιο να το διεκδικήσει. Η μόνη χαμένη μάχη είναι εκείνη που δε δόθηκε και ηττημένος είναι μόνο εκείνος που λύγισε.
Σύντροφέ μου σε άκουσα πάλι τον άνεμο να ρωτάς
Ποιος να ξέρει στο βλέμμα Του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας
Αν μπορείς την απάντηση δώσε πώς βρέθηκες και πού πας
Ποιος να ξέρει στο βλέμμα Του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας